Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

subspace

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Εμπειρίες' που ξεκίνησε από το μέλος MasterJp, στις 22 Ιουνίου 2005.

Tags:
  1. lara

    lara Αυτοδεσποζόμενη Contributor

    Δύσκολα θα μπορέσω να το περιγράψω, μια και όποτε συμβαίνει μετά έχω πολύ συγχυσμένη και αμυδρή μνήμη για του τι συνέβαινε από ένα σημείο και μετά.

    Έχω μπει σε space με διάφορους τρόπους, ποτέ δεν γνωρίζω πως και αν θα συμβεί, δεν μπορώ να το επηρεάσω με οποιοδήποτε τρόπο και δεν ήταν πάντοτε ευχάριστη εμπειρία, μέχρι τέλους.

    Η πρώτη φορά που συνέβη, ήταν ουσιαστικά το 1ο session που είχα στη ζωή μου.
    Διάρκησε πολύ ώρα, όλα ήταν πρωτόγνωρα για μένα, ήμουν απίστευτα τρομοκρατημένη στην αρχή, πέρασα από στάδια πόνου, ευχαρίστησης και κάποια στιγμή απλά…χάθηκα, έπαψα να υφίσταμαι με τη γνωστή μέχρι τότε υπόσταση μου.
    Αν μπορούσα να το συγκρίνω με κάτι, τότε στην αρχή έμοιαζε με βαθύ διαλογισμό, για όσους ασχολήθηκαν. Είχα χάσει οποιαδήποτε επαφή με τον έξω κόσμο, δεν ένιωθα το σώμα μου, λες και δεν υπήρχε, λες και όλη υπήρχα μόνο κάπου στο εσωτερικό του σώματός μου, και το μόνο που διείσδυε εκεί μέσα ήταν η φωνή Του, αλλά ένιωθα ανίκανη να αρθρώσω κάποια λέξη ή να αντιδράσω. Ήταν η προσπάθεια να υπακούσω σε κάποια εντολή Του και σε κάποιο θυμό που «ένιωσα», ίσως απογοήτευση γιατί δεν μπορούσα να υπακούσω στην εντολή Του που μ’ έβγαλε απότομα και η αντίδραση μου ήταν να βάλω τα κλάματα, χωρίς να γνωρίζω γιατί κλαίω, ένιωθα θλίψη απίστευτη, ένιωθα την αίσθηση της απώλειας, δεν ξέρω τίποτα άλλο Με κράτησε στην αγκαλιά Του και δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω, απλά έκλαιγα απαρηγόρητα.

    Μετά απ’ αυτό συνέβη και με άλλους τρόπους.

    Όπως να είμαι ξαπλωμένη δίπλα Του στο μισοσκόταδο και να μου Μιλά κι εγώ να νιώθω να βυθίζομαι κάπου, όπου υπάρχει μόνο η φωνή Του. Και πάλι ανίκανη να αντιδράσω, να απαντήσω σε οποιαδήποτε ερώτηση, απλά να νιώθω να επιπλέω σε μια κατάσταση απόλυτης υπέροχης ανυπαρξίας.

    Κάποιες άλλες φορές, μια αλλαγή στον τόνο που μου Μιλά είναι αρκετή να αρχίσω να «φεύγω», να μη με κρατάνε τα πόδια μου, να μην είμαι σε θέση να ελέγξω τις κινήσεις μου, να δώσω στα μέλη μου την πιο απλή εντολή, όπως να σηκώσω ένα χέρι ή να αρθρώσω μια λέξη. Νιώθω απλά σαν να λιώνω, να μετατρέπομαι σε κάτι υγρό χωρίς σχήμα και μορφή. Είναι ΥΠΕΡΟΧΟ!

    Αυτό σε συνδυασμό με τον μαζοχισμό μου και την «πείνα» μου για όλο και περισσότερο πόνο, με κάνει ανίκανη να αντιδράσω στα όποια κτυπήματα, τρυπήματα κ.ο.κ. Αυτός είναι κι ένας λόγος που αποδεικνύει κατά την ταπεινή μου άποψη πως αν δεν υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη στις γνώσεις και την εμπειρία και τη φροντίδα και τον αυτοέλεγχο και έλεγχο Του Αφέντη, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να καταστεί πολύ επικίνδυνο, μια και κανένα safeword δεν μπορεί να λειτουργήσει. Σ’ αυτή την κατάσταση και πληγές ανοιχτές να μου Έκανε μια και δεν έχω αντίληψη και συναίσθηση των λειτουργιών και αντιδράσεων του σώματος μου δεν θα έδινα ούτε με την έκφραση, ούτε με συσπάσεις μυών να Καταλάβει πως ξεπεράστηκαν τα όρια μου.

    Κάτι παρόμοιο συμβαίνει σε έντονα Sm sessions, όπου η ψυχική μου επιθυμία και ανάγκη για πόνο, ξεπερνά κάποιες φορές τις αντοχές του σώματός μου, όπου και πάλι δεν αντιδρώ στον πόνο, μια και το μυαλό επιθυμεί κι άλλο πόνο…μοιάζει στα αρχικά στάδια, αλλά δεν έχει τίποτα από το βύθισμα προς τα μέσα…Είναι απλά ένα αγκάλιασμα του πόνου, σχεδόν ταύτιση μαζί του, η οποία όμως οδηγεί σε έντονο οργασμό που με φέρνει στα όρια λιποθυμίας και για λίγο χάνομαι λυτρωμένη από τις ενοχές και ψυχικό πόνο και ‘γω δεν ξέρω τι άλλο.
    Αυτό όμως δεν είναι subspace.

    Δεν μπορώ να πω τι προτιμώ…γιατί πρόκειται για πολύ διαφορετικά πράγματα…

    Όποτε έρθει, ότι έρθει είναι καλοδεχούμενο.. 

    Ελπίζω να κατάφερα να γίνω κατανοητή, γιατί νιώθω πως αυτά που έγραψα είναι κάπως μπερδεμένα.. Συγχωρέστε με αν δεν τα πολυκατάφερα.
     
  2. PD

    PD Regular Member

    Δηλαδη αν καταλαβα καλα lara[E-p] οι slaves στις photo αυτες ταξιδευουν στο subspace ?

    153]
    154]

    Εκτος κι αν τις μαστουρωσαν καλα με πολλα ..κιλα μαστουρωσκονη  
     
  3. BDSM_lover

    BDSM_lover Regular Member

    Χμμμ τωρα που βλεπω ξανα και ξανα τις φωτογραφιες αυτες, κατεληξα σε μαλλον εντελως διαφορετικο συμπερασμα ! Και θα πω την γνωμη μου ελευθερα, χωρις να πεσει μετα ο PD να με φαει, μηπως και παρεξηγηθηκε ! Λοιπον, οι σκλαβες αυτες ειμαι σιγουρος οτι εχουν κανει Ο.Α.Σ. (Ολικη Απονευρωση Σωματος ) ! Μονο ετσι μπορουν να εξηγηθουν αυτα που ειδαν τα ματακια μου  
     
  4. sakiss3000

    sakiss3000 Regular Member

    Μμμμ... lara[E-p] πολύ καλά τα περιέγραψες
    Λιώνεις μετατρέπεσαι σε υγρό. επίσης σαν να αιωρείσαι; σαν να πετάς στους αιθέρες; Νιώθεις απόλυτη ελευθερία;
     
  5. paroinia

    paroinia Regular Member

    ακούγεται πάντως πολύ ενδιαφέρουσα φάση..
     
  6. lara

    lara Αυτοδεσποζόμενη Contributor

    Γενικα το BDSM αυτο κανει για μενα.
    Με απελευθερώνει...
    Είμαι άτομο που λατρεύει την ελευθερία, και την γνώρισα όταν έγινα σκλάβα...

    η λάρα Του
     
  7. MasterJp

    MasterJp Advisor Staff Member In Loving Memory

    Εν αντιθέσει με τα ναρκωτικά, όπου οι αντιδράσεις είναι χαωτικές και ανεξέλεγκτες rolfo, το subspace είναι κατευθυνόμενο και ελεγχόμενο, χωρίς αυτό να το καθιστά φυσικά ακίνδυνο. Η υπευθυνότητα και η προσοχή που απαιτείται έχει αναλυθεί σε πολλά threads.

    Αναρωτιέμαι κάποιες φορές αν όντως διακατέχεσαι από τις φοβίες που είναι διάσπαρτες στα posts σου ή απλά γράφεις για να γράφεις <s>
     
  8. MasterJp

    MasterJp Advisor Staff Member In Loving Memory

    rolfo,

    Η συγκεκριμένη ερώτιση είναι κατά το πλείστον ρητορική καθώς η δημιουργία ενός thread έχει σαν στόχο να θέσει ερωτήματα, ωστε να ακουστεί κάθε τεκμηριωμένη, έστω και μέσα από προσωπικά βιώματα, άποψη.

    Μέσα από προσωπικά βιώματα και παρατηρήσεις λοιπόν, η θέση μου είναι πως υπάρχει Domspace μόνον που δεν μοιάζει με τίποτε από αυτά που αναφέρεις.

    Το Domspace, που προσωπικά γνωρίζω, έχω βιώσει ή μου έχει αναφερθεί είναι μια κατάσταση "απολύτου ελέγχου". Όλη η προσοχή του Dom εστιάζεται στην υποτακτική, το υπόλοιπο περιβάλλον "εξαφανίζεται", κάθε ήχος ή θορυβος που προέρχεται από την υποτακτική μεγενθύνεται, κάθε άλλος "σβήνει". Σαν να βλέπει κανείς μέσα από μεγενθυτικό φακό.
    Οι αισθήσεις, παράλληλα με την προσοχή οξύνονται, εστιασμένες όμως στην υποτακτική, ο χρόνος, όπως σε παρόμοιες περιπτώσεις trans μοιάζει να κυλλάει αργά. Προσωπικά, μόνον με τις στιγμές, που χρειάστηκε να παλέψω για την ζωή μου μπορώ να το συγκρίνω.

    Όσον αφορά στον φόβο, ναι μόνον οι τρελοί δεν φοβούνται, άλλο όμως ο υγιής φόβος και άλλο το να διακατέχεται κάποιος από, συχνά υπερβολικές και αβάσιμες, φοβίες.
     
  9. ipakouos

    ipakouos Regular Member

    Θα ηθελα να ξεκινησω αυτό το post με ένα ευχαριστω Στον Κυριο MasterJP για το αρθρο που Δημοσιευσε εδώ.
    Είναι απιστευτα κατατοπιστικο και, τουλαχιστον σε εμενα, μου δινει πολύ μεγαλη βοηθεια να καταλαβω αυτά που νοιωθω όταν βρισκομαι σε τετοια κατασταση.

    Πριν από λιγες μερες ειχα την τυχη να βιωσω αυτην την κατασταση σε μια πρωτογνωρη μορφη για εμενα. Ενοιωθα απιστευτη ευφορια και γαληνη. Όταν αρχισα να μπαινω σε αυτην την κατασταση ειχα το συναισθημα ότι παραδιδομαι. Ότι αφηνομαι σε κατι που δεν γνωριζω αλλα που το βλεπω ότι είναι πολύ ομορφο. Ενοιωσα τα νευρα μου να παραλυουν και να μην μπορω να αντιδρασω σε τιποτε. Ημουν ορθιος με τα χερια δεμενα πισω και, αν δεν κανω λαθος, το κεφαλι μου γερμενο. Τα ματια μου κλειστα και ταξιδευα σε έναν άλλο κοσμο. Το περιεργο είναι πως ακουγα τα παντα, καταλαβαινα τα παντα, αλλα δεν μπορουσα να αντιδρασω σε τιποτε. Ακουγα την φωνη Της να μου Μιλαει, αλλα δεν μπορουσα να απαντησω. Καταλαβαινα τι με Ρωτουσε, ειχα ετοιμη την απαντηση μεσα μου, αλλα δεν εβγαιναν οι λεξεις. Ουτε καν ανοιγε το στομα μου. Ενοιωθα τα χερια μου δεμενα πισω σαν να ειχαν παραλυσει. Ο πονος ειχε εξαφανιστει και νομιζα πως τα ορια μου ειχαν ανεβει σε πολύ μεγαλο βαθμο. Την Ενοιωσα που Προσπαθουσε να μου τα Λυσει και να τα Φερει μπροστα αλλα δεν μπορουσα να αντιδρασω. Όπως ηταν τα χερια μου πισω, ειχα πιασει με το ένα, τον καρπο του αλλου. Όταν μου Ειπε να τα αφησω, ακουγα την εντολη, ηθελα να την εκτελεσω, αλλα αδυνατουσα. Ημουν ορθιος και, παρ’ολο που ημουν σε κατασταση ‘παραλυσης’, δεν κουνιομουν, αλλα επισης, δεν ενοιωσα πως υπηρχε ο κινδυνος να πεσω. Σαν να με ειχε κολλησει καποιος εκει. Όπως Σ/σας ειπα, ακουγα τα παντα αλλα δεν μπορουσα να δωσω σημαδια πως ακουω, πως επικοινωνω. Διαβαζοντας το post και, ειδικα στο σημειο που λεει για την συνδεση με τον εξωτερικο κοσμο πως είναι μονο το χερι ή η φωνη Της Κυριας, ενοιωσα και παλι εκεινες τις στιγμες. Το μονο που υπηρχε ηταν Η φωνη Της και το χερι Της που με Κρατουσε/Ακουμπουσε. Ο μονος φοβος που μου δημιουργηθηκε στην συνεχεια, ηταν η υποψια, ότι θα Νομισει πως κατι επαθα μιας και δεν αντιδρουσα σε καμια Της εντολη. Μεσα μου ενοιωσα να αναστατωνομαι και να προσπαθω να βρω οπωσδηποτε έναν τροπο να Της δωσω ένα σημαδι πως ειμαι καλα. Μονο αυτό. Δεν ξερω ποση ωρα χρειαστηκε για να μπορεσω να κινηθω και στην συνεχεια να ψελλισω κατι.
    Ειχα πολύ εντονο το συναισθημα της υποταγης και της αφοσιωσης. Εκεινη την στιγμη Η υποσταση Της επαιρνε μια άλλη μορφη, τεραστια.
    Όπως ειπε και η carissa[L_T], εκεινη την στιγμη μπορει να περασεις πολύ ευκολα από το γελιο στο κλαμα, από την πολύ μεγαλη χαρα, στην λυπη. Κάθε τι είναι αφορμη για να νοιωσεις συναισθηματα σε σχεδον ακραια μορφη. Εγω εκεινη την στιγμη δεν ειχα τετοιες αντιδρασεις αλλα καταλαβαινα πως ειμαι ετοιμος για κατι τετοιο.
    Νοιωθω απιστευτα τυχερος που βιωσα αυτην την κατασταση και ευγνωμων Στην Κυρια, που με Οδηγησε εκει.
     
  10. Phaedra

    Phaedra Regular Member

    RE: RE: subspace

    H περιγραφη του MasterJp καλυπτει σε μεγαλο βαθμο την δικη μου εμπειρια. Η πιο εντονη αισθηση μου στο domspace ειναι αυτη της επιμηκυνσης του χρονου ετσι που καθε λεπτο διαρκει υποκειμενικα πολυ περισσοτερο επιτρεποντας ετσι την κατα πολυ λεπτομερεστερη παρατηρηση του υποτακτικου. Η αισθηση του ελεγχου ειναι αυξημενη και δεν ενεχει ψυχοδιασπαστικα στοιχεια (dissociation) ή δυσκολια αντιδρασης σε σωματικο επιπεδο οπως στο subspace, αν και υφισταται σε ενα διαφορετικο επιπεδο συνειδητοτητας (αυτο που ο MasterJp ονομασε τρανς.) Κατα την εξοδο απο το domspace νοιωθω οπως μετα απο μια εντονη συναισθηματικη κατασταση, με την αναλογη γλυκια ψυχικη κουραση που συνοδευει δυνατες διαπροσωπικες εμπειριες .
     
  11. carissa[L_T]

    carissa[L_T] Contributor

    Δεν ξέρω αν είμαι πομπός εκείνη την ώρα, ξέρω όμως από τις μαρτυρίες Κυρίαρχων πως είναι θεμιτή και απερίγραπτα απολαυστική η συνύπαρξη Domspace και subspace.
     
  12. SM_Art_Lady

    SM_Art_Lady Contributor

    Τις λέξεις "subspace" και "Domspace" τις έμαθα αργά.

    Μέχρι τότε και ομολογώ και έως και σήμερα χρησιμοποιώ την λέξη "ΕΚΣΤΑΣΗ" παρόλο που πλέον γνωρίζω την ύπαρξη τους.
    .. και επειδή μου αρέσει η λέξη «έκσταση» και ότι αυτή περιλαμβάνει ....θα κρατήσω αυτήν για πάντα στο λεξιλόγιο μου ...

    Έκσταση λοιπόν...

    MasterJp κατατοπιστικότατο το thread αυτό ... και ευτυχισμένος όποιος έχει ζήσει αυτήν την εμπειρία, είτε σαν sub (subspace), είτε σαν Dom/Domme (Domspace).