Αίτια και αντιδράσεις

τα λες πολύ σωστα  
καλή σου συνέχεια vussinada μου  

 

Τωρα το εννοεις ή σ επρηξα και λες αντε να πω οτι τα λεει καλα να τελειωνουμε; χαχαχα

 

Ναι κατάλαβα με ποιο τρόπο χρησιμοποιήσατε τη λέξη "εξαρτημένοι" αλλά επειδή η εξάρτηση είναι ένα θέμα - αγκάθι στο βδσμ, για αυτό έγραψα ό,τι έγραψα.  
Αναμφίβολα πάντα υπάρχει κάποιο κίνητρο και θέληση. Πάντα και για όλες μας τις πράξεις. Ακόμη και αυτές που θέλουμε να χαρακτηρίζουμε "ακούσιες".
Και φυσικά υπάρχει κάποια θέληση της υποτακτικής στο να υποτάσσεται. Δεν χαλά κανέναν αυτό εδώ μέσα, μην ανησυχείτε  
Για Κυριάρχους μιλάμε, όχι για βιαστές.

Όσο για την ανιδιοτελή αγάπη, μια και το θίξατε: ανιδιοτελής αγάπη κατ' εμέ δεν υπάρχει. Τίποτε το ανιδιοτελές δεν υπάρχει (εκτός ίσως από την εκδίκηση).
Η αγάπη είναι ιδιοτελής πάντοτε. Και αυτό δεν έχει τίποτε κακό απολύτως. Και δεν θα μπορούσε να υπάρξει ανιδιοτελής αγάπη. Γιατί η αγάπη είναι πάντοτε επιλογή και μόνον επιλογή.
Ακόμη και από τη μάνα προς τα παιδιά της (παράδειγμα που επικαλούνται οι περισσότεροι ως ανιδιοτελή αγάπη).
Δεν θα χρησιμοποιούσα τον όρο "εγωιστικά", θα χρησιμοποιήσω όμως τον όρο εγωκεντρικά. Και αυτό είναι αναπόφευκτο καθώς κέντρο του σύμπαντος μου είμαι εγώ, από εμένα ξεκινούν όλα για να πάνε προς τα έξω και σε μένα επιστρέφουν. Αν με καταργήσω, απλά δεν θα υπάρχω, άρα...  
Εντάξει το σταματάω με την πολυλογία  
Ως "μη θέληση" που ίσως διαβάσετε εδώ, δεν ορίζεται αυτό που -υποθέτω- έχετε κατά νου  

 

Μ' έπιασες 

 

Διάβασα με καθυστέρηση, μεν αλλά με ζωηρό ενδιαφέρον την αναζωπύρωση του νήματος, ιδιαίτερα το παράπλευρη συζήτηση γύρω απο το ακραίο ερώτημα της @vussinada. Ενθουσιάστηκα με την απάντηση της @gaby, απογοητεύτηκα με αυτήν της @margarita_nikolayevna . Υποθέτω πως δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί.
Επειδή όμως σε υποθετικά και ακραία ερωτήματα μπορεί και απαντά κανείς πιο εύκολα με το θυμικό του , ποτέ δεν θα αναμετρηθεί με ,ούτε θα υποστεί στην πραγματικότητα τις συνέπειες που θα είχε η απάντησή του, θα θέσω στην αγορά ένα ερώτημα που προέκυψε απο ένα αφήγημα της @sokolata ,σε άλλο νήμα, πάνω σε ένα πραγματικό περιστατικό.
Εστω λοιπόν κυρίαρχος που διατάσσει την σκλάβα του να πάει στην κηδεία του πατέρα της με ένα δονητή στον κώλο η στο μουνί.Τι θα κάνει η σκλάβα;
E...@margarita_nikolayevna;  

 

Εκεί μάλλον θα συνειδητοποιούσε η σκλάβα πόσο κακή επιλογή Κυριάρχου έκανε.

 

Το κίνητρό του ποιό θα είναι;
Ο Κ γνωρίζει καλά τη σ και η σ καλά τον Κ που την έχει. Έστω πως δέχεται τέτοια εντολή. Οφείλει να εκτελέσει. Χωρίς να παίρνω θέση περί σωστού ή λάθους - δεν θα μπορούσα άλλωστε αφού δεν βιώνω την συγκεκριμένη σχέση της συγκεκριμένης σκλάβας με τον συγκεκριμένο Κύριο - το κίνητρό του θα μπορούσε να ήταν -σχεδόν - "ευγενές " και πολύ τρυφερό: να αποσπάσει την προσοχή, να μετριάσει την συγκινησιακή φόρτιση της σ του.

Όχι;

 

Γιατί να την μετριασει;
Είναι κακό να βρίσκεσαι σε θλίψη; Γιατί να μην το βιώσει; Γιατί να παραπλανήσει τον θρήνο που νιώθει; Κακή επιλογή να μην αφήσεις κάποιον να ζήσει τον θρήνο του, πόσο μάλλον την στιγμή που σκάει.

 

H διατύπωση μπορεί να σημάνει συναγερμό στους υπέρμαχους της βδσμικής ορθότητος, -επιλέγει η σκλάβα Κ ; - αλλά επι της ουσίας συμφωνώ.
Παρακάτω;

 

Κι αν ο Κ κρίνει πως την δεδομένη στιγμή η συγκεκριμένη σ βρίσκεται σε αδυναμία διαχείρισης αυτού που συμβαίνει;
Ξεκαθαρίζω πως δεν παίρνω θέση απλώς αναρωτιέμαι.
Μέχρι πριν λίγο καιρό ήμουν απολύτως αφοριστική σε παρόμοιες τακτικές. Αντιλήφθηκα το προφανές: το έσωτης σχέσης το γνωρίζουν και το ορίζουν μόνο οι εντός της.

 

Επιλέγει Ποιος την συνοδεύει στο ταξίδι, φυσικά.
Δεν είμαι σκλάβα, δεν έχω εμπειρία σκλάβας για να γνωρίζω το που μπορεί να φτάσει. Αλλά στο δικό μου το μυαλό, στην αυστηρά δική μου ηθική κλίμακα, το ταξίδι θα τελείωνε εκεί. Το πλοίο θα είχε πιάσει λιμάνι και τέλος. Στεριά.
Ευνουχισμός μου κάνει κι ως σκέψη.

 

Oχι. Το ευγενές η τρυφερό κίνητρο , αν δεχτούμε πως υπάρχει τέτοιο, βρίσκει εδώ την χυδαιότερη υλοποίηση του