Πρώτες Βοήθειες

Θα απαντησω μονο αυτο : Μοτοσυκλετιστης 31 χρονων παιδικος φιλος του πατερα μου (ετρεχαν σε αγωνες μαζι) εχασε την ζωη του στην Λ.Βουλιαγμενης προ δεκαετιας επειδη ο αστυνομικος της ομαδας Ζ εκρινε οτι πρεπει να του αφαιρεσει το κρανος.Ο ανθρωπος ειχε τις ασθησεις του κανονικοτατα.Αποτελεσμα : Βγαζοντας το κρανος το κρανιο του χωριστηκε σε 2 μερη.Ακαριαιος θανατος.

Ενα μικρο παραδειγμα για να μην αναφερω τις συνεπεις που μπορει να εχει στον αυχενα η προσπαθεια να βγει ενα κρανος οταν ειδικοτερα ο αυχενας ειναι τραυματισμενος.Το κρανος ΠΡΕΠΕΙ να βγαινει απο τραυματιοφορεις το ΛΙΓΟΤΕΡΟ.

Isnogood δεν εχω κατι προσωπικο μαζι σου και δεν θελω να το παρεξηγησεις.Αλλα μεγαλωνοντας πανω σε μια μηχανη τοσα χρονια και εχοντας εναν πατερα ο οποιος καλως η κακως μεχρι προτινος αγωνιζοταν σε μοτοσυκλετες εμαθα 1)ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ να μη "καβαλαω" μηχανη χωρις κρανος και 2)Να μην παω να σηκωθω μετα απο πτωση κατευθειαν

 

γιατι να το παρεξηγησω ? .... συμφωνω απολυτα με αυτα που γραφεις στην τελευταια παραγραφο ...

 

Χρήσιμο νήμα.

 

Κατ' εμέ είναι χρήσιμο μόνο αν, έχοντας διαβάσει εδώ τις περιγραφές διάσωσης και πρώτων βοηθειών, συνειδητοποιήσει κανείς ότι πρέπει να απευθυνθεί σε κάποιον φορέα για να μπορέσει να αντεπεξέλθει σε περίπτωση σοβαρού ατυχήματος.
Το βραχύτερο σεμινάριο που οργανώνει ο Ερυθρός Σταυρός για απλούς πολίτες διαρκεί 20 ώρες με πρακτική, και έχοντας το παρακολουθήσει επανειλημμένως (εύκολα ξεχνιούνται ή και αλλάζουν οι οδηγίες) ξέρω πόσα λίγα έμαθα, και πόσο δύσκολο είναι να αντιδράσεις σωστά τη δύσκολη στιγμή.

Είναι σαν εφαρμόσει κάποιος edge πρακτικές bdsm έχοντας διαβάσει και μόνο, νομίζοντας ότι το 'χει. A big no-no. Μώλωπες, τώρα, οκ.

 

@estelwen δεν διαφωνώ σε ό,τι γράφεις.
Οι πρώτες βοήθειες είναι χρήσιμες εντός-εκτός bdsm. Δεν ξέρεις ποτέ που και πως θα βρεθείς αντιμέτωπος. Ακόμα και σε μια απλή λιποθυμία πρέπει να γνωρίζεις πως να ενεργήσεις, πόσο μάλλον σε σοβαρότερα ζητήματα.

 

Το 166, απλά πράγματα. Δεν ''παίζουμε'' τους γιατρούς.

 

Άλλο να μπορέσεις να παρέχεις τις πρώτες βοήθειες σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης μέχρι να έρθει ασθενοφόρο κλπ, κι άλλο να το παίξεις γιατρός.
Απλά πράγματα.

 

Δεν αμφιβάλλω ότι είναι χρήσιμες. Αμφιβάλλω στο κατά πόσο ένας ανειδίκευτος άνθρωπος μπορεί να ξεχωρίζει, έστω στην περίπτωση μιας "απλής λιποθυμίας", ποια είναι τα αίτια, και να αντιδράσει κατάλληλα.
Άλλο η λιποθυμία από διαβήτη, άλλο από καρδιά, αφυδάτωση ή υπογλυκαιμία. Αν ο πάσχων δεν συνέλθει σε ένα λεπτό, χρειάζεται άμεσα βοήθεια. Εγώ αυτό το ένα λεπτό δεν θα το χάσω γιατί ξέρω την θέση ανάνηψης.
Μy two cents.

 

Δεν βλέπω να λέμε διαφορετικά πράγματα.
Το να μπορέσω να δώσω λίγο νερό με ζάχαρη στην πάσχουσα από διαβήτη μάνα μου, δεν σημαίνει πως θεωρώ περιττή ή μη αναγκαία την έκκληση βοήθειας.
Δεν διακρίνω κάπου τον γιατρό, ο σκοπός των πρώτων βοηθειών αυτός είναι. Τι κάνω μέχρι να έρθει ο αληθινός γιατρός.

 

@Justmeandme
σοφό θα ήταν να μην δώσεις νερό με ό,τι, στην λιπόθυμη μαμά.

Στα λοιπά, συντάσσομαι με @estelwen .

 

Σοφό θα ήταν να της δώσω γιατί γνωρίζω το ιστορικό της και διακρίνω πότε πάσχει από υπογλυκαιμία πριν επέλθει λιποθυμία αλλά και σε τέτοια σπάνια περίπτωση (ευτυχώς δεν μου έχει συμβεί) η εντολή του γιατρού μέχρι να ρθει ασθενοφόρο είναι ξεκάθαρη.
Δεν δήλωσα όμως πως είμαι σε θέση να διακρίνω την υπογλυκαιμία του καθενός.

 

Σε λιπόθυμο άτομο καλύτερα τίποτα.
Στο βαθμό που είναι καλός γνώστης της πάθησης ή των αιτιών κάποιου ατυχήματος -προβλήματος, πάλι με δικιά του ευθύνη, μπορεί κανείς να επέμβει.
Σε αντίθετη περίπτωση, ας καλέσει για βοήθεια άμεσα - στις καινούργιες οδηγίες αυτό προηγείται κάθε άλλης ενέργειας - ζητώντας συμβουλές. Οι οπερατέρ είναι ψυχραίμοι και πολύ χρήσιμοι.