Players 2

Τι πάσα!   πως το εννοείς αυτό, αν θες, μπορείς να το αναλύσεις;

 

Θέλω να πω : Τι να το κάνω αν ένας παίκτης πλασάρει τα κόλπα του σε κοπέλες άπειρες, που πλάθονται εύκολα, που στο λεπτό θα παρασυρθούν από τις εσωτερικές τους ανάγκες ? Που στην τελική δεν θα καταφέρουν να αναγνωρίσουν αυτά τα κόλπα κ απλά θα τα περάσουν για "χαριτωμενιές" . Ενώ αντίθετα, έλα καλέ μου Παίκτη να παίξεις κ να διεκδικήσεις το κορίτσι εκείνο που το μυαλό του στροφάρει όσο κ το δικό σου κ που πραγματικά ,εν τέλει, δεν σε έχει καμιά ανάγκη ..και ΑΝ υποκύψει θα είναι μια συνειδητή απόφαση , θα χαμογελάσει στο 1ο κόλπο κ θα πει : "οκ λοιπόν..με ενδιαφέρον να δούμε κ τα υπόλοιπα ...αγαπητέ Κ".

 

Ο τελείως "psycho" player ή που θεωρεί ότι θα είχε φτάσει το επίπεδο του "παιχνιδιού" του αρκετά ψηλά ( δηλαδή που θα είχε frame, που πολύ δύσκολα θα "τρεμούλιαζε" ).
Αν θα ήταν και Κ, θα έψαχνε ν' ανοίξει/ή θα δεχόταν ν' ανοίξει "παρτίδα" με γυναίκα Κ, ακόμη και Α και που θα ήταν εξίσου παίχτρια και κείνη.
Ίσως εκείνο - βουδουσουμικά και playing ομιλώντας - να ήταν το "τελικό παιχνίδι" και ας κέρδιζε ο πιο δυνατός/η/άξιος/α απ' τους δυο.

 

First of all,

Μα τι κόλπα είναι αυτά και καίνε το κεφάλι των υποτακτικών ή μη; Οι Παίκτες ας απαντήσουν. Καμία δεν πλάθεται, αν πρωτίστως δεν το θέλει και η ίδια, έμπειρη/άπειρη, αυτό που παρασύρονται είναι ένα άλλο ''παραμύθι'', θέλουν να παίξουν με όποιο κόστος & ρισκάρουν και καλά κάνουν, μπορεί να φάνε μούτρα, so what;
Παρακάτω, αυτό το θέμα της διεκδίκησης του ''ελαφιού'' της έμπειρης υπό, μόνο γέλιο μου φέρνει, ο Κ δεν διεκδικεί αντιθέτως τα ''ελάφια'' προσεγγίζουν και αυτό είναι de facto, είτε για play είτε για οτιδήποτε, whatever. Το ποιος έχει ανάγκη για play & ποιος όχι, θα φανεί, οι ανάγκες του καθένα είναι διαφορετικές, btw, δε νομίζω ότι ταιριάζει σε έναν Κ, το παρακαλετό, ''χτυπάει'' εκεί που του κάνει κλίκ.-

Προς όλους, μακάρι να υπάρχουν Παίκτες & παίκτριες, κρίμα είναι, να έχει αρνητική χροιά, άντε και δυνατά - καλά sessions!

 

Γιατί επιλέξατε να παραλληλισετε τον Παίχτη του νήματος με ένα παίχτη της πόκας;/πόκερ; Εϊναι σαν να λέτε ότι ο Παίχτης του νηματοθέτη είναι απλά ένας τζογαδόρος. Οκ μπορεί να είναι και ξύπνιος, μπορεί να έχει και αυτή την 'πέτρινη' όψη όταν μπλοφάρει, μπορεί να ξύνει την άκρη του αυτιού του, γιατί ξέρει ότι οι αντίπαλοί του τον παρακολουθούν και ξέρουν ότι όταν ξύνει την άκρη του αυτιού του, μπλοφάρει αλλά τώρα αυτός δεν μπλοφάρει κλπ κλπ κλπ (πόσο πια James Bond να δει κάποιος) αλλά στο τέλος της ημέρας είναι απλώς ένας τζογαδόρος. Είναι ενδιαφέρον, δε λέω. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι με τον παραλληλισμό που διαλέξατε, (θα μπορούσατε να διαλέξτε έναν άλλον παραληλισμό) παρατηρεί κάποιος την μετάθεση του τζόγου από την τσόχα, στις ανθρώπινες σχέσεις. Μου θυμίζει λίγο διαφημιση ουίσκι "η αξία του ηττημένου ορίζει την αξία του νικητή".

 

Το αν υπάρχει παίχτης υ άντρας δεν ξέρω. Δεν μπορώ να μπω σ' αυτή τη θέση. Αλλά έχω γνωρίσει αρκετές υ εξαιρετικές παίχτριες. Άλλωστε κυρίως αυτές με τραβάνε. Αυτές είναι το υπέρτατο έπαθλο. Το παιχνίδι για το παιχνίδι είναι απόλαυση, τρόπος ζωής. Αλλά κανείς δεν παίζει χωρίς να υπάρχει έπαθλο, μια Ιθάκη ή πολλές Ιθάκες.

Θα σας δώσω ένα διαφορετικό παράδειγμα παιχνιδιού. Στα νιάτα μου έπαιρνα πολύ στα σοβαρά τη φιλοσοφία. Είχα σταθερές και ισχυρές απόψεις. Μετά από ένα πολύ αστείο συμβάν (ίσως κάποτε να το διηγηθώ) κατέρρευσε η βεβαιότητα μέσα μου και έγινα (είμαι) πλήρως αγνωστικιστής. Η αγάπη μου για τη φιλοσοφία έμεινε. Αλλά αντί να φιλοσοφώ, «παίζω φιλοσοφία». Επί χρόνια (και ακόμα) με έναν φίλο μου ανταλλάσουμε ρόλους. Σήμερα υποστηρίζω το Α κι αυτός το Β. Και αύριο επιχειρηματολογώ υπέρ του Β κι αυτός υπέρ του Α. Το φαινομενικό έπαθλο είναι να κερδίσεις στα επιχειρήματα. Το πραγματικό έπαθλο είναι να υπερβαίνεις τις ιδεοληψίες να ανακαλύπτεις αποχρώσεις που δε θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς όντας κολλημένος σε κάποιες απόψεις. Και μου ήταν πολύ χρήσιμο στη ζωή μου. Όπως και το να "παίζω ψυχανάλυση" ή να εντρυφώ στη φιλοσοφία της νύχτας.

 

Ο παίχτης δεν είναι ενας γαμίκουλας. Βαριέται θανάσιμα τα "αθώα θύματα". Χασμουριέται. Και οι άπειρες κοπέλες στα χέρια ενός παίχτη μπορούν να απελευθερώσουν πράγματα (που εχουν μέσα τους) και να γίνουν γυναίκες με Γ κεφαλαίο. Εμένα με ελκύουν οι δύσκολες περιπτώσεις άπειρες ή μη.

 

Αποκάλυψα πολλά. Ειμαι wannabe. Μπορεί η αποκάλυψη να είναι μέρος του παιχνιδιού. Ξανασκέψου το.

 

Ο παιχτης εναρμονίζεται των ευθυνών του.. Άλλωστε ποιος παιχτης διαλαλεί τον υποβαθμισμο της νίκης του, αυτής της μεγαλειώδους επιβράβευσης.. Συναρμολογει τα χνάρια του ακολουθώντας μονοπάτια διχως βότσαλα! Οι κόκκοι άμμου του επιτρέπουν να περπατήσει πιο ανάλαφρα
να διαδραματίσει πορεία ευθεία , στροφή η πλαγίως εν αγέρα.. Επιτέλους θα μπορέσει να κρυφτεί αν επιθυμεί.. Με ένα πεταρισμα του ανέμου η μια στραβοποδια να σβήσει τα χνάρια του.. Αυτό επιδιώκει ο παιχτης; Να μην τον αντιληφθεί το θύμα ή να του αποσπάσει την προσοχή για λιγο; Ωστόσο σε ένα όμορφο καλντερίμι ίσως ο παιχτης αισθανθεί ρομαντικός , ίσως ερωτευτεί ισως αισθανθει την γραφική σας νομοτέλεια που λησμονεί το συναίσθημα το αίσθημα τον έρωτα την αγάπη και ομιλεί για κανόνες..
Ο παιχτης θαρρώ πως ενδιαφέρεται να νικήσει η να ευχαριστηθει το παιχνιδι απο την αλλη ομως μπορει να υποστει τα παντα..
Ένας Κ είναι και παιχτης είναι απλό και ας είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση ου περιπλέκεται περισσότερο με την ερώτηση ο παιχτης θα ήθελε να ειναι Κ;

 

Αυτός που αλλάζει κανόνες στο μέσον του παιγνίου, δεν λέγεται Π(π)αίκτης, λέγεται ζαβολιάρης.

 

Ηθικά γιατί πρακτικά ίσως λέγεται νικητής

 

@elfcat : Θα δείτε, ότι έκαμα μια αναφορά στους ταβλαδόρους και τους σκακιστές. Δύο σειρές ίσα, ίσα. Εσκεμμένα. Ίσως με αμετροέπεια, αλλά εσκεμμένα. Γιατί το τάβλι είναι τζόγος, το σκάκι βρίσκεται στο αντίθετο άκρο του τζόγου και η πόκα, κάπου στο μέσον. Ειδικά για τους παίκτες που play the player and not the cards, το στοιχείο της τύχης/τζόγου, είναι μεν υφιστάμενο, αλλά σε μικρή ποσόστωση. Υπό το πρίσμα αυτό, ήταν και είναι απολύτως εσκεμμένος ο παραλληλισμός μεταξύ πόκας και ανθρώπινων σχέσεων.

Τα γραφόμενα σας όμως, ανάδειξαν και κάτι το οποίο έκρινα ότι είναι επικίνδυνο ίσως για τους εκπαιδευόμενους παίκτες. Ας είναι. Μια και έστω ακροθιγώς το θίξατε, ας βγει στον αέρα.
Ο μέγιστος κίνδυνος του νέου, εκπαιδευόμενου παίκτη, είναι το παιχνίδι που είπατε.
-"Ξέρω ..."
-"Ναι, αλλά κι εγώ ξέρω ότι ξέρεις".
-"Σωστά, αλλά και εγώ ξέρω ότι ξέρεις ότι ξέρω...".
κ.ο.κ.
Γνωρίζω, κατανοώ, ασπάζομαι και ενίοτε ζηλεύω την καθαρότητα των σχέσων, όμως, εδώ δεν μιλάμε, κυριολεκτικά τουλάχιστον, για σχέση.
Σε επίπεδο παιχνιδιού και παίκτη, τόσο το "παραμύθι" πρέπει να είναι άρτιο, όσο και, όπως ήδη έχω πει, ο παίκτης - άλλοθι.
Η γνώση της τέχνης (και σοβαρά πιστεύω ότι είναι τέχνη) του παιχνιδιού αυτού, είναι απολύτως απαραίτητη για να μην κατρακυλήσει ο παίκτης σε αυτό που υποθέτω ότι εννοείτε με την αναφορά στον πράκτορα της Α.Μ., στην φαντασιόπληκτη παράνοια.

Σας ευχαριστώ, ειλικρινέστατα, για τις επισημάνσεις σας.