Βιωματικές Εμπειρίες S01E01 - 'Η ανασφάλειά μου με έκανε να...'

Από τη στιγμή που "εσύ" το αποκαλείς κάπως, έστω "ανασφάλεια" το έχεις ερμηνεύσει. Από τη στιγμή που αποδίδεις ενέργειές σου ή τυπικές συμπεριφορές σε κάτι έστω την ανασφάλεια, έχεις μπει σε μια διαδικασία ανάλυσης, για να το κάνεις αυτό λογικά πρέπει να έχεις εμπιστοσύνη στα δεδομένα σου.

 

Αλλά σε κάθε περίπτωση, έναν ορισμό ζήτησα, επειδή πολλά κουβαλώ όμως την ανασφάλεια ομολογώ πως δεν τη γνωρίζω. Ήθελα να το σκεφτώ λίγο. Αν είναι κόπος ή λάθος, δεν πειράζει αποσύρω το ερώτημα  

 

@gaby
Θα έλεγα πως ανασφάλεια είναι εκείνη η αίσθηση που έχεις όταν υπάρχει μία ποιότητα/μία κατάσταση, την οποία έχεις μεταφράσει ως δύσκολη/ευάλωτη/άβολα/αρνητική σε κάθε περίπτωση και σε κάνει να νιώθεις εύθραστος.
Κάπως καλύτερα τώρα;

 

Η ανασφάλειά μου με έκανε για πολλά χρόνια να μην υλοποιώ τα όνειρά μου.
Όταν άρχισα να την ξεπερνώ και να δυναμώνω, άρχισα να διεκδικώ όλα όσα επιθυμώ βαθιά, χωρίς να φοβάμαι τις συνέπειες των αλλαγών.
Οι άνθρωποι που επιλέγουμε να έχουμε γύρω μας, οι σχέσεις στις οποίες ανταλλάσσουμε ενέργεια, πέρα από τις επιβεβλημένες -που κι αυτές επιδέχονται βελτιώσεων- είναι συχνά ο τρόπος μας να ξεπεράσουμε τις ανασφάλειές μας, οι οποίες, εν πολλοίς σχετίζονται με την γνώμη και τα συναισθήματα των άλλων για μας και τα αντίστοιχα δικά μας.
Όσο λιγότερες, τόσο το καλύτερο. Μάλλον αυτό το κοντέρ δύσκολα μηδενίζει εντελώς.
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ και το αν το γεγονός ότι είμαστε εδώ, προσπαθώντας να συγχρωτιστούμε με ανθρώπους που έχουν παρόμοιες απόψεις, όνειρα και επιθυμίες, είναι μία σοβαρή προσπάθεια να ξεπεράσουμε τις ανασφάλειές μας?
Δεν μιλώ για το bdsm γενικότερα, αλλά την διαδικτυακή συν-ύπαρξη και αλληλ-επίδραση, την συμ-πάθεια, την συν-ύπαρξη.
Ενώ τις ανασφάλειες τις ξεπερνάμε μόνοι μας ουσιαστικά, οι άλλοι γενικά παίζουν καθοριστικό ρόλο σ΄αυτό το κομμάτι, κυρίως σαν ενδοσκοπικά μας εργαλεία, αν έχουμε επιλέξει να τις ξεπεράσουμε και είμαστε έτοιμοι να το προσπαθήσουμε.
Κοινές πεποιθήσεις, όνειρα, αρχές, γιατί όχι και ιδανικά, είναι αυτά που μάς κάνουν να νιώθουμε καλύτερα με τον εαυτό μας, διαμορφώνοντας μία συν-αντίληψη με άλλους ανθρώπους.
Γινόμαστε λιγότερο εύθραυστοι, δυναμώνουμε θα έλεγα @Mind'n'Flesh ... 

 

Συμφωνώ. Συμφωνώ συμφωνώ - οι σκέψεις μου  
Μακάρι να έγραφα κι εγώ έτσι.

 

Όχι ιδιαίτερα   Εφόσον δεν ξέρω την πραγματική κατάσταση και τον ρόλο που έχω παίξει στο να είναι έτσι η πραγματική κατάσταση. Μπορεί να είναι πλειάδα άλλων πραγμάτων.

 

Μόνο θηλυκά τοποθετούνται άκσουαλι στο thread.
-βαθιά ματαίωση-

 

Η ανασφάλεια μου με έκανε να μην αγαπώ τον εαυτό μου και να μην τον εκτιμώ όσο έπρεπε. Με έκανε να τον καταστρέψω, αλλά ευτυχώς μέχρι ενός σημείου, όχι τελείως  

 

Φεύγω λίγο από τον ερωτικό τομέα που ίσως είναι λίγο πιο περίπλοκα τα πράγματα (ίσως...    ).
Και το μπαμπά μου και τη μαμά μου τους αγαπάω πάρα πολύ! Τους θεωρώ καλούς ανθρώπους, τίμιους, δοτικούς, ότι πραγματικά έχουν δώσει για μένα ό,τι μπορούσαν και ό,τι δεν μπορούσαν κάποιες φορές.
Κι όμως, ακόμη και τώρα τους θυμώνω κάποιες φορές.
Αν αυτές τις φορές τους έλεγα αυτό που σκέφτομαι εκείνη την ώρα, θα ήμουν ειλικρινής ή όχι;

 

Θα ήσουν ειλικρινής. Και θα πικραίνονταν για λίγο. Μπορεί και να πληγώνονταν βαθιά. Πάλι για λίγο.

Και μετά θα κάθονταν πολύ σοβαρά και θα σκέφτονταν με γνώμονα το δικό σου καλό και τη δική σου ευτυχία, με περισσότερα δεδομένα. Κάτι γενικά καλό.

Έτσι είναι οι γονείς που μοιάζουν με τους δικούς σου, όπως τους περιγράφεις.

 

Άρα όταν θα μίλαγε ο θυμός μου θα ήμουν ειλικρινής για το πώς τους βλέπω γενικά;  

 

Ναι. Θα ήσουν.

Και ο θυμός σου είναι ένα κομμάτι του "εσύ".