Ξεσπάσματα

Και ενώ όλα πηγαίναν ρολόι ερχονται κάπου κάπου κατι περίεργα ξεσπάσματα των υ ....
Είτε με αναίτια νεύρα προς το Κ, νεύρα προς τρίτους, είτε με απλό γραψαρχιδισμό των πάντων γυρω γυρω.

Αγαπητα Κ,
-> Πως χειρίζεστε τα παροδικά σοβαρά ξεσπάσματα του υ σας, κατά την διαρκεια των οποίων τα θέλω σας, το προγραμμα σας και το πλάνο σας παει για βρούβες ;
-> Το επιτρέπεται ;

Αγαπητα υ,
-> Ξεσπάτε στο Κ σας ή σε τρίτα πρόσωπα κυρίως ;
-> Με ποιους τρόπους ξεσπάτε συνήθως ;  
-> Πόση ώρα σας παίρνει να επανέλθετε ;
-> Θελετε το Κ να επιβληθεί και σε αυτά τα ξεσπάσματα ;

 

Μα ουτως η αλλως, καποια στιγμη ολα τα θελω, το προγραμμα και το πλανο παει για βρουβες. Μπορεις κανενας να χωρεσει σε μια χουφτα εναν ολοκληρο ωκεανο; Αλλωστε τι συμβαινει οταν ερχονται παιδια, ερωτας, ευθυνες, αυθορμητη αλλαξη status, ωριμανση, εξελιξη κ.τ.λ.;

 

@bumblebee

Γιατί επέλεξες να μπει στην ενότητα BDSM Humour;

και για να απαντήσω:

Στον εαυτό μου, ενίοτε μιλάω & μόνη μου, κατά καιρούς, τρώω φρίκες, ναι, ναι ντροπή μου, μα τώρα ξεσπάω, τα πάντα, στο γυμναστήριο.

 

@bumblebee

εντιτ αλέρτ:

Εμπλούτισες κι άλλο τις ερωτήσεις, καταλαβαίνεις, ό,τι νευριάζω και θα ξεσπάσω σε εσένα, αστειεύομαι.   

 

Eγώ συνήθως όταν ξεσπάω σπάω ποτήρια. Η κούπες. Η Κυρά τότε τρέχει και μου προσφέρει ένα πιάτο. Απο τα καλά, τα πορσελάνινα, της Ιωνίας.
Αμέσως ηρεμώ. Ξέρω πως για ένα που σπάω, δωδεκάδα αγοράζω. Δε συφέρει. Ναι.

 

Νεύρα? ποιος το λέει αυτό, εγώ ποτέ δεν νευριάζω και δεν ξεσπάω σε κανέναν   Τώρα αν έχω ξεχέσει μερικούς τις τελευταίες μέρες, άλλο αυτό...
Βασικά φταίει ο ανάδρομος Ερμής, είμαι σίγουρος γι' αυτό. Που θα πάει ο μαλάκας, λίγα τα ψωμιά του, στις 22 του μηνός θα την κάνει. Μετά να δω τι δικαιολογίες θα βρω  

 

κλαμα       (τον αγαπω   )

 

Εξαρτάται απ' την στιγμή, την αιτία και την σοβαρότητα του ξεσπάσματος. Αν δεν μου δώσει να καταλάβω ( είμαι χαζός, αλλά δεν είμαι και τελείως τούβλο. Φτάνει λίγο για να καταλάβω κάποια πράγματα ), ότι τα νεύρα του δεν θα είχαν να κάνουν μαζί μου ή ότι δεν θα ήταν για μαλακίες. Κι από πάνω, θα προσπαθούσε να μου τα κάνει και τσουρέκια ( δηλαδή "ξεσπώντας" τα νευράκια του όχι μόνο λεκτικά, αλλά και με μορφασμούς ή διάφορες κόνξες, αντί να συζητήσει ), σηκώνω φωνή και γίνεται της Κορέας.

Περίπτωση δυο, αν με φτάσει στο αμήν ( θέλει πολύ προσπάθεια, για να τα καταφέρει ο/η οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε ) ή φεύγει εκείνο απ' το σπίτι ή φεύγω εγώ.
Γιατί δεν ξέρω, αν θα μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου ( κι εκτός απ' το να έσπαγα, ότι έβρισκα μπροστά μου. Ίσως και να έσπαγα κι εκείνη και σίγουρα δεν θα κάϋλωνε ούτε κείνη, ούτ' εγώ ).

Περίπτωση τρία, το υ την έκανε πολύ "χοντρή" με τα νευράκια του, δεν θέλησε να καταλάβει ούτε από φωνές, ούτε από συζήτηση.
Κατεβάζω διακόπτη κι έρχεται η σιωπή για όσο χρόνο θεωρήσω απαραίτητο. Και με σιωπή εννοώ την πλήρη έλλειψη επικοινωνίας.
Όχι σαν τιμωρία - στις οποίες εγώ τουλάχιστον δεν πιστεύω -, αλλά για να ηρεμήσω, να σκεφτώ κάποια πράγματα, ν' ανασυγκροτηθώ και ν' αποφασίσω,
αν θα ήθελα να συνεχίσω μαζί του ( κάτι που εξυπακούεται, θα ήταν ελεύθερο να κάνει και κείνο ).

Αν επιτρέπω στ' όποιο υ μου να έχει νεύρα και να τα εκφράζει? Μπορώ να μην του επιτρέψω, ν' αναπνέει? Εντάξει, όμορφα κάποια πράγματα αλλά σε μένα τουλάχιστον μοιάζουν ανέφικτα. Προτιμώ κάποια που να εκδηλώνεται, παρά κάποια άλλη που καταπιέζεται, για να μου τα πετάξει μετά πολλαπλασιασμένα στα μούτρα.
Κι αν έχει δίκιο στο ξέσπασμα της ( αν αφορούσε εμένα βέβαια ), να καθόμουν και λίγο με την μάπα μου, να σκεφτώ κάποια θέματα δικά μου.
Αλλά τα φαινομενικά αναίτια ξεσπάσματα δεν τ' ανέχομαι. Πόσο μάλλον όταν τα επιχειρήματα που μου δίνονται ( ή δεν μου δίνονται ή μου δίνονται με αργοπορία ), δεν με πείθουν.  

 

Ξεσπάω με υποθαλάσσια έκρηξη σαφώς προςδιοριςμένων χαρακτηριςτικών και ιδιωτικό κλάμα.

 

Με σιωπή. Επέμβαση επιθυμητή μα όχι απαραίτητη. Όταν μου περάσει, δεν αργεί, συνήθως δεν θυμάμαι ποιος ήταν ο λόγος.