Νήμα προσωπικό κι όχι απρόσωπο.

Όλα μυρίζουν τόσο παράξενα και όμορφα. Γυρίζω αυτή τη σελίδα που είχα τόσο καιρό να γυρίσω και τώρα κολλάει και κιτρίνισε και φοβάμαι μην σχιστεί. Όλα είναι γνώριμα και άσχημα και πάλι ίδια και με φοβερίζουν. Δεν είμαι σίγουρη αν έχω τη δύναμη να αφήσω κάποιον άλλον να με αγγίξει. Δεν ξέρω αν πονάει περισσότερο το ότι εσύ χαίρεσαι για μένα ή το ότι εγώ δεν χαίρομαι. Μάλλον είναι όμως το δεύτερο.
Εγώ. Εγώ η τόσο ιδιαίτερη. Εγώ. Εγώ να αφεθώ σε κάτι ξένο. Σε κάτι χωρίς μπούκλες. Σε κάτι που δε μου χαμογελά. Σε κάτι που δεν ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή. Σε κάτι προσποιητό και ψεύτικο. Εγώ. Να δοκιμάσω πάλι απ’ αυτό το όχι αδοκίμαστο ή μήπως απ’ αλλού φερμένο ( ; ) . εγώ που όταν αγαπώ τραντάζω όλο το σύμπαν ήδη κλαίω έναν χωρισμό που δεν κατάλαβα ποτέ πότε συνέβη.

Εγώ ποτέ δεν πρόλαβα να κλάψω επειδή με παράτησες. Εσύ ποτέ δεν παραδέχτηκες ότι με παράτησες και κανείς μα κανείς δεν θα βρεθεί να με υποστηρίξει. Εγώ το μόνο που πρόλαβα να κάνω είναι να σε αγαπάω με όλη μου τη δύναμη, με όλες μου τις λέξεις, με όλα μου τα αισθήματα. Γιατί; Γιατί εγώ δεν έχω ακόμα καταλάβει τίποτα. Γιατί εγώ δεν εμπιστεύομαι πουθενά αλλού τη ζωή και την ευτυχία μου. Γιατί σε έμαθα χωρίς ποτέ να μου το ζητήσεις. Γιατί ό,τι ξέρω σε αυτόν τον κόσμο είσαι εσύ.

Γεμάτη πληγές ποιος θα με αγοράσει; Κι όμως δεν έπαψα να είμαι ανεκτίμητη.
Τίποτα το ανεκτίμητο δεν διαλύεται στον αέρα.


Ποτέ δεν αντιλήφθηκα τους άλλους ερωτευμένους. Για μένα υπήρχε πάντα μόνο ο δικός μου έρωτας. Πάντα αστείος και αληθινός. Πάντα ο πιο μεγάλος κι ο πιο ισχυρός. Ποτέ δεν κατάλαβα τι ερωτεύονται όλοι οι άλλοι. Γιατί για μένα υπάρχουν μόνο όσα ερωτεύτηκα εγώ.

 

Αυτό! τόσο έντονα...

 

Βουτήξαμε στα μάτια. Με τα ακουστικά μας κλειστά. Χωρίς ήχο. Χωρίς γάλα. Το γάλα έληξε. Έληξες κι εσύ. Δεν αρχίζει και δεν τελειώνει τίποτα. Διαρκής συνενοχή.
Η εποχή του μάταιου ιδιωτικού. Όλα προσωπικά. Το ασανσέρ προσωπικό. Το μπάνιο προσωπικό. Η ηλεκτρική κουζίνα προσωπική. Το σεξ κι αυτό προσωπικό. Όλα μάταια και προσωπικά.
Τα αυτιά μου γρυλίζουν. Όταν το εδώ μου είναι τόσο δυνατό. Δεν μπορώ να ακούσω τίποτα άλλο .
Θέλω να τα σπάσω όλα. Το χειρότερο με τη μοναξιά είναι ότι δεν υπάρχει κανείς για να σε εκνευρίσει αρκετά ώστε να δικαιολογείται το να θες να τα σπάσεις όλα.
Οι άνθρωποι , εξαιρετική πηγή δικαιολογίας.
Κι όμως λατρεύω αυτό το καλοκαίρι. Είναι άδειο άρα γεμάτο από εμένα. Ότι μου θυμίζει το παρελθόν μου είναι δικό μου. Τα πιο τρελά μου όνειρα. Τα χέρια μου είναι πολύ θυμωμένα για να γράψουν ή να σκάψουν ή να ξαφρίσουν . και λυπάμαι που δεν έχω τίποτα μελαγχολικό να γράψω πλέον.
Μόνο σοφιστικέ οργή.
Σιχαίνομαι αυτά τα χαρτάκια. Μου τα είχες αγοράσει εσύ κατά λάθος . ευτυχώς ποτέ δεν σου έδωσα τα χρήματα.
Και δεν είμαστε καν στο λύκειο . καμιά δικαιολογημένη εφηβεία. Ψάχνω δικαιολογίες για όλα, σωστά; Μου αρέσουν οι δικαιολογίες. Είμαι πολύ καλή στο να βρίσκω πολύ κακές δικαιολογίες που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει γιατί ποιος μπορεί να αμφισβητήσει μια κακιά δικαιολογία;
Οι κακές δικαιολογίες είναι οι καλύτερες . σε βάζουν σε σκέψη.
Ο μεγαλύτερος φόβος είναι ότι πλέον δεν τολμώ να κάνω τίποτα τρελό. Ο μεγαλύτερος φόβος είναι ότι πλέον είμαι τόσο σοβαρή και συγκρατημένη που οι ελάχιστες μαλακίες μου φαντάζουν συνταρακτικές.

Θέλω κάποτε να βάλω μια μεγάλη φωτιά. Μια πολύ μεγάλη φωτιά. Να καεί κάτι μεγάλο. Κάτι πολύ μεγάλο. Κι εγώ να είμαι μέσα ή από πάνω ή από δίπλα.
Μέτρησε ποτέ κανείς πόση δύναμη έχει ένα συναίσθημα; Πόση ενέργεια κρύβεται σε ένα σκέτο συναίσθημα; Ασχολήθηκε ποτέ κάποιος φυσικός; Κάποια; Καμία;
Ο κόσμος φαντάζει τρομακτικά μικρός. Τρομακτικά μικρός. Ή απλώς όλα φαντάζουν τρομακτικά.
Όλα.
Οι άνθρωποι, η άγνοια, η αυταρέσκεια. Ο φόβος.
Κάτι κάνω λάθος. Δεν βρήκα ακόμα ακριβώς τι. Ή βρήκα και το άφησα. Το άφησα να συμβαίνει.
Κάτι θα εκραγεί μέσα στα αυτιά μου και δεν θα είναι καλό.
Έλεος. Το γράψιμο δεν ήταν αυτό που είχα ανάγκη. Χρειάζομαι κάτι να κάνω με τα χέρια μου .

Τα χέρια μου έχουν υπεροξυγονωθεί. Κι αυτή η λέξη μοιάζει τέρμα λάθος αλλά φτάνει πλέον με αυτήν την σωστή μανία.
Πιθανώς δεν θα καταφέρω τίποτα. Πιθανώς έπαψε να με νοιάζει πάρα πολύ νωρίς.
Να αγοράσω σωστά χαρτάκια , σωστό αναπτήρα, εξάντληση. Να αγοράσω λίγη εξάντληση για το δρόμο. Θα μου χρειαστεί.
Τρομερά τρομακτικά ασορτί.
Κανείς άλλος δεν χορεύει με αυτά τα λόγια;
Θα έπρεπε . θα έπρεπε να το πάρουμε όλοι λίγο πιο χαλαρά. Μήπως βλέπω υπερβολικά πολύ κινηματογράφο;
Θυμάμαι τα τσιγάρα με γεύση μέντα . θυμάμαι τα αστεία που λέγαμε στο λύκειο . θυμάμαι την πλάτη της καλύτερης μου φίλης στο γυμνάσιο . θυμάμαι να ξενυχτάμε μέχρι αργά λέγοντας ψέματα. Έλα τώρα. Όλοι λατρεύουν να ξενυχτάν λέγοντας ψέματα. Όχι;

 

Πάρα μα πάρα πολύ όμορφο  
Από τα καλύτερα που έχω διαβάσει εδώ και καιρό