Εχουν Οι Κυριαρχοι δικαιωμα να τιμωρουν?

Στο Δικο Μου bdsm (για να μη γινονται ηλιθιες παρεξηγησεις) Ο Κυριαρχος ειναι Αυτος που εχει την ευθυνη τοσό της επιλογης αυτου που υποτασσεται οσο και της "μεθοδου εκπαιδευσης". Αν λοιπον ο/η υποτακτικος κανει λαθος (αδιαφορο αν ειναι σοβαρο η οχι) ποιος ευθυνεται αν οχι Ο Κυριαρχος αφου ή λαθος "μεθοδο εκπαιδευσης " διαλεξε ή επελεξε για να υποταξει ατομο που δεν εχει τα στοιχεια που ο Κυριαρχος θελει ή δεν μπορει να Τον ακολουθησει.Αρα γιατι μορει να τιμωρησει για Δικο του σφαλμα?
Μπορει γιατι εχει αυτο το δικαιωμα σαν Κυριαρχος...δεν θα τιμωρησει ομως γιατι Κυριαρχος κατ αρχην σημαινει αναλαμβανω τις ευθυνες Μου και πληρωνω Εγω για τα δικα Μου λαθη. Ο,τι αλλο ισως ειναι top αλλα οχι bdsn Master Dom/me

 

Ο όλος συλογισμός Σου Κύριε μοιάζει σαν το θεμελιώδες ερώτημα για του Κολόμβου γαι το αυγό και την Κότα. Εαν όμως υπάρχει λόγος διεύρυνσης της σκέψης στο θέμα πιστευω οτι ο Κυρίαρχος για να είναι Κυρίαρχος ουσιαστικά δεν πρέπει να κάνει λαθη στον τρόπο που λειτουργει με το σκλάβο/α του σε όλα τα επίπεδα. Εαν υπάρχει κάποια αμφιβολία γι αυτό απο τον ίδιο τοτε απλα δεν είναι Κυρίαρχος στην παρούσα φάση και απαιτήται περαιτέρω εκπαίδευση για τον σκοπό αυτό. Ο Κυρίαρχος (ο αρτια εκπαιδευμένος και βαθειά συνηδητοποιημένος) δικαιωματικά εχει καθε λόγο να τιμωρεί αλλα θα πρέπει να βάλει κατι πολύ βαθειά στο μυαλό του οτι ο σκλάβος/α πρέπει να δείξει δείγμα γραφής για τον αν υπάρχει λογος τιμωρίας ή όχι....

 

Συμφωνώ και συμπληρώνω...

Η ευθύνη της αρχικής αποδοχής βαραίνει ισότιμα τόσο την υποτακτική που το ζητά όσο και τον Κυρίαρχο που αποδέχεται.

Κατα την περίοδο της εκπαίδευσης ο Κυρίαρχος επιβαρύνεται με την ανάληψη των αποφάσεων που 8α επιφέρουν την επιθυμητή για τον ίδιο βελτίωση/αλλοίωση της υποτακτικής (σωματική και πνευματική) και ευθύνη του είναι το ίδιο το αποτέλεσμα, όπως επίσης και η επιβλεψη των ενεργειών προς την κατεύθυνση αυτή. Αντίθετα, ευθύνη της υποτακτικής είναι να καταβάλλει το μέγιστο του εαυτού της στο να ακολευθεί τις επιταγές του Κυρίου της. Είναι ξεκάθαρο το είδος και το μέγεθος της ευθύνης του καθενός, καθώς και ο "χώρος ευθύνης" του.

 

Θέλω να σταθώ στην παρένθεση μιας και μέσω αυτής δημιουργήθηκαν απορίες.
Φαντάζομαι ένα Κ μπορεί να τιμωρεί και χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος!
Αλλά, αν ένα υ/σ τιμωρείται και άνευ σοβαρού λόγου κι αιτίας, τακτικά (ειδικά στα αρχικά στάδια) δεν υπάρχει περίπτωση να θρονιασει "ένα καθεστώς φόβου" μέσα του;
Έχει δικαίωμα το υ να κάνει λάθη, είτε στην αρχή του, είτε στην πορεία του;
Ο συνεχείς "φόβος" τιμωρίας (εντός, εκτός εισαγωγικών) πόσο παραγωγικός ειναι για την εξέλιξη και πορεία του;
Η τακτική τιμωρία μπορεί να αποβεί "αντιεκπαιδευτικη" και να καταρραακωσει την ψυχολογία του;

 

Όταν ένα υ έχει αυξημένο "εγώ" ερμηνεύει τη συνέπεια ως ευθεία βολή προς την προσωπικότητά του κι αρχίζει να απογοητεύεται "είμαι άχρηστος/η", "δεν κάνω", "δεν τραβάει"...
Στην πορεία, είτε αντιλαμβάνεται ότι οι παρατηρήσεις και οι συνέπειες στοχεύουν στις πράξεις και όχι στην προσωπικότητα και τις τροποποιούν, είτε παίρνουν το καπελάκι τους κι όξω.

 

Το αυξημένο"εγώ" δεν αντιτίθεται με τις παραπάνω εκφράσεις; Είναι όντως "εγώ";
Και σε περίπτωση που είναι όντως "εγώ" η μόνη μέθοδος απαλοιφης του, είναι η τιμωρία;

 

Μου θυμισατε τη θεωρια του εγω (ακομα βλεπω εφιαλτες) που καναμε στη σχολη..
Υπαρχουν τρια ειδη εγω (νομιζω καποτε το χα ξαναπει) το εγω που με καθοριζει ως μοναδα αναμεσα σε πληθος που οριζει τη κοινωνια πχ γεννηθησα καταγωγη.. το εγω που εχει υιοθετησει απο το περιβαλλον πχ θρησκευτικα πιστευω ασχετα αν ειναι αντιθετα με την επισημη κοινωνικη αντιληψη πχ αναμεσα σε χριστιανους εγω ειμαι μουσουλμανος και τελος το υπερεγω αυτο που οριζει τον εαυτο ως ανωτερο ον απο τους υπολοιπους.. αυτο το υπερεγω τονιζεται ασυνειδητα με νοητα κεφαλαια οριζοντας με πιεση την υπαρξη μας απεναντι στους αλλους υποβαλλοντας τους την ανωτερη ισχυ του υπερεγω..
Αραγε ομως ποιο εγω τιμωρειται και πιο γινεται αποδεκτο;
Αν εγω δεν μπορω να φαω καρυδια γιατι ειμαι αλλεργικη και ειναι οι αγαπημενοι Του ξηροι καρποι αυτο με οριζει ως υπερεγω αρα ασκω ισχυ οτι δεν κανει να με φιλα ενω εχει φαει καρυδια;

 

Είναι σύνηθες το αυξημένο "Εγώ" να συνδυάζεται με αυξημένη ανασφάλεια. Οπότε μην σου κάνουν εντύπωση αυτές οι συνειρμικές εκφράσεις.
Όπως έχω ξαναπεί, δεν είμαι θιασώτης της "τιμωρίας".
Το υ χρειάζεται να αντιληφθεί για ποιον λόγο γίνονται οι παρατηρήσεις/συνέπειες και να αρχίσει να βελτιώνεται αντί να μοιρολογεί και να τις παίρνει προσωπικά. Ειδάλλως, θα προκύψει δυσλειτουργία.

 

Συμφωνώ. Κάθε Dom επιβάλλεται να αξιοποιήσει τον χρόνο του για να ανακαλύψει ανασφάλειες της υπο του και να τις αναλύσει μαζί της και να την κάνει:
1) Να τις βελτιώσει
2) Να νιώσει άνετα ότι είναι και αυτή ένας άνθρωπος όπως όλοι μας
3) Να τις καταλάβει

Εγώ θεωρώ ότι στο after/before/intermediate care πρέπει να κατευνάζει τις ανασφάλειες μιας υπο που σε περίπτωση τυχών τις σκεφτεί σε άσχετη στιγμή (χωρίς τον Κ) να μπορέσει να νιώσει καλύτερα από μόνη της και 2ον μακροπρόθεσμα να γίνει καλύτερη.

Ανασφάλειες πάντα υπάρχουν στον οποιοδήποτε, άλλοι θα το αποδεχθούν από μόνοι τους, άλλοι με βοήθεια άλλων, δεν είναι κακό αυτό.