Players 2

Αποκλείεται.

 

Φέρουν κάποιο οικοσημο του Βασιλείου των Παιχτών και ξεχωρίζουν?

 

Όχι, και τι σημαίνει αυτό;

 

εκτος απο τα οικοσημα υπαρχει κι ενα πραγμα που λεγεται κριτικη ικανοτητα

 

Η οποία δεν είναι αλάνθαστη αλλά παίζει με την περιπτωσιολογία και τις πιθανότητες.

 

Υπάρχει και ένα άλλο που λέγεται ευθύτητα.
Δύσκολο σαν έννοια,το ξέρω.
Κι ακόμα πιο δύσκολο στην πράξη.

 

ισως καπου να κανεις λαθος,αλλα σε καθε περιπτωση η αγνοια δε δικαιολογειται....

δεν εχει να κανει με την ευθυτητα...μη τα περιμενουμε ολα απο τους αλλους....

 

Προσπάθησε να μην είσαι απόλυτος για περιπτώσεις που δεν γνωρίζεις. Είναι δείγμα σύνεσης. Το ζήτημα πρέπει να εξετάζεται και να ραφινάρεται εξατομικευμένα.

 

Μιας και το θέμα είχε ενδιαφέρον, ρώτησα βανίλλα άτομα (απ' τα βουδουμουσου τ' ακούσαμε) να μου περιγράψουν το πως αντιλαμβάνονται τον παίκτη.
Οι κυρίαρχες γνώμες ήταν οι εξής:
Έχει αυτοπεποίθηση και πειθώ. Έχει λάγνο τρόπο, τραβά τους ανθρώπους που τον ενδιαφέρουν.
Συνήθως έχει πείρα, εάν δεν έχει είναι κάτι έμφυτο το οποίο δουλεύεται.
Ο παίκτης είναι στο μέγιστο χειριστικός και παρατηρητικός.
Αν όχι άριστος, πολύ καλός χειριστής της γλώσσας.

 

δε μπορω να δεχθω οτι ενηλικα ατομα εισερχονται στο στιβο των ανθρωπινων σχεσεων (ειτε αυτες ειναι ερωτικες,ειτε επαγγελματικες,ειτε φιλικες),ανοιγοντας ολα τα χαρτια τους απο τη πρωτη στιγμη χωρις να εχουν μεριμνησει να προστατεψουν τον εαυτο τους.
Δε γινεται να φταινε οι κακοι αλλοι παντα που παρεσυραν τους αθωους.....

 

Υπάρχει μια λεπτή διαφορά. Ο συλλέκτης ασχολείται με τις εμπειρίες του παρελθόντος. Ο παίχτης ζει το τώρα και σχεδιάζει το αύριο. Το παρελθόν του είναι χρήσιμη εμπειρία, εμπεδωμένη, αλλά σχεδόν δε τη θυμάται γιατί είναι πολύ απασχολημένος με το τώρα. Αυτό που μένει είναι κάποιες καλές αγαπημένες σχέσεις με "θύματα" που τα αγάπησε και τον αγάπησαν όπως είναι.

 

Άλλο διατυπώνω.
Όπως και να ΄χει, η έννοια του παίκτη μου είναι αδιάφορη και ιδιαίτερα πλαστή.