Εξαρτώμενη διαταραχή προσωπικότητας

λογικα εχεις κανει λαθος quote, αλλιως δεν υπαρχει σχεση μεταξυ αυτων που γραφεις και σε οτι εγραψα εγω.

 

Έγω δεν είμαι ούτε ψυχολόγος, ούτε μοριακος βιολογος,ουτε γνωρίζω τι λέει ο Δαρβινος.

Ξέρω πολύ καλά τι θέλω, τι με γεμίζει και τι είδους σχέση έχω.

Η υποταγή μου ανήκει σε έναν. Τους υπόλοιπους μπορώ πολύ άνετα να τους αρχίσω στα χαστουκια. Τώρα έαν θα το ευχαριστηθω ή όχι μεγάλη συζήτηση.

 

Και ποια είναι η ουσία όλων αυτών, κατ΄εσάς αγαπητέ, που είναι ωραία να ερμηνεύσετε;

 

Κανενα λαθος δεν εκανα,διαβασε πιο προσεχτικα....

 

δεν γίνεται βγαίνει ο σαδιστής κυρίαρχος από μέσα μου αυτή τη στιγμή

 

@Guruni χαχαχα

Γενικα τωρα σε ολους,ας μαθουμε να μη θιγομαστε επιτελους....
Ο νηματοθετης εκανε παρα πολυ καλα που εφτιαξε ο,τι νημα γουσταρε,δε προσβαλε κανεναν.
Οι θεωριες που εχει ο καθενας ειναι δικες του,οχι δικες μας και δε μας επηρεαζουν πουθενα.
Κουβεντα κανουμε,δε κανουμε γνωματευσεις ουτε ηταν η προθεση του νηματος αυτη,μονο εγω το βλεπω αυτο;;;

 

Εγώ συνεχίζω να πιστεύω, ότι η "φύση" των περισσοτέρων μας είναι φτιαγμένη από διάφορες ψηφίδες, κάποιες εκ των οποίων θα έμοιαζαν αντικρουόμενες μεταξύ τους.

Έχει χυθεί άπειρο μελάνι, άπειρο σάλιο έχει στεγνώσει σ' εξίσου άπειρα χείλη, για το ποια θα ήταν η φύση του ανθρώπου.
Για το αν - από ψυχικής/νοητικής - άποψης γεννιέται με κάποια ήδη "αποτυπωμένα" χαρακτηριστικά ή αν αυτά αποκτούνται με την πάροδο του χρόνου, των βιωμάτων, των κοινωνικοπολιτικών συγκυριών, καθώς και των διδαχών που του δίδονται.
"Μιλήσαν" φιλόσοφοι, στοχαστές, κοινωνιολόγοι, βιολόγοι, γιατροί, θεολόγοι και κάθε καρυδιάς καρύδι έριξε περισσότερο ή λιγότερο νερό στο δικό της μύλο.
Αλλά μάλλον "τέλεια" άκρη δεν έβγαλε κανείς, τουναντίον θα έλεγα.

Σίγουρα το έξω απ' τη νόρμα - ακόμη και κείνη των "εκτός κανόνων" ατόμων. Γιατί ακόμα και οι "περίεργες" υπο ομάδες έχουν τις πεπατημένες τους - ξενίζει.

Κάποτε κάποιος "αμπελιάζοντας" τύφλα στη grappa, μου είχε πει, ότι ο άνθρωπας είναι προγραμματισμένος, να είναι ελεύθερος.
Μετά, απ' ώρες ακόμη και "μαλλιοτραβήγματος" ανάμεσα σε δυο σχεδόν μεθυσμένους φίλους καταλήξαμε, στ' ότι η ελευθερία κείνη είναι μόνο στην επιλογή του κλουβιού.
Και ότι στο τέλος η απόλυτη ελευθερία με τον στενό όρο των λεξικών για μένα και για κείνον δεν θα υπήρχε.

Αυτά...ο νηματοθέτης είχε δίκιο, η κουβεντούλα σηκώνει μεζεκλίκια, τσίπουρα και ήχο από κύμα. Όπως και διάθεση για "χασομέρι" και χαμόγελο αφού θα ήταν σαν να προσπαθούσαμε να στάξουμε τον Ατλαντικό σ' ένα φλιτζανάκι του καφέ.   

 

Η ουσία όλων αυτών είναι η αλληλεπίδραση μεταξύ μας.
Επειδή αυτή ακριβώς είναι η φύση μας και είμαστε όλοι απόλυτα δέσμιοι της.
Άλλος προσπαθεί να επιβάλλει την γνώμη του, άλλος να μάθει, άλλος να αντίδραση μόνο για να πει κάτι.

Για εμένα, ακόμα και με τις απλές κουβέντες ακόμα και αντίθετες να είναι,
βλέπω, μαθαίνω, παρατηρώ τους ανθρώπους και το πως λειτουργούν.

Οπότε, ακριβώς αυτό είναι το ζητούμενο, όχι να βγει πόρισμα,
αλλά να υπάρχει δράση, κατόπιν αντίδραση και εάν στο τέλος έχουμε σύνθεση ακόμα καλύτερα!!!

 

Κατανοώ την γενικολογία σας...

Αυτό που δεν έχω κατανοήσει ακόμη, είναι το εξής: η δική σας η θέση επί του άρθρου που αναρτήσατε ποια είναι...

Ή δεν έχετε θέση; Και απλά το αναρτήσετε για να διαμορφώσετε θέση μέσα από την σύνθεση που θα προσπαθήσουν να κάνουν οι άλλοι για εσάς...

 

ανοίγουν, όμως, για να κάνουν εντύπωση;

 

Ψυχολόγος δεν είμαι, οπότε ούτε τον κάνω,
ούτε έχω άποψη για κάτι που δεν κατέχω εμπεριστατωμένα.
Μου αρέσει, να διαβάζω, να μελετάω, να παρατηρώ, μέχρι εκεί.

Από την στιγμή που είναι επιστήμη και όχι απλά άρθρο τύπου «madame figaro» το δέχομαι.
Όπως όταν τυχαίνει να πάω σε γιατρό.

Ο σκοπός και ο στόχος μου όμως, δεν είναι άλλος, όπως είπα,
να γίνει κουβέντα, να υπάρξει διάλογος, να δω και να ακούσω απόψεις και αντιδράσεις.

 

η επισκοπική περιγραφή προδιαπιστωμένης διαταραχής
σε γρήγορη ανάγνωση επιτρέπει τον εντοπισμό αντιφάσεων

για παράδειγμα:

"(α) Άκαμπτες και μη προσαρμοσμένες συμπεριφορές,"
μαζί με:
"(4) Όταν οι σχέσεις διακόπτονται, «ανασυγκροτείται» η προσωπικότητα."

η πρώτη αράδα με ώθησε στη γρήγορη ανάγνωση:

" – Οι δικές μας ανάγκες δεν τοποθετούνται κάτω από τις ανάγκες των άλλων "
έχει επισημανθεί επανειλλημένα: η μητρότητα είναι διαταραχή!


σε περιβάλλον "ελεύθερου εμπορίου" είναι (έστω μερικώς) αληθές οτι είτε μεγενθύνεσαι είτε
συρρικνώνεσαι, ακόμη κι εκεί η στόχευση αργής συρρίκνωσης είναι επιτυχημένη προσέγγιση.

σε πιο περίπλοκα περιβάλλοντα τα κριτήρια λειτουργικότητας ποικίλουν ασύλληπτα.
η προσαρμοστικότητα έναντι των εκάστοτε "αρχηγών" της αγέλης, για παράδειγμα, εξασφαλίζει εγγυήσεις συνέχειας.
η μοναχικότητα στα αγελαία είναι, κατά κανόνα ( ; ), "άβολη"

οι παραδοχές του εισαγωγικού κειμένου είναι αμφισβητίσιμες, αν όχι αυθαίρετες, και πάντως στενές.
δεν διασαφηνίζεται η συσχέτιση εξάρτησης και υποτακτικότητας (μάλιστα της προσαρμοστικής),
και άρα δυσκολεύομαι να ανακαλύψω σύνδεση με τα "καθ' ημας".