Αίτια και αντιδράσεις

Τι το κάνει χυδαίο @underherfeet ;

 

Η βεβήλωση - ως τέτοια την εκλαμβάνω- της περίστασης @lexy . Oι αρχαίοι ημών τολμώ να πω θα μιλούσαν για υβριν.

 

Δεν κατανοώ με ποιον τρόπο βεβηλώνεται η περίσταση μα θα το σκεφτώ.

 

Θυμήθηκα την απάντηση που είχα δώσει κάποτε στο ερώτημα "ποιός επιλέγει": "Επιλέγει αυτός που μπορεί να μείνει μόνος του" και θα πρόσθετα "και που μπορεί να επιβάλει τους κανόνες" (αυτό απαντά εν μέρει και στο θέμα των αλληλοεξαρτήσεων). Κατά τη βδσμική ορθότητα αυτός είναι ο Κ αλλά η ζωή τα φέρνει ανάποδα μερικές φορές. Όπως σοφά ο λαός λέει, το μουνί σέρνει καράβι (ενδεχομένως). Δεν εννοώ πως μια υ δε μπορεί να αρνηθεί έναν Κ αλλά το να έχει την τελική επιλογή προσωπικά με ξενίζει για τον Κ.

Ως προς το αρχικό ερώτημα, το θεμελιώδες είναι οι εντολές να εκτελούνται γιατί αυτό είναι βασικότατο σε μια Κ/υ σχέση. Θέλω να πιστεύω πως εκτελούνται κυρίως από επιθυμία, γιατί άλλως το μέλλον είναι βραχύ.

Κατά τ’ άλλα δε μπορώ να καταλάβω γιατί ένας σοβαρός Κ θα δώσει ουρανοκατέβατα μια ακραία εντολή σε μια εντελώς απροετοίμαστη σ/υ. Λογικά οι ακραίες εντολές δίνονται μετά από μια μακρά διαδικασία προετοιμασίας της υ/σ (η οποία εμπεριέχει και μια σειρά άτυπων επαναβεβαιώσεων της συναίνεσης για πιο ακραία πράγματα).

 

Είχε θέσει η σόκο τέτοια ερώτηση; Αλήθεια @sokolata;  

Είμαι σκλάβα και έχασα πρόσφατα τον πατέρα μου. Ήμουν στην κηδεία του. Μια τέτοια απαίτηση για μένα θα ήταν απλή και φυσική, κανένα θέμα. Δεν μου τέθηκε, αλλά αν μου είχε τεθεί κανένα πρόβλημα.

Όσοι το ρωτάτε, στον έναν ή στον άλλο βαθμό επιμένετε σε μερικές παρανοήσεις, αν μου επιτρέπετε:

Μια παρανόηση είναι ότι ο Κυρίαρχος είναι ένα απρόβλεπτο και ασυνεννόητο πλάσμα που ενδιαφέρεται μόνο για την πλάκα του και τις κάβλες του. Θα μπορούσα να πάω στην κηδεία του πατέρα μου με δονητή στο μουνί ή στον κώλο, με τη διαφορά ότι έχω εκπαιδευτεί για μια σειρά πραγμάτων και με μια σειρά τρόπους ώστε να μη μου φαίνεται εξωφρενικό κάτι τέτοιο. Δεν σκέπτεται κανείς σας ότι για να απαιτήσει κάτι τέτοιο ο Κ γνωρίζει ότι η σκλάβα μπορεί να το κάνει, ίσως να της είναι οικεία κατάσταση, ίσως να είναι και άνεση ακόμα, να την φέρνει σε μια comfort zone. Δεν ξέρετε διόλου γιατί μπορεί να το κάνει, υποθέτετε μόνον ότι είναι βεβήλωση επειδή στη λογική τη δική σας αυτά τα ακραία είναι που κάνουν την κατάσταση D/s ή M/s. Δεν είναι έτσι όμως.

Μια άλλη παρανόηση είναι ότι μια σκλάβα κρίνει τις εντολές του Αφέντη της - όσες φορές και να έχουμε πει εδώ πως η σκλάβα είναι δυστυχής όταν δεν εκτελεί μια εντολή και όχι το αντίθετο, το ίδιο μοτίβο πάντα πως η σκλάβα η μαγκεμένη είναι ανά πάσα στιγμή με τα μάτια δεκατέσσερα μη και διαπραχθεί καμία … ύβρις και με το δάχτυλο στη σκανδάλη.

Και ακόμα παρανόηση είναι πως ο Αφέντης έχει κατά βάθος κακές προθέσεις για την σκλάβα. Να την αποσπάσει από το περιβάλλον της ουσιαστικά, να την αποπροσανατολίσει από αυτό που είναι. Λάθος. Είναι η ρημαδοσυναίνεση και εκτός από τη ρημαδοσυναίνεση είναι η ουσία του πράγματος. Η σκλάβα ή θ ε λ ε και είναι σκλάβα, δεν είναι πως βρήκε "αυτόν που της το έβγαλε" και γι αυτό έγινε σκλάβα, είναι ότι αυτό ήθελε και βρέθηκε με τον κατάλληλο άνθρωπο.

Τελευταία και πιο σημαντική παρανόηση είναι ότι τα πάντα και στο M/s είναι διαπραγματεύσιμα. Δεν είναι. Ανήκω και αναλαμβάνω κάποιον να μου ανήκει θα πει ότι αυτός που ανήκει έχει να κάνει ένα πράγμα, να μένει στο πλαίσιο αναφοράς που ορίζει ο Αφέντης και να υπακούει στις εντολές που παίρνει.

Τέλος, θα ήθελα να θυμίσω ότι υπάρχει και το νήμα "η αδιανόητη προσταγή" για ανάλογα θέματα  

 

Το βρίσκω αρκετά ριψοκίνδυνο τότε το άθλημα με το τρόπο που παρουσιάζεται εδώ.
Γιατί ουσιαστικά το bdsm απ' ότι εγώ καταλαβαίνω με τα λεγόμενα των παρευρισκόμενων εδώ κινείται γύρω από τη συναίνεση των δυο (αν και είδα ότι κι αυτή κάποιοι την αμφισβητούν σα γεγονός)
και τη σύνεση του κ (που πάλι παρατήρησα ότι σ αυτη στηρίζονται πολλοί κι έχει γίνει κάτι σαν,ο μόνος βασικός κανόνας και το μόνο κριτήριο).
Η σύνεση του κυρίαρχου όμως είναι πολύ υποκειμενική,άρα δεν είναι τόσο αξιόπιστη έννοια.....
Οφείλει η υπο να φιλτράρει να κριτικάρει και να επιλέξει κυρίαρχο άρα,για δική της προστασία (το τελευταίο το επισήμανα γιατί είδα κι αυτό να τίθεται υπο ερώτηση και δε μου φάνηκε σωστό)
Με λίγα λόγια ο κ διατάζει κι αυτός είναι ο ρόλος αλλά πάντα θα υπάρξουν προσωπικά όρια και πάντα θα υπάρχουν.
Όσοι τα ξεπερνούν όπως είπες @gaby ( μη παρεξηγηθεις!  ) δε νομίζω οτι είναι αποτέλεσμα εκπαίδευσης στο χώρο...όσο μεθοδικά και να ενταχθείς και όσο και επιλογή σου να είναι πάντα υπάρχουν όρια προσωπικά σε κάποια πλαίσια.
Αν τα ξεπερνάει κάποιος νομίζω λέγεται υπέρβαση εαυτού,κάποιες φορές είναι σωστό,κάποιες όχι.
Το οτι δηλαδή εκπαιδεύτηκε κάποια και ξεπέρασε τα ορία της μέσω εσωτερικής προσπάθειας σε συνδυασμό με τον κ της δε το κάνει αυτομάτως το μόνο που γίνεται και το μόνο σωστό....
Πουθενά δε διάβασα σε ορισμό bdsm ότι η υπο δε πρέπει να έχει όρια και πρέπει να υπακούει τυφλά τον κ.
Έπειτα εξ αρχης μιλαμε για υπο κι οχι για σκλαβα 
Εκτος αν οι εννοιες ειναι ταυτοσημες...
Δε ξερω εχω μπερδευτει! 

 

Μιλάμε για σκλάβα @vussinada, αυτό σημαίνει μεταξύ άλλων εμπειρία και συνειδητότητα ορίων. Φυσικά και υπάρχουν όρια, φυσικά όρια, κοινωνικά όρια, συναισθηματικά όρια. Απλά δεν είναι εκεί που μπορεί να τα φανταστεί κάποιος, είναι προσωπικά για τον καθένα. Εγώ έχω όριο τον ηλεκτρισμό πχ, δεν τον αγαπώ διόλου, είναι βέβαιο πως αν ήθελε ο Αφέντης να το καταρίψει θα το είχε κάνει, έχει όμως άλλες προτεραιότητες. Από την άλλη εγώ θα λάτρευα το blood play, τρελαίνομαι να τρέχει αίμα δικό μου πάνω μου και στο πάτωμα κατά τη διάρκεια της σκηνής, ο Αφέντης ούτε να το ακούσει δεν θέλει. Δεν θέλει το animal play και το pony play, που για μένα, κάποτε ήταν άμεσος οργασμός. Θέλει το slut play που με άφηνε στεγνή και τώρα ίσως να υποχρεούμαι να φτάσω σε οργασμό μόνο μέσα από αυτό. Η σύνεση του Κυρίαρχου είναι ένα κομμάτι του SSC. Και οι δύο οφείλουν να είναι συνετοί, σε κάθε περίπτωση. Και οι δύο κάνουν BDSM ασφαλές, υγιές και συναινετικό. Εφόσον έχουν αποδεχτεί ποιοι είναι, τι είναι ο ένας για τον άλλον και τί κάνουν, δεν μπαίνουν τέτοια θέματα όπως αυτά που θέτεις.

Για μένα η ερώτηση του @underherfeet, που την σκέφτηκα αρκετά, λόγω του ότι συνέπεσε να έχω ζήσει μια κατάσταση, όχι με δονητές που είναι μάλλον κοινός τόπος ας μη φορούσα στην κηδεία του πατέρα μου  , αλλά με απώλεια ενός εξαιρετικά σημαντικού προσώπου στη ζωή μου ενόσω ανήκω στον Αφέντη, έχει μια άλλη διάσταση, την εξής:

Εντάξει, κάποιες ερωτήσεις είναι σχηματικές και δεν συμβαίνουν, όπως η δική σου και ενδεχομένως του @underherfeet. Μια, δυο, τρεις τέτοιες ερωτήσεις και θα πει κάποιος "ωραία, και τί κάνετε εσείς τελικά που μας έχετε πάρει τα αυτιά με το M/s, γίνεται τίποτα ή μπα, στη φαντασία σας όλα;" Δηλαδή, ο Αφέντης δεν με διέταξε να πάω στην κηδεία του πατέρα μου με μια ή και δύο τρύπες μου φραγμένες, μήπως αυτό τον κάνει λιγότερο Αφέντη; Μήπως κάνει εμένα λιγότερο σκλάβα;

Το σταματώ εδώ, προς το παρόν, για να σκεφτείτε αυτή την ερώτηση. Και το ξανασυζητάμε. Γιατί ένας Κ θα μπορούσε να κάνει μια υπέρβαση σε μια ιδιαίτερη στιγμή του υ; Για ποιον λόγο το υ θα μπορούσε να δεχτεί αυτή την υπέρβαση και σε συνθήκες που δεν υπακούει τυφλά, αφού αυτό ξενίζει;  

 

Για να μην κοροϊδευόμαστε, είναι, σε κάποιον βαθμό, ριψοκίνδυνο, το άθλημα. Γι αυτό μιλάμε τόσο γι αυτό, άλλωστε  

 

Ο θρήνος είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση.
Το μυαλό μου που απέχει μακριά από M/s κατάσταση, παρ'όλα αυτά, φαντάζομαι ότι ένας Α θα άφηνε τον χρόνο που θα χρειάζονταν για να θρηνήσει το σ του.
Χωρίς να σημαίνει ότι θα έπαυε να τον υπηρετεί. Λογικά θα προσαρμόζονταν όλο αυτό με τα δεδομένα της τωρινής κατάστασης, ακόμα κι αν το σ χρειάζονταν λίγο χρόνο να μείνει μόνο του.

Ο μόνος λόγος που μου έρχεται στο μυαλό ώστε το Α να ζητήσει να κάνει κάτι τέτοιο το σ του, θα ήταν για να μην κάνει κάποιου είδους κακό στον εαυτό του. Αυτό που αναφέρθηκε πιο πάνω ως "ευγενές κίνητρο", ως απόσπαση από την βαριά του θλίψη.
Αν θα το έκανε χωρίς σοβαρό κίνητρο, τότε στο δικό μου μυαλό σημαίνει κακή επιλογή συντρόφων (κι απ τις δυο πλευρές) κι απλά την δεδομένη στιγμή θα γινοταν πέρα ως πέρα ορατό.

 

@Justmeandme

Ο θρήνος είναι προσωπική υποθεση (? - το ερωτηματικό γιατί δεν το λέω σαν κατάφαση ανατρέχω στην πρώτη σου πρόταση). Προσωπική υποθεση είναι κ ο φόβος, το στρες, η ανασφάλεια κ ένα κάρο άλλα πράγματα. Που είναι το πάνω όριο και που είναι το κάτω όριο μέσα στο οποία "πρεπει" να κινηθεί ο Κ (και ο Μ). Μήπως υπάρχει ένα misconception γύρω από την "κακομοιρα την υ" που "πρέπει να υποστεί ό,τι της πουν" ? Μήπως μιλάμε *πάντα* για ενήλικες που λειτουργούν εντός συμφωνηθέντος πλαισίου?

Έχω ξαναγράψει παλιότερα - μην σκέφτεστε την υποταγή της σκλάβας σαν κάτι που συμβαίνει ακαριαία, στιγμιαία και ολοκληρωτικά. Αυτά που ακούγονται "ακραία" σε κάποιον εκτός M/s μπορεί να είναι αποτέλεσμα χρόνων αλληλεπίδρασης του ζευγαριού.

 

Δεν είχε θέσει κανένα ερώτημα η σοκολάτα. Είχε πει απλά ένα περιστατικό που της είχε διηγηθεί μία κοπέλα που δήλωνε σκλάβα. (Λέω πως δήλωνε σκλάβα γιατί δεν ξέρω αν ήταν όντως! μιας και είχε μεν έντονες τάσεις υποταγής αλλά σίγουρα έβλεπα ότι απέχει αρκετά από όλο αυτό μιας και πολλά από όσα έκανε τα έκανε απλά για να μην την αφήσει ο κύριος της [σχέση εξάρτησης ]και όχι γιατί πραγματικά τα ήθελε. )Επίσης δεν ξέρω αν είναι πραγματικό το περιστατικό. δεν με ενδιαφέρει. Το έφερα ως παράδειγμα. Θα μπορούσε να είναι. Θα μπορούσε και όχι.

Στο θέμα τώρα όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ.. Ναι μεν υπήρξα αφοριστικη και απολυτη παλιοτερα και αδυνατουσα να αντιληφθω κάποια πράγματα, τους τελευταιους δύο μήνες όμως ας πούμε ότι άρχισα να βλέπω λίγο πιο σφαιρικά και αντικειμενικά καταστάσεις που αφορούν το bdsm .συμφωνώ λοιπόν μαζί σου ότι εφόσον εμπλακω σε μια σχέση ως σκλάβα πάει να πει ότι έχω συμφωνήσει απόλυτα στα θέλω και τις επιλογές του συγκεκριμένου ανθρώπου. Διαφορετικά τίποτα δεν με υποχρεώνει να Κάτσω. Μπορώ να παρω το καπελακι μου και να αποχωρήσω.
Η ένσταση μου είναι η εξής. Σαφώς και όλοι οι κ δεν είναι ίδιοι. Προφανώς και κάθε κ έχει διαφορετικό τρόπο "επιβολής " . Άλλους κανόνες άλλα όρια.
Αλλά.. η επιβολή της κυριαρχίας του πρέπει να φανεί ΚΑΙ εκεί..? Σε εκείνη την δύσκολη στιγμή? (για την κοπέλα ήταν δύσκολη και συναισθηματικά και σωματικά ) .
δηλαδή Εντάξει δέχομαι ότι πρόκειται για μια 24/7 κατάσταση.. παρόλα αυτά δεν παυει να είναι άνθρωπος. Και το υ και το κ.
Πενθω η έχω αρρωστήσει ή έχω ένα σοβαρό πρόβλημα με το παιδί μου η οτιδήποτε. Γιατί δεν μπορεί να σεβαστεί αυτές τις λίγες σπάνιες στιγμές που ούτε να υπηρετησω σωστά μπορώ ούτε και θέλω στην τελική.. γιατί είμαι άνθρωπος.. Και χρειάζομαι τον χρόνο μου να αντιμετωπισω την όποια κατάσταση.
Θα τον κάνει λιγότερο κ να μου αφήσει χώρο? Η θα τον κάνει περισσότερο κυρίαρχο να με ζορισει ακομα και τοτε..?

Κάποιος ίσως σπεύσει να μου πει "τι σε κάνει να πιστευεις ότι έχει ανάγκη να κάνει ''επίδειξη '' της κυριαρχίας του.?Το ήθελε και το ζήτησε! ''
Τι σημαίνει αυτό στο δικό μου μυαλό? Οτι αυτός ο άνθρωπος το μόνο που σκέφτεται είναι πως θα ικανοποιήσει τα σαδιστικά του ένστικτα αν πρόκειται για αυτά ή πως θα ερεθιστει αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο θα τον ερεθιζε ερωτικά.. λες και δεν μπορούσε να περιμένει να περάσει αυτή η μέρα. Λες και η ανάγκη του είναι τόσο ακόρεστη που ούτε αυτή την στιγμή δεν μπορεί χωρίς το bdsm στην ζωή του..
Αυτές είναι οι απορίες μου και οι ενστάσεις μου και είναι καθαρά προσωπικές.

Ξανατονιζω βέβαια ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετικη. Δεν υπάρχουν κανόνες. Τους κανόνες τους ορίζει το ζευγάρι.

 

@sokolata

μου θυμίζεις μια χρόνια παραξήγηση που είχα με τη μάνα μου: Δώδεκα χρονών παιδί, διάβασα στο περιοδικό "Γυναίκα" για κλειτοριδεκτομές. Έτρεξα στη μάνα μου και της είπα "γίνονται αυτά τα πράγματα, μαμά;" Η μαμά από τη μία αλλιώς αντιλαμβανόταν το "γίνονται αυτά τα πράγματα" που στην παιδική φαντασία μπορεί να ήταν και στο σπίτι του γείτονα και από την άλλη δεν ήθελε το παιδί της να εξάπτεται με πολιτικοσαδομαζοχιστικοφεμινιστικά πράγματα και, αν κρίνουμε από τη μετέπειτα εξέλιξή μου, κάπου είχε ένα δίκιο να είναι επιφυλακτική. Μου απαντάει λοιπόν: "Δεν ξέρω παιδί μου, ίσως, για καθαριότητα θα είναι αν συμβαίνει." Εγώ το άκουσα αυτό και τρελάθηκα. Θυμήθηκα ότι δεν με θεωρούσε πάντα απολύτως καθαρή και ανησύχησα σφόδρα. ΔΕΝ ΤΗΣ ΞΑΝΑΜΙΛΗΣΑ για οτιδήποτε σεξουαλικό μου, παρά μετά τα 30 και τότε διαπίστωσα ότι συχνά ήταν πιο προχώ από μένα και δεν δίσταζε να πει τα πράγματα με το όνομά τους και να δει πραγματικότητες με οξυδέρκεια που εγώ δεν διέθετα.

Έτσι λοιπόν, για τον Κ αυτόν που λες εδώ πέρα

σκέπτομαι ότι το "Κ" στην περίπτωσή του μπορεί να σημαίνει και κάγκουρας. Η υπόλοιπη ιστορία μοιάζει να είναι της λογικής "δεν μπορεί να είναι διαφορετικά", αρκετά by the book όπως αυτό γίνεται γενικά αντιληπτό.

Εγώ ήθελα τον Αφέντη δίπλα μου, πάνω μου και γύρω μου, απολύτως κοντά μου, να τον ανασαίνω συνέχεια, να ακούω τους χτύπους της καρδιάς του και να νιώθω απόλυτα ότι του ανήκω. Το πρώτο πράγμα που έκανε και όχι το μόνο, ήταν να μου πει "δεν υπηρετείς μέχρι νεωτέρας".

 

Αν είναι απάντηση στην ερώτησή μου, ας πάρουμε και καμία ακόμη γνώμη … ελπίζω   Λεπτομέρεια: η υποτακτική είναι στο D/s για την ίδια, και μπορεί να σταθεί ίσως αυτή η λογική, η σκλάβα είναι στο M/s για τον Αφέντη της.