Πάντα θέλω κι άλλο

Δεν τον ειχα δει για τουλαχιστον 2 χρονια.Η τελευταια φορα ηταν δυσκολη, αν και παραπανω απο 30λεπτα δεν κρατησε.Φορεσα ενα μακρυ μαυρο φορεμα και αφησα τα μαλλια μου κατω. Για λιγα λεπτα, εμεινα μπροστα απ τον καθρεφτη και με κοιταζα..Τι παω να κανω? σκεφτηκα.Και επειτα συνεχισα με το αρωμα μου, αυτο που ξερω πως τον τρελαινει.Βγηκα απ το σπιτι μου κοιταζοντας κατω.Ηξερα οτι ειναι εκει και με βλεπει Τα ποδια μου ετρεμαν,αγχος, φοβος, δεν ξερω. Οταν μου ανοιξε την πορτα του αυτοκινητου ημουν ετοιμη να φυγω..τουλαχιστον αυτο επρεπε να ειχα κανει.Μπηκα. Τα πρωτα λεπτα περασαν ευκολα, χωρις να εχω χρονο να σκεφτω.

........................

Πηγαινοντας στο μπαρ, περπαταγα μπροστα του, ηξερα καθε λεπτο πως με κοιταζει.Ενιωθα τα ματια του καρφωμενα πανω μου. Και οσο πιο εντονα το ενιωθα, τοσο πιο πολυ ηθελα να αφεθω,να πεσω.. Οπως παλια.Καθως ανεβαινα το πρωτο σκαλι, με επιασε αποτομα απ τη μεση, σαν να ηθελε να με ριξει..και να με πιασει ξανα.Οπως παλια.
.........................

Καθισμενοι τωρα στο μπαρ, σε αποσταση τετοια ωστε να βλεπουμε ο ενας την αμηχανια του αλλου.Κρασι εγω, κρασι και αυτος. Οσο και αν προσπαθουσαμε να μεινουμε στο θεμα, δεν υπηρχαν τα περιθωρια για κατι λογικο.Φαινοταν λιγο. Δεν το ηθελε αυτος, ουτε εγω.
Εχανα σιγα σιγα τον κοσμο γυρω μου χωρις να το καταλαβαινω.Οι στιγμες που με αγγιζε,ελαχιστες.Κι ομως μπορουσα να τον νιωσω καθε στιγμη..ακομα κ αυτες, που προσπαθουσε να μεινει ενας καλος φιλος.
Εδειχνε τη δυναμη του προσπαθωντας να μειωσει τη δικη μου.Του ηταν τοσο ευκολο να παιξει με τις λεξεις, οσο για μενα να χανομαι σ αυτες. Ηταν ισως η μοναδικη φορα που δεν προσπαθησα να καταλαβω τιποτα, δεν ηθελα να καταλαβω.Τιποτα δεν πηρε μονο επειδη το ηθελε. Μ αφηνε μονη μου να σκεφτομαι, να μπερδευομαι ωστε να φτανω σε σημειο να τον χρειαζομαι.Σε σημειο τετοιο, ωστε να αφησω να μου παρει τον ελεγχο.Αυτο ηταν το παιχνιδι του.. και ηταν και δικο μου.
Τον θυμαμαι να κανει ερωτησεις τοσο δυσκολες, και ενω ηξερε τις απαντησεις τρελαινοταν να με βλεπει να ζοριζομαι.Αυτοματα εβαζα το χερι στο λαιμο μου κ δαγκωνα τα χειλη μου.Αρχιζα να νιωθω αδυναμη.
Για λιγο σταματουσε,οταν σηνειδητοποιουσε τι επιρροη εχω πανω του, εβγαζα το χειροτερο εαυτο του,τον προκαλουσα καθε στιγμη.Ελαχιστες ηταν οι φορες που δεν σκεφτοταν. Ποτε δεν μπορεσα ν καταλαβω το μυαλο του,ουτε κ αυτος το δικο μου.Ειχαμε ομως εναν τροπο να ειμαστε παντα επικινδυνα κοντα.Και οσο το παιχνιδι γινοταν πιο δυσκολο, τοσο πιο δυσκολο ηταν να σταματησουμε.Φταναμε σε σημεια να αποδειξουμε ποιος ειναι πιο δυνατος..για επιβεβαιωση και οι δυο.Αυτος προσπαθουσε να παρει τον ελεγχο γιατι ηξερε ποσο δυσκολο ειναι να τον δωσω, και εγω προσπαθουσα να τεσταρω τη δυναμη του,καθως και τη δικη μου.Παλευα για τον ελεγχο με σκοπο να με κανει να μην μπορω να τον κρατησω αλλο.
Οποιοσηποτε στεκοταν διπλα μας, μπορουσε να το νιωσει στην ατμοσφαιρα.Μπορουσα σχεδον να καταλαβω τι σκεφτονται, οπως παλια. Θυμαμαι να μου λενε "δεν εισαι εσυ, δεν εισαι ετσι",θυμαμαι να προσπαθουν να με σταματησουν.Κανεις δεν μπορουσε, ουτε κ αυτος.Θυμαμαι τοτε, που αρχισε να καταλαβαινει πως με ποναει, πως του αρεσει να το κανει κ ηταν ο λογος που δεν εφυγα ποτε.Θυμαμαι τοτε το χαστουκι, γιατι τον αφηνα να ειναι ετσι.
Ο ενας απεναντι στον αλλον, ανταλαγη δυναμης και ελεγχου.Εμοιαζε περισσοτερο σαν αναμετρηση.Ποσο δυσκολο ηταν να θεσουμε ορια?Και ποσο το θελαμε στα αληθεια?
.........................

Στο δρομο για το σπιτι κατι μου ειπε και γελασα.Με κοιταξε με ενα βλεμμα..αλλη μια φορα το ειχα ξαναδει,σε εκεινο το προαυλιο,και ηταν η στιγμη που καταλαβα οτι αρχισαμε.Ηρθε μαζι μου μεχρι την πορτα.Θυμαμαι να τον ρωταω "θα μπεις?".....Μου χαμογελασε.
...........................

Και αν ειχαμε ορια,τα ειχαμε ηδη χασει. Ποσο πιο δυσκολο μπορουσαμε να το κανουμε? Ποσο θα γουσταραμε? Και ποσο ακομα θα αντεχαμε?
...........................

Θυμαμαι να ξυπναω μονη,μη θελοντας να ανοιξω τα ματια μου.Τρομαζω τοσο στην ιδεα οτι εχουμε συνεχεια,ποτε δεν μας ειναι αρκετο και παντα θελουμε κι αλλο.Πιο δυνατα, πιο εντονα. Κανονες δεν υπαρχουν,δεν υπαρχουν και ορια.Θυμαμαι να σε νιωθω μεσα μου, σ ολο μου το σωμα. Και οσο πιο πολυ το σκεφτομαι, τοσο πιο πολυ βυθιζομαι. Συνεχισε, παντα θελω κ αλλο..

 

...οικείο..

 

Υπέροχο...Έζησα κάτι ίδιο σε ένταση παρόμοια σε χρόνική απόσταση...μόνο που στην περίπτωσή μας ήταν 4,5 χρόνια...
Αυτό το χάσιμο του εαυτού...

 

Υπέροχο κείμενο.. έκανα εικόνες και ένιωσα συναισθήματα.. ταυτίστηκα κατά κάποιο τρόπο...

 

Επιζητας να χάσεις τον έλεγχο...Η παράδοση φέρνει και την λύτρωση.λυτρωνεσαι γτ αφήνεσαι σε κάτι ανώτερο από εσένα.Δεν σκευτεσαι.Δεν αναλύεις.Δεν μελετάς.ΖΕΙΣ.
Πόνος,ηδονή,καυλα,όλα στα άκρα,
όλα στο μέγιστο βαθμό!
Είναι από αυτά τα σπάνια,που δεν έρχονται συχνά κ που πολλές φορές τα αφήνουμε να μας προσπεράσουν...

 

Ισχύει.

Κι από τις δύο όψεις του, του σιωπηρού ελέγχου, αλλά και της παράδοσης σε αυτόν φαντάζομαι,
είναι εκείνο το ωκεάνειο συναίσθημα, σαν να σταματά ο χρόνος και το κορμί σαν να πετά...  

Και μόνο μία φορά να τύχει να το έχει βιώσει κανείς δεν το ξεχνά ποτέ.

Πολύ ωραία η ιστορία του νήματος.

 

Μα η όλη ομορφιά της αίσθησης αυτής εγκειται στο ότι είναι κάτι σπάνιο να συμβεί..
Αν ήτο σύνηθες φαινόμενο,δεν θα είχε την ίδια αξία,ούτε κ θα το αναγνωρίζαμε ως την υπέρτατη (κατ' εμε) ηδονή μυαλού κ σωματος..
Θα φθείροταν,θα εχανε την μαγεία του..

 

->Πάντα θέλει κι άλλο-
->Πάντα θέλει κι άλλο-
->Πόσο άλλο ;

Ξύπνησε. Αλλαξε πλευρό και την κοίταξε. Κοιμόταν δίπλα του σαν μικρό παιδί. Ειχε πάρει αγκαλιά το μαξιλάρι, και βύζαινε το δάχτυλο.
Τα έβαλε όλα κάτω με την σειρά.

-> Ομορφη, ειναι.
-> Καλή στο κρεβάτι, είναι.
-> Σπίτι δικό της, έχει.
-> Δουλειά δικιά της έχει.
-> Και επειδή ειναι λίγο κωλόπαιδο τι πειράζει ;
-> Τουτη φορά δεν θα φύγω. Τούτη φορά, θα δω αν θέλω να κάτσω.
-> θα διαβάσω την γλώσσα του -σπιτιού-... τα σημάδια είναι καλά.

Καθώς σηκώθηκε από το κρεβάτι κατευνθήθηκε προς το μπάνιο. Αφου κοιταχτηκε στον καθρέφτη, με ύφος Γιαννη Σπαλιάρα, κουτουπώνοντας την 4.000η είπε:
->Αγόρι μου. Παίδαρε. Καλημερα. Συγκεντρώσου, έχουμε δουλειά.

-1. Η εμφάνιση της τουαλέτας, για τους μύστες του bdsm, είναι το πρώτο βασικό κριτήριο για να διακρίνεις τι θές να κάνεις με μια γκόμενα που λέει ότι θέλει να ειναι σούμπα σου.

-> Νερά στο μπάνιο δεν έχει.
-> Το καπάκι της τουαλέτας καθαρό
-> Το καλαθάκι, άδειο
-> Τριχες στο μπάνιο.. δεν έχει
-> Οι πετσέτες μοσχοβολάνε
-> Πάμε καλά..

Αφού έβγαλε έξω τον μικρούλη, ξεκίνησε να ουρεί. Με την τσίμπλα στο μάτι, δυσκολο το σημάδι. Μια απο δω, μια απο κει, άφησε το στιγμα του, για τα καλά πάνω στην λεκάνη.
-> Να δω τι θά κάνει όταν το δει  

Πλησίασε στον καθρέφτη να πλύνει τα μούτρα του. Και σκουπίστηκε με το μπουρνούζι της. Και το πέταξε πάνω στο πλυντήριο. Ανοιξε το πλυντήριο.

-2. Η εμφάνιση του πλυντηρίου, για τους υψηλών απαιτήσεων βδσμ παίκτες, είναι το δεύτερο βασικό κριτήριο για να διακρίνεις τι θές να κάνεις με μια γκόμενα.

-> Ω Μαλάκα. Δεν έχει τίποτα μέσα. Να ναι τυχαίο ; Τα τακτοποιεί όλα. Έχει μανία με την σειρά. Επιτέλους ! Αδειο γυναικείο πλυντηριο.

Κατευθύνθηκε στην Κουζίνα. Ανοίξε τα ράφια. Ολα ήταν σε τάξη μέσα στα κουτιά τους. Έψαχνε για τους καφέδες : γαλλικός, φρεντο, ελληνικός, τσαι, χαμομηλι, βατουμουρα και άλλες μαλακίες αλλα κατι έλειπε...
->Ρε την καριόλα. Μα που στο πουτσο έχει το φραπέ; Α νατος !

Πήρε το σέικερ και έφτιαξε το σκέτο φραπεδάκι του   Αλα λα λομ, Αλα λα λομ, Αλα λα λομ λιν λονκ   Ου γιε.
->Να χει η πουτάνα παγάκια στο ψυγείο ;

-3. Το τρίτο βασικό κριτήριο, για τους καλλιτέχνες του σαδομαζοχισμού, ειναι η εμφάνιση του ψυγείου.

Ανοίξε το ψυγείο. Δροσιά μανάβικου. Παρατηρησε με προσοχή τι υπάρχει μέσα : Μπροκολα, ντομάτες, αγγούρια, παντζάρια, χυμοί, κοκα κολα λάιτ, αυγά. Ολα στα κουτιά τους, όλα στην θέση τους.
-> Για αυτό το πουτανί είναι στυλάκι.Οταν ξυπνησει θα την βάλω να μου κάνει κάτι να φάω.

Ανοίξε την κατάψυξη. Και πήρε 2 παγάκια και τα πετάει μέσα στο φραπέ. Πλουτς   Επεσαν φλόκια φραπε στην μοκέτα.
->Χααχαχ. Να δω τι θά κάνει όταν το δει;

Πήρε την φραπεδούμπα του και πήγε στο σαλόνι για να κανει τσιγαράκι.
Φτάνοντας στο Σαλονι διαπίστωσε τον απόλυτο μινιμαλισμό. Κατα βάθος δεν ξέρει τι σημαίνει αυτό, αλλά έτσι λένε οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτά. Οι χάους ιματζ μέικερς. Ο Ψινάκης που κρύβει κάθε νοικοκυρα μέσα της.Ο Μινιμαλισμός είναι κουλ   Το χε δει και στο φεισμπουκ. Πολλά λάικ στους μινιμαλιστές. Πρέπει να πολυ γαμάτοι τύποι  
Εψάχνε για τασάκι. Αλλά δεν... και στο μυαλό του τριγυρίζε...

Πήρε με χαρά μικρού παιδιού το κινητό. Τηλέφωνο στο Αφεντικό.

->Αφεντικό δεν είμαι καλά. Εχω ανεβάσει πυρετό. Ο λαιμός μου ξεράθηκε, τα μάτια μου κοκκινησαν, το χρώμα μου είναι κίτρινο. Δεν έχω όρεξη ούτε το Φως των Σπόρ, να διαβάσω σήμερα. Ψοφάω αφεντικό. Σήμερα λέω να μην έρθω σε πειράζει ;

................(το χριστο σου την παναγια σου, γαμημένε παλι με γκομενα εισαι ρε αρχίδι-οχι τι ειναι αυτά που λες ρε με πληγώνεις - καλα καλα κατσε σημερα να γινεις καλα)....................................


Με το χαμόγελο της επιτυχίας, επεστρεψε πίσω εκεί που η όμορφη κοιμάται τον υπνο του δικαίου. Πλησιάσε πάνω της, και της ψυθιρίσε στο αυτί.

->Ξεκουράσου όμορφη. Γιατί σήμερα δεν θα πιείς ουτε καφέ.
-> Τα κριτήρια είναι άλλα 7.

-> https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Ταπείνωση-Εξευτελισμός-humiliation.4959/page-17

-> Το βδσμ τώρα ξεκινα.Στο πά ; Μπορεί να μην στο πα. Αλλά θα δεις.

-> Και εγώ πάντα θέλω κι άλλο  

 

Ζωγραφισες παλι