Η γοητεία του εύπεπτου? ( Νηματάκι τετριμμένο κι ελαφρύ, του Politan το καμάρι )

Αν και είναι ψιλό άχρηστο, θα σας παρακαλούσα να λάβετε υπόψη την θεματική ενότητα, στην οποία ανοίγει το παρόν νήμα. Και ν' αποφύγετε όσο είναι δυνατόν τις αναφορές στην όποια Κυριαρχία και υποταγή.
Περιορίζω ακόμη περισσότερο τον "κύκλο" και αποκλείω τις φιλικές σχέσεις, αφού θα ήθελα να συζητήσουμε μόνο για τις ερωτικές. Το λοιπόν, πόσο σημαντικό ( ή προτιμητέο ) θα ήταν για σας,
στην όποια σεχουαλική/ερωτική αλληλεπίδραση σας να κάνετε όσο γίνεται μικρότερη χρήση του αντιληπτικού σας εργαλείου ( λέγε με εγκέφαλος ), ως προς την επίλυση των υποθετικών εμποδίων/δυσκολιών που με την πάροδο του χρόνο ίσως και ν' ανέκυπταν?
Μέχρι ποιου σημείου θα ήσασταν - θεωρητικά πάντα και αναλόγως της χρονικής συγκυρίας που θα διανύατε, μ' ότι αυτή θα συνεπαγόταν σ' επίπεδο θέλω ή αναγκών - διατεθειμένοι/ες να "ιδρώστε",
για να πλησιάστε/κατανοήστε έστω και στο ελάχιστο τον/την όποιο/α παρτενέρ σας?

Με λίγα λόγια ( και όχι τη στοίβα λέξεων που άφησα πιο πάνω ), όσο πιο εύκολο/εύπεπτο και κοντινό στις προϋπάρχουσες εμπειρίες μας, τόσο το καλύτερο?

Υ.Γ.

Δεν αναφέρομαι σ' ευσεβείς πόθους, ούτε σε φαντασιώσεις, αλλά σε συνειδητά "ζυγίσματα" κι επιλογές.
Επαναλαμβάνω, ότι θα εκτιμούσα ιδιαιτέρως τις σκέψεις/απόψεις, που δεν θα είχαν σαν μοναδικό τους θεμέλιο την όποια Κυριαρχία και υποταγή.
Αν σαν νήμα σας φαίνεται light, ακόμη και ηλίθιο ( ή "παιδικό/εφηβικό" ), πόσο μάλλον χιλιομηρυκασμένο, δεν κάνετε λάθος. Μα εξ αρχής δεν απαίτησε δάφνες υψηλής διανόησης ή πρωτοπορίας.
Γι' αυτό τις κλασικές και γραφικές ατάκες θα σας πρότεινα να τις κρατούσατε για δική σας τέρψη ή να τις ανανεώνατε λιγάκι. Αν μη τι άλλο για να γελούσα λιγάκι κι εγώ.
Εν ολίγοις οι τρολιές και η καζούρα είναι καλοδεχούμενες, οι συνηθισμένες παραπιές απλά αδιάφορες. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.   

 

Μα την Παναγια δεν καταλαβαινω σχεδον ποτε τι γραφεις. Το κανεις επιτηδες ή ειναι το φυσικο σου;

 

έχει καταντήσει ζητούμενο! οι περισσότεροι είμαστε απ το πρωί ως το βράδυ μ' ένα μολύβι στο χέρι, κανονικοί λογιστές ανάλυσης.

εκ του περιεχομένου, είναι ένα θέμα που δύσκολα μπορεί να συζητηθεί, αλλά με εντυπωσίασες.

 

Το "αστείο" είναι, ότι είναι το φυσικό μου.
Απλά, γράψω " εύκολα", γράψω "δύσκολα", πάντα θα βρίσκονται κάποιοι, που δεν θα με καταλαβαίνουν ( ή καλύτερα, δεν θα με "καταλαβαίνουν" ).
Μήπως αν διάβαζαν έστω και λίγο, πριν γράψουν?

Υ.Γ.

Άθελα σου, έδωσες μι' απάντηση σχετική με το θέμα του νήματος.  

 

Το λένε forum, εκτός από φώτος ίσως και να υπάρχει χώρος γι' ανάλυση. Κουβέντα να γίνεται και να περνάει η ώρα.
Εγώ τουλάχιστον έτσι το βλέπω. Χαίρομαι που σ' εντυπωσίασα.
Πάντως ο μόνος περιορισμός που έβαλα, ήταν όχι Κ/υ ( αν ήταν δυνατόν ).
Από κει και πέρα, όποιος/α θα το ήθελε, ας ξεκινούσε να ξεδιπλώσει το κουβάρι.
Αν δεν θα το ήθελε...Τα γνωστά...

Υ.Γ. ( κι εδώ )

Πάω στο βενζινάδικο και λέω στον βενζινά :
Βαρέθηκα να σε βλέπω, να φέρνεις καύσιμα στο μαγαζί σου.
Κι εκείνος με ρωτά: Τότε, τι γυρεύεις εδώ?

Έλα μου ντε, απαντάω εγώ... 

 

χμμ....για μένα προσωπικά κάθε άνθρωπος που ερωτικά συναναστρεφόμαστε είναι ένα ολόκληρο νέο κεφάλαιο ...παρότι νομίζω πως πάντα ερχόμαστε να συγκρίνουμε κ να εξηγήσουμε τα ''πράγματα'' με τις όποιες προηγούμενες εμπειρίες μας και το γνωστικό μας περιβάλλον ευρύτερα..

 

Ανάλογα το κατά πόσο θα νοιάζομαι για την εκάστοτε παρτενέρ. Αν δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, ποσός με ενδιαφέρουν και τα όποια προβλήματα που δημιουργούνται στην σχέση. Αντίθετα αν υπάρχει αυτό το κέμιστρυ τότε μπορώ να συζητήσω το κάθε πρόβλημα όσο χρειαστεί, αποφεύγοντας πάντα (και όσο το διαλυμένο μου κεφάλι επιτρέπει) την υπερανάλυση.
Φίλτατε νηματοθέτα, πες μας κι εσύ!

 

Σίγουρα τα ήδη υπάρχοντα βιώματα διαδραματίζουν τον ρόλο τους στην εξέλιξη της όποιας σχέσης.
Όπως και η πάροδος του χρόνου και τα διαφορετικά θέλω ( αφού ίσως ελάχιστα πράγματα να μένουν απαράλλακτα ).
Ως προς τις συγκρίσεις, τώρα που το καλοσκέφτομαι, έχεις δίκιο, έστω κι ανεπαίσθητα γίνονται.
Εγώ τουλάχιστον τελείως δεν τις αποφεύγω, όσο και να το προσπαθώ.

Σ' ευχαριστώ για τον χρόνο σου... 

Μετά από καιρό σε ξαναδιαβάζω σε κάτι "δικό" μου και σε "ξαναβρίσκω".
Να σου πω κι εγώ φίλτατε "συγκάτοικε", αν κάποια δεν μ' ενδιαφέρει καθόλου, στα προβλήματα δεν φτάνω καν.
Αφού σχέση δεν την θεωρώ και δεν φτουράει για πολύ έτσι κι αλλιώς.
Σε κείνες τις περιπτώσεις ομολογώ, ότι το "εύκολο" μέχρι ενός σημείου μου είναι ευχάριστο ( αν και σύντομα βαρετό ).
Σαν "εύκολο" δεν εννοώ σεχουαλικά, αλλά συμπεριφορές ή ολόκληροι χαρακτήρες που θα γνώριζα ήδη. Αφού - και ίσως να κάνω λάθος - κάποια στοιχεία είναι τόσο επαναλαμβανόμενα ( κυρίως αρνητικά ), που μοιάζουν με τις πάλαι ποτέ καλοκαιρινές τηλεοπτικές σούπες.
Τουτέστιν, αρκετές για να χασομεράς, αν δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις.

Σε άλλες περιπτώσεις, προτιμώ να "ιδρώνω", για να καταλάβω όσο γίνεται καλύτερα την άλλη. Να "βυθίζομαι" ακόμη και στ' ανείπωτα της ( οι σιωπές, οι παύσεις, τα βλέμματα, οι συνήθειες, οι αντιδράσεις, αποκαλύπτουν πολλά. Αρκεί να θες να τις διαβάσεις ).
Για τα επιδερμικά μάλλον είμαι πολύ γέρος εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία, για να τ' αναζητήσω ξανά ( χωρίς να σημαίνει, ότι σ' αυτή την δεκαετία δεν μου έτυχαν ).

Ενιγουέϊ, ο/η καθένας/καθεμία είναι, έτσι όπως πρέπει για τον εαυτό του/της.
Κάποτε βρίσκει τον/την πλησιέστερο/η του/της και περνάνε τέλεια.
Η επιφάνεια, η βιασύνη, η κουτοπονηριά και ότι θεωρώ ανωριμότητα ( όλα για κείνο που αφορά εμένα και βάσει δικών μου κριτηρίων ) σε γερές δόσεις, μου προκαλούν ναυτία  

Υ.Γ.

Το έγραψα και στο εισαγωγικό μου post, το θέμα του "νήματος" και ελαφρύ είναι και "κλασικό". Έτσι, για να περάσει λίγη ώρα με δυο κουβέντες ( για όποιον/α θα το ήθελε ) τίποτε περισσότερο.  

 

Αααχ... φίλτατε, εσύ τα ξέρεις καλύτερα από μένα τα επαναλαμβανόμενα (τα αρνητικά κυρίως όπως είπες). Εγώ έχω ακόμα καιρό μέχρι να μάθω να καταλαβαίνω τους ανθρώπους όπως κι εσύ κι έτσι μου παίρνει λίγο να καταλάβω πόσο ενδιαφέρομαι για κάποια. Κάτι η αρχή της γνωριμίας, κάτι ο ενθουσιασμός, ρίξε και μια σταγόνα του νεαρού της ηλικίας που δεν σκέφτεται και πολύ μερικές φορές και έχεις την φόρμουλα...

Χαρά μου να σε συναντώ και πάλι σε ένα νήμα. Πόσο μάλλον δικό σου!
Για την προαναφερθείσα ναυτία, θα συμφωνήσω απόλυτα.
Τώρα το πόσο ο καθένας μας είμαστε όπως πρέπει να είμαστε, μετά την "Πρωτογενή Κραυγή" μου έχουν δημιουργηθεί δυσκολίες πάνω σε αυτό.  

 

Αγαπητέ, μια χαρά ξεχωρίζεις κι αν κάπου τυχαίνει να πιάσω κάτι παραπάνω ( που και που ε, χαχα ).
Είναι μόνο θέμα χρόνων στην πλάτη, τίποτ' άλλο, να είχα την φρεσκάδα σου.
Ας πούμε, ότι προσπαθώ ν' ακολουθώ σωστά την "γραμμή" μου, δεν έχει νόημα να κοιτάμε πίσω.  

Να σου πω κάτι? Επειδή το καλοκαίρι με κάνει να ζορίζω ακόμη περισσότερο τ' άδειο μου κρανίο. Κατέληξα σε κάποια φράση του "Μανωλόπουλου" απ' ένα παλιό γνωστό βιβλίο του Μουρσελά.
Απλή και τετριμμένη κι αυτή, μα τόσο αληθινή. Μάλλον θα την σκοτώσω, γιατί πάει καιρός, από τότε που διάβασα το βιβλίο ( πια μόνο Μίκυ Μάους και Αστερίξ χαχα ).

Η ζωή είναι σαν τη θάλασσα, κάποτε γαληνεύει σαν το λάδι για όλους.

Μάλλον για σένα δεν είν' ακόμη η ώρα της γαλήνης. Να τις χαίρεσαι τις αντάρες σου, έχουν πάντα κάτι να σου μάθουν και να σου δώσουν.
Και τον "Λούη" μέσα σου προσπάθησε να τον χαλιναγωγήσεις, δίχως να τον σκοτώσεις.
Όμως ούτε να φτάσεις στην έσχατη αναλαμπή σου σαν τον "Μανωλόπουλο", για να θυμηθείς να ζήσεις.

Τέσπα, είπαμε, καλοκαιρινός μούστος χαχα. Πάντα χαρά και τιμή μου να μιλάμε άρχοντα, χαρά μου να "βλέπω" νέους με ψυχή.
Γιατί χωρίς να το γνωρίζουν, δίνουν λίγη "ώθηση" και σε μένα, με κάνουν να λέω, ότι δεν πήγαν όλα στράφι... 

 

Λοιπον, για να "ιδρωσω" οπως λες νηματοθετη εγω προσωπικα να προσεγγισω και να κατανοησω περισσοτερο μια κοπελα πρεπει πρωτα να το κερδισει εκεινη αυτο το ενδιαφερον μου.

Ενω ειμαι εξαιρετικα ενθουσιωδης και δωτικος απο την αρχη, περισσοτερο απ' οσο εχω διαπιστωσει οτι ειναι ο περισσοτερος κοσμος,
οσο ευκολα ενθουσιαζομαι το ιδιο ευκολα και γρηγορα βαριεμαι και αποχωρω διακριτικα.

Αυτο προκαλει δυο τινα:

- Στην αρχη προκαλει συχνα επιφυλακτικοτητα λογω του απροσδοκητου ενθουσιασμου μου,

- και στη συνεχεια προκαλει απορια λογω της εξισου αποτομης αλλαγης διαθεσης μου.

- Συναμα ομως ειναι ο μονος τροπος που μου ταιριαζει προσωπικα να συμπεριφερομαι και να αισθανομαι ο εαυτος μου.

Οποτε αν ξεπεραστει με επιτυχια αυτο το πρωτο σταδιο, μετα μου ξυπνα το αληθινο ενδιαφερον πια και θελω πλεον πραγματικα και με την ησυχια μου και κατασταλαγμενος να προσπαθησω περισσοτερο να προσεγγισω και να κατανοησω.

Ετσι εχω γνωρισει και διατηρησει ομορφη επαφη με μερικους πολυ ενδιαφεροντες ανθρωπους, κλασμα μονο οσων εχουμε συνομιλησει ειτε εδω μεσα ειτε στην υπολοιπη ζωη μου, αλλα μεσα μου αισθανομαι πλουσιος χαρη σε αυτο.

Και συνεχιζει να λαμβανει χωρα αυτο αδιαλειπτως, και με την ιδια φρεσκαδα οπως οταν ημουν εφηβος.

Λειτουργει δηλαδη τελεια και σε μονιμη βαση σαν μεθοδος επικοινωνιας και προσεγγισης για μενα.

Ειναι ενδεχομενως η καλυτερη επενδυση που κρινω οτι κανω για τον εαυτο μου, αφου μου εξασφαλιζει οτι ετσι στο τελος παραμενουν στη ζωη μου εκεινα τα ατομα που αληθινα ταιριαζουμε ειτε σαν φιλοι ειτε σαν ερωτικοι συντροφοι, ειτε και τα δυο που ειναι και το πλεον συνηθες οταν αφορα ατομα του ετερου φυλου.

Σε αδρες γραμμες αυτα απο μενα για αρχη αγαπητε @Tenebra_Silente .

Το ερωτημα σου προσωπικα το βρισκω πολυ ωραιο και χαρηκα που εγραψα τις σκεψεις μου.

 

Ετσι, μεταξυ αλλων, αποφευγονται και τα φαινομενικα νοστιμα που ομως μπορουν να αποδειχθουν εκ των υστερων δυσπεπτα.

Ετσι και με αλλους τροπους φυσικα που αποτελουν αντικειμενο αλλης συζητησης.


Τα κεκαλυμενως και δυσδιακριτως απορριπτεα δηλαδη.

Και παραμενουν τα νοστιμα και ευπεπτα οπως λες κυριε νηματοθετα και ολα ομορφα.