Εκμετάλλευση

Η αλήθεια είναι οτι έχω πολλά νευρά... και σκέφτηκα να μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας...
Να ακούσω άλλες εμπειρίες & απόψεις... το βρίσκω λίγο σαν ψυχοθεραπεία...
Να σκεφτώ ίσως και άλλες οπτικές γωνίες...το έχω βάλει το θέμα off topic αλλά θα προσπαθήσω να το φέρω και στα bdsmιστικά επίπεδα...

Χρόνια τώρα ακούμε για την εκμετάλευση απο εργοδότες ή απο το ίδιο το κράτος...
Έχω δουλέψει σε πολλές δουλειές... και πάντα υπήρχε μια πλατφόρμα ας πούμε... δεν είχα νιώσει κάποια εκμετάλλεση... παρά μονάχα απο το κράτος στον μισθό κτλπ...

Είμαι λοιπόν εξω φρενών γιατί το αφεντικό καταπάτησε την συμφωνία μας και απαίτησε να δουλεύω Δευτέρα με Παρασκευή σπαστά και Σάββατο χωρίς ρεπό... (κάπου πρέπει να ξεσπάσω κ εγώ...)
Όταν λοιπόν το αρνήθηκα γιατι κ ο μισθός είναι αστείος... με κοίταγε με απορεία λες και έπεσε ufo απο το διάστημα...

Έχετε παρόμοιες εμπειρίες;

Και για να το φέρω στα πλάισια του bdsm...

Προς υποτακτικές:
- Αντιδράτε σε κάτι τέτοιο; μιλάτε; η θεωρείται οτι πρέπει να υποταχτείτε; (φυσικά μιλάω για κάποια που είναι υποτακτική γενικά κ όχι μόνο στο σεξ)...

Προς Κυριαρχους:
-Υποτάσεστε ανάλογα τις αναγκές σας τις βιωτικές; κάνετε άλλη συμφωνία; περνετε το καπελάκι σας και γεία σας;
Αν υπάρχει και κάποιος επιχειρηματίας στο φόρουμ... ευχαρίστως να διαβάσω και την δικιά του άποψη...

Υ.Γ Ο καθένας με την διαταραχούλα του...  

 

γνώμη μου,
καλύτερα μην μπλέξεις το bdsm την ερώτησή σου.
κράτησε την γενική και περίμενε τις απαντήσεις.
το στάτους του καθενός δεν έχει να κάνει με τις συνθήκες διαβίωσης.
κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως στάτους θα χειριστεί το πρόβλημα διαφορετικά.
μέγα λάθος σου το ότι μια υποτακτική υποτάσσεται "γενικά"...
το έχω ακούσει άπειρες φορές, όχι μόνο από εσένα, και πραγματικά τραβάω τις κοτσίδες μου...

 

Ξέρεις τι; ίσως δεν το έθεσα σωστά ως πρόταση...
Όχι δεν είναι απαραίτητο... απλά εννοώ να είναι υποτακτική σαν χαρακτήρας... υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι... ή να είναι χαμηλών τόνων που δεν εχει σχέση με υπο...
Όποιος θέλει βάζει το bdsm μέσα... όποιος δεν θέλει το αφήνει στην άκρη...

 

μια πρόταση έκανα
δικο σου το κείμενο και η ευθύνη δική σου
 

 

Και μένα μου έχει τύχει αυτό . Ξεκινήσαμε υποτίθεται με την προϋπόθεση να δουλεύω 6 μέρες τη βδομάδα( +Σάββατο δλδ) κ ότι δικαιούμαστε 4 ρεπό το μήνα , ας πούμε 1 ρεπό τη βδομάδα. Και όταν το ζητούσα αυτό το ρεπό γινόταν ένας πανικός.. Οι υπόλοιποι μου λέγανε ότι δεν είναι σωστό να ζητάω το ρεπό που δικαιούμαι (!!!), η προϊσταμένη μου έλεγε κατηγορηματικά "όχι δεν το παίρνεις", κ μόνο ο διευθυντής που με συμπαθούσε , προσπαθούσε κ μου το έδινε σχεδόν κάθε βδομαδα. Το θέμα είναι ότι καταντούσε κουραστικό να ζητάω (σχεδόν παρακαλάω) για κάτι που ήταν δικαίωμα μου. (Μπορούσαμε τα ρεπό που θα δουλεύαμε να τα πληρωνόμαστε, αλλά εννοείται έβαζα πάνω απ όλα το να έχω 2 μέρες κενό τη βδομάδα, παρά τα λεφτά μιας μέρας) Τελοσπάντων, τελικά δημιουργήθηκε ένα κλίμα λίγο περίεργο κ παραιτήθηκα.. Άλλωστε , δεν ήταν καν δουλειά του αντικειμένου μου. Οπότε, no hard feelings  

ΥΓ. όντως δεν υπάρχει σύνδεση του θέματος με το bdsm κατά τη γνώμη μου, αλλά καλά έκανες κ το έγραψες μήπως βοηθηθείς μέσα από κάποια απάντηση . Ή απλώς να το βγάλεις από μέσα σου  

 

Μάλιστα.... να παρακαλάμε για αυτά που δικαιούμαστε.!!!
Δεν είναι απαραίτητο να συνδέονται... απλά είμαστε σε φόρουμ bdsm... όποιος θέλει απαντάει... άλλωστε το έχω βάλει εκτός τόπικ...
Θεωρώ οτι είναι ένα θέμα που αφορά όλους μας λίγο πολύ... η κάθε εμπειρία σου μαθαίνει κάτι... ακούς και άλλες περιπτώσεις...

 

Αλλο το κρεβατι (στο οποιο εχεις επιλεξει να υποταχθεις) αλλο η εργασια...
Προσωπικα θα εψαχνα αλλη δουλεια (ναι,δεν ειναι ευκολο,μα οποιος ψαχνει βρισκει)και θα εφευγα με το κεφαλι ψηλα,και τη συνειδηση μου καθαρη διοτι με υπερασπιστηκα!!
Και εφοσον αναφερεις κ το ψυχολογικο κομματι,η μονη ψυχοθεραπεια ειναι οι επιλογες μας να μην παραβιαζουν τη ψυχη κ το πνευματικο κοσμο μας
Αυτα απο εμενα κ ελπιζω να βρεις τη λυση συντομα.
Καλημερα!

 

Θα διαφωνήσω με τον @underherfeet δεν εχει να κάνει ούτε με καπιταλισμό ούτε με κομμουνισμό ούτε με σοσιαλισμό ούτε με τίποτα.

Εχει να κάνει ξεκάθαρα με Ελληνικό σύστημα. Ο μη σεβασμός της συμφωνίας ειδικά στα εργασιακά είναι καθαρά Ελληνικό φαινόμενο.

Οποιος έχει δουλέψει εξωτερικό μπορεί να καταλάβει τι εννοώ.

Δεν θα σου προτείνω τι να κάνεις...αλλα είτε μείνεις είτε φύγεις...βρες τρόπους να ελίσσεσαι.

Leave your greek myth

 

Βρε εδώ θέλουν να σε βιάζουν και να τους λες κι ευχαριστώ...ουστοδιάολο!

αφιερωμένο στα αφεντικά μου  

 

Ειναι δυο διαφορετικοι κοσμοι. Δεν προκειται να συνεννοηθουν ποτε μεταξυ τους. Τουλαχιστον οχι οσο ακομα στις περισσοτερες περιπτωσεις τα νηματα τα κινουν ανθρωποι της μεταπολιτευτικης Ελλαδας. Οι πλειοψηφια των πελατων μου ειναι τετοιοι. Αντιθετως στις ελαχιστες πετυχημενες επιχειρηματικες προσπαθειες νεων ανθρωπων που γνωριζω, βλεπω πολυ καλες εργασιακες σχεσεις μεταξυ υπαλληλων-αφεντικων.
Το πως το αντιμετωπιζει κανεις....δεν ξερω. Εξαρταται απο τις συνθηκες διαβιωσης του καθενος. Εγω εχω προβλημα παντως κι ας μην εχω αφεντικο πανω απο το κεφαλι μου. Ελευθερος επαγγελματιας γαρ. Κατα καποιο τροπο....ολοι τους ειναι αφεντικα μου. Γιαυτο σιγα σιγα λοξοκοιταω την εξοδο κινδυνου.

 

κατισχύει η σημαντικότητα του θέματος έναντι της διατύπωσης, οπότε:

η σύγχιση μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού είναι, το λιγότερο, επικίνδυνη. πηγή αμέτρητων προβλημάτων στην καθημερινότητα.
το d/s πλαίσιο αφορά στον ιδιωτικό χώρο. αποκλειστικά σ' αυτόν. περιγράφει σχέσεις προσώπων, όχι δημόσιων ιδιοτήτων.
κάθε προσπάθεια εκλογίκευσης -εκ των υστέρων δικαιολόγησης, δηλαδή- μιας στάσης στα πλαίσια ενος συστήματος (εδώ των εργασιακών σχέσεων)
με αναφορά στις αρχές ενός εντελώς διαφορετικού (όσο και ξένου) συστήματος (εδώ των ασύμμετρων σχέσεων ανάθεσης εμπιστοσύνης)
είναι άτοπη, άστοχη και αποπροσανατολιστική.

η επίκληση "υποτακτικότητας" για την αποφυγή διαχείρισης δημοσίων διενέξεων υπονοεί είτε ανεπάρκεια είτε αμέλεια εξασφάλισης έμπιστου καθοδηγητή.
αυτή είναι η μέγιστη δυνατή συσχέτιση.

υγ: η ανέπαρκεια θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ιδεολογική, για παράδειγμα.