Ξέρεις τι μου λείπει...;

Κ εμενα ίδιο αποτέλεσμα, διαφορετικός τρόπος ... Σε καταλαβαίνω...
Βέβαια εμενα δεν ηταν Κυριος μου φυσικά, αλλά ηταν η πρωτη μου αγάπη.
Και οτι ενιωσα και πήρα απο κείνον, δεν το χω νιώσει και δεν το χω πάρει απο κανέναν άλλο.

 

Όπως είπαν κ παραπάνω κάθε χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος..Και ο κάθε άνθρωπος το βιώνει διαφορετικά,με τον δικο του τρόπο.ποσο μαλλον οταν μεσολαβει κ ο φυσικος θανατος ενος αγαπημενου μας προσωπου.Εν προκειμενω το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να προχωρήσεις..οφείλεις στον εαυτο σου κ στον ανθρωπο με τον οποιο ησουν να προχωρησεις.άλλωστε νομίζω πως κ Αυτός το ίδιο θα θελε. Κρατάς μέσα σου την ανάμνηση του πάντα αλλα οσο σκληρό κ αν ακούγεται η ζωη συνεχιζεται..Οι ζωντανοί με ζωντανούς κ οι νεκροί με τους νεκρούς..
Υ.Γ αν ακουστηκα σκληρή γράψε λαθος,δεν ήταν στην πρόθεση μου..

 

Μονο μια νυχτα?

 

Οχι μονο μια νυχτα 1000και 1 νυχτα.

 

Λογικά θα υπάρχει πολύς κόσμος στην σειρά που θα περιμένει.
Μην είσαι ταμαχιάρης, δεν είναι για χόρταση.

 

Μου λείπουν τα παιδικά χρόνια. Τοτε που δεν είχα τίποτα αλλά τίποτα δεν μου έλειπε.

 

Αχαχ αν περιμενει λεειιιιι μια τετοια ξανθια νεραιδα κ ποιος δε την περιμενει..οταν εμενα στο μακεδονια παλλας με την αυστραλεζα στο διπλανο δωματιο ηταν η ζωζω σαπουντζακη δε μπορεσα να την πω ενα σαγαπω.ολο μαν του μαν ημουν.

 

Ζει ακόμη η σαπουντζάκη ?

 

μου λείπει η καλημέρα και η καληνύχτα σου
μου λείπει η φωνή σου,μου λείπει η ηρεμία που ένιωθα όταν την άκουγα...
μου λείπει το χαμόγελό σου κάθε φορά που σε εξέπληττα με τις απαντήσεις μου...
μου λείπει το παρατσούκλι μου...
μου λείπει το σφίξιμο στο στομάχι κάθε φορά που διάβαζα ένα μήνυμα σου...

γιατί;;;
γιατί έπρεπε να μου λείπεις;;;;

 

Γλυκιά μου, πάνε χρόνια τώρα.
Και ναι φυσικά έχω προχωρήσει, αλλά ισχυει οτι κανένας δεν άγγιξε τα συναισθήματα μου όπως εκείνος  
Αυτό είναι γεγονός.
Και υπαρχουν στιγμές που μου λείπει αφόρητα. Και δε θα σταματήσουν να υπαρχουν.
Με όποιον/α κι αν είμαι  
Όσο κι αν έχω προχωρήσει στη ζωή μου, δε ξεχνώ οτι έζησα μαζί του.
Και δε θέλω κιόλας  
Γιατί να ξεχάσω την ωραιότερη εμπειρία στη ζωή μου, δεν πονάει πια η θύμηση.