Το συναισθηματικο δεσιμο σε σχεσεις d/s

Οh, αχμφ, επιβίωση, ούτε στο survivor να ''παίζαμε'', να απολαμβάνουμε την υποταγή θέλουμε, αυτό είναι ευτυχία, χωρίς πολλά ~ πολλά.

 

@gaby

Δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποιος Κυρίαρχος που μπορεί να απαγορεύσει συναισθήματα, πως μπορεί να απαγορεύσει σε κάποιον άλλο άνθρωπο να τον ερωτευθεί, κι ας είναι σκλάβος του. Μπορεί να προσπαθήσει μη την συμπεριφορά του να τον αποτρέψει ίσως, αλλά μέχρι εκεί.
Ουτε είμαι της γνώμης πως απολαμβάνει κανείς την υποταγή του αν την διαχωρίσει, την αποκόψει απο το συναίσθημα και το δέσιμό του με τον Αλλον.
Ισα ισα.
Αλλά ο.κ, ο καθένας όπως το νιώθει κι όπως το βιώνει...

 

Χμμμ... εσύ φίλε μου αντιλαμβάνεσαι οτι ρίχνεις λάδι στη φωτιά;  

 

Είναι δικαίωμά σου να μην πιστεύεις και δεν έχω την παραμικρή αντίρρηση, το θέμα είναι πόσο στενά η άποψή σου αντικατοπτρίζει μια πραγματικότητα  

Το μη λιμπερτίνικο BDSM έχει στη ρίζα του κινήτρου του καθένα, γενικά μιλώντας πάντα και χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν, φόβους και ενοχές. Οι φόβοι και οι ενοχές δεν αφήνουν το συναίσθημα να αναπτυχθεί.
Το λιμπερτίνικο BDSM δεν ασχολείται, απλά. Καμία αντίρρηση ότι μπορεί να υπάρχει και οι σωματικές εκκρίσεις είναι βέβαιο ότι υπάρχουν, λοιπόν;

 

Eχεις κάνει λάικ εδώ. Αν ηταν σαν μοντερε'ιτορ για την πρώτη πρόταση πάσο, αν και θα 'πρεπε να το διευκρινίσεις.. Αλλιώς ,που διαφωνούμε;

a.Ποιά είναι η πραγματικότητα που αντικατοπτρίζει στενά η άποψη μου;
b.Αυτός ο διαχωρισμός σε λιμπερτίνικο και μη βδσμ ψιλοαυθαίρετος και αφοριστικός μου ακούγεται και εν πάσει περιπτώσει χρήζει διευκρινήσεων , αιτιολογήσεων και περαιτέρω ανάπτυξης...

 

@underherfeet
α. Δικαίωμά σου να μην πιστεύεις ότι μπορεί Κυρίαρχος να απαγορεύσει συναισθήματα. Αν όμως μπορεί; Αυτό ήθελα να πω.
β. Για το β. έχεις δίκιο αλλά δεν έχω τόση διάθεση. Φαντάσου όμως γέλιο που θα έκανε λιμπερτίνος - θυμάμαι το "γάμησέ την παιδί μου να ησυχάσουμε κι εμείς οι νοικοκυραίοι" και χαμογελώ.

 

Τα συναισθήματα γεννιώνται μέσα μας μέσω ενός πολύπλοκου και μη πλήρως γνωστού μηχανισμού , που ούτε εμείς οι ίδιοι μπορούμε να ελέγξουμε, πόσο μάλλον ένας άλλος. Αυτό που μπορούμε να ελέγξουμε , και αυτό εν μέρει , είναι η εκδήλωσή τους. Αυτά τουλάχιστον λέει μέχρι σήμερα η νευροβιολογία, εξ όσων γνωρίζω και σε αυτά τα δεδομένα εδράζεται η πεποίθησή μου.

 

Η εκλογίκευση τί ρόλο παίζει στο κύκλωμα αυτό που περιγράφεις; Αλλιώς καμία αντίρρηση.

 

Αυτή έρχεται μετά, αφου γεννηθούν τα συναισθήματα, είναι δουλειά του φλοιού.

 

Φαντάζομαι κι εγώ πως όταν λέμε για έλεγχο συναισθημάτων δεν εννοούμε ιππόκαμπο, μήτε αμυγδαλή, κατά πάσα πιθανότητα φλοιό εννοούμε. Αλλά και πάλι, είμαι ο.κ. όπως και να 'χει το πράγμα.

 

Εχει διαφορά όμως, αυτό πρέπει να καταλάβεις.
Οσο και να εκλογικεύω και να ελέγχω την σιχαμάρα , την αηδία και τον φόβο που νοιώθω για τις κατσαρίδες, τόσο αδύνατον μου είναι να μου απαγορεύσω να τα αισθανομαι κάθε που βλέπω μία.

 

Δεν χρειάζεται να καταλάβω, @underherfeet, γνωρίζω  

Απλά λέω πώς μπορεί να λειτουργεί η άλλη άποψη. Αυτή είναι όλη η βαρετή ιστορία.