Αίτια και αντιδράσεις

Σοκολατίτσα   Το ξέρεις ότι αυτές οι ερωτήσεις όντως παίζουν?
Εννοώ ότι πραγματικά μπορεί να έρθει στιγμή (ειδικά στην αρχή και του ζευγαριού αλλά και της εμπειρίας γενικά) που να πεις "μα καλά, τώρα? Δηλαδή Τ Ω Ρ Α ? Που εγώ νιώθω Α κ Β κ Γ κ Δ? Θες λίγο ΝΑ ΞΕΚΟΛΗΣΕΙΣ ΤΗ ΜΑΠΑ ΣΟΥ?"

Πως να σου πω, η σχέση μεταξύ M και σ, δεν είναι όπως την φαντάζονται μερικοί.
Η φάση δεν είναι "σκλάβα, κόβεις λίγο τις φλέβες σου να δω κάτι που είναι τετάρτη?" και η σ απαντάει "Ω ΜΕΓΑΛΕ ΑΦΕΝΤΗ, ΓΙΕ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑΣ ΔΩΚΕ ΜΟΥ ΤΟ ΚΟΝΣΕΡΒΟΚΟΥΤΙ ΑΛΛΙΩΣ ΜΠΟΡΩ Κ ΜΕ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΜΟΥ". Αλήθεια δεν είναι καθόλου έτσι.
Μπορείς πχ να του πεις και να πάει να γαμηθεί από τα νεύρα σου κ μετά (προφανώς   ) να ζητάς συγγνώμη μέχρι να σβήσει ο ήλιος ξερωγώ.

Απλά, είναι μία σχέση που εξελίσσεται συνέχεια, μία αλληλεπίδραση που πρέπει να κρατήσει το ύφος και το πλαίσιό της.
Και να μην μπορείς να κάνεις κάτι, δεν τρέχει τίποτα, αλήθεια. Δεν σε πετάει στα σκυλιά.
Το θέμα για εμένα είναι να μπορεί η σ με όσο μικρά ή μεγάλα βήματα μπορεί να εξελίσσεται προς την κατεύθυνση που ορίζει ο Μ.

Όλοι ξέρουμε ότι είμαστε άνθρωποι, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος να μην το έχει στο μυαλό του αυτό   Γιαυτό όλα είναι μέσα στο παιχνίδι. Και τα νεύρα, κ τα καντήλια και οι κακές στιγμές κ όλα.

 

Ναι. Το πως τον βιώνει ο καθένας, πως γίνεται το μπαμ, πως εκδηλώνεται είναι αυστηρά προσωπικό. Εκεί απαιτεί σεβασμό για μένα. Κι όπως ζει κάθε συναίσθημα στο έπακρο, έτσι ζει κι αυτό.
Η μόνη μου ένσταση αν θες είναι στο γιατί να μην το ζήσει.

Φαντάζομαι μία αδιανόητη εντολή έρχεται μετά από πολυ τριβή του ζευγαριού, που ουτε αμφισβητείται η Κυριαρχία κι επιβολή του Κ αλλά κι ούτε η υποταγή του σ.
Άλλα ακόμα και να μην μπορεί να ανταπεξέλθει ένα σ, αυτό το κάνει λιγότερο σ; Γενικά ή ειδικά;
Αυτήν η ερώτηση μάλλον θα πρεπε να μπει σε άλλο νήμα, στο κανονταςτ ερωτήσεις στον εαυτό μου.

 

Για τον θρήνο δεν θα επεκταθώ ιδιαίτερα γιατί δεν είναι ακριβώς έτσι. Δεν βιώνουμε όλοι τα συναισθήματά μας με τον ίδιο τρόπο κ αυτό είναι απολύτως λογικό. Απλά για να σου δώσω ένα παράδειγμα, για εμένα πιο "πολύτιμο" και προσωπικό συναίσθημα είναι το άγχος παρά ο θρήνος   Αν θες να επεκταθούμε σε αυτό μπορούμε κ πριβέ να μην στραπατσάρουμε και το νήμα.

Όχι δεν το κάνει λιγότερο σ. Μπορεί να το κάνει λιγότερο έτοιμο, nothing wrong there. Αλλά και πάλι, δεν ξυπνάς ένα πρωί κ λες "οκ είμαι σ γιατί πάει με το μαλλί μου". Είναι μεγάλη διαδικασία, έχει πολλές δυσκολίες, υπερβάσεις και όλα αυτά το υποκείμενο τα έχει επιλέξει. Δεν υπάρχει λόγος να γίνεται ποσοτική διάκριση μεταξύ χαρακτηριστικών των σ, αυτό δεν έχει κάποιο νόημα, είναι σαν να λες ποιος είναι πιο δικηγόρος, αυτός του ποινικού κώδικα ή του αστικού κώδικα.

 

Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που διαβάζω κάτι τέτοιο..!! και Χαιρομαι πολύ. Η απάντηση αυτή με υπερκαλύπτει..
Με ωραίο χιούμορ και in to the point.!!

 

@MauveDelastrange Σ' ευχαριστώ για την απάντησηκαι συμφωνώ στην τελευταία παράγραφο.
Α και σ δεν μπορεί να γίνει ο κάθε ένας. Το πλέον σίγουρο.

 

@MasterJp hear hear!  

 

Αν έχει διαλέξει τέτοιο κυρίαρχο, θα πάει και θα πει κι ένα τραγούδι αγαπητέ...
Αυτή είναι η δική μου θέση.
Αλλά γιατί δεν απευθύνεις την ερώτηση σε κανέναν που δεν σε απογοήτευσε;

 

Γιατί εσύ στο παρελθόν έχεις αναφερθεί στον μπαμπά ΣΟΥ με πολλή αγάπη και τρυφερότητα και θα ήταν πολύ ενδιαφέρον για μένα να δώ πως θα απαντούσες σε αυτή την ακραία εντολή, σε αντιδιαστολή με την άλλη ,την "πήδα απ ΄το μπαλκόνι". Η προϋπόθεση που έθεσες απαντώντας, μου αρκεί... 

Γενικότερα, προς όλους τώρα...
Ξέρετε κάτι, πολύ καλά είναι και τα πλαίσια και οι κανόνες και τα πρωτόκολλα στο βδσμ, και πολύ καλά κάνουν και τα υπερασπίζονται και τα ακολουθούν αυτοί που κάνουν βδσμ "γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς" .
Οταν όμως δεν μπορούν η δεν θέλουν να τα αμφισβητήσουν , να τα χαλαρώσουν η και να τα αναστείλουν ούτε σε ακραίες η ειδικές περιστάσεις, που ίσως και να μην είχαν σκεφτεί η προβλέψει πως θα προκύψουν στη διαδρομή, - άλλωστε αυτό είναι και το "κουσούρι" κάθε νόμου η πλαισίου που έχει θέσει ο άνθρωπος από τότε που άρχισε να νομοθετεί,- φοβούμενοι πως κατ αυτόν τον τρόπο θα κατηγορηθούν (ή θα αισθανθούν) πως καταλύεται η ασυμμετρία της σχέσης τους, ή η κυριαρχία του ενός ή η σκλαβοσύνη του άλλου, ας αναλογιστούν αν κάνουν το ίδιο με τους νόμους , τους κανόνες η τα ήθη της κοινωνίας στην οποία είναι ενταγμένοι.
Η προσωπική μου αντίληψη είναι πως κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Και τα αμφισβητούν και θέλουν και προσπαθούν να τα αλλάξουν.Και πολύ καλά κάνουν.
Γιατί όμως όταν αμφισβητούνται τα δικά τους ήθη, τα δικά τους ιερά, -περίπου- φρικιούν;

 

Δεν θα ημουν έτσι και αλλιώς με έναν Κ που θα έδινε τέτοια εντολή. Δεν ειναι θέμα βδσμ , κανονων ή ηθικής. Ειναι θέμα αισθητικής.

 

Απλά να υπενθυμίσω ότι τόσο το αρχικό θέμα του νήματος όσο και οι παρακλάδιες συζητήσεις ασχολούνται με την ουσία της ανταπόκρισης υ σε εντολή Κ. Τα πρωτόκολλα είναι ένα άλλο θέμα. Οι εντολές δεν είναι πρωτόκολλα.

Προσωπικά φρικάρω όταν η ουσία της σχέσης μου γίνεται αντικείμενο προκάτ σχολιασμού, αυθαίρετων υποθέσεων και συμπερασμάτων, υπόρητων προβολικών φόβων του εκάστοτε τοποθετούμενου και εν τέλει κατ εξακολούθηση ασχετοσύνης. Αλλιώς και την με κακή πίστη συζήτηση, με την σωκρατική σημασία, την καλωσορίζω ιδίως αν έχει να προσφέρει κάτι καινούργιο.

Σε προσπάθεια να έρθει στην επιφάνεια και αυτό το καινούργιο, ξαναρωτώ: Έστω ότι για λίγο ξεκολλάμε από τη λογική του κακού κλπ Κ με τις εντολές που είναι ύβρις κλπ κλπ. Έστω ότι για λίγο παίρνουμε ουδέτερη θέση. Γιατί θα μπορούσε ένας Κ να δώσει εντολή να πάρει στην κηδεία του πατέρα της η υ με σφήνα στα απόκρυφά της;

Και μία λεπτομέρεια: Είμαι με Κ που δεν έδωσε τέτοια εντολή  

 

«Στο έσχατο βάθος η αισθητική και η ηθική συμπίπτουν»