“Διαμαντια” του παρελθοντος

Έχω ένα copy μέρους του παλιού νήματος, για όποιον ενδιαφέρεται. Επικοινωνήστε μαζί μου πριβέ.

 

γιατι θα έπρεπε να είναι?

 

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία - και όταν υπάρχουν άνθρωποι σαν εμένα, δεν χρειάζεται να πεθάνει καθόλου. Enjoy darlings... 

RE: PLAYERS

Quote: Originally Posted by oscarwil

Αγαπητέ DreamMaster, πνευματικέ μέντορα , εξ όσων μαθαίνω, πλειάδος γυναικών του forum ...



Φίλτατε oscarwil, φοβούμαι πως τώρα τελευταία σκίζεις συχνά τον πέπλο που χωρίζει το δημόσιο από το ιδιωτικό και σε ανακαλώ – όχι στην ‘τάξη’ που ξέρω ότι τη βδελύσσεσαι, σε ανακαλώ γενικά 

Πάντως, δεν νιώθω και πολύ Μέντωρ με αυτές που λες, περισσότερο Τηλέμαχος μου κάνει – μάχομαι δηλ. εκ του μακρόθεν. Για να μην πω Οδυσσέας, στη ραψωδία που μπαμπακιάζει τ΄αυτιά του και απολαμβάνει την κρουαζιέρα!

Στο θέμα της (κοινόχρηστης πλέον, εξ όσων μαθαίνω και εγώ!) αλληλογραφίας μου θα επανέλθω αλλού.


Quote: Originally Posted by oscarwil

Πλην όμως έχω μια και μοναδική, θεμελιώδη ωστόσο, διαφωνία: το μυαλό το "γαμείς", το μουνί απλώς το γαμείς. Η ερμηνεία περί του πρακτέου και ηδονικού συμπυκνώνεται στα εισαγωγικά



Αν διαφωνείς μαζί μου σε αυτό, είμαστε δυό που διαφωνούμε μαζί «μου» γιατί ποτέ δεν θα έλεγα κάτι τέτοιο (Η LilithOnTop το λέει παραπάνω). Πιστεύω άλλωστε πως η σκληρότερη διαφωνία που θα είχαμε εμείς ποτέ θα αφορούσε την περιοχή του Μπορντώ. Και στην χειρότερη χρονιά, θα ψήφιζα Margaux παρά Lafite. Για την χρονιά που ανέφερες πάντως σε άλλο ποστ σου, δες και τα Riojas. Αλλά ας μη γίνομαι πρωθύστερος. Αμποτε να βρω χρόνο να ανοίξω το νήμα BDSM και κρασί!

Εγώ πάντως, το παραπάνω, δεν θα το έλεγα για δύο λόγους.

Πρώτον, επειδή είμαι όσο μπορώ ακριβής στις διατυπώσεις μου, δεν μπορείς να γαμήσεις ένα μυαλό, μπορείς να το διαλύσεις, να το απορρυθμίσεις, ή φυσικά, να το ρυθμίσεις (όλα αυτά στο μέτρο του δυνατού, και μόνο ως προς την όψη του μυαλού που αφορά την οργάνωση της πληροφορίας).

Δεύτερον, όταν ακούω από μια γυναίκα τη φράση «ψάχνω κάποιον να μου γαμήσει το μυαλό» ακυρώνω επί τόπου όλα τα ντοκιμαντέρ του National Geographic που ισχυρίζονται ότι το cheetah είναι το ταχύτερο ζώο του κόσμου και φεύγω σφαίρα! Προσπαθώ δηλ., οσονούπω, να βρεθώ πιο μακριά από το σώμα της, απ΄όσο βρίσκεται η ίδια – δεν είναι κι εύκολο! Από τις λίγες περιπτώσεις που μου συγχωρώ να παραλείψω να πληρώσω το λογαριασμό, όταν έχω βγει με μια κυρία.

Και πάμε στα περί του «παίζειν εν ου παικτοίς» (κάτι σαν ‘να παίζεις, εκεί που δεν σηκώνει παιχνίδια’).

Ομολογώ ότι μπερδεύτηκα και γω λιγάκι με τον ορισμό του Player. Θέλω να πω, το είχε πάρει κάπου το αυτί μου, αλλά σκεφτόμουν ότι είναι η μεταγραφή των όρων ‘τσογλάνι’ και ‘καριόλα’, αντίστοιχα, στο ιδιόλεκτο του BDSM. Δεν είχα φανταστεί ότι έχει, εδώ ειδικά, κάποιο μεγαλύτερο βάθος. Το προφίλ που σκιαγραφείτε βέβαια φλερτάρει λίγο με αυτό που ο Ρουμελιώτης (κάθε εποχή ηθογραφείται απο τον Τσιφόρο που της αξίζει) ονομάζει «Ο Ανάρπαστος». Αλλά η κουβέντα αναδεικνύει ενδιαφέρουσες πτυχές και οδηγεί σε σκέψεις για έναν που μένει πάντα ιδανικός (αλλά όχι ανάξιος) Παίκτης / Εραστής.


Quote: Originally Posted by DarkSide

Είναι οι ανθρώποι εκείνοι που υπόσχονται και υπόσχονται χίλια δυο , χρησιμοποιούν το λόγο με εξαιρετική ευκολία και τον διανθίζουν με ότι πιο όμορφο έχει ανάγκη να ακούσει μια σκλάβα , υπόσχονται πολλά , αλλά όλα αυτά δεν έχουν συνέχεια παρά μέχρι να ξε καυλώσουν στα απλά Ελληνικά , δηλαδή άντε 3- 4- 5 sess και μετά όλα εκείνα τα λόγια γίνονται αέρας και ψάχνουν για άλλο ‘’ θύμα ‘’

Πολύ ενδιαφέρον ότι επικεντρώνεσαι στα λόγια.

Δηλαδή, στο BDSM το θεληματικό πηγούνι, οι φαρδείς τετράγωνοι όμοι, τα σφιχτά μούσκλα, το παράστημα και τα πράσινα μάτια με μελαχρινή σκέπη, η οποία βρίσκει στην hard-top οροφή του κλειστού κάμβριου (και τα αντίστοιχα γυναικεία θέλγητρα) δεν παίζουν τον πρώτο ρόλο στην αποπλάνηση από τον Παίκτη;

Θα ‘θελα πολύ να το πιστέψω. Γιατί πέρα από το ευνόητο (ότι η μούρη μου είναι χάλια, το σουλούπι μου ατσούμπαλο κι η τσέπη μου χοάνη, αλλά (ή μήπως «γι αυτό»  με το μπλα-μπλα τα κουτσοκαταφέρνω), θα σήμαινε ότι το BDSM ζει έξω από τον χώρο της γενικευμένης «διαφήμισης» στον οποίο ζουν όλα τα άλλα.

Δεν το πιστεύω.


Quote: Originally Posted by LordDragonal

Μηπως επειδη το D/s**εχει αναπτυξει το δικο του εθιμικο και προπαντως ΗΘΙΚΟ δικαιο; …… Η σταση απεναντι στον "παιχτη" ισως τελικα μπορει να προσδιορισει σε καποιο βαθμο την ειδικοτερη "θεση" του καθενος τοσο σε εμπειρικο οσο και σε θεωρητικο επιπεδο.

Κατ΄αρχήν, η αποτίμηση συμπεριφοράς δεν (πρέπει να) είναι θέμα ηθικής, αλλά αισθητικής. Συνεπώς, δεν είναι αυτοδικαιωμένο ότι μέσα στο BDSM (με την χαλαρή ηθική του) αλλά ακόμη και στο «καθαρό» S/M με την –για τους θιασώτες του τουλάχιστον, απ΄ότι βλέπω - ανύπαρκτη ηθική του, μπορείς να κυκλοφορείς και να ρίχνεις σφαλιάρες (σώματος ή ψυχής), «εξ ορισμού» ατιμώρητα. Ιδίως αν δεν είσαι σε έναν Γκορ μικρόκοσμο.

Αλλέως πως: αν ένα Σάββατο βράδυ πάρουμε πίτσες, σουβλάκια και μπύρες και κάτσουμε ανακούρκουδα στο χαλί να βλέπουμε πρώην υπουργούς να ζεϊμπεκίζονται στην Τι-Βι, μήπως δώσαμε αυτομάτως δικαίωμα σε κάποιο προσκεκλημένο μας να αρχίσει να ρεύεται βροντωδώς; Επειδή, «του βγαίνει από μέσα του», «είναι η φύση του», «είναι το ένστικτό του» και τα τοιαύτα; Εγώ λέω όχι. Για λόγους αισθητικής. Που θα την κάμψουμε, αν θέλουμε, ως εκεί που κάμπτεται, αλλά όχι παραπάνω.

Από κει και πέρα, και έχοντας πει κι αλλού ότι στη ζωή μου ευτύχησα να είμαι ανήθικος, οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι ο σεβασμός μου δεν είναι μοιρασμένος στη μέση: συντροφεύει πολύ περισσότερο αυτούς που επιδιώκουν την σεξουαλική τους εκτόνωση παντί τρόπω (ψέμμα, αίμα, υπόσχεση για σπέρμα), παρά εκείνους που επιδιώκουν άλλα πράγματα με δέλεαρ την σεξουαλική τους εκτόνωση.

Ετσι, ο Παίκτης, όπως ιχνηλατείται κυρίως από τον oscarwil, μου είναι ιδιαζόντως συμπαθής. Παίκτης, ο οποίος κατά πως τονίζει και ο MasterJp, μπορεί να χαίρεται από την δυναμική αναδιοργάνωση των κανόνων, ακόμη και εν τω μέσω του παιγνίου.

Eίδα στο νήμα αυτό ταχύτατη παλινδρόμηση μεταξύ ακρότητας και ρομαντισμού (“αχ οι καϋμένες οι υποτακτικές, στοργή και κνούτο χρειάζονται... και βρίσκουν τον κάθε πριαπισμένο τσόγλανο στο διάβα τους, που θέλει να τις νέμεται κατά το δοκούν... που ‘σαι Μπλανς Επιφανί, που σωνόσουνα πάντα την τελευταία στιγμή από τον κάθε Σχιστοκώλη...”).

Σοφή η παρατήρηση των lara / carissa / tender lilly ότι δεν νοείται Κοκκινοσκουφίτσα ετών 30, αλλά δυστυχώς η εμπειρία μου δείχνει ότι νοείται και στα 40 και βάλε... Μη σου πω ακόμη και σε ηλικία που θα έπρεπε να ταυτίζεται με την γιαγιά που επισκέπτεται....

Πότε άραγε τελειώνει μέσα μας (όχι έξω μας) η αθωότητα; Υπάρχει Παίκτης, όπως τον ορίζετε, αν δεν υπάρχει αθωότητα;

Θυμάμαι πάντα τρυφερά (παρά το χαστούκι που της άστραψα στην τελευταία μας συνάντηση, στα 21) τη γλυκιά μου συμμαθήτρια Μ. όταν, στα 15 μας, μου έλεγε «την Τετάρτη το πρωί που έχεις Γερμανικά και θα λείπει η μαμά μου, θα έρθεις να μου κάνεις διαφθορές;» (από μικρό, κι από τρελό, μαθαίνεις αιδοιολειχία – ήθελα να στο γράψω Χάινριχ, στο σχετικό νήμα, αλλά δεν πρόλαβα. Μ ΄αυτά και μ΄αυτά, κατάντησα να μιλάω Γερμανικά κάπως ‘μπουκωμένα’ και με πολλά υγρά σύμφωνα, αφού όταν τα προχώρησα αργότερα, πάλι με την μουσούδα βουτηγμένη σε ανήλιαγες κι υγρές κοιλότητες ήμουν  [rolfo, για σένα δουλεύω... :-]

Είναι ωραία λοιπόν να υπάρχει ο Κακός ο Λύκος ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ, να μας ξαναβαφτίζει στην αθωότητα, σωστά; Αλλά για ποιόν είναι τα βαφτίσια;

Εξηγούμαι: λαμβάνοντας υπόψη την εξαίρετη σκιαγράφηση του KyriosG, ποιός μπορεί με το χέρι στην καρδιά να απαντήσει αν την ύπαρξη της αθωότητας την χρειάζεται περισσότερο η «τσαλακωθείσα» ή ο «τσαλακώσας»; (τα γένη εναλάσσονται).

«Τσαλακώνω, άρα υπάρχει» (η αθωότητα) – μπορεί να μην το λέει ευθέως ο Μαρκήσιος, αλλά θα το ‘λεγε ο Kαρτέσιος. Αν έκανε BDSM.

Μεγαλοπαρένθεση, και θα ξανάρθω στα του Παίκτη:


Quote: Originally Posted by LordDragonal

Θελω να σχολιασω ακομα τουτο που εκ παραδρομης αναφερεις: "BDSM πρέπει να κάνουν μόνον όσοι δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά".

Το BDSM δεν αποτελει τον αρτον τον επιουσιον. Η συνουσια που οδηγει σε αναπαραγωγη ειναι ο επιουσιος αρτος, το απαραιτητο, το αναγκαιο. Καθε εκτροπη απο αυτο, στοχευει στην επεκταση της ηδονης και κατα συνεπεια ειναι τοσο αναγκαια οσο το χαβιαρι στο τραπεζι μας... Ο καθενας θελει να εχει το χαβιαρι του αλλα μπορει να κανει και χωρις αυτο. Η πιο πανω δηλωση θυμιζει δηλωση κακομαθημενου αρστοκρατη στην αυλη του Λουδοβικου του 14ου...

Ημουν έτοιμος να δω κριτές μου (συνακόλουθο της δημόσιας έκθεσης, γι αυτό εξάλλου την επέλεξα στους ομοίους μου, όπως έμαθα να κάνω εδώ και χρόνια) αλλά δεν φανταζόμουν πως θα ευτυχήσω εν ζωή να δω ερμηνευτές μου και μάλιστα μέσα σε BDSM φόρουμ! Με τιμάτε, και γνησίως σας ευχαριστώ.

Στην αποτίμησή μου για το BDSM πέρασα από πολλά στάδια. Τα πιο αδρά είναι τα εξής:

Στην αρχή έλεγα, μα είναι δυνατόν; Πρόκειται για την πεμπτουσία του κόσμου! Ευτυχώς που εγώ το κατάλαβα – άσε τους άλλους να γαμάνε κοιτώντας το κεφαλάρι ή το ταβάνι! Αλλά έτσι είναι, παιδί μου (μου ΄λεγα), άμα έχεις ανοικτό μυαλό όπως εσύ, μόνον τότε μπορείς να βιώσεις πράγματα – η ζωή σε συναντά, αρκεί να έχεις τα μάτια της ψυχής ορθάνοιχτα! (ευτυχώς, η ηλικία της βαρύγδουπης βλακείας που μονοδρομεί την οδό της ευτυχίας, κλασικό σύνδρομο της εγωπάθειας, συνέπεσε σε μένα με την βιολογική νεότητα. Και παρήλθε μαζί της).

Μετά άρχισα να διαστέλω τις ερμηνείες, να αλλοιώνω τα φαινόμενα (όπως κάμποσοι εδώ μέσα) για να χωρέσουν στην νέα μου θεωρία: όλα είναι Κυριαρχία! Ολοι BDSM κάνουν και δεν το έχουν καταλάβει: ας τους το πω να απελευθερωθούνε, να γίνουμε επιτέλους η απέραντη παρτούζα του φραγγέλιου που ονειρευόμουν! Ας γίνω «φραγγελιστής» (κατά το «ευαγγελιστής» - evangelist) του BDSM! Ολοι στο ρυθμό του BDSM!

Κι αυτός που σφίγγει τα μάτια όταν γαμάει την κυρά του και λέει μέσα του «φάτονα τώρα, βρωμιάρα τσούλα» κι αυτή που αφήνει την κουρτίνα να πάλλει στον καλοκαιρινό λίβα, Αύγουστο νύχτα στην Αθήνα, και τρεμοπαίζει στα σκέλια της το δάχτυλο στην ιδέα ότι έρχεται ένας ψηλός, γεροδεμένος, ντυμένος στα μαύρα, με κουκούλα, και μπαίνει από το παράθυρο για να την γυρίσει μπρούμυτα... BDSM κάνουν!

Αλλά κι αυτοί που λένε στη γραμματέα τους, σκύψε και ξαναφτιάξτα τα ράφια, σκατά τα έχεις βάλει τα folders, ή κι αυτός που σε κλείνει ερχόμενος από την τρίτη λωρίδα για να στρίψει - όλοι BDSM κάνουν!

Κατέληξα πως έκανα λάθος και στις δύο περιπτώσεις. Ούτε οι πεφωτισμένοι μόνο κάνουν BDSM, ούτε όλοι οι άνθρωποι, εν αγνοία τους.

Με την φράση BDSM πρέπει να κάνουν μόνον όσοι δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά προσπάθησα να πω πυκνά ένα σύνολο πραγμάτων με την ελπίδα ότι δεν σηκώνει παρερμηνεία.

Αν έλεγα ας πούμε, «το BDSM δεν κάνει για όλους και ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ δεν είναι αξία» θα ήταν σαφέστερο ή θα ακουγόταν ακόμη πιο ελιτίστικο ή οξύμωρο;

Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω. Ψάχνω καιρό μια καλή παρομοίωση και ως τώρα δεν έχω βρει.

Παρομοίωση εργασίας: το BDSM είναι σαν το σούσι.

Δεν επιθυμούν διακαώς όλοι οι άνθρωποι το σούσι.

Στα καλά καθούμενα, πολύ λίγοι άνθρωποι - στη Μεσόγειο, φερ΄ειπείν - θα σκέφτονταν να τυλίξουν ξυδιασμένα ωμά ψάρια σε φύκια και να τα τρώνε σε λεπτές φέτες, μολονότι έχουμε αφθονία και των δύο υλικών (ναι, είμαι ενήμερος για το καρπάτσιο τόνου, έχω πάει και στο Harry’s Bar στον Αγ. Μάρκο και έχω φάει καρπάτσιο με βοδινό στην original εκδοχή του – άλλο πράγμα λέμε τώρα).

Κάποιοι άνθρωποι, θέλουν να τα δοκιμάζουν όλα. Θα φάνε και το σούσι. Μπορεί να κάνουν μπλιάχ!, μπορεί και να τους αρέσει. Μπορεί να γίνουν φανατικοί και γι αυτούς βδομάδα χωρίς σούσι να ‘ναι βδομάδα χαμένη. Το χειρότερο: μπορεί να το ανεχτούν και να συνεχίζουν να το ανέχονται, για μη γευστικούς λόγους.

Κάποια στιγμή το σούσι έγινε μόδα, αρχικά στη Βόρεια Ευρώπη, μετά και στο Νότο. Αυτό προκάλεσε ακόμη περισσότερη περιέργεια. Ακόμη περισσότεροι το δοκίμασαν. Κάποιοι έγιναν φανατικοί, για πολλούς και ποικίλους λόγους.

Αλλά το να μαζευτούν αυτοί που απολαμβάνουν, για τους λόγους τους, το σούσι και να αρχίσουν να το προπαγανδίζουν σαν το μόνο και ιερό φαγητό, κλάσεις ανώτερο από οτιδήποτε άλλο, μου φαίνεται παρανοϊκό! Δεν μπορεί να δίδεται «αξία» στο σούσι και εξ αντανακλάσεως «απαξία» σε οτιδήποτε άλλο!

Το σούσι, λοιπόν, δεν είναι για όλους και δεν είναι και καμμιά ιδιαίτερη αξία. Οπως άλλωστε και το BDSM.

Για να το πω επίσης με σεξουαλικούς όρους: εκνευρίζομαι με μερικές αδερφές που προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο όλο ότι η ομοφυλοφυλία είναι ανώτερη έκφραση του ερωτισμού! Δεν είναι φυσικά κατώτερη, αλλά δεν είναι και ανώτερη. Δεν είναι αρρώστεια, αλλά δεν είναι και το άγιο Δισκοπότηρο της υγείας που πρέπει να το επιδιώξουμε όλοι. Οπως άλλωστε και το BDSM.

Δεν είναι ζήτημα ελιτισμού. Απλώς, δεν μου φαίνεται καλή ιδέα η κοινότητα να λειτουργεί σαν πόλος διαφήμισης για το BDSM, με την έννοια να κυνηγάμε να έρθουν όλο και περισσότεροι να το δοκιμάσουν. Μπορούν να το κατανοήσουν - αν τους ενδιαφέρει, όχι με το ζόρι- χωρίς να το δοκιμάσουν.

Απαντώ ήδη στους «βιωματιστές» ότι καταλαβαίνω πολλά (όσα χρειάζομαι) για τους τραβεστί χωρίς να έχω στηθεί βράδυ στη Συγγρού ούτε δέκα λεπτά, ντυμένος φούστα - μπλούζα. Κάποιοι μου είναι συμπαθείς, κάποιοι όχι. Αν μου λείψει έξτρα γνώση, θα το σκεφτώ κι αυτό το βίωμα.

Θα μου πείτε, λέγοντας αυτά, δεν δίνεις ο ίδιος μιαν «αίγλη» στο BDSM, δεν δίνεις πάτημα σε κάποιους να πουν, «ω, ναι, επιτέλους, βρήκα κάτι που δεν μπορώ να του αντισταθώ, θα κάνω BDSM γιατί δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά»;

Τί μπορώ να απαντήσω; Βάζουμε στα αμάξια αερόσακους. Εκεί τελειώνει η «δουλειά» μας, ως ιδιοτελής αγάπη στον συνάνθρωπο (ιδιοτελής: να μείνει και κανένας να παράγει ΑΕΠ την ώρα που εγώ γράφω παπαρολογίες στα φόρουμ, για να ‘χω να τρώω). Αμα τώρα ο άλλος πάει οδηγώντας και πέσει στον γκρεμό, του φταίει ο αερόσακος που δε γίνεται αερόστατο;

Τολμώ να πω –άποψη μου, όχι το «σωστό»- ότι η κοινότητα οφείλει να «αποτρέπει» πολλούς ανθρώπους από το BDSM, όχι με την έννοια του να μην δέχεται τις απόψεις τους στο φόρουμ (κάθε άλλο, οι διαφορετικές απόψεις είναι το αμόνι στο οποίο θα σφυρηλατηθεί η κοινότητα) αλλά με την έννοια ότι πρέπει να «μείνουν ενεργοί» στο χώρο όσοι «ανήκουν». Να εξηγεί τί (μπορεί να) είναι το BDSM για να μη χάνουν οι άνθρωποι την ώρα τους (και πολλά περισσότερα) στο χώρο. Και ο χώρος βέβαια να είναι τόσο ευρύς ώστε να χωράει όλες τις παραλλαγές και τις «διαφορετικές εντάσεις» του BDSM (από αισθησιακά γαργαλητά με φτερά, ως caging με αγκαθωτό συρματόπλεγμα).

Αυτό το λέω επειδή, αν φας σούσι και δεν σου αρέσει, μικρό το κακό (αν το φας στα βρώμικα, το πολύ-πολύ καμμιά διάρροια, αν το φας στο Nobu Λονδίνου το πολύ-πολύ να σου πιάσουν τον κώλο, μεταφορικά...).

Αν όμως αρχίσεις να κάνεις BDSM ενώ μπορούσες να το αποφύγεις, μπορεί να πάθεις μεγάλη ζημιά. Και εννοώ BDSM, όχι «χάδια και χαστούκια».


Quote: Originally Posted by LordDragonal

Λυπουμαι που ο αγαπητος μου Dream δεν παρεθεσε (μεχρι στιγμης τουλαχιστον) τα σχολια του στο Thread αυτο, αλλα στ αληθεια πιστευεις οτι αυτη θα ηταν η θεση του περι του "Παιχτου";**
"Επικεντρωση", "βυθος" "χρονος", "κατανοηση" πιστευεις οτι συναδουν με την συμπεριφορα του παιχτη; Προφανως και όχι.

Είμαι συχνά «εκτός τόπου», μην με παρεξηγείτε αν γράφω εκτός χρόνου.

Πάμε πάλι στον Παίκτη. Ναι, έχει δίκιο ο LordDragonal, ο Παίκτης δεν θα κάνει επικέντρωση και δεν θα ξοδέψει χρόνο και κατανόηση – στον Άλλον. Θα κάνει όμως επικέντρωση και θα ξοδέψει χρόνο στο Παιχνίδι. Και επίσης δεν πρέπει να υποτιμούμε τον «πυκνό» χρόνο που μπορούν να βιώσουν ορισμένοι άνθρωποι.

Μιλώντας για σοβαρούς Παίκτες, μου έρχεται ένας στο μυαλό, που πρέπει να σας είναι οικείος. Πολύ μεγάλος παίκτης, παγκόσμιας κλάσης, γι αυτό τον αναφέρω, όχι από άλλη προτίμηση. Τον πρωτοείδα πριν χρόνια στο Καμπ Νου. Λίγο αργότερα, άλλαξα ένα ταξίδι για να μείνω μια μέρα παραπάνω γιατί ο φίλος μου ο Τσάμπι βρήκε εισιτήρια τελευταία στιγμή για το el classico, στη Μαδρίτη. Στο Μπερναμπέου, είσαι πολύ κοντά στους παίκτες, όπως ήταν η Λεωφόρος. Εγώ Έλληνας, ο Τσάμπι Βάσκος, πήγαμε στο γήπεδο γι αυτόν. Επρεπε να τον βλέπατε σε εκείνο το ματς. Το πρόσωπό του. Η κίνηση. Το μυαλό. Η απόλυτη κυριαρχία. Οταν τον έριχναν κάτω και τον χτύπαγαν. Οταν σκόραρε, δύο φορές, ισοφαρίζοντας εκτός έδρας. Οταν πανηγύρισε στην πρώτη ισοφάριση φιλώντας αργά το σήμα της φανέλας. Οταν έφευγε η μπάλα λίγο πιο πέρα από κει που την ήθελε. Οταν του ακύρωσαν τρίτο γκολ στις καθυστερήσεις ως οφσάιντ.

Οταν άκουσα ότι ερχόταν εδώ δεν το πίστευα! Αυτοί οι κρετίνοι που καλύπτουν τηλεοπτικά τους αγώνες που παίζει, γιατί δεν του κάνουν ένα μονοπλάνο σε όλο το ματς να τελειώνουμε και κάθονται και μας δείχνουν το χωράφι;

Αλήθεια, νομίζετε ότι τα κάνει όλα για ένα νέο συμβόλαιο, εδώ ή αλλού; Για τη σελεσάο; Για το 4ο παιδί; Για τους συμπαίκτες; Για τον κόσμο; Για να νικήσει τον κάθε Ακράτητο που βρίσκει μπροστά του;

Νομίζω ότι τα κάνει, γιατί δεν έχει άλλη επιλογή. Είναι Κυρίαρχος. Αλλά Κυρίαρχος του Παιχνιδιού. Master of the Game.

Αυτό είναι το πρόβλημα του Παίκτη, όχι τόσο το συναισθηματικό κενό: είναι Κυρίαρχος του Παιχνιδιού, όχι κάποιας ή κάποιου. Και αυτό -το καταλαβαίνω- δύσκολα συγχωρείται.

Dream

ΥΓ. Τρώγεται ο γαύρος σούσι;  

------------------------
“Likethenakedleadtheblind, IknowIamselfish, I’munkind”
– Placebo, Everyyouandeveryme



RE LAYERS

Quote:Originally Posted by LordDragonal Μηπως επειδη το D/s εχει αναπτυξει το δικο του εθιμικο και προπαντως ΗΘΙΚΟ δικαιο; …… Η σταση απεναντι στον "παιχτη" ισως τελικα μπορει να προσδιορισει σε καποιο βαθμο την ειδικοτερη "θεση" του καθενος τοσο σε εμπειρικο οσο και σε θεωρητικο επιπεδο.

Quote:Originally Posted by DreamMaster
Κατ΄αρχήν, η αποτίμηση συμπεριφοράς δεν (πρέπει να) είναι θέμα ηθικής, αλλά αισθητικής.

Quote:Originally Posted by LordDragonal Αγαπητε Dream, ποθεν εσχεν ο αφορισμος τουτος; (διοτι περι αφορισμου προκειτε και, επιτρεψε μου, ατυχους τινος).

Και εξηγουμαι:

ΗΘΙΚΗ: ΑΚΔ επιστημη που εξεταζει τους κανονας συμπεριφορας των εν κοινωνια ανθρωπων/ Το συνολο των κανονων συμπεριφορας σε ατομικο και κοινωνικο επιπεδο

ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ: ΑΚΔ επιστημη που διερευνα το καλον-ωραιον εν τη φυσει και τη τεχνη/ αντιληψης περι του ωραιου




Νομίζω πως θα είναι πιο εύκολο να συνεννοηθούμε αν γράψουμε ελληνικά στο λατινικό αλφάβητο:

Από το Free Online Dictionary που μπορεί να βρει κανείς και σε νετ καφε:

eth·ic (thk) n.
1. a. A set of principles of right conduct.
b. A theory or a system of moral values: "An ethic of service is at war with a craving for gain" Gregg Easterbrook.

2. ethics (used with a sing. verb) The study of the general nature of morals and of the specific moral choices to be made by a person; moral philosophy.

3. ethics (used with a sing. or pl. verb) The rules or standards governing the conduct of a person or the members of a profession: medical ethics.

--------------------------------------------------------------------------------

[Middle English ethik, from Old French ethique (from Late Latin thica, from Greek thika, ethics) and from Latin thic (from Greek thik), both from Greek thikos, ethical, from thos, character; see s(w)e- in Indo-European roots.]Κάποιοι χαρακτήρες φωνητικής δεν τυπώνονται σωστά, οι ακριβολόγοι ας πάνε στο: http://www.thefreedictionary.com/ethics

Προφανώς, αναφέρομαι στον ορισμό (1) της λέξης "ηθική" παραπάνω και όχι στους (2) και (3). Δηλ. χρησιμοποιώ την λέξη "ηθική" με την τρέχουσα έννοια, στον καθημερινό λόγο.

Ο ορισμός (1) αναφέρεται στην σωστή συμπεριφορά και τις θεωρίες για την "σωστή" συμπεριφορά (moral values) και νομίζω ότι ο Παίκτης κατηγορούταν για ανηθικότητα. Δεν μιλάει για κάποια "ουδέτερη" ηθική, για το ήθος-συνήθεια, δηλ. το τί συνηθίζεται, μιλάει για ηθική που ξέρει/ορίζει (έστω στατιστικά) ποιό είναι το δέον. Και συ μιλούσες για "ηθικό δίκαιο" στο BDSM και σ΄αυτό απαντούσα.

Οταν λοιπόν λέω "αποτίμηση" πρέπει να υπάρχει σωστό/λάθος, καλό/κακό, αξία/απαξία, όχι "μελέτη" της συμπεριφοράς. Αλλιώς τί να αποτιμήσεις;

Λέω, τελικά, το απλό, ότι κατ΄εμέ δεν υφίσταται ζήτημα "καλής" ή "κακής" συμπεριφοράς του παίκτη, αλλά "ωραίας" ή "άσχημης".

Αν η αισθητική είναι η ηθική (με τον ορισμό (1)) της εποχής μας ή όχι είναι ζήτημα ... αισθητικής του καθενός 

Φυσικά και έχεις δίκιο ότι μες στο μικρόκοσμο του BDSM κουβαλιέται η "ηθική" του έξω κόσμου από την πίσω πόρτα. Θα φταίει που το κάνουν άνθρωποι το BDSM 

Στη "μνημειώδη" <s> πλέον φράση μου, πρέπει να υπενθυμίσω την αρχική της μορφή: "Αν με ρωτάτε, BDSM πρέπει να κάνουν όσοι δεν μπορούν να το αποφύγουν". Απαντούσα δηλ. σε μια υποθετική ερώτηση, "ποιός πρέπει να κάνει BDSM;" και μάλιστα σε ένα πολύ φορτισμένο νήμα, νομίζω το D/s vs. vanilla.

Αυτό εξηγεί το "πρέπει". Οσο για το "δε μπορούν" (να το αποφύγουν) νομίζω πως όποιος έχει παραδωθεί σε πάθος καταλαβαίνει τί εννοώ.

Dream

ΥΓ. Οι απόψεις μου είναι, γενικά, αφορισμοί για την οικονομία του λόγου (πώς τα λέω, ώρες-ώρες...). Αυτονόητο ότι διαβάζονται πάντα με τα αλατοπίπερα του "νομίζω", "πιστεύω", "γνώμη μου είναι.." και τα τοιαύτα που παραλείπω.

ΥΓ2. oscarwil, τρόμαξα να σε γνωρίσω στη φωτό!  


28/2/06



RE: PLAYERS

Quote: Originally Posted by KyriosG

Δεν έχω συναντήσει ούτε ένα «θύμα» μου (και γνωρίζω πολλά) που να μην ήξερε εξ αρχής με ποιόν είχε να κάνει. Δεν τις κορόιδευα γιατί δε θα ’χε ενδιαφέρον. Απλώς τους έδινα την ευκαιρία να φτιάξουν το άλλοθί τους για να ζήσουν αυτά που ποθούσαν χωρίς να υποστεί βλάβη η ηθική τους.

Εμπνεύστηκα, πρόσεξα και την παραμικρή λεπτομέρεια, δημιούργησα την ανέλιξη των μικρών και μεγάλων προκλήσεων και εκπλήξεων, σχεδίασα κι αυτοσχεδίασα κι απόλαυσα την απελευθέρωσή τους, την καύλα τους, τη δημιουργία μου, την τέχνη της ζωής, την απόλυτη αισθητική του έρωτα. Μαζί μου έζησαν στιγμές και καταστάσεις που ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν είχαν φανταστεί.

Θα ‘πρεπε να νιώθουν τυχερές που μετείχαν. Δεν έχω παράπονο. Κι αν λυπηθήκαν που τελείωσε αυτό το όνειρο, οι πιο πολλές κατάλαβαν πως η τέχνη είναι στιγμές που πεθαίνουν. Μερικές μάλιστα μου είπαν πως τους άλλαξα τη ζωή. Γι’ αυτό το τελευταίο δηλώνω αθώος. Δεν ήταν στις προθέσεις μου.



Απίστευτο! Κάποιος διαβάζει το ημερολόγιό μου....

Dream

--------------
Ιδανική γυναίκα; Η δανεική γυναίκα!

5/5/06

RE: PLAYERS

Quote: Originally Posted by slave-shadow

Μυρίζω έντονα την τάση της απενοχοποίησης στην εξύψωση της αξίας του παίχτη  

Ελπίζω κανείς στα σοβαρά να μην μπερδεύει τις "αξίες" με τις "επιθυμίες" του. Εχει τραγικά αποτελέσματα.

Dream
---------------
Regrets? I had a few... But then again, too few to mention...

5/5/06

RE: RE: PLAYERS

Quote: Originally Posted by slave-shadow

Δεν αντανακλούν οι επιθυμίες μας τις πραγματικές αξίες μας ;

Εννοείς πως επειδή πριν δύο ώρες είχα την ακόρεστη επιθυμία να σκοτώσω έναν ταρίφα που μου 'σπασε τα @@ επί 22 λεπτά μπροστά μου και έχασα ένα πολύτιμο επαγγελματικό ραντεβού, επειδή ήθελα να τον λιώσω, να του περάσω το χέρι από μηχανή του κιμά την ώρα που θα του στρίβω το καρύδι ώσπου να σπάσουν οι μικρές φλεβίτσες στα μάτια του και να πεθάνει από εγκεφαλικό, αυτομάτως θεωρώ πως ο "ο φόνος έχει θετική αξία";

Ξαναλέω: ακριβώς όσο τραγικό είναι να κανοναρχείς τις επιθυμίες σου με τις "αξίες" σου, άλλο τόσο είναι να κανοναρχείς τις "αξίες" σου σύμφωνα με τις επιθυμίες / ενορμήσεις σου. ("καλά, τί 'χαμηλοτάτου' σεξ είναι αυτό που κάνετε εσείς που δεν κατουριόσταστε;" - ανώνυμος ουρολάγνος)

Επί του θέματος: το να αναγνωρίζει και να εκτιμά κανείς έναν player (υπαρκτό πρόσωπο ή ρόλο) καθώς και το να επιθυμεί να γίνει (ή να ήταν...)δεν έχει καμμία σχέση με το να τον θεωρεί (θετική) αξία.

Ας απεγκλωβιστούμε από την άποψη "επιδιώκω ό,τι αξίζει". Οσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα. Θα μας επιτρέψει να επιδιώξουμε αυτά που θέλουμε ανεξαρτήτως εσωτερικής ή εξωτερικής αξίας.

9/5/06


Dream

 

Χίλια ευχαριστώ clarisse ή όπως σε λέγανε τότε. Ο Oscar / Dolmance ζωγράφιζε, ο Dream το ίδιο. Αυτό το "κάποιος διαβάζει το ημερολόγιό μου" μου είναι πολύτιμη ανάμνηση. Ευχαριστώ πολύ. Μα πάρα πολύ)))))))

 

Παρακαλώ. Ναι, ο Dolmance είχε ένα εξαιρετικό μυαλό και άφθαστο χιούμορ. Και ο DreamMaster είχε πολλές δυνατότητες. Πολύ καλή η γεύση του ουίσκι στο σπέρμα. Talisker κατά προτίμηση.

 

O Dream ήταν δύσκολος αλλά απολαυστικός. Οσο για τον Dolmance ήταν άφθαστος μακράν. Όσο για το singlemalt είναι απαραίτητο αξεσουάρ ενός player. Προσωπικά προτιμώ το classic Glenmorangie.

 

Ίσως κάποια μέρα το δοκιμάσω.

 

Συμφωνώ. (αν δεν έχει γίνει μετά από τόσα χρόνια)  

 

Άρθρα υπάρχουν αρκετά, πρόθυμοι μεταφραστές να υπάρχουν  

 

Εγώ προθυμοποιούμαι, ευκαιρία να τα μελετήσω σωστά.  

 

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/αγάπη-και-πόνος-προσωπική-προσέγγιση.44410/