Players 2

Συμφωνώ σχεδόν σε όλα, πλην του υπογραμμισμένου: ότι η απόλαυση δεν μπορεί να είναι μονομερής .. σε αυτό διατηρώ επιφυλάξεις ..

 

Ο παίχτης λειτουργεί με σχετική και υπολογισμένη «αδιαφάνεια» για τα επόμενα βήματά του γιατί το στοιχείο της έκπληξης είναι πολύ ισχυρό μέσο. Ενδεχομένως να αποκαλύπτει μισές αλήθειες ως homework– sleep on it αλλά το πώς, πότε, όχι δε θα το περιγράψει. Το να ζεις στην "αφάνεια" σα μυστικός πράκτορας, ντετέκτιβ, έχει την κινηματογραφική γοητεία του αλλά εξαρτάται σε ποιους απευθύνεσαι. Γι μένα είναι κουραστικό. Η «εμφάνεια» λειτουργεί και ως φίλτρο ξεκαθαρίσματος από τις απατημένες (από αυτόν που θεωρούν παίχτη) κορασίδες που ψάχνουν τον ιππότη τους με το άσπρο άλογο, όπως και από τις συνειδητοποιημένες υ/σ που καλό είναι να ψάξουν έναν καλό Κ/Μ. To όποιο ενδιαφέρον για έναν παίχτη (παρά τα κάκιστο tele-marketing του νήματος) περιορίζεται σε ανθρώπους που γοητεύονται από το ταξίδι.

 

Εμένα το πρόβλημά μου είναι ότι ο τόπος είναι μικρός, πού βρίσκει γήπεδο ο Παίκτης να παίξει πραγματικά καλό παιχνίδι; Αυτό μου φαίνεται το ζόρι, όλα τ άλλα βρίσκονται, νομίζω  

 

Επιτρέψτε μου τη διαφωνία. Δεν γνωρίζω σε ποιά από τις κατηγορίες κατατάσσομαι, αλλά η γοητεία του ταξιδιού σε μεγάλο εύρος της ζωής ενός ανθρώπου, φανερώνει ανασφάλεια. Ανασφάλεια για τον προορισμό. Σαν να νιώθουν οι ταξιδιώτες πως αν κάτσουν κάπου ήσυχοι θα πεθάνουν. Η αίσθηση ασφάλειας που αποζητούν τα υ, δεν τα κάνει ούτε κορασίδες που ψάχνουν ιππότη, ούτε συνειδητοποιημένες. Τα κάνει να αναζητούν στέρεο έδαφος για την αποκάλυψη του μεγαλείου της υποταγής. Σε προσωπικό επίπεδο ο player μου θυμίζει τον γεροτζόβενο μηχανόβιο που βάφει τα μαλλιά του, γιατί νιώθει ανασφάλεια πως χωρίς ανδρεναλίνη και νίκη του χρόνου, θα σαπίσει.
Κανενός είδους ηρεμία. Και η ηρεμία είναι ως επί το πλείστον, πρόσφορο έδαφος για αυτοκριτική. Τα οφέλη της ισορροπίας, είμαι βέβαιη πως τα γνωρίζετε.

 

Ρωτάς εμένα? Ένας που έφυγε πως θα ήταν εκεί να μετράει. Να πώ 30 τη μερα για 1 μήνα που μειώθηκαν στις 10 για 2 ακόμα μήνες? Γυρω στις 1500.
ΥΓ1. Γιατί βαρέθηκε; Μήπως ξεχύλωσε το παιχνίδι και βαρέθηκε; Η μήπως το παιχνίδι ήταν απλώς να πηδήξει. Πήδηξε και έφυγε. Πάντως για μενα το παιχνίδι έχει πολύ mind involvement.
ΥΓ2. Ποσες μουτζες εχει φάει ένας Κ που βαρέθηκε (βρηκε καποιο προσχημα) και εφυγε?

 

Εκτος gaby μου. Εκτός. Εκει λειτουργω χρόνια. Και ενα από τα θετικά του παιχτη είναι πως κανει BDSM χωρίς ο άλλος ποτέ ν' ακουσει γι αυτό (μερικές φορές)

 

Αντιλαμβάνομαι την επιθυμία για προορισμό και στέρεο έδαφος. Θεωρώ οτι το να το ψάχει ή να το έχει κανείς, είναι συνειδητό και θεμιτό. Το σέβομαι όπως αναμένω να σέβονται και οι άλλοι πως καποιοι έχουν ανάγνη από το το αέναο ταξίδι. Βρίθει η λογοτεχνία και από τα δύο πρότυπα. Το να γίνεται καποιος χλευαστικός με την ηλικία μου και τη μηχανή μου- κυρίως για τη μηχανή μου (ατυχώς η καρικατούρα χαλάει γιατί δε βάφω το μαλι) δεν είναι το ενδεδειγμένο. Προσωπικά ταξειδευω από τα 18 μου και συστηματικά από τα 30 μου (εχω εργασθει σε πανω απο 20 χώρες), οδηγούσα μηχανή απο τα 10 μου (άρχισα τη ζακς του πατέρα μου) και πάντα/ακόμα οδηγώ και ήμουν πάντα παίχτης (καθόλου extreme sport που εκτοξεύει την αδρελανίλη - μάλλον σαν τέχνη το βλέπω που ταξειδεύει το μυαλό ). Αν μου το επιτρέπετε αφαλώς.

 

Την ανάγκη για στέρεο έδαφος, την έχουμε υπεραναλύσει σε αυτό το συζητητήριο. Την ανάγκη για το αέναο ταξίδι ενός παίκτη, θα μας βοηθήσετε να την αναλύσουμε; Γιατί αν δεν το κάνετε, θα αναγκαστώ να πάρω ως ορθή την σκέψη μου περί ανασφάλειας του προορισμού και δεν θέλω να πιστεύω πως φοβάστε. Δεν υπήρξε χλευασμός. Κατανοώ την ανάγκη ταξιδιού από έναν άνθρωπο που δεν έχει ταξιδέψει. Αλλά από κάποιον πολυταξιδεμένο , 22 χωρών μάλιστα, όπως εσείς όχι, οπότε και ρωτάω για να μην υποθέτω. Αν αντιληφθήκατε χλευαστικά το σχόλιο, αναλογιστείτε πως φάνηκε το δικό σας ''κορασίδες που ψάχνουν ιππότη'' για υποτακτικές που αναζητούν σταθερότητα καθώς η ίδια τους η φύση τις γεμίζει αβεβαιότητες. Σύμφωνα με τα λεγόμενα σας, αν έβαζα στον παίκτη ένα καρτούν... θα ήταν ο Taz.

 

Υπήρξε διαζευκτικό "κορασίδες που ψάχνουν τον ιππότη τους με το άσπρο άλογο" (κλασσική βανίλλα συμπεριφορά του να βρω καλό γαμπρό την οποία δεν έχω πρόβλημα να χλευάσω) , όπως και (προσθήκη με διάζευξη) από τις συνειδητοποιημένες (δε είπα έμπειρες) υ/σ που καλό είναι να ψάξουν έναν καλό Κ/Μ (ουδόλως χλευαστικό - το αντίθετο - στην οποία κατηγορία νομίζω το τοποθετείς τον εαυτό σου τουλάχιστον ως πρόθεση).

Όσο για το ταξίδι μου ζητάς κάτι το ανεξάντλητο - από την οδύσσεια και τη καβαφική Ιθάκη ως το born to be wild.

Κάποτε (στα 25 μου?) είχα διαβάσει ένα μέτριο βιβλίο. «Ο άνθρωπος με τα ζάρια» κάθε μέρα έριχνε το ζάρι με 5 ανώδυνες επιλογές και 1 δύσκολη. Το έκανα και μετά το άλλαξα «έβαζα 6 επιλογές να κάνω κάτι που δεν τολμούσα να κάνω την προηγούμενη» (και φυσικά πολλές επιλογές αφορούσαν σε σχέσεις με γυναίκες). Έτσι έγινα και επίσημα ¨παίχτης». Τα υπόλοιπα στα απομνημονεύματά μου που δεν πρόκειται να γράψω.

Έν΄πάσει περιπτώσει, αν δεν το’ χει κάποιος, ότι και να διαβάσει δε θα βγει τίποτα. Αν το χει θα το βρει από μόνος του (γιατί μόνο έτσι γίνεται)

 

Η μοναδική πρόθεση που μου αναγνωρίζω, είναι να αφήσω σκέψεις σε αυτό το νήμα, για το κατά πόσο ένας Παίκτης, λειτουργεί με το αξιακό σύστημα της συναίνεσης και της ευθύνης. Ειδικά αν βρίσκει τα ερωτικά του αντικείμενα ''έξω'', που σημαίνει πως η συναίνεση καθορίζεται από τα σωματικά υγρά, εφόσον δεν γνωρίζουν τους ''κανόνες''.
Σας χαιρετώ και σας εύχομαι καλό ταξίδι. Στο διηνεκές..

 

Πολύ γέλιο : )))

 

Η αποκαλυψη της υποταγης ειναι κατι που γινεται σταδιακα. Υπαρχει δηλαδη ταζιδι και εκει, και μπορει να ειναι και πολυ πιο εντονο. Υπαρχει ταξιδι οριζοντιως και υπαρχει και ταξιδι καθετως. Ο player κανει το πρωτο. Ωραιο ειναι δεν λεω, αλλα αν περιμενεις να αιστανθεις κυριαρχια σε βαθος μαλλον δεν...

Καπως ετσι αντιλαμβανομαι το θεμα player.