Players 2

Και φτάσαμε επιτέλους στο δια ταύτα, υπάρχει και η φιγούρα του/της διαδικτυακού/ης player. Τώρα τι παιχνίδι θα έκανε πίσω από μια οθόνη, θα το ήξερε μονάχα εκείνος/η. Ως προς τα υπόλοιπα - και πάντα κατ' εμέ -, στο τέλος bad move.
O παίχτης έστρωσε το "τραπέζι", θεώρησε πως διέκρινε ξεκάθαρα ποιοι/ποιες κάθισαν, πόσες μάρκες θα κουβαλούσαν μαζί τους και τι χαρτιά θα είχαν. Του διέφυγε όμως, ότι κάποιοι/ες είχαν απλά τραβήξει την καρέκλα και ότι δεν είχαν καθίσει.
Ως προς τον παραλληλισμό με τον τζόγο μέχρι ενός σημείου "περνούσε", όμορφη η αναφορά στον Ντοστογιέφσκι, αλλά συγχωράτε με αν ο τζόγος με κάνει να βγάζω φλύκταινες. Σωστό ή λάθος, όλο και κάποιον λόγο θα έχω.

Ευχαριστώ κυρίως τον νηματοθέτη για την φιλοξενία, καλή συνέχεια στην συζήτηση και καλές "παρτίδες" σ' όσους/ες θα ήθελαν, κάποια να την ανοίξουν ή σε κάποια ήδη ανοιχτή να συμμετέχουν.  

 

τελικά είναι μαγικό πόσο διαφορετικά τα έχει κανείς στο μυαλό του : )

εγώ μόνο να εξαφανίζονται έχω δει, όχι να εμφανίζονται

παρεμπιπτόντως, την άποψή μου την είχα εκφράσει εδώ

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Η-φίνα-τέχνη-του-mindfuck.39726/page-2#post-484809

 

Για μένα το ex-post assessment έχει ήδη επαρκή πληροφορία. Ο παίχτης είναι ούτως ή άλλως αμφιλεγόμενος σε μια ενοχική κοινωνία. Όπως και το bdsm.

 

Eπίσης είναι εντυπωσιακό πως ο παίκτης-λιμπερτίνος που κινείται στο χώρο του bdsm, μέσω της αναπόφευκτης απόκλισης του από τις νόρμες του D/s και M/s ,και συνεπώς της μη αποδοχής του ως "αληθινός bdsmer", επιβεβαιώνει την ύπαρξη ηθικής μέσα στο χώρο αυτό από την οποία και σαφώς κατακρίνεται. Ηθική που στα μάτια του παίκτη δε διαφοροποιείται και πολύ από την ηθική του κατεστημένου.

 

Ουδόλως διαφοροποιείται. Η "ηθική" ντυμένη με ιδεοληψία σήμερα εκφράζεται έτσι, αύριο αλλιώς. Η κεντρική ιδέα είναι ότι το βίτσιο μου είναι καλό, το δικό σου όχι.

 

Σε ο,τι αφορά κυρίως το sub και (πολύ) δευτερευόντως το slave material,σε απόλυτους αριθμούς ίσως και να έχεις δίκιο.Στατιστικά,μάλλον όχι.
Από εκεί και μετά όμως, το BDSM είναι σαν το tango.Eχω την εντύπωση πως καταλαβαίνεις τι εννοώ...

ΥΓ:Ελπίζω το assessment να (σε) κρατήσει καιρό...

 

Δε ξέρω...φαντάζομαι ότι ο παίκτης-λιμπερτίνος πλέον είναι πάνω από την κριτική αυτή γιατί κατα βάση ο ίδιος εκφράζει μία αθωότητα ως κάτι το ιδεατό,αποστασιοποιείται δηλαδή από το δικαστήριο, και αφήνει την ίδια την ηθική να δει ξεκάθαρα ότι μπορεί να σταθεί μόνη της μέσω των κανόνων που έχει,αρκεί και οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτο να είναι έτοιμοι.
Θεωρώ ότι βγαίνω off topic εδω και ώρα και σταματώ  

 

αρα ο player τα' χει ολα και συμφερει! κατα κει το πάτε?

 

εγώ προσπάθησα να το παω από την άλλη, ότι το d/s ktl συμφέρει

 

εγω απ την αλλη πιστευω οτι συμφερει για τον καθενα να πηγαινει κατα κει που του 'λεει' η καβλα του...

 

Κοπελιά, εδώ έχουμε να κάνουμε με το φαινόμενο ''Κοιτάξτε με, θαυμάστε με, τι Παίκτης είμαι, εσείς τα γατάκια!'' 

 

@gaby : Η εκπαίδευση του παίκτη προσομοιάζει με την εκπαίδευση που χρειάζεται το άτομο κυριαρχικης προσωπικότητας για να εξελιχθεί σε Κ. Αν θα είναι mentoring, on the job training ή στου κασιδιαρη το κεφάλι, είναι άλλο θέμα.
@vautrin : Μου έλειψε η δημοσιοποίηση της σκέψεώς σας. Επιτρέψτε μου. Ο ζαβολιάρης, παρακάμπτει κρυφίως τους κανόνες. Είναι αυτό που λέμε brat. Ο Ισχυρός επιβάλλει την αλλαγή των κανόνων δι ´ εαυτόν κι αλλήλους. Ο θρησκευόμενος πιστεύει ότι η μοίρα θέτει και τροποποιεί τους κανόνες, Ο παίκτης το κάνει με τροπο hidden in plain sight, αποσπώντας την ακούσια συγκαταθεση.

@G_E : Δεν θα υπήρχε νόημα υπάρξεως παικτών σε απενοχοποιημενες συναισθηματικά κατ´ αρχήν κοινωνίες.