"Κοινωνική" απορία

Από BDSM θεματολογίας βιβλίο το οποίο διαβάζω για δεύτερη φορά, έκρινα χρήσιμο να σας παραθέσω
τρία ερωτήματα του συγγραφέα προς τους αναγνώστες, περισσότερο ως πηγή προβληματισμού και -ενδεχομένως- συζήτησης:

• Σε τι είδους κοινωνία πιστεύετε πως θα μπορούσαν συμπεριφορές ατόμων κυριαρχικής και υποτακτικής ροπής
  να εκφραστούν ελεύθερα?
  
  
• Ποιές πτυχές της κοινωνίας όπως είναι διαμορφωμένη σήμερα, στέκονται εμπόδιο σε αυτή την έκφραση?
  
  
• Ποιες πτυχές της δικής σας ζωής στέκονται εμπόδιο στην έκφραση αυτή?

 

• Σε τι είδους κοινωνία πιστεύετε πως θα μπορούσαν συμπεριφορές ατόμων κυριαρχικής και υποτακτικής ροπής

να εκφραστούν ελεύθερα?
Θεωρώ πως ο κάθε άνθρωπος πρέπει να εκφράζεται ελεύθερα κυρίως για την σεξουαλική του ταυτότητα. Ωστόσο, δυστυχώς ούτε στην χώρα μας αλλά ούτε και σε κάποια άλλη πιο προοδευμένη χώρα θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο αν λάβουμε υπόψιν μας ότι ο ''όρος'' BDSM θεωρείται ταμπού. ανωμαλία κοκ. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι το σεξ του μέλλοντος απλά δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα του.

• Ποιές πτυχές της κοινωνίας όπως είναι διαμορφωμένη σήμερα, στέκονται εμπόδιο σε αυτή την έκφραση?

Θρησκεία, σοβαροφάνεια

• Ποιες πτυχές της δικής σας ζωής στέκονται εμπόδιο στην έκφραση αυτή?

Η κοινωνία (και εδώ έρχεται και η δεύτερη ερώτηση που αναφέρθηκα στην θρησκεία εννοώντας γενικά σε ένα κοινωνικό σύνολο καθώς και η σοβαροφάνεια γύρω μας. Επιπλέον, ακόμη και αν η κοινωνία αντιλαμβανόταν κάποια πράγματα δεν θα μπορούσε με τίποτα να αντιληφθεί και να σεβαστεί κυρίως ας πούμε μια σχέση s/D 24/7.

Υ.Γ Πες μας και ποιο βιβλίο διαβάζεις

 

Το βιβλίο;

 

Το βιβλίο λέγεται "The Control Book"
Αν κάποιος δεν μπορεί να το βρει ας μου στείλει σε προσωπικό μήνυμα μια διεύθυνση email για να του το στείλω.

 

Όταν λέτε "έκφραση συμπεριφοράς Κυριαρχικών και υποτακτικών ατόμων" , τι ακριβώς εννοείτε;

 

Όταν λέτε κοινωνία τι ακριβώς εννοείτε;

 

Το σημείο του βιβλίου όπου ο συγγραφέας παραθέτει αυτά τα ερωτήματα για προβληματισμό είναι το παρακάτω:

Society largely dictates the contexts in which either taking control or giving control
are "good things"—like a waiter taking control of where a patron sits in the
restaurant, or a policeman directing the movements of passersby near a crime
scene or accident, or a fireman keeping spectators clear of a burning building.
We learn to do this, to give up our control easily if our role is passerby, or to easily
take and assert control if our role is that of fireman.

For the rest of the time society generally encourages us to be individuals and
to take responsibility for ourselves, to take control of our own lives and to run
them ourselves and to leave everyone else alone control-wise.
Society presents us with images of keeping control of our home life, our friends, our sex lives,
what we wear, our recreation, our TV viewing habits and so on. Indeed, the law further
encourages this by making us responsible for our own actions once we reach a
certain age.

So, we learn when it’s a good thing to give up control to avoid friction with
society-at-large and for the rest of the time to tenaciously keep control to ourselves.
For a control-sensitive individual, be they dominant or submissive, it’s
necessary to overcome some of this learning.
Individual experience plays a part in this. Someone with a drive to be controlled
is generally not just going to fall into a satisfying dominant/submissive relationship
straight away. Often it will be the case that, before they’re fully aware
of their need and are able to manage it or find an appropriate outlet, their need is
going to be pushing to express itself. For these people it’s easy to get into a relationship
that is close—but not close enough—to what they need.

In fact, society mandates that most relationships will not be close enough.
What can happen for these submissives is that things go wrong and they get unpleasant reinforcement
that they should be keeping themselves in control rather than giving up control
to someone else. Part of it is that they have their need and they try to push it
into a form which matches what society says is acceptable. This is typically not
successful.

Someone who has a drive to be in control, to take and assert control, is not in
a much better situation. Taking control of another person, using them, in circumstances
not fitting society’s patterns is generally frowned upon and people with
that drive are often forced, as are submissives, to suppress it and find something
more acceptable to do with their energy.

@lexy Προσωπικά δεν εννοώ τίποτε "ακριβώς". Κάθε σχήμα εννοεί αυτή τη "συμπεριφορά" διαφορετικά, ανάλογα τις ανάγκες και τις οριοθετήσεις του.

@Iagos ως κοινωνία εννοώ ένα σύνολο ατόμων όπου στη ροή του χρόνου, σε συγκεκριμένο τόπο και μέσω της αλληλεπίδρασης μεταξύ τους παρουσιάζει κανόνες,
πρότυπα και αποδεκτές συμπεριφορές, για την ομαλή "λειτουργία" και πρόοδό των ατόμων που το απαρτίζουν.

 

Αυτό το σύνολο ανθρώπων μέσα από την αλληλεπίδραση και την ροή του χρόνου δεν παρουσιάσει αντιθέσεις;

Οι κανόνες και οι αποδεκτές συμπεριφορές είναι αποτέλεσμα συναίνεσης ή καθορίζονται από μια πλειοψηφούσα ομάδα και επιβάλλονται;

Εκείνοι που αντιβαίνουν τους κανόνες ή επαναστατούν για να τους αλλάξουν είναι εκτός κοινωνίας;

 

Μαιναδες... ααχ

 

Μετα απ ολα αυτα πρεπει να ρωτησω...

Οταν λετε ελευθερα...τι εννοειτε;  

 

Όταν αποφασίσουμε να δημοσιοποιήσουμε κομμάτια της ιδιωτικής μας ζωής που δεν ακολουθούν τις «κοινωνικές επιταγές» ταυτόχρονα προτείνουμε κιόλας.

Η πρόταση μας είναι δεδομένο πως δημιουργεί χάσμα στην κοινωνική συνοχή και φέρνει σε αντιπαράθεση τoυς εχθρούς της πρότασης μας με τους φίλους της.

Αν για παράδειγμα ένα ζευγάρι ζει την ιδιωτική του ζωή ως πολυερωτικό και αποφασίσει να το δημοσιοποιήσει τότε ανοίγει κοινωνικός διάλογος και διαμορφώνονται συσχετισμοί δυνάμεων.

Αν αυξηθούν τα πολυερωτικά ζευγάρια που δημοσιοποιούν την ζωή τους τότε ο κοινωνικός διάλογος θα ενταθεί σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να φτάσει στα όρια του παροξυσμού και της αλλοφροσύνης.

Οι άνθρωποι που θα αποφασίσουν να δημοσιοποιήσουν κομμάτια της ιδιωτικής τους ζωής, αυτή την σύγκρουση την νιώθουν μέσα τους, πολύ πριν τολμήσουν να αποκαλύψουν τα «ιδιωτικά» τους. Θέλει αρετή και τόλμη να υπερβείς αυτή την πάλη με τον εαυτό σου και να μιλήσεις ανοιχτά για εσένα.

Ταυτόχρονα με την δημοσιοποίηση παίρνεις και το ρίσκο να διαμορφωθούν έτσι οι συσχετισμοί δυνάμεων ώστε να βρεθείς στο περιθώριο στιγματισμένος.

Υπάρχουν βέβαια κάποια αλάνια που αγκαλιάζουν το περιθώριο και εμπνέονται από αυτό, ποιητές θαρρώ τους λένε, και μπορούν να δώσουν υπερβατικές διαστάσεις στην περιθωριοποίηση των τολμηρών.

Σε κάθε περίπτωση, η δημοσιοποίηση ανήκει στην σφαίρα της πρωτοπορίας και αξίζει να το τολμήσει κανείς.

Ίσως να ήταν πιο μεθυστικό αν ήταν και συλλογικό.

Αντί να βγει ένας μόνος του "με ένα λουράκι στο Κολωνάκι", να βγουν πολλοί και παντού.

Σαν να ξεπηδάνε καλικάντζαροι…

Να αρχίσουν τα σούσουρα.

Αλλά και να ενώνονται και άλλοι με τους πρωτοπόρους…

Για να συμβεί αυτό το γλέντι πρέπει για χρόνους πολλούς οι καλικάντζαροι να είναι μέσα σε κλειστές πόρτες και σκοτεινά δωμάτια και να το ετοιμάζουν.

Μυστικά, συνωμοτικά, τελετουργικά.

Να «ανδρώνονται», να βιώνουν, να αλλάζουν, να διαμορφώνουν ισχυρή σκέψη, να καυλώνουν, να συνομιλούν, να ζουν με νόημα.

Στις παρούσες συνθήκες η δημοσιοποίηση της ζωής του bdsmer είναι στα σπάργανα.

Η συζήτηση όμως έχει ανοίξει…

Τουλάχιστον στο φόρουμ έχει συζητηθεί ήδη αρετές φορές…

Και φυσικά το γεγονός πως έχουν αρχίσει να υπάρχουν και αντιθέσεις δείχνει ξεκάθαρα την αναγκαιότητα της δημοσιοποίησης….

Iagos

 

 

Ελεύθερα εννοώ, με τρόπο τέτοιο ώστε να μην αισθάνεσαι πως οι ανάγκες σου χρειάζονται οποιουδήποτε είδους "επικάλυψη" ή εν δυνάμει υποκριτική συμπεριφορά,
όσον αφορά τη μετουσίωση της κυριαρχικής ή υποτακτικής ροπής σου, σε "ζειν" (αν αυτό σε αφορά, φυσικά).

Ελεύθερα εννοώ, η σε μια ομήγυρη παραδοχή της ενασχόλησής σου με πρακτικές χαρακτηριζόμενες από την κοινωνία ως "αποκλίνουσες" να μη σε μετατρέπει αυτομάτως από άνθρωπο σε UFO.

Ελεύθερα εννοώ, να έχεις τη σύνεση και την υπευθυνότητα εκτός από πομπός των προτιμήσεών σου, με τη στάση σου να παιδεύεις ανάλογα δέκτες.
(κοινώς εξερχόμενος από τη "ντουλάπα" σου να αποφύγεις τη γραφικότητα)