''Παρεξηγημένες λέξεις''

Άκρως παρεξηγημένες είναι οι λέξεις (δυστυχώς) αγάπη και ευαισθησία και γενικώς οι λέξεις & o αυξημένος εγωισμός.

Εντυπωσιακό ειναι, ό,τι αρκετοί άνθρωποι που πληγώνονται εύκολα, επειδή δεν γίνεται το δικό τους, ή τελικά πληγώνεται ο εγωισμός τους & περνιούνται για ευαίσθητοι.

Ενδιαφέρον έχει και η σύνδεση αρρωστημένου νευρολογικού συστήματος, με την υπέρμετρη ευαισθησία.

*ευαίσθητοι(οσιομάρτυρες) ή κυνικοί;

Οι κυνικοί τα καταφέρνουν καλύτερα; Πως, γίνεται να είναι, κάποιος κυνικός; Είναι θέμα διατροφής;  

Τι λάθος συμβαίνει με την ανθρωπότητα, γιατί ''βαράμε κόκκινα'';

:- )

 

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι το θέμα τίθεται μονόπλευρα. "Εντυπωσιακό ειναι, ό,τι αρκετοί άνθρωποι που πληγώνονται εύκολα, επειδή δεν γίνεται το δικό τους, ή τελικά πληγώνεται ο εγωισμός τους & περνιούνται για ευαίσθητοι."
Το ανάποδο, γιατί όχι? Δεν έχει ενδιαφέρον ότι άνθρωποι με αυξημένο εγωισμό, με τρόπο προσωπικά και κοινωνικά αυτόματο, περνιούνται για χοντροπετσοι αποδιοπομπαίοι τράγοι?
Μέρος της απάντησης βρίσκεται ακριβώς εκεί.

 

Παρεξηγημένη έννοια και το ψώνιο.
Που ο καθένας που πιστεύει για τον εαυτό του και το λέει,τον αποκαλούνε ψώνιο,λες και άμα παραδέχεται πράγματα που ισχύουνε για τον εαυτό του απο μόνος του,είναι κακό.
Τι ενοχικότητα είναι αυτή που πιάνει τους περισσότερους;

 

Πες το, ντε.  

 

Πόσο ισχύει, τα ''καλύτερα'' έχω ακούσει γενικώς.

 

Αγάπη, φιλία, ευαισθησία, αλληλεγγύη έννοιες με τόσες πολλές οπτικές και διαφορές.
Άλλη η σημασιολογία τους από θρησκευτική άποψη, άλλη από κοινωνιολογική, άλλη από ψυχολογική.

Υπό το πρίσμα της εξελεγκτικής ψυχολογίας, είμαστε προγραμματισμένοι να αγαπάμε
μέσω κριτηρίων δούνε και λαβείν. Άρα καμία γνησιότητα στα συναισθήματα μας,
όλα είναι ντετερμινιστικά και εξηγήσιμα βάση της ωφέλειας. Θρησκευτικά χαμός,
φιλοσοφικά το χάος από ερμηνείες και σημασιολογίες.

Προσωπικά, σημασία δεν έχει τελικά τι νόημα θα αποδοθεί σε μια λέξη,
αλλά το να «ξενυχτάμε» και να «τσακωνόμαστε» για τις ερμηνείες.
Αυτό εξάλλου είναι και ο ορισμός του ανθρώπινου νου.

Υ.Γ.
α) Η ταινία «Her» αποδίδει άψογα όλες τις παραπάνω διαμάχες, εφόσον, βέβαια,
αναλυθεί πέρα από την πρώτη ματιά και επιδοθεί στην έννοια της αυθεντικότητας του συναισθήματος
http://www.imdb.com/title/tt1798709/

β) Ένα βιβλίο που πρέπει ο καθένας μας να έχει διαβάσει, είτε συμφωνεί με τον
νέο-δαρβινισμό είτε όχι είναι το «Ο άνθρωπος, το ηθικό ζώο». Πραγματικά αξίζει.
http://kritiki.gr/product/o-anthropos-to-ithiko-zoo/

 

Το πρόβλημα με τις λέξεις είναι ότι δεν ξέρεις από τι στόματα πέρασαν.

 

Δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις, υπάρχουν χυδαίοι άνθρωποι

... που είχε πει και ο Μαβίλης, εάν δεν με απατά η μνήμη μου.

 

Δε σε απατά  

 

bdsm!  

 

συναίνεση, πλ ευαίσθητο 8εματάκι.

 

Δημοκρατία