H εξασφάλιση μέσω BDSM

Σε μια πρόσφατη ονλάιν κουβέντα μου με την illusion προέκυψε ένα ερώτημα που μου φαίνεται ενδιαφέρον.

Σε πολλά ζευγάρια που χωρίζουν (ομοφυλόφιλα ή ετεροφυλόφιλα, BDSM ή μη), αν κάποιο από τα δύο μέρη ανθίσταται στο χωρισμό χρησιμοποεί συχνά την φράση: «Μα πώς διαγράφεις έτσι, σε μια στιγμή, όλα αυτά που ζήσαμε μαζί;».

Αναρωτιέμαι λοιπόν, μήπως πολλοί άνθρωποι κάνουν BDSM με την ελπίδα ότι όσο ισχυρότερα, εντονότερα, «προωθημένα» πράγματα κάνουν με τον/την σύντροφό τους τόσο πιο πολύ δένονται; Και άρα απομακρύνουν το χωρισμό;

Αν όχι «κάνουν BDSM», τουλάχιστον μήπως γι αυτό ανέχονται ή εμπλέκονται σε όψεις του που δεν τους εκφράζουν;

Δεν μένω στο στερεοτυπικό κοίταγμα του άντρα Κυρίαρχου και της υποτακτικής που τον «δένει» («πού θα βρει άλλην να του κάνει αυτά που κάνει μαζί μου;»). Κοιτάζω και τον Κυρίαρχο που μόνο αυτός γνωρίζει να κορυφώνει την καλή του με τέτοια ένταση άρα πώς να του φύγει;

Αλλά και τον υποτακτικό άνδρα. Δεν πάει καιρός που κάποιος με τέτοιο προσδιορισμό στο φόρουμ παραπονιόταν για μια άδικη εγκατάλειψη. Συγκράτησα το ότι αναφερόταν σε κάτι που έκανε με την Κυρίαρχο που τον εγκατέλειψε, παρόλο που της είχε εξηγήσει πως θα ήταν η πρώτη του φορά και το «κρατούσε» για κάποιαν ειδική περίπτωση. Εξ ου και το παράπονο, πως δεν σεβάστηκε ούτε αυτό.

 

Όλα θα τα υπομείνω
μέχρι σκλάβα σου θα γίνω
κι ό,τι θέλεις θα σ’ το δίνω
φτάνει πλάι σου να μείνω.

Με ξετρελαίνεις, με ξετρελαίνεις
μες στην καρδιά μου λύνεις και δένεις.

Είσ’ ολόκληρη η ζωή μου
η καρδιά και η ψυχή μου
κι όταν φεύγεις νιώθω άδεια
είν’ ατέλειωτα τα βράδια.

Στίχοι: Σπύρος Γιατράς
Μουσική: Αλέκος Χρυσοβέργης
Ερμηνεύτρια: Μαρίνα Βλαχάκη

Για να μην αναφέρω το τετριμμένο της Τζένης Βάνου "σκλάβα σου ήμουν, η σκλάβα σου είμαι και σκλάβα θα μείνω"

Στο BDSM το απόλυτο αίσθημα της ιδιοκτησίας δεν κυνηγιέται απλώς αλλά "πιάνεται" σε δίχτυα πρωτοκόλλου, κολάρα, συμβόλαια ιδιοκτησίας κτλ. Νομίζω η ελπίδα της μονιμότητας όχι μόνο γεννιέται αλλά θρέφεται και αναπτύσσεται σε αυτού του είδους τις σχέσεις.
Θα κινδυνεύσω να πω ότι αν δεν υπήρχε αυτή η αίσθηση ή ψευδαίσθηση δεν θα μπορούσαν τα δύο μέρη να δώσουν τον "καλύτερο" τους εαυτό. Για ποιον άλλωστε να γίνω σκλάβα αν μεθαύριο θα μου φύγει;

Εκεί υπάρχει και ο φόβος ότι πολλά άτομα ζουν μέσα σε αυτό το όνειρο της μονιμότητας και όταν επέρχεται ο χωρισμός φθάνουν σε σημείο να σκέφτονται την αυτοκτονία.

Αστάρτη

Υ.Γ. Το τραγουδάκι στον αγαπημένο μου φιλόλογο Χάινριχ Φον Κλάιστ. Μην παίρνετε θαρρητά οι άλλοι;-)

 

Γιατί είναι δεμμένοι δύο άνθρωποι ; Γιατί χωρίζουν ; Γιατί κάποιοι παραμένουν σε μια σχέση που δεν τους ταιριάζει μόνο και μόνο γιατί νιώθουν ασφάλεια ; Πόσες φορές δεν τα έχουμε αναρωτηθεί αυτά ; Μία σκλάβα ανήκει στον Κύριο της , μόνο και μόνο γιατί έίναι σκλάβα ; Δεν νομίζω... Είναι η χημεία , είναι ο έρωτας , είναι η αγάπη και άλλα πολλά . Θα μπορούσα να το θέσω λίγο διαφορετικά DreamMaster . Αν δύο άνθρωποι κάνουν πολύ καλό σεξ μεταξύ τους αλλά δεν τους δένει τίποτα άλλο ; Δεν φτάνει μόνο ο λόγος ότι ανήκουν στο Bdsm και οι δύο για να μείνουν μαζί . Όσο για το δεύτερο ... Το Bdsm είναι πάθος (και όχι μόνο) αν λειτουργήσει σαν ναρκωτικό για να ξεχαστούν οι διαφορές και να κρατήσει κάποιους κοντά , τότε δεν νομίζω ότι εμπεριέχει την μοναδικότητα της αλήθειας που το ξεχωρίζει από ένα απλό παιχνίδι ή μια απλή φάση . Άραγε θα ήταν ευχαριστημένος κάποιος Master αν είχε μία σκλάβα που του ήταν πιστή μόνο λόγω του ρόλου της και όχι γιατί τον ήθελε πια ; Και πόσο θα κρατούσε αυτό ; Και γιατί θα έμενε άραγε κοντά του ;

 

Δύσκολο θέμα DreamMaster. Νομίζω ότι είναι προσωπικό πρόβλημα στον καθένα (Κυρίαρχο ή υόταχτικό). Έχω πάντως μπερδευτεί.

 

Ο καθ' ένας βλέπει το πράγμα απ' την πλευρά του, και το κάθε ζεύγος έχει τους δικούς του κώδικες βάσει των οποίων λειτουργεί. Εγώ πάντως παρατηρώ ότι υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις στην προσέγγιση αυτών των εννοιών. Η Αστάρτη λόγω χάριν υπερτονίζει την καταλυτική σημασία του έρωτα στην απόφαση της να υποταχθεί στον "πασά". Ο έρωτας είναι που κάνει άξια την θυσία της να απωλέσει την ελευθερία της.

Αντιθέτως υπάρχουν πάρα πολύ άλλοι για τους οποίους κυριαρχεί το δόγμα 'η υποταγή για την υποταγή", και όταν τερματίζεται η σχέση με κάποιον dom, ωσάν αδέσποτοι αναζητούν πάσι θυσία να βρούν κάποιον άλλον dom να στεγάσουν το πάθος τους. Σημασία στην περίπτωση αυτή δεν έχουν τα πρόσωπα, αλλά η ίδια η κατάσταση, της υποταγής.

Ας μην ξεχνάμε ότι σε πολλές σχέσεις δεν τίθεται καν θέμα αποκλειστιότητας διότι είναι εξαρχής ξεκαθαρισμένο ότι οι σύντροφοι, ή ο σύντροφος θα μπορεί να έχει και άλλες σχέσεις. Δεν είναι περίεργο ότι στις bdsm σχέσεις η μη αποκλειστικότητα είναι κεκτημένο του κυριάρχου, ενώ αντιστοίχως η αποκλειστικότητα είναι υποχρέωση του υποτακτικού.

Σίγουρα ορισμένες καταστάσεις φέρνουν πιό κοντά τους συμμετέχοντες σε αυτές, και δημιουργούν προσδοκίες. Πιστεύω ότι οι κυρίαρχοι έχουν πάντα τον πρώτο λόγο και την μεγαλύτερη ευθύνη, να διαιστανθούν ενδεχόμενη αδυναμία ή ανασφάλεια των υποτακτικών και να μην δημιουργούν προσδοκίες ή εσφαλμένες περιπτώσεις. Αμφότεροι πρέπει να κουβαλάνε μικρά καλάθια, πάντα.

 

Δυσκολο το ερωτημα DreamMaster. Σε ολς τις αποψεις που διαβασα υπαρχει καποια αληθεια. Ετσι ο καθενας,ξεχωριστα, θα πρεπει να απαντησει για τον εαυτο του. Προσωπικα δεν θα εκανα ποτε μια σχεση BDSM αν δεν υπηρχε χημεια με το άλλο ατομο (και για αυτο το λογο δεν εχω κανει σχεδον ποτε). Το δυσκολο ερωτημα ειναι: τι ακριβως ειναι χημεια? ευκολη λεξη και πιασαρικη. Ε λοιπον ειναι η αναγκη να εισαι με τον συγκεκριμενο αυτο άτομο..γιατι? ποιος ξερει..εδω μιλουν οι αισθησεις...οχι οι γνωστες 5, αλλα οι 6..

 

Κύριε DreamMaster φοβάμαι πως μια τέτοια προσέγγιση στις BDSM σχέσεις είναι εντελώς βανίλλα. Αν ένας άνθρωπος μπεί στον χώρο αποζητώντας την εξασφάλιση έχει κάνει δύο βασικά λάθη. Ένα στην ίδια του την αναζήτηση και δεύτερο στον χώρο που επέλεξε να την αναζητήσει.

Τόσο στο BDSM όσο και στο βανίλλα ισχύει το ίδιο και το αυτό. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ. Λυπάμαι πολύ για αυτό, κυρίως για τον εαυτό μου. Θα μου άρεσε πολύ να υπήρχαν. Θα είχα λιγότερο άγχος για πολλά πράγματα. Προσωπικά μου αρέσουν τα δεδομένα, το ίδο αρέσουν και Στον Μάστερ μου αρέσουν, αλλά η ίδια η ζωή θέτει όρια.

Η ουσιαστική διαφορά μιας σωστής M/s σχέσης με μια βανίλλα είναι πως στο M/s τα δεδομένα στον βαθμό που αυτό είναι δυνατό, είναι και το ζητούμενο, ενώ στο βανίλλα η μανάδες μας λένε... μην σε έχει για δεδομένα γιατί τον/την έχασες. Ευτυχώς όμως υπάρχουν και υγιής βανίλλα μανάδες (νομίζω δηλαδή). Τα δεδομένα στον βαθμό που είναι δυνατά δεν είναι όμως εγγυήσεις.

Αν μια γυναίκα αποκαλέσει τον εαυτό της σκλάβα και κάτσει να φάει ότι της σερβίρουν για να επιτύχει την μονιμότητα και την εξασφάλιση πολύ φοβάμαι πως σε μικρό διάστημα θα βρεθεί να τρέχει για να φύγει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και μετά άντε να βρεθεί ποιός φταίει. Ο κακός ο λύκος που της έκανε abuse και της γκρέμισε τα όνειρα ή εκείνη που πούλαγε φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες? Και εδώ κάπου είναι και το λάθος του υποτάσομαι γιατί αγαπώ. Η υποταγή είναι σκληρό πράμα και για γερά στομάχια και η καψούρα/ έρωτας/ αγάπη/ ανασφάλεια δεν είναι τόσο γερές βάσεις για να την στηρίξουν.

Ίσως έχει δοθεί λανθασμένη εικόνα για το M/s. Ίσως ο κόσμος πιστεύει πως η σχέση βασίζεται σε πάθη καί ένταση και στην αυτοθυσία της σκλάβας. Φυσικά υπάρχουν κ αυτές οι στιγμές αλλά δεν είναι καθημερινότητα. Η καθημερινότητα είναι ομαλή, ήρεμη, γεμάτη. Για την εξασφάλιση της συνέχισης όμως της αρμονίας, χρειάζονται δύο άνθρωποι που θέλουν και προσπαθούν. Φυσικά και Ο Κυρίαρχος δίνει τον ρυθμό και προλαμβάνει το τέλμα. Δεν είναι όμως και υποχρέωση της σκλάβας να επισημάνει κάποια σημάδια εάν τα δεί νωρίτερα?
Ναι, έθεσα την λέξη τέλμα γιατί θεωρώ πως είναι ο βασικότερος λόγος διάλυσης μιας σχέσης. Όταν αφηνόμαστε και απολαμβάνουμε τις δάφνες μας ξεχνώντας πως τα δύσκολα δεν είναι στην αρχή που υπάρχει το εξιτάρισμα του καινούριου. Και αυτό ισχύει για όλες τις σχέσεις.

Και για να το πάω λίγο πιο βαθιά, πιό ωμά αλλά και πιο ρεαλιστικά. Ποιά πραγματική σκλάβα είναι σε θέση να απαιτήσει μονιμότητα? Το μόνο που δύναται να κάνει μια σκλάβα είναι να δίνει τον καλύτερο της εαυτό. Να υποτάσεται. Να δέχεται. Όσο ικανοποιείται Ο Κύριος της δεν υπάρχει και λόγος να την διώξει. Σκληρό? Ίσως. Αληθές? Σίγουρα. Take it or leave it. Δεν είναι θέμα σωστού και λάθους. Αυτό είναι και δεν είναι για όλους.
Αν κάτι πηγαίνει στραβά Εκείνος θα πρέπει να το δεί έγκαιρα και να το διορθώσει. Αν δεν φτιάχνει όμως δεν υπάρχει και λόγος συνέχισης.

Στο BDSM oι όροι είναι ξεκάθαροι και η δέσμευση επίσης, αλλά εγγυήσεις? Για πιό πράγμα? Πως θα μείνουν μαζί for ever? Βέβαια κάθε άνθρωπος που αγαπά το θέλει αυτό την ώρα που αγαπά. Να το προεξοφλείς όμως πριν ακόμα ψηθείς με Τ/τον 'Α/αλλον είναι λίγο έως πολύ αφελές και παιδιάστικο. Να προεξοφλείς την μονιμότητα όμως γιατί είναι BDSM η σχέση, είναι τουλάχιστον ανόητο.

Ας μην ψάχνουμε Αντωνάκιδες εδώ με παπά και με κουμπάρο. Η πραγματικότητα μιας σκλάβας είναι κάπως διαφορετική. Όπως Του ανήκει εκείνη άλλο τόσο μπορούν να Του ανήκουν άλλες δύο και τρείς και τέσσερις σκλάβες. Η κάθε μια στον ρόλλο της. Δεν συμβαδίζει εύκολα μια M/s σχέση με τα βανίλλα στερεότυπα μιας σχέσης. Αν προσπαθήσεις να το προσαρμόσεις θα χάσεις σίγουρα από το πρώτο.
Και τέλος. Ας αφήσουμε τις βανιλλοφιλοσοφίες για το βάθος και τον ψυχισμό, και τα συναισθήματα και το πάθος και το τι πρέπει ή δεν πρέπει να αισθανόμαστε. Όλα έχουν κάποια θέση σε μια BDSM σχέση αλλά η ίδια βασίζεται σε μια ανταλλαγή αναγκών υποταγής και Κυριαρχίας. Και φυσικά ουδείς αναντικατάστατος.


Συγνωμη αν Σ/σας κούρασα αλλά θα έσκαγα λολ

 

RE: RE: H εξασφάλιση μέσω BDSM

Χαίρομαι για την απόψη σου carissa. Ελπίζω να την διαβάσουν όλοι οι users του forum. Οι υποτακτικοί για να ξέρουν που βαδίζουν και οι κυρίαρχοι για να μην πουλάνε "φούμαρα".
Το δυστυχές είναι πως οι αυτοκτονίες παραμένουν γεγονός.

Αστάρτη

 

Αγαπητέ μου DreamMaster θεωρώ την ερώτηση του thread άκρως provocateur θυμίζοντας μου δημόσιο υπάλληλο του στιλ «Μισθός βρέξει-χιονίσει» .

Από την άλλη αναλογιζόμενος την ευθύνη της «καθοδήγησης , εκπαίδευσης , ανάδειξης κλπ» που αναλαμβάνει ένας κυρίαρχος επιφυλάσσομαι στην πορεία να απαντήσω κατά πόσο «νομιμοποιείται» αυτός να επιτρέπει την άρση της παρουσίας του από τον υποτακτικό που «έπλασε» .

 

«Την ανθρωπίην ον επιστάμενος ευδαιμονίην ουδαμά εν τω ητώ μένουσα...» ή κάπως έτσι... δηλαδή, «επειδή γνωρίζω ότι η ανθρώπινη ευτυχία δεν είναι σταθερή...», τάδε έφη ο προπάτορας Ηρόδοτος, ξεκινώντας να εξιστορεί τους Μηδικούς πολέμους, και ήταν το πρώτο πράγμα που ήρθε στο νου μου όταν διάβασα το πολύ ενδιαφέρον ερώτημα που θέτει ο Κύριος DreamMaster.

Το αμέσως επόμενο ήταν... «και ο χρόνος τρομερός και των πάντων εχθρός», ειπωμένο από τον Ανδρέα Κάλβο.

Επειδή λοιπόν ξεστρατίζει η σκέψη μου σε γενικότητες, θα πρέπει να κάνω χρήση του κειμένου του DreamMaster, για να εξασφαλίσω ότι αυτά που θα λέω έχουν άμεση σχέση με το θέμα, όπως τέθηκε  

Αν και συμφωνώ με την carissa[L_T] ότι η διαλεκτική των M/s σχέσεων είναι τέτοια ώστε το θέμα, ειδομένο από την M/s σκοπιά να φαντάζει βανίλλα, το BDSM γενικότερα έχει τόσες διαβαθμίσεις, αποχρώσεις και παραλλαγές, που τα όσα περιγράφει ο DreamMaster, ηχούν άκρως ρεαλιστικά.

Μία φράση που όλοι έχουμε, ίσως, πει και, πολύ πιθανά, όλοι έχουμε ακούσει.

Κατά τη γνώμη μου, συμβαίνει επειδή "αυτό που προκαλεί τις περισσότερες δυσκολίες στον έρωτα είναι ότι τα ρολόγια του πόθου δε χτυπούν την ίδια στιγμή", φράση που αποδίδεται σε μεγάλη εταίρα της εποχής Λουδοβίκου 14ου.

Εδώ, δεν είναι ο έρωτας, ή η έλλειψή του, ο πόθος ή η βαριεστημάρα, η ανασφάλεια ή το πλεόνασμά της, εδώ μιλάει καθαρά ο χρόνος, πιστεύω.

Για έναν από τους δύο, η σχέση έκανε τον κύκλο της, ταχύτερα απ ότι για τον έτερο, και έτσι, "πρόλαβε" και "διέγραψε". Αυτό που έληξε ομαλά για τον ένα, λήγει πρόωρα, τραυματικά για τον άλλο.

Σε έντιμες καταστάσεις, μάλλον λυπούνται και οι δύο, είναι πάντα έντονη εμπειρία, να νιώθεις να φεύγει μέσα από τα χέρια σου αυτό, το τόσο πολύτιμο κι ευάλωτο, που μέχρι χθες ήταν εκεί αλλά... έτσι είναι η ζωή...  

Απίθανο θα ήταν να μη συμβαίνει κάτι τέτοιο. Για ανθρώπινες σχέσεις μιλάμε. Αλλά γιατί να είναι μόνο η "εξασφάλιση" που ωθεί στην, ετερόφωτη, αποδοχή του BDSM ή κάποιων πλευρών του; Γιατί να μην είναι και ο έρωτας; Για ποιό λόγο κάποιοι από εμάς επιμένουν ότι στο BDSM "υποτάσσεσαι και αγαπάς δεν αγαπάς και υποτάσσεσαι";

Εξίσου στερεοτυπικό ίσως... και τα δύο αυτά να λέγονται συγχρόνως και κατά μόνας, ως ένας παράλληλος διάλογος...ενώ η ίδια η σχέση φεύγει μέσα από τα χέρια τους.

Και πάλι, μήπως προσπαθούν να σταματήσουν το χρόνο, ο καθένας από την δική του πλευρά; Πιθανά, μάταια, αν το κάνει ο καθένας μόνος του.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν ζευγάρια που πιθανότατα έδωσαν νέα πνοή στη σχέση τους, αναζητώντας νέες ερωτικές κατευθύνσεις και πειραματιζόμενα, γιατί δε θα μπορούσε το BDSM να έχει θέση και εκεί;

Από την πλευρά της γυναίκας υποτακτικής, μία τέτοια προσέγγιση θα μπορούσε να είναι η αφορμή για να πλησιάσει το BDSM. Δε νομίζω ότι μπορεί κάποια να παραμείνει εκεί, αν ο λόγος είναι μόνο «η εξασφάλιση» μέσω BDSM. Πολύ φοβάμαι ότι σε αυτή την περίπτωση σύντομα η «εξασφάλιση» θα γίνει η μήτρα που θα γεννά τραυματικές εμπειρίες. Δηλαδή, ασχέτως του λόγου που αρχικά κάποια στράφηκε στο BDSM, αν δεν το προσεγγίσει χωρίς προκαταλήψεις, και η «εξασφάλιση» είναι μία μορφή προκατάληψης, δε νομίζω ότι θα καταλήξει εύκολα στα προσωπικά της συμπεράσματα του τί αυτή θέλει από το BDSM.

Από την πλευρά του Κυρίαρχου... έτσι όπως τίθεται, βλέπω απλά έναν ερωτευμένο άντρα, που για κάποιους λόγους, νιώθει ότι «χάνει το παιχνίδι». Πώς «την κορυφώνει με τέτοια ένταση» όταν πιά έχει χάσει τον έλεγχό της; Νομίζω ότι κάτι μου διαφεύγει εδώ. Αλλά, έστω, είναι μία καλή και θεμιτή κάπως αυταπάτη... για όσο κρατήσει. Ας διαλυθεί, όσο λιγώτερο τραυματικά γίνεται.

Εχω τη γνώμη πως ότιδήποτε γίνεται στα πλαίσια του BDSM έχει μία μοναδικότητα, πιθανά και για τους δύο. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα ξεθωριάσει κάποτε; ότι δε θα γίνει ανάμνηση; ότι η σχέση θα "παγώσει" στο σήμερα και δε θα πάρει το δρόμο της; Δεν έχουν μία "δυναμική", έναν κύκλο ζωής όλες οι σχέσεις, βανίλλα και BDSM;

 

Ενδιαφέρον θέμα Κύριε DreamMaster. "Ο απόλυτος έρωτας θα έρθει μέσα από απόλυτα πράγματα!".

Είναι πολλοί και διάφοροι οι λόγοι που ο καθένας θα επιλέξει να μπει σε μια σχέση (είτε BDSM, είτε οτιδήποτε άλλο) αλλά και πολλά αυτά που θα κάνει (ή δε θα κάνει) για να προσπαθήσει να εξασφαλίσει την συνέχιση αυτής της σχέσης. Από δαχτυλίδια και κολάρα μέχρι και γάμους και άλλοι ακόμα και παιδιά. Ανάλογα με αυτά που ψάχνει και θέλει ο καθένας και θεωρεί εξασφάλιση. Για πολλούς μπορεί να είναι η συναισθηματική εξασφάλιση και το αίσθημα ότι ανήκω κάπου, με αποδέχεται κάποιος όπως είμαι, γι αυτό που είμαι, για άλλους μπορεί να είναι ακόμα και η οικονομική εξασφάλιση. Στο χώρο των M/s και D/s σχέσεων ένας από τους λόγους που κάποιος διαλέγει να υποταχτεί ή να κυριαρχήσει μπορεί να είναι και η εξασφάλιση μέσα από το δέσιμο που προκύπτει από μια τέτοιου είδους σχέση. Μπορεί και να είναι και η ανάγκη να αναλάβει κάποιος άλλος να διευρύνει και να εξερευνήσει τη σεξουαλικότητα αλλά και τα προσωπικά όρια του άλλου (σαν υποτακτικό άτομο), η ανάγκη για την αμέριστη και απόλυτη προσοχή του άλλου (σαν Κυριαρχικό άτομο). Πολλά μπορεί!! Ο καθένας ξέρει τα δικά του γιατί πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον.

illusion

 

RE: RE: H εξασφάλιση μέσω BDSM

Τι ωραία να γράφει κάποιος άλλος αυτά που θες να πεις! ty sis!