Multi Bdsm

Με λιγα λογια. Κριτηρια για μενα:

- Ελευθερος απο δυναστικα στερεοτυπα καθε ειδους και των αντιθετων τους.

- Ικανος να προσταυευει το συντροφο του απο ζητηματα της δικης του ζωης, αν ο συντροφος του με ελευθερη βουληση δεν αποφασισει και οσο αποφασισει ο ιδιος να τα ενταξει στη ζωη του.

- Να αρεσουν ο ενας στον αλλο, οπως, οσο και για οσο αρεσουν.

Τοτε λεω "ναι" και ας ειναι το θηλυκο και απο τον Πλουτωνα, οπως πολυ ευστοχα και αληγορικα ανεφερε καποιο αλλο μελος στο παρον νημα.

 

Οι μονοθεϊστικές θρησκείες από την μία του δυτικού κόσμου και από την άλλη το ζεν και ο βουδισμός ή ο ινδουϊσμός της Ανατολής..
Το "εγώ" με το "εμείς" ή να κόβουν τα λουλούδια οι μεν και οι δε να σκύβουν να τα μυρίσουν λόγω της φιλοσοφίας τους...

 

Αν τύχει να'ναι και Κουρμπάν...

 

Η μαντήλα δηλώνει θρησκευτική πίστη με ορους μεσαινωνα.Εγώ δεν πηδάω φεμινίστριες, θα πηδηξω μια με μπουρκα?

 

Δεν χρησιμοποιώ πληθυντικό, παρά μόνο σε περιπτώσεις κοινωνικών επαφών που απαιτείται από το "πρωτόκολλο".
Το "λυπηθείτε μας, καλέ κύριε" εν προκειμένω, μπορείτε να το εκλάβετε ως (αρμόζον) τέτοιο ή και ως μια κάποια πιθανότητα να υπάρχουν και άλλα άτομα, που να σκέφτονται το ίδιο, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο ποστ.

Κατά τα άλλα..:
Τα θέματα περί πολιτικής είναι άλλα από τα θέματα κομματικών πρακτικών, με το ίδιο σκεπτικό που αναφέρεται ομοίως στα θέματα περί Θεού ή θρησκείας.
Και τα δυο ως θεματολογία και αναφορά καλύπτουν σημαντικό ποσοστό των κατα καιρούς γραμμένων στο φόρουμ αυτό.
Και τα δυο, λίγο πολύ, έχουν δημιουργήσει αφορμές για πλείστες όσες παρεξηγήσεις, τουλάχιστον...

Κατά τα άλλα άλλα..:
Πού ακούστηκε διεθνής καταστασιαστής να έχει επί της ουσίας πρόβλημα με ένα έθνος, ακόμα και με το δικό του..?
Καλέ άντε... Θυμήθηκα το unfair ...(χτυπάω ξύλο και για σένα, δεν είμαι τόσο κακός άρθρωπας)...

 

Να δεις τις θυμάμαι εγώ αυτές από την δεκαετία του '70...
Βάζανε για μενταγιόν ένα ασημενιο ξυραφάκι, φορούσαν στον αριστερό αστράγαλο λεπτή ασημένια αλυσίδα (παπάρια, αστικός μύθος της εποχής, το '80 μετεξελίχτηκε πως ήταν "ανώμαλες", κάτι στο βουδουσουμού, ένα πράμα), αφήναν την μασχάλη προκλητικά αξύριστη, αλλά ξύριζαν προσεκτικά τις τρίχες στα δάκτυλα των ποδιών, συνήθως είχαν και γαμώ το στήθος και δεν φορούσαν σουτιέν, δεν γούσταραν ταγάρι σαν τις Κνίτισες, τις μάγευε η Ανατολή και τότε την εψαχναν με τους μπιχαβιοριστές, αν θυμάμαι καλά, και πηδιοντουστάνανε υπέροχα με εναλλακτικάριους φοιτητάρες ή οπορτουνιστές του μουνιού ΠΑΣΠίτες με τσόντα στο χαρμάνι από παιδιά της έβδομης τέχνης ... Μερικές ήταν παλαβά κινκόπουλα, λένε οι κακές γλώσσες τση εποχής... Μια χα(ου)ά...

 

Η γλώσσα των συναισθημάτων είναι γλώσσα παγκόσμια... Είχα την τύχη να συσχετιστώ και να ζήσω μεγάλα χρονικά διαστήματα με πολλές φυλές από όλες τις Ηπείρους του πλανήτη... Η πολιτισμική εκφορά των συναισθημάτων χρωμματίζονταν από τη διαφορετικότητα των πολιτισμών. Άλλοι στη λύπη σιωπούν, άλλοι τραβάνε τα μαλλιά τους, άλλοι χορεύουν, άλλοι τραγουδούν. 'Αλλοι σε κοιτούν στα μάτια, άλλοι κοιτούν χαμηλά, άλλοι κουνάνε πάνω κάτω το κεφάλι τους ώρα πολύ, άλλοι σου προσφέρουν χειραψία... Το δάκρυ του πόνου, η αγωνία του φόβου, η έκσταση στην ηδονή και το χαμόγελο της χαράς τα συνάντησα παντού ίδια, αναγνωρίσιμα, κοινά, χωρίς ανάγκη διερμηνείας και μετάφρασης... Εραστές, φίλους, συνεργάτες και συντρόφους είχα από διαφορετικούς πολιτισμούς κυρίως όμως από εκείνη την τόσο πολύτιμη μορφή ζωής: Τους άνθρωπους που μάχονται να αποτινάξουν τα δεσμά που τους επιβάλονται έξωθεν από καταβολής κόσμου, για να προλάβουν σε αυτή τη μικρή, σύντομη ζωή να δουν τον εαυτό τους και τους άλλους καθαρά, να αρθρώσουν λόγο, να δημιουργήσουν, να αφήσουν τα ίχνη και τα αποτύπωμάτα της ομορφιάς τους χωρίς να βλάψουν τη γη, τα ζώα της και τους ανθρώπους της -εκτός από τους δυνάστες τους... Τους δυνάστες οφείλεις να τους βγάζεις από πάνω σου. Ας αρκεστούν στο δικό τους χώρο και μη ζητούν να κατακτούν όσα δεν τους ανήκουν και ανήκουν στους άλλους. Αυτό το γνωρίζει καλά η δική μου φυλή...
Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι αυτής της πολύτιμης ειρηνικής, ελευθεριακής, ηδονιστικής, δημιουργικής και συνάμα μαχητικής και αξιοπρεπώς "οργισμένης" παγκόσμιότητας απέναντι στην καταστολή και την αδικία, ζωντανοί και νεκροί, χτεσινοί, σημερινοί και μελλοντικοί, αυτοί που τάσσονται με τους "από κάτω" και όχι με τους "από πάνω", είναι για μένα οι συγγενείς μου, οι φίλοι μου, οι σύντροφοι μου, οι εραστές και οι ερωμένοι μου, αυτοί φτιάχνουν τη μοναδική "πατρίδα" και "τάξη" στην οποία θέλω να συμμετέχω, να συμπράτω, να συνδημιουργώ και να υπερασπίζομαι... Είναι τεράστιος ο πλούτος να ανακαλύπτεις τι υπάρχει πίσω από τη "μαντήλα", το "χαϊμαλί", τη "σαγιονάρα", το "ξυρισμένο κεφάλι", το μαλλί που σκουπίζει το πάτωμα, την κοιλιά μέσα, την κοιλιά έξω, τα μαύρα, τα άσπρα, τα κίτρινα, τα ροζ... Αν πάλι πέσεις σε φασίστα; Ξύλο, φτυσίδι και σφαλιάρα. Και όχι από εκείνα τα ηδονιστικά. Α.

 

Δεν ακουγεται λογικο αυτο...

 

Aπ' αυτό...
_________________________
Και κάτι για τους φασίστες (φασίστες τεσπά, γιαλαντζή φετιχάκια στο κατώτερο, διάβαζε εύκολο, πάτωμα της τροφικής αλυσίδας των παραγωγών τους)...
Απαιτούν να αντιμετωπιστούν μαζικά, επί ίσοις όροις σε οποιαδήποτε αντιπαράθεση.
Είναι αυτό που "νομιμοποιεί" συναισθηματικά την ύπαρξή τους... Περαιτέρω ανάλυση περιττεύει...
Κατά μόνας, άστα να πάνε στα διάλα...
Και δεν μιλάμε για καλόπαιδα τύπου Πλεύρη, Γεωργαλά κλπ, στιλ ξεχειλώνω δυο τρεις κοινοτοπίες, τση γυρίζω τη φόδρα ανάποδα και καμώνομαι...
Μιλάμε για πιο σοβαρά παιδιά που και διαβασμένα είναι, και απ' όλα...
Αυτά τα σοβαρά παιδιά, επειδή είναι αξιοπρεπή απέναντι στη πάρτη τους, μπορούν να βάλουν τα πράματα κάτω και να πουν "φόλα το καρπούζι" κι εμείς μαζί, και δεν ντρέπονται να γελάνε και με τη πάρτη τους.
Ξέρω δυο-τρία από τα νιάτα μου, τράβηξαν μεγάλα ζόρια σε πολλά και για πολλά, κυριότερα με το είναι τους, ο ένας μάλλον τόχασε το μυαλό του, και ήταν και χαρούμενο παιδί...
Μαλάκες δεν ήταν καταπώς είπα, αλλά το γαμημένο το φετίχ τους κόστισε πολύ, ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο μακαρίτης Έκο το ανέδειξε επί της ουσίας ως τέτοιο, κάτι που ελάχιστοι κατάλαβαν.
(Το φετίχ είτε ψηλοτάκουνα είναι είτε αυτοκινητάκια είτε κούκλες είτε φλογγεριά είτε έννοια, δεν παύει να είναι φετίχ, τι να λέμε τώρα)! [Η φετιχοποίηση της κάθε έννοιας είναι της μοδός άλλωστε τώρα τελευταία και επί παντός, σάς θυμίζει κάτι)..?
Τα αποδέλοιπα, οι οπαδοί, ακόλουθοι, ψηφοφόροι κλπ δεν μπορούν παρά να αντιμετωπιστούν τακτικά σε επίπεδο διεκπεραιωτικό.
Στα πολύ πολύ πάνω ράφια, ισχύουν τα ίδια που ισχύουν για κάθε, μα κάθε όμως, σπουδαρχίδη απ΄οπουδήποτε κι αν προέρχεται...
Το εννοώ πολύ στρέτα το τελευταίο, μα πάρα πολύ στρέτα, τόσο που δεν λέγονται ούτε γράφονται τα πώς και τα γιατί...
(Και για να ξηγιέμαι... Μη ζητήσετε λεπτομέρειαι, δεν δίδονται, δεν θα το αντέξετε)...

 

Όπως κάποια/ος θ' απορρίψει βάσει αισθητικών/κοινωνικών/οικονομικών/μορφωτικών/θρησκευτικών κριτηρίων κτλ. ( και πιθανότατα βάσει σεξουαλικών "κουσουριών" ) κάποιον/α ομοεθνή του/της. Με τα ίδια κριτήρια μάλλον θ' απορρίψει κι έναν ξένο.
Οι επιλογές που κάποιος/α κάνει στην στενά προσωπική του/της ζωή, για μένα δεν φτάνουν για να του/της φορεθεί η ταμπέλα του/της ρατσιστή/ριας. Σίγουρα δεν είναι ότι πιο εύκολο, να συνάψεις ερωτική/συναισθηματική σχέση ( πόσο μάλλον να συμμετέχεις σ' ένα βουδουσουμικό πλαίσιο ) με κάποιον/α που ίσως και η κοσμοθεωρία του/της, να ήταν στους αντίποδες της δικής σου. Βέβαια, μόνο η διαφορετική καταγωγή κάποιου δεν σημαίνει ότι θα ήταν πιο στενόμυαλος ή χαμηλότερου επιπέδου από μας.

Αν όμως κάποιος/α θα έκανε τις σεξουαλικές/συναισθηματικές επιλογές του/της μονάχα ( ή και με σημαντικό γνώμονα ) κοιτώντας την διαφορετική καταγωγή του/της υποψηφίου/ας. Κι απ' την στιγμή που η απόρριψη - για μένα τουλάχιστον - ως τέτοια δεν θα είχε καμία επίπτωση στην ζωή του/της άλλου/ης, το ζήτημα δεν τίθεται καν. Αν "έχανε" κάτι ή όχι απ' εκείνη του/της την απόφαση, θα ήταν δικό του/της θέμα. Είναι άσχημο πράγμα να συγχέονται έννοιες ή καταστάσεις.
Κι ακόμη πιο άσχημο να ξεχειλώνονται ή να καλύπτουν άλλες, που μάλλον δεν θα είχε νόημα να καλύψουμε.
Υπάρχουν τόσα πράγματα που μας χωρίζουν, όλους, ακόμη και τους φαινομενικά ίδιους.
Ας μην προσθέτουμε κι άλλα ( να βρίσκαμε και πράγματα που να μας ένωναν...Ένιγουέϊ, αυτό θα ήταν ή δεν θα ήταν στην ιδιοσυγκρασία του καθενός από μας ).

Ως προς τους απανταχού φασίστες ή τους κοκκινοφρουρούς ή τους επίδοξους δυνάστες και επικυριαρχίσκους, σφοδρή αντίδραση όταν οι περιστάσεις το ζητούν ( που να μας αφορούσαν ή όχι ).
Αλλιώς ούτ' εμείς θα διαφέραμε στο παραμικρό από κείνους. Είναι τετριμμένο αλλά μάλλον αληθινό, το μίσος και ο φανατισμός δεν μπορούν να γεννήσουν κάτι διαφορετικό απ' όμοια σε κείνους παιδιά.

 

Πριν από κάποια χρόνια είχα πάει διακοπές στην Τσεχία.
Είχα λοιπόν παρατηρήσει έναν ευγενέστατο κύριο, αραβικής καταγωγής (ίσως από το Λίβανο, δεν έμαθα ποτέ όμως), με εξαιρετικό στυλ και αέρα, που μου μίλαγε στο πρωινό, κυρίως με αφορμή τα εδέσματα του μπουφέ. Κάθε μέρα ερχόταν και με ρωτούσε τι είναι αυτό το κεκάκι ή το άλλο με τα αυγά κλπ
Κάποια στιγμή, την προτελευταία μέρα, με ρώτησε αν ήμουν στο ξενοδοχείο με την οικογένεια μου και αν μπορούσε να γνωρίσει το μπαμπά μου. Η ερώτηση μου φάνηκε εξαιρετικά παράξενη και τον ρώτησα γιατί ρωτάει. Είπε ότι θα ήθελε να του κάνει μια συμφέρουσα, πολύ συμφέρουσα συμφωνία (τη λέξη deal χρησιμοποίησε) για να με παντρευτεί. Έμεινα να τον κοιτάω έκπληκτη, πιο αγγούρι και από τα αγγουράκια του μπουφέ. Κατάλαβε την έκπληξη μου και άρχισε να μου εξηγεί πως ήταν έμπορος υφασμάτων και αρωματικών υλών και είχε περιουσία να δώσει στο μπαμπά μου κλπ
Το μόνο που κατάφερα να πω είναι "this is not how we do it" και να φύγω. Πολιτισμικό σοκ    

Αυτό που θα με έκανε να μην μπορώ ποτέ να είμαι με αυτό τον άνθρωπο δεν ήταν η καταγωγή του, ούτε το μελαμψό του πρόσωπο (ήταν πανέμορφο εξάλλου) αλλά το ότι στο μυαλό του αυτός και ο μπαμπάς μου θα έκαναν ένα deal για μένα... Η πίστη του (απολύτως ειλικρινής και εξαιρετικά καλοπροαίρετη) ότι θα με ενδιέφερε ποτέ ότι είχε εξαιρετικά υφάσματα σαν κριτήριο για να δέσω τη ζωή μου μαζί του.
Κατά τη γνώμη μου σε διαφυλετικές σχέσεις αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα.
Αν αυτό λυνόταν με κάποιο τρόπο, δεν βρίσκω κανένα μα κανένα πρόβλημα για να έκανα μια τέτοια σχέση, ως σχέση ζωής, όχι απλά σεξουαλική.

Εξάλλου και ο Φετουλάχ Γκιουλέν Τούρκος εξόριστος είναι και ο Χραν Ντινκ εξόριστος της τουρκικής κοινωνίας ήταν. Δεν είναι όμως το ίδιο πράγμα  .

 

Moνο που ο "κυριος" που ηθελε να κανει το deal εκφραζει ενα σημαντικο μερος των ανθρωπων της δικης του κουλτουρας/θρησκειας/εθνους. Ετσι λειτουργει μια μεγαλη ομαδα του ισλαμικου κοσμου. Αυτη ειναι η πραγματικοτητα και η πραγματικοτητα δεν ειναι ουτε ρατσιστικη, ουτε "ξενοφοβικη", ειναι απλα η πραγματικοτητα. Εχοντας ζησει για χρονια σε πολυπολιτισμικο περιβαλλον, στο εξωτερικο, γνωριζω που ξεκιναει το στερεοτυπο και που τελειωνει η πραγματικοτητα. Συχνα λοιπον, το χασμα μεταξυ διαφορετικων πολιτισμων ειναι αγεφυρωτο.

Σε ο,τι αφορα τις φυλες, το θεμα ειναι αισθητικο. Ο καθενας εχει διαφορετικα γουστα. Αλλος θελει μαυρη, αλλος λευκη, αλλος κιτρινη, ροζ, μωβ...... αλλος δεν εχει καν προτιμηση και παει με ολα τα χρωματα. Αυτος ο οποιος ομως θα πει οτι η προτιμηση για ενα συγκεκριμενο χρωμα, οποιο κι αν ειναι αυτο, αποτελει "ρατσισμο", ειναι κι ο μεγαλυτερος ρατσιστης απο ολους.