διαλλακτικός - αδιάλλακτος

Στο κίτρινο κομμάτι κατέληξα κι εγώ συμπερασματικά...και κατέληξα πως ο @tithon το εξεφρασε πολύ ευστοχα:

Μου δίνεις την εντύπωση ότι αφαιρείς παντελώς την ανθρώπινη υπόσταση από την εξίσωση σε αυτη την απάντηση... Ό,τι δεν έχει την παραμικρή ελαστικότητα σε αυτό τον πλανήτη, νομοτελειακά θα καταστραφεί κάποια στιγμή... αργά ή γρήγορα... και δεν θα έχει μείνει καν κρασί νερωμένο για να καταναλωθει...

Τι αξία έχει να πιείς ένα ποτήρι το καλύτερο κρασί αλλά μόνο 150ml μπροστά στο να γονατίσεις ολόκληρη κάβα που θα είχε διάσπαρτες και 5 σταγόνες νερο?

 

Οι αδιάλλακτοι ειναι κομπλεξικοί, ως είθισται, ξερόλες που αρεσουν σε άβουλες κορασίδες υποδεεστερου μορφωτικού επιπέδου

 

Καθ' όσα αφορούν την πρώτη θέση περί εξαφάνισης, δεν θα μπορούσες να έχεις περισσότερο δίκιο. Πλην όμως, αν ρίξεις μια προσεκτική ματιά τριγύρω σου, θα δεις όχι πολλούς.... 5 (ας πούμε) δεινόσαυρους να ρίχνουν ακόμη τον ίσκιο τους.

Όσο για την αξία το ενός ποτηριού καλή μου, είναι πάντοτε μεγαλύτερη από ολάκερης της κάβας. Και αυθαιρετείς μιλώντας για 5 διάσπαρτες σταγόνες, καθώς η επιλογή αυτή απαιτεί τουλάχιστον 70/30.
Johnie Walker, red label, θα βρεις να καταναλώνεται σε κάθε ανθυποχαμαιτυπείο της υφηλίου. Lagavulin, single malt ελάχιστοι πίνουν.

 

Έχω την εντύπωση ( γιατί μην γνωρίζοντας σχεδόν κανένα/καμία εδώ, μόνο εντυπώσεις μπορώ να σχηματίσω ) ότι αρκετοί/ες, παραβλέπουν τις αιτίες της όποιας αδιαλλαξίας καθώς και τ' αντικείμενο του "μουλαρώματος".
Προσπαθώντας να τραβήξουν τ' όποιο σχοινί στο μέρος τους ( φυσιολογικότατο ).
Δεύτερον, η εξίσωση γίνομαι Α/Κ, για να μπορώ να είμαι αδιάλλακτος/η με την άνεση μου, μπορεί για κάποιους/ες να ισχύει και να δίνει καρπούς.
Εγώ τουλάχιστον το βλέπω αντίστροφα, είμαι αδιάλλακτος/η κι αυτός είναι ένας απ' τους λόγους, για τους οποίους έγινα Α/Κ. ( αν σαν Α/Κ αδιάλλακτος/η θα ήταν ).

Ο/η οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε μπορεί να είναι, ότι "αγαπά". Ποια θα είναι τ'αποτελέσματα του τρόπου του/της, αφορά μονάχα εκείνον/η.
Ενιγουέϊ, υποθετικά υπάρχουν και κάποιοι/ες, που τους αρέσει να σχετίζονται με ανθρώπους, που δεν κάνουν κάνουν την παραμικρή υπαναχώρηση σε/για τίποτε.
Γούστο και καπέλο τους, γούστο και καπέλο όσων θα λειτουργούσαν διαφορετικά.
Οι όποιες "κραυγές" ( οι κλασικές εικονογραφημένες ) εκατέρωθεν είναι για να περνάει η ώρα, τίποτ' άλλο. Εκτός κι αν κάποιος/α χύνει, με το να βλέπει τα λόγια του/της μονάχα. Γούστο και καπέλο κι αυτό... 

 

Η αδιαλλαξία αργά ή γρήγορα εκτιμώ ότι κουράζει, φθείρει και τελικά καταδικάζει μία σχέση. Έστω κι αν μιλάμε για σχέση υποταγής.

Αντίθετα μέσα από τη διαλλακτικότητα (και δε μιλάω για μαλθακότητα ή κατατρατήγηση συμφωνιών και κανόνων) μόνο οφέλη μπορούν να έχουν και οι 2 πλευρές.

Άλλωστε ως γνωστόν το βαμβάκι πάντα "σφάζει" καλύτερα  

 

Να υποθέσω ότι η εμπρακτη κατανόηση απέναντι στην σύντροφο σου (πράγμα που προϋποθέτει διαλλακτικοτητα καποιες φορές) είναι εκτός συζήτησης για σένα;

 

@Marqui Η μια ολόκληρη κάβα που ανέφερα δεν έχει μονο Johnny... Μην πάμε από το ένα ακρο στο αλλο..

 

@Lady in Corslet : Αυτό που δέχεσαι ως δεδομένο, ότι η έμπρακτη κατανοήση προϋποθέτει διαλλακτικότητα, αν και το αυτοαναιρείς αμέσως προσθέτωντας το "κάποιες φορές", μόνο δεδομένο δεν είναι.

 

Όταν εσύ θες κάτι άλλο την στιγμή που βλέπεις ότι το υ δεν είναι σε κατάσταση και δείχνεις κατανόηση αφήνοντας το θέλω σου για άλλη στιγμή, εμπρακτη κατανόηση δεν είναι;

 

Κατανόηση ναι.
Διαλλακτικότητα όχι.

 

Ένα ξερό όχι προφανώς και δεν λέει τίποτα... Φαντάζομαι πως το γνωρίζεις...

 

Δεν αντιλαμβάνομαι την συγκεκριμένη ερώτηση που μου απευθύνεις, σε τι ακριβώς αναφέρεσαι;