Ερώτηση

Ποια είναι η μεγαλύτερη έλλειψη που νιώσατε βάση "στατους" σε περίοδο μοναξιάς;
Τι ήταν αυτό που σας έλλειψε πραγματικά βαθιά;
Αυτήν η έλλειψη ήταν λιθαράκι για την προσωπική συνειδητότητα του "τι είστε" ή "για που οδευετε";
Μέσα από το λειψό μπορούμε να φτάσουμε στο ολόκληρο;

 

Πολύ ωραίο το νήμα σου θα μας κανεις να βρούμε τον εαυτό μας αχα. Κ τώρα σε περίοδο μοναξιάς είμαι κ μου λείπουν πολύ τα σφουγγαρισματα από εκείνη τα στησιματα τα κωλοδαχτυλα οι ανταλλαγές ρόλων παπάς εγώ του κατηχητικου αυτή γιατρός εγώ ασθενής αυτή η κ παρενοχληση σαν καθαρίστρια.. Μια ζωη ήμουν ανωμαλος τώρα θα αλλάξω ?

 

Δεν το άντεχα που δεν ανήκα.

 

Αχμφ, περίοδος μοναξιάς, να σκεφτώ,... ήταν επιλογή μου, χρειάζεται και αυτό, σεξάκι, φαγάκι, υπνάκος, λολ.

 

Η οικειότητα, να ανήκω και να μου ανήκουν, ακόμα μου λείπει  

Μπορείς την στιγμή που σου λείπει κάτι, να προσπαθήσεις να γεμίσεις το κενό. Αν μπορέσεις να το γεμίσεις και να το ξεχάσεις, ίσως δεν το είχες πραγματικά ανάγκη. Αν όμως συνεχίζει και υπάρχει το κενό, αλλά απλά νιώθεις λίγο καλύτερα, τότε μέχρι να το "γεμίσεις", κάτι θα λείπει.

 

να είμαι χρήσιμος και χρηστικός.

 

Περισσότερο μου λείπει εκείνο το παιχνίδι του μυαλού.. ..αυτό που εκεί που δεν το περιμένει κάτι τις λες στο τηλέφωνο και σου λέει οτι η φωνή σου την καθηλώνει.....

 

Δεν ηταν θεμα μοναξιας, αυτη ειναι καλλιστα παραγωγικη. Το προβλημα ηταν τα ημιμετρα - να εχω να κανω με ατομα με τα οποια δεν γινοταν να εναρμονιστουμε.

Οι συγκρουσεις, το tug-of-war... πολυ κουραστικο. Εν τελει η ελλειψη σαφους θεσης απο πλευρας τους. Ανουσιο και κουραστικο να πρεπει να τις παιρνεις απο το χερακι, καθε φορα απο το 0.

 

Πέρα από την έλλειψη του ίδιου του ατόμου που σχετιζομουν,όταν είμαι μόνη δε νιώθω να μου λειπει κατι.
Μόλις ξεκινάω καινούρια σχέση,τότε αντιλαμβάνομαι πως μου έχει λείψει η υπακοή.

 

Ένα πλασματάκι μαζεμένο πάνω μου.