Σκλάβα vs Υποτακτικής

Το D/s και το M/s είναι δύο διαφορετική καμβάδες. Σε διαφορετικούς καμβάδες, το ίδιο υλικό, το ίδιο σχέδιο ... έχουν διαφορετική αποτύπωση και αντίστοιχα ο θεατής διαφορετική προσλαμβάνουσα.
Σαφώς και όχι μόνο η υποταγή, αυτή καθ' εαυτή μιας υ. από μιας σ. είναι διαφορετική, αλλά και ο δρόμος προς την υπόταξη και ο χειρισμός της καθημερινότητας της υποταγής είναι διάφορος, αλλά κυρίως διάφορο είναι το μακροχρόνιο αποτέλεσμα. Μια M/s σχέση εάν καταφέρει να θεμελιωθεί, θεμελιώνεται τόσο γερά που σχεδόν αποτυπώνεται στο DNA. Μέχρι να φθάσει στο σημείο αυτό όμως, τραβά μεγάλη ανηφόρα. Στον αντίποδα, χωρίς σε καμία περίπτωση να αποκλείεται να επιτευχθεί αυτό και σε D/s πλαίσια, το D/s έχει πιο ομαλό, πιο προβλέψιμο δρόμο, ταυτόχρονα όμως και πιο εύκολα διαχειρίσιμες και προσβάσιμες κορυφές.
Στην περίπτωση υ. είναι και δη στερούμενης εμπειρίας υ. η αυταρχικότητα είναι εύκολο να παρερμηνευθεί ως Κυριαρχικότητα γιατί καλύπτει, κατά το μάλλον ή ήττον εσωτερική ανάγκη και απαιτεί την ύπαρξη ανταπόδοσης. Δεν συμβαίνει το αυτό με μια σ. καθώς εδώ προσωποποιείται η υποταγή χωρίς να μπαίνει η ανταποδοτικότητα στο κάδρο. Οχι ότι δεν υφίσταται, απλά δεν είναι στο προσκήνιο, δεν "απαιτείται". Παρέχεται από τον Μ. στη σ. σε μοργή, ποιότητα και ποσότητα που στα πλαίσια του ήθους Του Εκείνος κρίνει.
Πέραν όμως του προσωπικού ήθους, το θέμα της συμβατότητας, ισοσταθμίζεται και από το στοιχείο του εκμαυλισμού.

 

Όσον αφορά το πρώτο σας ερώτημα, βλέπω ξανά την αρχική ερώτηση

και χαμογελώ καθώς σκέπτομαι ότι για τρόπο μιλάμε και οι δύο, αν και στη δική μου θέση είναι αυτό λίγο ασαφές και χρειάζεται αναδρομή στα, μη εμφανή στο νήμα, πραγματικά γεγονότα για να γίνει αντιληπτό. Με τη διαφορά ότι εγώ μιλώ για τρόπο σε πρώτο πρόσωπο και εσείς εύλογα μιλάτε για τρόπο σε δεύτερο πρόσωπο.

Παρένθεση, το ότι στην δική μου περίπτωση, α' πρόσωπο δηλαδή, έφτασε να είναι από αιτία τρόπος, αυτό οφείλεται στην παρέμβαση Κ, αλλιώς δεν θα γινόταν ποτέ τρόπος και θα παρέμενε αιτία που θα μπορούσε κάλιστα να πελαγοδρομεί σε πελάγη λέξεων, περιστατικών και αισθήσεων. Είναι δύσκολο να δεχτεί σ ότι η υποταγή του είναι έκφραση εαυτού, όταν καλείται να βάλει τις επιθυμίες του Κ πάνω από τις δικές του, σε ορισμένα θέματα σε μόνιμη βάση. Σήμερα σκεπτόμουν, ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος που μπήκα στο BDSM, τί συγκεκριμένα αναζητούσα και πόσο ευτυχισμένη είμαι ως σκλάβα, αλλά ουδέποτε βρήκα και χάρηκα αυτό ακριβώς που ήθελα! Κλείνει η παρένθεση.

Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημά σας, είναι πρώτα απ όλα θέμα αντίληψης των πραγμάτων, η μη αλτρουϊστική αντίληψη θα δώσει βάρος στην έκφραση εαυτού κλπ, η αλτρουϊστική θα δώσει βάρος στον Άλλο και στην υπηρεσία του Άλλου. Για μένα και για άλλους πιστεύω, δεν θα ήταν αρκετό το κίνητρο της έκφρασης εαυτού για να κάνω αυτό που θέλει κάποιος άλλος εις το διηνεκές, σε βαθμό που αυτό το συγκεκριμένο που θέλει ο Άλλος να γίνει κομμάτι της ταυτότητάς μου. Αν ήταν η έκφραση εαυτού όλη κι όλη, θα προτιμούσα να μην εκφράσω, εν μέρει, εαυτό και να κάνω το δικό μου και ας αλλοτριωνόμουν λίγο, όπως όλος ο κόσμος στην ηλικία μου, δεν χάθηκε ο κόσμος. Αλλά δεν θα άλλαζα ποτέ την υπηρεσία προς τον Αφέντη, και βέβαια την ουδόλως αλτρουιστική χαρά που νιώθω όταν όλα έχουν γίνει καλώς … καλώς τρόπος του λέγειν, μια και ο τρόπος ζωής μας προάγει μια "ηθική" αναγκαία για να συστηματοποιήσει κάπως το μη ηθικό στα μάτια της κοινωνίας, καθιστώντας το, με τη σειρά του, έναν διαφορετικό ηθικό κώδικα.

 

Συμφωνώ @MasterJp και θα ήθελα να προσθέσω ότι τα πάντα όλα, των υ και των σ και των Κ και των Top και bottom, εφόσον είναι συνειδητοποιημένα, γίνονται σε μια βάση ελευθεριότητας και λαγνείας η οποία είναι κοινή για όλους και διαφοροποιείται ανάλογα με τον ειδικότερο τρόπο που τη βιώνει το κάθε status και ο κάθε ένας από εμάς.

 

Συζητώντας με συμφορουμίτισσες και φίλες υποτακτικές, εξέφρασαν την πεποίθηση πως στο φόρουμ προωθείται η σκλάβα ως το απόλυτο και το μόνο αξιόλογο στάτους και πως όταν συγκρίνουμε τα 2 στάτους, πάντα λούζεταιι η σκλάβα στο φως του σουπερ ήρωα.
Ξαναδιαβάζοντας με καινούρια ματιά λοιπόν μετά από 10 χρόνια το συγκεκριμένο κείμενο, νιώθω πως χρωστάω μερικά λόγια.

Ο Raven Shadowborne, του οποίου αρκετά άλλα κείμενα έχω διαβάσει και σε γενικές γραμμές εκτιμώ τις απόψεις του, σ αυτό το κείμενο, ουσιαστικά μεταφέρει τα συμπεράσματά του, μετά από συζητήσεις με σκλάβες, τις οποίες έκανε για να κρίνει ο ίδιος αν είναι ή όχι μια υγιής απόκλιση του bdsm τρόπου ζωής.
Το ότι χρειάστηκε να το κάνει, παραπέμπει στο ότι ο ίδιος δεν είχε την στιγμή γραφής του άρθρου άποψη.

Βασίζει λοιπόν την άποψη σε όσα λένε οι σκλάβες. Οι οποίες όπως ο ίδιος στο κείμενο που μας χάρισε ο MasterJp και ευχαριστώ γι αυτό, όπως και για όλα τα άλλα, λέει:

Με το οποίο τότε είχα συμφωνήσει και συνεχίζω να συμφωνώ, αν και θεωρώ πως αυτό είναι ένα από τα πράγματα που κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να μάθει να αποφεύγει στις πλείστες των περιπτώσεων.

Αλλά εγώ εδώ πλέον διαβάζω, πως ότι ακολουθεί στο κείμενο, οφείλει να διαβάζεται, ως τις απόψεις, προσδοκίες και πιθανόν ευσεβείς πόθους των σ. και είναι σε μαυρόασπρα χρώματα.

Τότε είχα αναρωτηθεί, αν τα δίπολα είναι μια θεμιτή στάση ζωής, τώρα γνωρίζω πως είναι πιθανόν χρήσιμη στις αρχές και σε περιπτώσεις που χρειάζεται να ξεκαθαρίσει το γάλα από τον αφρό, αλλά στην συνέχεια είναι τουλάχιστον περιοριστική, όσον αφορά εμένα ως άνθρωπο αλλά και σκλάβα.
Δεν θα ασχοληθώ πως η μαυρόασπρη θεώρηση ζωής εμπίπτει στην οριακή διαταραχή, επειδή δεν έχω πεισθεί ακόμη για την ύπαρξη τέτοιας διαταραχής.
Αλλά είμαι μετά από 10 χρόνια, από τότε που πρωτοδιάβασα αυτό το νήμα, πολύ λιγότερο απόλυτη με τα πάντα. Όταν λοιπόν βλέπουμε και κρίνουμε και αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα διπολικά, καλό κακό, χαρά λύπη, ευτυχία δυστυχία, όμορφα άσχημα κ.ο.κ. μοιάζει με ανάγκη διαιώνισης της ψευδαίσθησης κατανόησης και ελέγχου της ζωής.
Όλα σε κουτάκια, καλαθιάσματα σωρός και απουσία αποχρώσεων. Άρνηση για οποιοδήποτε εναλλακτικό τρόπο θέασης της ζωής, περιορισμός σε μαυρόασπρη ζωή, ενώ υπάρχει πληθώρα χρωμάτων και επιλογών πάντα. Κι αν όχι πληθώρα, μια τρίτη επιλογή, που όσο διάγει κάποιος μαυρόασπρα τον βίο του, αρνείται να διακρίνει και να αναγνωρίσει.

Κι όταν βλέπουμε μόνο μέσα από μαυρόασπρα γυαλιά, όταν πάντοτε η επιλογή είναι όλα ή τίποτα, κλείνουμε την πόρτα σε άλλες προοπτικές, μας εγκλωβίζει μέσα στα ίδια αυτά τα απόλυτα και τα πρέπει μας. Μας κάνει αδιάλλακτους, χωρίς ευελιξία και ευπροσαρμοστικότητα προς όλα όσα δεν μπαίνουν στα 2 κουτάκια χρωμάτων , συνεπώς ανακόπτει την εξέλιξή μας, μας κρατά αιχμάλωτους των πεποιθήσεων μας και μας στερεί από την πιθανότητα καινούριας γνώσεις και εξέλιξης.

Ένα από τα θέματα που με προβληματίζουν σοβαρότατα, όσον αφορά το συγκεκριμένο κείμενο, είναι πως συνεχώς αναφέρεται σε τι ΠΡΟΣΔΟΚΑ και τι ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ μια σκλάβα.
Συνεπώς είτε ανήκουν στην ψευδοαλτρουιστική σχολή με το «πολύτιμο δώρο της υποταγής», για το οποίο περιμένουν ανταλλάγματα, είτε στην ρεαλιστική, υπάρχουν προσδοκίες. Το αν αυτές οι προσδοκίες αφορά κάποια πιθανή δική τους επιθυμία να νιώθουν πως και να λιώνουν στον πυρετό ή αν έκαναν το πρωί χημειοθεραπεία και δεν πρόλαβαν να μαγειρέψουν επειδή τους έβγαιναν τα άντερα στην τουαλέτα, θα τιμωρηθούν ή κάποια άλλη προσδοκία, δεν αναιρεί το γεγονός πως αναφέρεται εδώ σε προσδοκίες των ίδιων των σκλάβων. Αυτές έτσι τα αντιλαμβάνονται.
Ο Αφέντης μου, μου είχε αναφέρει περιπτώσεις σκλάβων, που στην παραμικρή υποψία «χαλάρωσης» ή συναισθήματος με θετικό πρόσημο, ζητούν αποδέσμευση. Σεβαστό πως επιθυμούν και έχουν τις ανάγκες που έχουν, αλλά να το ανάγουμε αυτό, ως στόχο και δη ορισμό, για κάθε σκλάβα και κάθε Ms σχέση, θα ήταν κατ εμέ το λιγότερο αστείο.

Προσωπικά θεωρώ πως οι προσδοκίες κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό.

Δεν έχω καμία προσδοκία πέραν από την εκπλήρωση της υποταγής μου, με εκείνον τον τρόπο με τον οποίο θα κρίνει πως μπορώ και αξίζω ο Κύριος. Η δουλειά μου δεν είναι να προσδοκώ, είναι να ακολουθώ εκφράζοντας με διαφάνεια και ειλικρίνεια από την θέση μου, όσα νιώθω την ανάγκη να εκφράσω, βάσει του πλαισίου που υφίσταται σε κάθε δεδομένη περίοδο. Τέλος.

Συμφωνώ. Αλλά….το να βάλει εαυτό σε 2η μοίρα δεν σημαίνει πως μετατράπηκε σε μητέρα Τερέζα ή σε μανούλα, γιατί μόνο μια μάνα, θα μπορούσε να συνεχίζει να βάζει πάνω από τον εαυτό της το παιδί της, ακόμη κι αν αυτό δεν της προσφέρει τίποτα.
Όπως γράφει ο MasterJp

Συνεπώς όσο αλτρουίστριες κι αν γουστάρουν να αυταπατούνται οι σ. πως είναι, έστω σε 2η μοίρα σκέφτονται την δική τους ευχαρίστηση, απλά όχι πριν απ εκείνη Του Κυρίου. Τα άλλοθι του εγώ είμαι εδώ και δεν μ ενδιαφέρει η κάλυψη των αναγκών μου, πέραν εκείνης της διαβίωσης (δλδ να μην ψοφήσω από πείνα ή δίψα) από αλτρουισμό, δεν υφίσταται κατά την γνώμη μου.
Το ότι είμαι εδώ και μ ενδιαφέρει ΚΑΙ η κάλυψη των αναγκών μου, ακόμη κι αν για διάφορους λόγους αυτές δεν καλύπτονται και το αντέχω, δεν το κάνω από αλτρουισμό. Αλλά γιατί αυτό αποσκοπεί κάπου ή/και επειδή τρέφεται ο ηθικός μου μαζοχισμός ή/και γιατί γουστάρω να νιώθω «θύμα» και να με «οικτίρουν». Εν ολίγοις, παραμένω εκεί και πέρα από την ευχαρίστηση που νιώθω για την χαρά του Κυρίου, μένω γιατί και κάτι άλλο λαμβάνω, ακόμη κι αν αυτό που λαμβάνω δεν είναι αρκετό για την κάλυψη βασικών αναγκών, κάποια ανάγκη καλύπτουν.

Μαθαίνεται…με χρόνο και κόπο και προσπάθεια. Δεν κάνω το χατίρι από έρωτα και για όσο βρίσκομαι στα high των ορμονών και νευροδιαβιβαστών και της καύλας, υποχωρώ για τον καλό μου. Πολύ σημαντική διευκρίνιση, γιατί έχω δει καυλωμένες καψουριασμένες υ. να λένε και να πιστεύουν πως έμαθαν να βάζουν εαυτό σε 2η μοίρα, αλλά εκείνο που εννοούν είναι, πως εφόσον οι δικές σου ανάγκες Κύριε είναι να με κρατάς καυλωμένη και ικανοποιημένη, οι δικές μου ανάγκες μπαίνουν σε 2η μοίρα. lol

Το ότι στο κείμενο αναφέρεται δε, πως και καλά μόνο οι «μοναδικές» και «ανεπανάληπτες» σκλάβες θεωρούν την περηφάνια, την αλαζονεία και άλλα τέτοια συναισθήματα αρνητικά και αταίριαστα, ενώ στην πραγματικότητα είναι απλά χαρακτηριστικά κάθε ώριμου και με αυτογνωσία ατόμου, ασχέτως στάτους, τα κατατάσσω στην κατηγορία του λιβανίζω το σπίτι μου.

Λέει εδώ απ όσα διαβάζω, πως πέρα από προσδοκίες η σκλάβα, όχι μόνο δεν εκπαιδεύεται να ξεπεράσει τον ψυχαναγκασμό της τελειομανίας, αλλά της επιτρέπεται να υποθέτει και να παίρνει πρωτοβουλίες. Να ΝΟΜΙΖΕΙ!!!
Δεν είναι βέβαιη, συνεπώς δεν ρώτησε για να γνωρίζει, συμπερασματικά, μας λέει εδώ, πως είναι οκ να υποθέτει μια σκλάβα για το τι θα ευχαριστούσε τον Ιδιοκτήτη της και μάλιστα να δρα προς αυτή την κατεύθυνση με πρωτοβουλίες.

Εκτός κι αν υπάρχει εντολή που να το επιτρέπει, αυτή είναι συμπεριφορά υποτακτικής κατά την γνώμη μου και όχι σκλάβας και αυτό έρχεται να ενισχύσει την θέση μου, πως δεν του τα είπαν και τόσο καλά οι σκλάβες με τις οποίες μίλησε ή εκείνος έτσι κατάλαβε.

Περιμένουν αυτό και περιμένουν εκείνο και περιμένουν το άλλο και δεν περιμένουν αυτό, αλλά βέβαια όχι κι έτσι, αλλά προσδοκώ και περιμένω και κατά τα άλλα έτσι τα έχω στο κεφάλι μου, επειδή αυτό καταλαβαίνω, αυτές τις δυνατότητες αντίληψης έχω, συνεπώς αυτό οφείλει να κάνει κάθε σκλάβα ανά την υφήλιο;
Όλα αυτά αναφέρονται στο τι περιμένουν οι σκ λάβες, πως το έχουν στο κεφάλι τους οι σκλάβες. Τι κατάλαβαν οι σκλάβες απ όσα τους λένε οι Κ. και πόσο ορθά τα αντιλήφθηκαν. λολ
Μου θυμίζει κάτι γνωστούς που εκπαίδευαν τις αφέντρες τους, βάσει του πως τα είχαν οι ίδιοι φαντασιωθεί και μετά αυτές οι αφέντρες εκπαίδευαν ως έμπειρες άλλες και κατάληξαν να ορίζονται ως αφέντρες όσες υπηρετούν καλύτερα τα περιμένω και τα θέλω και τις καύλες των υ. βασει των φαντασιώσεων και των προσδοκιών που αυτά κουβαλούσαν στο κεφάλι τους.

Υπάρχει άνθρωπος χωρίς όρια;
Αν η σκλάβα δεν έχει όρια, τι είναι υπεράνθρωπος;
Η διαφορά της σκλάβας κατά την γνώμη μου, όσον αφορά τα όρια, είναι πως γνωρίζει πως δεν επαφίεται σ αυτήν, το τέντωμα ή το σπάσιμο ακόμη και των σκληρών της ορίων. Που δεν ορίζονται ως σκληρά επειδή είναι κακομαθημένο τσογλάνι, αλλά επειδή είναι άνθρωπος και όλοι οι άνθρωποι έχουν περιορισμούς και δυσκολίες και κουβαλούν ένα σωρό ασυνείδητα και άμυνες κ.τ.λ. Βλέπε Αντίσταση-Αντίδραση.

Κλείνοντας:

Δρόμος. Μακρύς, κουραστικός, επίπονος δρόμος. Και δεν σε κάνει η επιλογή ενός οποιουδήποτε δρόμου καλύτερη ή χειρότερη.
Επιλέγεις αυτό που με ειλικρίνεια χρειάζεσαι, μπορείς και αντέχεις.Όχι γιατί αποκάλεσε ο Γκρέι την άλλη σκλάβα και σε καύλωσε το βιβλίο κι ανακάλυψες επιτέλους ένα τρόπο να καυλώνεις και να χύνεις με όσα φαντάστηκες όσο διάβαζες το παραμύθι, σώνει και καλά πρέπει να κάνεις ότι χρειαστεί να μπει επιτέλους αυτό το slave σαν στάτους, για να ζήσεις την φαντασία σου.

Στην τελική δεν είναι η αγιοσύνη ο στόχος για να ταλαιπωρείται κάποιος με πράγματα που δεν του προσφέρουν με κάποιο τρόπο απόλαυση, επειδή κάποια άρθρα κάνουν την σκλάβα να μοιάζει με κάτι πιο αξιόλογο, απ αυτό που ορίζεται στην πραγματικότητα, μόνο απ την ποιότητα της ως άνθρωπος, όπως κάθε άλλο στάτους.

Παραφράζοντας τον @DreamMaster, αν μπορείς να το αποφύγεις, απέφυγε το.

Αξιόλογο σε κάνει η αυθεντικότητα και το ήθος σου και όχι το ό,ποιο στάτους. Και όσο πιο ειλικρινής είσαι με τον εαυτό σου και όσο μεγαλύτερη επίγνωση έχεις των πραγματικών σου αναγκών, τόσο γρηγορότερα θα μπορείς να απολαύσεις αυτά που πραγματικά σε ολοκληρώνουν και σου προσφέρουν την ευτυχία.

Σας ευχαριστω για τις αντοχές να φτάσετε μέχρι εδώ  

 

Τα πολλα λογια ειναι φτώχεια.
Σκλαβα για Αφεντες, υποτακτικη για Κυριαρχους.
Το πρωτο 24/7 , το δευτερο μονο στο σεξ.
Καλη σας ορεξη...

 

Για μόνο στο σεξ είναι οι Top/bottom και όχι οι Dominant/submissive.

 

Διαφωνω. Ειμαι της παλιας σχολης. Οι οροι και οι ταμπελες ηταν λιγες και ουσιαστικες. Τα πολλα φρου φρου και φρουι γλασσε ειναι για τους πολλους εδω μεσα. Μην τα ισοπεδωνουμε ολα.

 

Όσο και να διαφωνείς, η πραγματικότητα και η πολλαπλότητα των σχέσεων σε διαψεύδει.
Δεν λέω, βολική η ευκολία στην ερμηνεία αλλά ουχί αποτελεσματική, μα καταχρηστική.

 

Δημοκρατια εχουμε. Όλες οι αποψεις δεκτες.

 

Εδώ μαζί σου, αν και θα ήτο συνετό να υπάρχει δομημένη επιχειρηματολογία στις εκάστοτε απόψεις.