Υποτακτική και κτητική ή υποτακτική και "δουλικη"?

Κτητικότητα το λένε, ζούλεια το λένε, δεν πα νάναι ό,τι νάναι και να το λένε όπως θένε, το κακό είναι πως τα γαμάει τα παιδιά που το κουβαλάνε, κι ας είναι αξιαγάπητα και απ' όλα...
Ευκολάκι ναρκωτικό συνήθως δοσμένο από τα μικράτα τους, το ξέρουν όλα τους.
Δεν μπορούν να κάνουν και πολλά για το θέμα τους...
Ποταχτικά, διπλόπιτα και πανωτέτοια, το ίδιο...
Τα τελευταία είναι χειρότερα γιατί απλώνουν απεριόριστα.
Όλα όμως μοιράζουν απλοχερα την ντόπα υποσυνείδητα σε επιρρεπείς πελάτες...

 

Στην θεωρία λογικά δεν συνάδει αλλά το ζητούμενο πάντοτε είναι η πράξη.
Θεωρώ ότι ο καθένας οφείλει για τον εαυτό του, παντού και πάντα, να κάτσει και να αναρωτηθεί το κάθε γιατί που τον βασανίζει. Το ζητούμενο είναι να φτάσει στην προσωπική του ολοκλήρωση. Να ξέρει τι κάνει, γιατί το κάνει, τι όφελος έχει, τι κέρδος (διφορούμενη έννοια). Αν αυτό τον κάνει ευτυχισμένο, γεμάτο, ολοκληρωμένο, ζωντανό.
Οι υποτακτικοί πρώτα και πάνω απ' όλα είναι άνθρωποι, με αδυναμίες, που ζουν σε μια κοινωνία που τους μαθαίνει από τα πρώτα βήματα να είναι κτητικοί, ανταγωνιστικοί, απαιτητικοί στην ζωή, αναπόφευκτα ίσως και στον έρωτα.
Τα συναισθήματα δεν τιθασεύονται εύκολα, θέλουν πολύ δουλειά και προσωπικό αγώνα.
Ακόμα και το «Αφέντη μου», «Κύριε μου» κρύβει μία κτητικότητα αλλά ταυτόχρονα δηλώνει την κτήση, την συνθήκη, το σχήμα. Δεν είσαι υποτακτική του καθενός αλλά «Του Κυρίου σου».
Κατά μία έννοια σου «ανήκει» αλλά στον βαθμό που στο επιτρέπει εκείνος. Πάντοτε θα μπαίνει ένα «αλλά» να μας κόβει την φόρα.  
Η κάθε φύση που κατέχουμε, υποτακτική ή ο,τιδήποτε, την απορρίπτει η μη συνειδητοποίηση του γιατί.
Θέλει δουλειά πρώτα με τον εαυτό μας.
Αυτήν είναι η δική μου πεποίθηση.

 

μην ξεχναμε στην πορεια για την ολοκληρωση να γκαβλωνουμε και λιγο ναι?

 

Η καύλα είναι κινητήριος δύναμη. Αυτο το θεωρώ δεδομένο. Σαν σταθερή αιώνια συνθήκη. Η ολοκλήρωση εκεί καταλήγει. Κάνω αυτό που κάνω, γιατί αυτό είμαι, αυτό νιώθω, αυτό γουστάρω, έχω ανάγκη, έτσι καυλώνω.
Αλυσίδα.

 

Για μένα το βασικό ερώτημα σε όλα αυτά είναι αν είσαι υποτακτική επειδή είναι ο χαρακτήρας σου έτσι... ή αν σε φτιάχνει αυτό το
role play...

Ερεθίσματα για το bdsm απο που πήρες; απο ένα βιβλίο, μία ταινία απο κάποιον γνωστό σου; (μην απαντήσεις... είναι ερωτήσεις που πρέπει να κάνεις
στον εαυτό σου...)

Μπορείς να ακούσεις πολλά... και να διαβάσεις πολλά... εγώ πχ.δηλώνω βανίλλα... ποίος μπορεί να μου πεί οτι μια βανίλλα δεν μπορεί να ασχοληθεί
με bdsm; Ότι θέλεις κάνεις...

Οι πιο σκληροπυρινικοί εδωμέσα σου απαντάνε όπως σου απαντάνε γιατί το bdsm τους εχει γίνει τρόπος ζωής... Μπαίνει 1ο για αυτούς...

Απο προσωπική εμπειρία θα σου πώ ότι εχώ γνωρίσει Κ και όταν λέω Κ εννοώ Κ με κεφαλαίο ο οποίος ήταν μοναγαμικός και κτητικός...
Ήθελε η άλλη να είναι κτητική... θύμαμαι οτι μου έλεγε οτι με αυτό τον τρόπο καταλάβαινε τα συναισθήματα πόσο βαθιά ήταν...

Υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι και δεν πιστεύω οτι κάποιος θα κοιτάξει μια λίστα και θα πεί.... Κτητικότιτα; Α! ιμιτασιον υποτακτική...

Προσωπικη τοποθέτηση!!! (και δεν με νοιάζει η γνώμη των άλλων...)

Είσαι κτητική; μην το άλλαξεις... αυτή είναι η φλόγα σου και το πάθος σου....απας και το αλλάξεις πέθανες... έγινες φυτό...δεν είσαι εσύ δεν έχεις την προσωπικότητα
που είχες...

Να ξέρεις έχει να κάνει και τι Κ θα γνωρίσεις στην ζωή σου... τι άνθρωπος είναι... (πολυγαμικός ή μονογαμικός)
Αν είναι πολυγαμικός και εσύ το αποδεχτείς... μόνο εκεί δεν μπορείς να είσαι κτητική...

 

Εγώ θα το συμπλήρωνα-διόρθωνα ως το: τι σε ωθεί να είσαι ή γίνεσαι υποτακτική; Τι τέρψη αντλείς από αυτό;

Κατά τα άλλα αν αποδεχτείς την υποτακτική σου φύση, για τον όποιο λόγο (όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος), είσαι ό,τι θέλει ο Κ σου.
Τελεία.

Ps. Δεν ξέρω αν το παραπάνω είναι σκληροπυρηνικό ως διατύπωση αλλά θεωρώ πως είναι η κρυστάλλινη αλήθεια.

 

η μάσκα της κτητικότητας είναι η στέρηση της παρότρυνσης/καθοδήγησης/εμπνευσης για την εξελιξη της υποτακτικης

[η λεγομενη παθολογικη ζηλεια ειναι τροχοπεδη, κ πολλες φορες ειναι μαγιά μιας ανούσιας ''κτητικότητας'']

οι λεξεις εχουν την εννοια κ την ενεργεια που εμεις τις αποδιδουμε με βαση τη δουλεια μας με τον εαυτο μας

meine meinungen

 

Κτητικοτητα σημαινει εχω συναισθηματα για τον Κ μου, που σημαινει οτι αρχιζω να τον αντιμετοπιζω και σαν γκομενο και παει λεγοντας. Δεν ειμαι σιγουρη οτι μπορουν να συνυπαρξουν η Υποταγη με την Κτητικοτητα αν και ειμαι αρκετα κτητικη.
Εδω το προβλημα σου νομιζω δεν ειναι τοσο η πολυγαμια (που απο την αρχη το ξεκαθαριζεις αυτο ετσι και αλλιως) αλλα η κτητικοτητα που κρυβει συναισθηματα απεναντι Του και κατα ποσο Εκεινος ειναι σε θεση ειτε να την δεχθει ειτε να σε καθοδηγησει σε μια επιθυμητη για Εκεινον συμπεριφορα.

 

Καταρχας απο την κτητικοτητα μεχρι τη δουλικοτητα, το φασμα των στασεων και των συμπεριφορων ειναι τεραστιο.
Δεν ειναι καποιος υποχρεωτικα ή το ενα ή το αλλο.  
Κακο πραγμα η κτητικοτητα, κατα τη γνωμη μου, κακο και η δουλικοτητα. Και τα δυο κρυβουν ενα ειδος φοβου και μαλιστα στη βαση του, ο ιδιος φοβος ειναι: μη χασω τον αλλο/ την αλλη.
Ετσι, θεωρω πως ενας υποτακτικος αλλα και ενας Κυριαρχος, δεν ειναι κτητικοι αλλα ουτε και δουλικοι. Ναι, γινεται ενας Κυριαρχιζων να ειναι δουλικος, απλα με αλλη εκδηλωση (κυκλοφορουν αναμεσα μας, trust me   ).
Επειδη ειμαστε ολοι ανθρωποι κι εχουμε τα αδυναμα σημεια μας, αν κατι δεν το αντεχουμε ή δεν καταφερνουμε (ακομη) να το διαχειριστουμε, το δηλωνουμε ειλικρινως απο την αρχη. Αν δεν γινει αποδεκτο, ευχαριστουμε και συνεχιζουμε παρακατω, δεν μενουμε να παριστουμε τους βασανισμενους οσιομαρτυρες. Αν γινει αποδεκτο, τοτε δεν αφορα κανεναν τριτο να μας κρινει ως "σωστους" ή επαρκεις  

 

Θα συμφωνήσω μαζί σου ως προς αυτά που είπες..Για μένα δεν ειναι κακο να θες να ξέρεις πως ο Κ σου είναι δικός σου κ οχι άλλων 2 υπο,ούτε αυτό αφαιρεί την υποτακτική σου φύση..Ίσως να ταν κ λίγο βαριά η λέξη αυτή που χρησιμοποίησα απλα οταν υποταχθω σε κάποιον,και μιλώ για μενα προσωπικά,θέλω να νιώθω πως η προσοχή του και ο χρονος του δεν μοιράζεται αναμεσα σε μενα κ σε αλλες και αν αυτο δεν με κανει σωστη υποτακτικη ας ειναι..θα μαθω!οπως ειπες κ εσυ αν το αλλαξω αυτο θα γινω φυτο κ φυτο δεν ειμαι..κουβεντες του στυλ να εισαι αυτο που δηλωνεις κ να το σεβεσαι δεν τις δεχομαι.Εγώ λοιπόν δηλώνω υποτακτικη γτ ετσι νιώθω,έτσι εκφραζομαι απλα εχω μια "κοκκινη" γραμμη..σ ευχαριστώ παντως για απάντηση!
Υ.Γ ερεθίσματα για το bdsm δεν πήρα ούτε από γνωστούς,ούτε από βιβλίο (βλ 50 αποχρωσεις)..Υπήρχε τροπον τινα στην ζωη μου από πολύ μικρή ηλικία κ απλα άρχισα σταδιακά να το ανακαλύπτω κ να εμβαθύνω σ αυτό.. 

 

Είμαστε & φυτά, το είδαμε & αυτό, να δεις που θα μας πουν & μ@λ@κες, λολ.

 

Διάβασα πολλά εξωφρενικά (για εμένα) σε αυτό το νήμα. Δεν θα σταθώ όμως σε καμία από αυτές τις προτάσεις και δεν θα σταθώ ούτε στο bdsm.

Η δική μου ερώτηση θα είναι η εξής: Τι σημαίνει "αυτός είναι δικός μου"?
Ποια είναι αυτή η ανάγκη μας που προσπαθούμε να καλύψουμε βάζοντας την ταμπέλα "δικό μου" σε έναν άνθρωπο?
Θα τον εμποδίσει αυτό από το να φύγει? Θα διασφαλίσει ότι θα είμαστε μαζί για πάντα? Ότι δεν θα μας αντικαταστήσει με έναν άλλο άνθρωπο?

Γιατί να το κάνουμε αυτό?

Οι άνθρωποι έρχονται στις ζωές μας και πολύ συχνά, φεύγουν.
Το μόνο που καταφέρνουμε αν απλά και μόνο προσπαθούμε να τους εμποδίσουμε από το να φύγουν είναι να μην χαιρόμαστε, να μην εκτιμάμε και κυρίως, να μην σεβόμαστε το χρόνο και τις στιγμές που μοιραζόμαστε μαζί τους, για όσο τα μοιραζόμαστε.

Κανείς δεν ανήκει σε κάποιον άλλο. Όλοι ανήκουμε στους εαυτούς μας και αυτό δεν αλλάζει, ούτε καν στο bdsm.

Δεν περιμένω και ίσως και να μην θέλω απάντηση σε αυτά που γράφω. Θα ήθελα όμως πάρα πολύ να δημιουργήσουν έστω και λίγη τροφή για σκέψη.