Οι σχεσεις των κοριτσιων με τον πατερα τους

http://m.womenonly.gr/default.asp?catid=37562&subid=2&pubid=128686632


Αληθεια κοριτσια, εσεις νιωθετε πως η σχεση που ειχατε με τον πατερα σας εχει καθορισει τη σεξουαλικοτητα σας ; το εχετε σκεφτει ποτε ; εχω πολλες αποριες αλλα τελικα ειμαι σχεδον σιγουρη τι με οδηγησε στο να εχω υποτακτικες τασεις, να νιωθω φοβο για τους αντρες , να χρειαζομαι να αποκαλω τον συντροφο μου 'μπαμπα' και πολλα αλλα...
Το εχετε ψαξει ; γεννηθηκατε υποτακτικες χωρις να εχετε επηρεαστει απο κατι; ειναι θεμα καθαρα φετιχ η βιτσιου για εσας ;

 

Διακρίνω μία αντίφαση. Η έννοια της υπερβολής έχει κακόσημη χροιά και δε γίνεται να συνοδεύεται με την καλόσημη έννοια της ισότητας.

 

Ενδιαφέρον νήμα.. Περιμένω να διαβάσω.

 

Ήταν αυστηρός πολύ (όπως και η μητέρα μου) και ήμουν η αδυναμία του χωρίς να το δείχνει. Μας λάτρευε και ήταν αφοσιωμένος στην οικογένειά του. Ποτέ δεν ένοιωσα ότι ψάχνω αυτόν στις σχέσεις μου, απλώς μόνον όταν τον έχασα κατάλαβα ότι ήταν ο μοναδικός άνδρας σταθερός στην ζωή μου.
Όχι δεν επηρεάστηκα καθόλου από αυτόν στην σεξουαλική συμπεριφορά μου, υποθέτω ότι όλα ήταν μέσα μου στα γονίδια της ψυχής.
Το ότι είμαι υ δεν σημαίνει ότι δεν έχω άποψη, θέλω, προσωπικοτητα, κλπ ή ότι δεν νοιώθω ίση με τους άνδρες ή οτι ήμουν υ στις βανίλιες σχέσεις μου.
Συνοψίζοντας θα πω πως ίσως η μητέρα μου, η οποία καταδυνάστευε τον πατέρα μου, επηρέασε περισσότερο τον χαρακτήρα μου στο να μην γίνω έτσι και να "πνίγω" τον σύντροφό μου. Αυτό βέβαια είναι θέμα συμπεριφοράς και είμαι σίγουρη ότι η σεξουαλική θέση μου είναι από φύσει. Η οποία βεβαίως βγαίνει / θα βγει μόνον σε αυτόν που θα θελήσω να παραδοθώ. Άλλοιως δεν έχει όλο αυτό νόημα για μένα.

 

Ωραίο θέμα!

 

Αντε θα γράψει κάποια μιάμιση ώρα περιμένω  

 

χαχαχαχαχα κλαίω...

 

Εμένα σίγουρα με επηρέασε δυστυχώς... όχι όμως στο να βιώνω φόβο...απλά πάντα αναζητώ τον "μπαμπά" που μου έλειψε στις σχέσεις μου.Η υποτακτικότητα ίσως προέκυψε "αντιγράφοντας" την μητέρα μου...

 

http://yolife.gr/karl-gioygnk-to-ew-einai-o-pateras-to-mesa-h-mhtera

Απόσπασμα Ι

[…]Το έξω είναι ο πατέρας, το μέσα η μητέρα.

Ένα παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσεται μέσα στη μήτρα της μητέρας και εκεί προστατεύεται από τις απαιτήσεις και ιδιαιτερότητες του έξω κόσμου. Μετά τη γέννα, μέχρι να αυτονομηθεί το παιδί χρειάζεται ακόμα την προστασία της μητέρας.

Εδώ έρχεται ο πατέρας, μέσα από την καλή σχέση μεταξύ τους, να βοηθήσει το παιδί να χαλαρώσει τους δεσμούς του με την μητέρα και να αρχίσει τα δικά του βήματα στον κόσμο, να αναπτύξει την αυτοεκτίμησή του, την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και να αυτονομηθεί από την μητέρα. Υπό την προστασία του πατέρα το παιδί εξερευνά τον έξω κόσμο, έτσι ώστε να μην παλινδρομήσει στην ενδομήτρια εμπειρία. […]

Απόσπασμα ΙΙ

[…]Ανεξάρτητα από το φύλο του παιδιού, ο πατέρας στην αρχή της ζωής του παιδιού, είναι η πηγή της προστασίας από τις δυνάμεις της παλινδρόμησης. Βοηθά να δομήσει το παιδί τα όριά του, την ταυτότητά του, λύνοντας το συμβιωτικό στάδιο με την μητέρα, να έχει αίσθηση του εαυτού του, να λέει ναι ή όχι, τόσο στον έξω κόσμο, όσο και στον κόσμο των ενστίκτων και των επιθυμιών.

Η αρσενική αρχή είναι αυτή που βοηθά τον άνθρωπο να εδραιώσει τα όριά του, να βρεί την ταυτότητά του και αυτή η αρσενική δύναμη επίσης, (animus), φέρει τη θηλυκή αρχή έξω στον κόσμο, για να εκφραστεί. Ο γάμος αυτών των δύο αρχών επιφέρει την ισορροπία και την αρμονία.

Ο πατέρας δημιουργεί ένα ασφαλές μέρος για το παιδί που έχει γεννηθεί, στη θέση της ασφάλειας που το παιδί βίωνε στην μήτρα. Μεγαλώνοντας το παιδί, το βοηθά να διαπραγματευθεί με τον έξω κόσμο και να δομήσει την δική του Persona.

Η δημιουργία της Persona γίνεται σιγά σιγά από τα υλικά των γονεϊκών αξιών. Το πρώτο πρότυπο της διαμόρφωσης του εγώ είναι να συμπεριφερθώ με τον τρόπο που προσδοκούν οι γονείς μου.

Έτσι, η πρώτη persona, είναι οι συλλογικοί πολιτιστικοί κώδικες συμπεριφοράς και κρίσεων αξιών που εκφράζονται και μεταδίδονται από τους γονείς.[…]

Απόσπασμα ΙΙΙ

[…]Στην πορεία της φυσιολογικής ψυχολογικής ανάπτυξης, πρέπει να υπάρξει μια διαφοροποίηση ανάμεσα στο εγώ και στην persona. Το παιδί χρειάζεται να συνειδητοποιήσει ποιο είναι ξέχωρα από τις εξωτερικές συλλογικές απαιτήσεις της κοινωνίας. Να γίνει ένα άτομο που έχει τις δικές του ιδέες και τον δικό του κώδικα συμπεριφοράς και ταυτόχρονα να ζει στον κόσμο και να προσαρμόζεται στις συλλογικές νόρμες. Αν δεν επιτευχθεί κάτι τέτοιο, εμφανίζεται ένα ψευδο-εγώ και ο άνθρωπος ταυτίζεται με τον ρόλο του.

Η persona δεν πρέπει να είναι υπερβολικά άκαμπτη ή λαμπρή γιατί αυτή η υπερβολή θα οδηγήσει στην δημιουργία μιας πιο σκοτεινής σκιάς.

Αν λοιπόν είμαστε μόνο persona, τότε δεν είμαστε γνήσιοι, γιατί δεν έχουμε επαφή με τον εσωτερικό, πραγματικό εαυτό μας. "Ο άνθρωπος -persona είναι τυφλός και δεν βλέπει την εσωτερική του πραγματικότητα, ακριβώς όπως ο άνθρωπος που δεν έχει καθόλου persona είναι τυφλός και δεν βλέπει την πραγματικότητα του κόσμου." […]

Το κείμενο αυτό είναι, νομίζω, ένα καλό κλειδί για να κατανοήσει κανείς την σχέση με τον πατέρα και την επίδραση του πατέρα στην σεξουαλικότητα - θέμα ταμπού εν γένει, ακόμα και σήμερα που τα πάντα έχουν γραφτεί χιλιάδες φορές.

Εμένα με επηρέασε ποικιλοτρόπως στο διάβα της ερωτικής ζωής μου. Ως γονιδίωμα, ως βίωμα, ως παράδειγμα προς απόρριψη, αποφυγή, ως χαμένος παράδεισος και μεταπατορικό αμάρτημα, ως άλλοθι για την επιλογή ή την μη επιλογή ερωτικού παρτνερ, ως υπόρρητος διάλογος σε όλη μου τη ζωή. Το τελευταίο κεφάλαιο αυτού του παράξενου διηγήματος γράφτηκε μετά τον θάνατό του - και ήταν ένα διόλου αναμενόμενο φινάλε που έβαζε στη θέση τους τα πάντα.

 

Θα πω και ναι και οχι. Στα παιδικα μου χρονια εζησα λιγο το πατερα μου λογω του οτι δουλευε πολυ. Ηταν παντα ονως ο λιγοτερο αυστηρος αλλα τον σεβομουν απολυτα οπως και τον σεβομαι ακομα και τωρα. Οταν εχασα τη μητερα μου και ειδικοτερα πιο μετα που μειναμε οι δυο μας καταλαβα οτι το προτυπο του με κυνηγαει και ασυνειδητα ψαχνω ιδιο με αυτον....

Σε BDSMικο επιπεδο ναι ισως να με εχει καθορισει. Καθως κι εγω αναζητουσα το daddy...

 

Σαφώς κι όλοι μας είμαστε επηρρεασμένοι απο τη μεταχείριση που είχαμε απο τους γονείς μας και τη σχέση που είχαμε μεταξύ τους όπως και τη σχέση που είχαν μεταξύ τους.
Άλλοι ελάχιστα επηρρεασμένοι,
που ισως και να μη το δικαρίνουν ποτέ
κι άλλοι πολύ περισσότερο.
Αυτό δεν ισχύει μόνο για bdsm οπαδούς.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον δίνεται πάντα στο γονέα αντίθετου φύλου.
Για παράδειγμα,εάν το κοριτσάκι έχει ένα πατέρα που δε τη κολακεύει ποτέ,αυτο θα επηρεάσει την εξελιξη της...με ποιο τρόπο; δε θα έχει καμία αυτοπεποίθηση ως γυναίκα και ως άτομο και επομένως θα κάνει ανάλογες επιλογές και θα ζήσει ανάλογα εκτος αν το ανακαλυψει το κατανοησει κι υστερα το αλλαξει.
Αυτό έχει παρατηρηθεί απο τους ψυχολόγους,
ότι η σεξουαλικότητα και η αυτοπεποίθηση των κοριτσιών συνδέεται άμεσα με τη σχέση που είχανε με τον πατέρα.
Η ψυχολογία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με όλους τους τομείς,το σεξ απλώς είναι το αποτέλεσμα όλων....