Spank Collective - μια queer/φιλοφεμινιστικη/ελευθεριακη bdsm ομαδα

Δεν νομίζω ότι οι queers μπορούν κάνουν διάλογο με οποιοδήποτε άλλο πέρα από τους ίδιους τους queers.
Ούτε θα μπορούσαν ποτέ να αντιπροσωπεύσουν τίποτα παραπάνω από την δική τους φαντασιακή λογική και οπτική.
Πλέον και οι αποκλείσεις τους από το lgbt είναι μεγάλες όσο αφορά τα ζητούμενα.

 

• Το άρθρο δεν είναι άρθρο, για να τα λέμε όλα όπως πρέπει. Ούτε από τεχνικής ή δομικής άποψης, ούτε από γλώσσα, ούτε από επιχειρήματα, ούτε από τίποτα. Είναι μια μπούρδα. Ένα συνειριμικό κειμενάκι του ποδαριού, γραμμένο σε «11 λεπτά» (προφανώς μετά από κάποιο έντονο περιστατικό), όπου καμία θέση δεν παρουσιάζεται έτσι όπως της πρέπει. Αυτό για τα τυπικά.
• Η προβληματική και η τροφή για σκέψη δεν μπήκαν ποτέ στα μυαλά των ανθρώπων με το μίσος, την απαξίωση κα το σνομπισμό που προβάλλονται σε αυτό το κείμενο.
• Εγώ προσωπικά που εξανίσταμαι, όχι, δεν είδα τίποτα χρήσιμο προς σκέψη. Η κοινωνία και τα μυαλά δεν αλλάζουν με τέτοιες πρακτικές και, σίγουρα, όχι με μυαλά σαν και αυτά που έγραψαν το κείμενο.
• Μακάρι κάποιο από τα θέματα που αναφέρθηκαν να ήταν λυμμένο γιατί δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να διαβάσω όλες αυτές τις αηδίες.
  
• Θα θελαν αυτοί που γράφουν το κείμενο να είναι «τρελοί». Δεν είναι όμως. Και ξέρετε γιατί; Γιατί είναι οι ίδιοι καταπιεσμένοι από την ίδια τους την οργή. Προσωπικά, κανένα τέτοιο τσουτσέκι δεν μπορεί να με καταπιέσει.
  
• Εσείς που βρίσκεστε στο forum (πολύ πιθανόν και στο χώρο) και υποστηρίζετε αυτές τις θέσεις, θέλω να σκεφτείτε, (όχι να μου απαντήσετε όμως, αν δεν θέλετε) πόσο συντηρητικό είναι το κρεβάτι σας. Αυτός ο συντηρητισμός που επικαλείστε, πότε επηρέασε την ηδονή σας; Εκτιμάτε πως κάθε έκφανση της ηδονής πρέπει να έχει τέτοιους χρωματισμούς; Κάποιος που απολαμβάνει δηλαδή, έναν «συντηρητικό» έρωτα, πρέπει να καταδικάζεται ή κάτι τέτοιο; Γιατί εγώ αυτό κατάλαβα με το μικρό, συντηρητικό, μικροαστικό μυαλό μου.
• Και τέλος, δείτε απλά μήπως εσείς θεωρείτε πως συναντάτε λυσσασμένες αντιδράσεις, τσουβαλιάσματα, χλεύη και μένος. Δείτε μήπως ζείτε με τους δαίμονές σας.. Και αν γίνεται αυτό, βρείτε τρόπο να τους πολεμήσετε.
  Διότι, προσωπικά, έκρινα ένα κείμενο σύμφωνα με τον βιασμό των ματιών μου (σε πρώτη φάση). Ο πυρήνας της κριτικής μου αφορούσε στο ότι διάβασα ένα κείμενο που, ουσιαστικά, κατέκρινε την αντίπερα όχθη, ενώ, το μόνο που -τουλάχιστον επιφανειακά- προβλήθηκε ήταν η κραυγή για αποδοχή της διαφορετικότητας του γράφοντος, από την ίδια τη μεριά την οποία μέχρι προηγουμένως καταδίκαζε.
  Και, συγγνώμη, αλλά το δικό μου αίσθημα δικαίου δεν το βαστάει αυτό.

Η gaby είναι σοβαρή χρήστης του forum.
Η Marlen Daudaux όμως, είναι μια καρακατίνα του καναπέ που φτύνει στη μάπα τα μεγάλα σας λόγια και τις παχουλές σας τοποθετήσεις, που μόνο αέρα κοπανιστό κουβαλάνε μέσα τους. Γι' αυτό και τέρμα τα «Κυρία» και τα «Κύριε».
Έχω γνωρίσει καμιά 300αρια άτομα σαν κι αυτόν/ην που έγραψε το κείμενο... Το μίσος που κουβαλάνε μέσα τους δεν περιγράφεται.

Και αυτά που τους λέω συνέχεια είναι αυτά που θα γράψω και εδώ:

• Η Mama Ru λέει το εξής ωραίο: "If you can't love yourself, how the hell you gonna love somebody else?"
  Κάντε ό, τι καλύτερο για τον εαυτό σας, υποστηρίξτε τις επιλογές σας, τα λάθη σας, ακόμη και τις μαλακίες σας, και μην αφήσετε κανέναν να πάρει τη ρεβάνς.
  
• Ο εαυτός μας. Από εκεί ξεκινούν και εκεί τελειώνουν όλα. Μόνοι μας ήρθαμε και μόνοι μας θα φύγουμε.
  
• Παλεύουμε για να καλπάσουμε και να αγγίξουμε τον ουρανό.
  
• Η κοινωνία είναι για τον πούτσο. Να πάει να γαμηθεί. Δεν πρόκεται να την αλλάξω εγώ σε μια μέρα. Ούτε και σε 10 χρόνια.
  Μπορώ να αντισταθώ όμως στην αδικία της... Υπάρχουν ένα εκατομμύριο + ένας υγιείς τρόποι.
  Σίγουρα, ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΓΕΝΝΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΔΙΚΙΑ!
• Ο άνθρωπος που έχει το φωτάκι πάνω από το κεφάλι του δεν πρέπει να χλευάζει τους άλλους που δεν το έχουν. Πρέπει να τους βοηθάει να το βρουν και αυτοί. Δεν είναι ταλέντο. Είναι προνόμιο. Και μπορούμε να το έχουμε όλοι.
• Δεν σας ενοχλεί αυτό που κάνετε; Να κουνάτε το δάχτυλο, δηλαδή, σε αυτούς που σας το κούνησαν πριν λίγο; Υποτίθεται πως έχετε το δίκιο με το μέρος σας. Γιατί δεν το διεκδικείτε, αλλά, αντ' αυτού, κάνετε τα ίδια που σας κάνουν; Οφθαλμό αντί οφθαλμού; Αυτά πίστευα πως ήταν πια ξεπερασμένα...
• Τέλος, θυμηθείτε: Ζούμε σε μία χώρα γεροντοκρατίας. Αφήστε τους γερούληδες να πεθάνουν ήσυχα. Η ζωή είναι μπροστά στα δικά μας πόδια πια.

 

Ίσως θα θέλατε οι queers να συζητούν με τους queers αλλά αυτό βλέπετε δεν είναι δυνατόν να γίνει από την στιγμή που και εσείς τους συζητάτε.

Οι queers έχουν ανοίξει διάλογο και μαζί σας είτε το θέλετε είτε δεν το θέλετε.

Οι queers προσπαθούν να ανοίξουν ένα διάλογο με κύριο ερώτημα

«Το φύλο ενός ανθρώπου καθορίζεται από την ανατομία του και φέρει ο κάθε άνθρωπος φέρει τον προσδιορισμό άρρεν και θύλη από το μαιευτήριο έως το τάφο ή ο κάθε άνθρωπος καθορίζει το φύλο του όταν εκείνος το αποφασίσει χωρίς να επηρεάζεται από την ανατομία του αλλά από την ψυχοσύνθεση του και την ελεύθερη βούληση του»

Όσο και αν προσπαθούμε να περιορίσουμε αυτό το διάλογο εντός της κοινότητας των queers αυτό δεν γίνεται.

Είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε με τους queers το θέμα του προσδιορισμού του φύλου έχει μπει στο τραπέζι.

Κατά την γνώμη μου η έμφυλη αντίληψη ήρθε η ώρα να ξεκουραστεί.

Αλλά αυτό είναι προσωπική γνώμη και μόνο.

Η φύση δεν καθορίζει τον άνθρωπο απλά του δίνει σάρκα σάρκα και οστά.

Από εκεί και πέρα οι αποφάσεις για το πώς θα ζήσει κανείς και πιο "φύλο" θα επιλέξει είναι στην αποτέλεσμα της ελεύθερης βούλησης του κάθε ανθρώπου χωριστά.

Είναι άλλο να ξέρεις από μωρό πως είσαι αγοράκι και είναι άλλο να μην σου έχει καθορίσει κανείς το τι είσαι και να το επιλέγεις μόνος σου.

Η έμφυλη αντίληψη είναι ένας τοίχος που εμποδίζει την εξέλιξη του ανθρώπου.

Και αυτό είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει έχει αρχίσει και συζητιέται στις ρούγες του κόσμου και όχι μόνο στην Ψωροκώσταινα.

Οι queers στις πόλεις που παράγουν σκέψη εδώ και αιώνες όπως το Λονδίνο, Το Παρίσι, την Νέα Υόρκη αποκτούν όλο και περισσότερους υπερασπιστές της μη-έμφυλης αντίληψης.

Τέτοιες συζητήσεις έχουν ξεκινήσει σε πανεπιστήμια, στον χώρο των τεχνών όπως ο χορός, τα video art, το θέατρο, στην ζωγραφική, σε perfomances, στο σινεμά, στην ζωγραφική και πολλά άλλα΄

Εκατομμύρια κόσμος πλέον παρακολουθεί αυτόν τον διάλογο.

Το βρίσκω μια χαρά όλο αυτό.

Δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα.

 

To πρόβλημα σε αυτήν την κοινωνία είναι πως πάντα κάποιοι προσπαθούν να πείσουν κάποιους άλλους, ακόμα και για το αυτονόητο.
Για λόγους που δεν γνωρίζω φαίνεται πως καταναλίσκεται άπειρη ενέργεια, για να μη μπορεί να μάθει η ίδια κοινωνία αυτά που η ίδια κρύβει από τα μέλη της για κάποιο λόγο που επίσης αγνοώ, μόνο και μόνο για να έχει ως κοινωνία λόγο ύπαρξης, μέσα από τα διάφορα στάδια των διαδικασιών πειθούς, μπορεί νάναι και κάτι σαν νομοτέλεια, τι να πω..?
(Οι διαδικασίες πειθούς περιλαμβάνουν από μπλά μπλά μέχρι πόλεμο, να ξηγιόμαστε)...
Αυτό όμως που λέω σε όσους ρωτάνε τσιγκλιστικά για κάτι, είναι πως σιχαίνομαι να πείθω, το αστείο δε είναι πως η μαλακία πάει σύννεφο, τύπου να κακοφαίνεται μέχρι παρεξήγησης στον άλλο πως δεν γουστάρεις να τον πείσεις.

Δώθε μιλάνε δυο αντιλήψεις, παίζουν δυο γλώσσες, η μια του πολιτικοποιημένου, γυαλιστερού, απονευρωμένου μεθοδικά περιθωριακού ακτίφ (θα το έλεγα δημοσιοϋπαλληλικό περιθώριο, αν και το ντυ κώλ που τσουβαλιάζει και προσημαίνει με σαφήνεια , μού πάει καλύτερα)) και η άλλη μιλάει λόγια μιας πιάτσας ζόρικιας που παίζει παντού, παντού όμως, που αν και μπορεί να βρεί συνομιλητές σε κάθε επίπεδο, συνειδητά για τους όποιους λόγους, περιορίζει την ακτίνα δράσης της, το βεληνεκές της, και μάλλον καλά κάνει, μη με ρωτάτε γιατί.

Ποιος γαμεί τους οτιδήποτε ντυ κώλ...
Δεν γίνεται τον 21ο αιώνα να ασχολιόμαστε με πρακτικές που ξεθώριασαν με τα άπλυτα του Μάη του '68...
Πιστεύω πως ήμουν σαφής...

Έντιτ: Κατά πως υπαινίσσεται και ο @vautrin τα πάντα είναι θέμα λέξεων, γλώσσας/κώδικα υπερθεματίζω. Της όποιας γλώσσας στο φινάλε... Ας μάθουμε να διαβάζουμε τις λέξεις κι ας μας φαίνονται και κάπως... Καθυστερεί και το Αλτσχάιμερ...

 

Με την καφεδιά πρωϊνιάτικα να θέσω έναν προβληματισμό και μια αντίφαση που διακρίνω.
Υποστηρίζω ότι η ουσιαστική έμφυλη αποδόμηση των προκαταλήψεων θα γίνει όταν αποκλειστικά η αντίληψη και ο διαχωρισμός των φύλων γίνεται βάσει της ανατομίας και μόνο. Ένας άνδρας δεν έχει ανάγκη τον "ανδρισμό" για να αποδείξει το φύλο του, έχει την ανατομία του. Μια γυναίκα δεν έχει ανάγκη να αναδείξει "θηλυκότητα" προς επιβεβαίωση του φύλου της, το δείχνει η ανατομία.
Όλα τα άλλα περί ψυχοσύνθεσης και κοινωνικής έμφυλης συμπεριφοράς έχουν να κάνουν με την πολιτισμική θέσπιση ταυτότητας του φύλου, εκεί θεωρώ ότι πρέπει να επιτευχθεί η αποδόμηση.
Να πω ένα απλό παράδειγμα, θεωρώ μαγκιά όταν ένας άνδρας ασπάζεται αυτά που φαινομενικά θεωρούνται γυναικεία (από ντύσιμο μέχρι ομιλία και συμπεριφορά) αλλά συνεχίζει να είναι άνδρας στη συνείδησή του. Δεν έχει αφήσει τις έμφυλες κοινωνικές προκαταλήψεις να επηρεάσουν την ταυτότητα του φύλου του.
Κατ'αυτόν τον τρόπο, βρίσκω υποκριτικό ένα queer άτομο που βιολογικά διαθέτει ανδρική ανατομία αλλά αυτοπροσδιορίζεται ως γυναίκα διότι ταυτίζει την γόβα, το ψιμύθι και το φουστάνι με γυναικεία ιδιοσυγκρασία και συχνά την ταυτίζει κατά συνέπεια, με υποτακτικότητα. Αυτό δεν είναι καμία έμφυλη επανάσταση(sic) αλλά συντήρηση της απαρχαιωμένης υπάρχουσας και είναι κρίμα.

 

Μήπως να θυμηθούμαι, λέω εγώ τώρα, ότι στην Ελληνική, κατά μία προσδιοριστική και όχι γραμματική έννοια, άλλο προσδιορίζει η λέξη "αρσενικό" και άλλο η λέξη "άνδρας", ως ομοίως οι λέξεις "θυληκό" και "γυναίκα"? Ο προσδιορισμός φύλλου και ιδιοτήτων - χαρακτηριστικών του φύλλου, είναι 2 διάφορα και ενίοτε συμπλεκόμενα.

Μήπως, λέω εγώ τώρα, η αισθητική, η οποία σε έτερο νήμα κατέστη αντικείμενο πικρόχολης ειρωνίας από τον @Iagos : αδίκως, κατά την άποψή μου, είναι ο ορθότερος μπούσουλας για να καταλήξουμε στο ζητούμενο, το οποίο είναι ο σεβασμός στην επιλογή?

Ταυτόχρονα, μήπως να στοχασθούμε την ουσιαστική ανηθικότητα όσων επιθυμούν να κινηθούν εκτός συστήματος, αλλά ταυτόχρονα να εισπράξουν όσα το σύστημα προσφέρει?
Και τέλος, μήπως θα είχε τη δυνατότητα κάποιος να αναφέρει μια ιστορικά εξωσυστημική επιλογή η οποία όταν κατέστη κυρίαρχη να μην μετατράπηκε σε πιο απoλυταρχική από αυτήν που αντικατέστησε?

Ο Ταχτσής δεν κέρδισε τον σεβασμό γιατί η κοινωνία τον αποδέχθηκε σαν queer και ο Ιόλας δεν καταστάφηκε από την νικολούλη γιατί ήταν queer.

 

Ενώ περίμενα την συγ (κοινωνία) ξαναέπεσε το μάτι μου στο παρόν. Είχα χίλια μύρια πράγματα να γράψω ( όπως συνήθως παραπιές ), το στριφογύρισα από δω, το στριφογύρισα από κει. Η ίδια ερώτηση έμεινε να πλανάται στο μυαλό μου, εκείνη που μου κάνω εδώ και χρόνια δίχως να λάβω ποτέ μια ικανοποιητική απάντηση.
Δηλαδή, για ποιον λόγο κάποιοι άνθρωποι ( έτσι "ντριμπλάρω" την όποια αναφορά σε φύλα ), νιώθουν τόσο επιτακτική την ανάγκη, να λάβουν "αναγνώρισης" από μια άμορφη μάζα ( λέγε με κενωνία ) για τόσο προσωπικά τους θέματα.

Καλώς ή κακώς, αν κάποιος άνθρωπος πέσει θύμα διακρίσεως ( κάτι κουτσογίνεται και για όσα αφορούν τον εργασιακό τομέα ), έχει την δυνατότητα να ζητήσει την κατάλληλη προστασία. Αρκεί να το θέλει, τώρα που θα τον βγάλει, είναι άγνωστο.

Άρα, γιατί πρέπει σώνει και ντε, ένας/μια οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε να πρέπει να τον ανεχτεί ? ( Γιατί περί ανοχής μιλάμε. Αφού η αποδοχή κατόπιν επιβολής μάλλον είναι ακραία μωρία και "άδειο πουκάμισο". Εκείνο που ονομάζεται θεαθήναι aka υποκρισία ). Θέλουμε ή δεν θέλουμε να είμαστε μέρος αυτής της κακούργας της κενωνίας? Το λοιπόν, όπως θα φάνε "σφαλιάρα" δυο έτερο που γαμιόσαντε κοινή θέα, έτσι θα φάνε σφαλιάρα δυο gay/queer/όπως στα τσακίδια θένε να ονομάζονται-αυτοπροσδιορίζονται. ( Πριν πέσουν οι κλασικές "μύγες", το προηγούμενο είναι απλά ένα παράδειγμα απ' τα άπειρα που θα μπορούσα να δώσω ). Υπάρχει κάπου στη χώρα μας κάποιο νομοθέτημα, που ν' απαγορεύει σε κάποιον να ντύνεται όπως γουστάρει? Ή να κυκλοφορεί στο δρόμο ντυμένος όπως θα γούσταρε? ( Ναι ναι, κάποιο περδικλωμένο νομοθετικό απολίθωμα μάλλον θα βρισκόταν ακόμη σε ισχύ/ Γράφω μάλλον γιατί δεν είμαι σίγουρος. Αλλά και πάλι, το κόβω χλωμό να εφαρμοζόταν ).

'Αρα bis? Ποιος ο λόγος κάποιος άνθρωπας να θέλει στις πλάτες του "ιππικό" για μια "μάχη" του είδους? Για κάτι που θα τον αφορούσε τόσο στενά - εκείνον σίγουρα και μάλλον ένα κομμάτι της προαναφερόμενης κενωνίας - ?
Γέρασα και συνεχίζω να είμαι της ιδέας, ότι η ζωή δεν είναι λούνα πάρκ, ούτε νηπιαγωγείο. Ότι καλές και χρυσές οι έννοιες όπως σεβασμός, ηθική ( για όποιον/α την έχει ), ισότητα κουλουπού κουλουπού, αλλά μάλλον δεν είναι ο κανόνας.

Κάποιος/α ή έχει τα εφόδια ν' αντιμετωπίσει τις όποιες κακουχίες ή "κακουχίες" - κυρίως - από μόνος/η του/της ή υπάρχει η πιθανότητα - τηρουμένων των περιστάσεων και των αναλογιών - να πάει "άκλαφτος/η".

Έφτασα πια σ' ένα σημείο, που οι συνδικαλισμοί ή οι "συνδικαλισμοί" μου φαίνονται αρκετά περίεργοι. Και σίγουρα τους "ξεψαχνίζω" αρκετά, πριν καν τους λάβω υπόψη μου. Μεγάλα παιδιά είμαστε οι περισσότεροι/ες, μυαλό ( και μια κάποια εμπειρία ζωής ) τα έχουμε, δεν χρειάζεται ν' αναλύσω περισσότερο αυτή την τελευταία μου παράγραφο.

Ως προς τους μύδρους ή "μύδρους" τόσο των υπερμάχων όσο και των αντιφρονούντων, κουβέντα να γίνεται.
Το ζήτημα είναι τι κάνει ο καθένας/καθεμία από μας, όταν δεν έχουμε "ακροατήριο" ή μας κοιτούν παντελώς σε άγνωστοι/ες.
Τα υπόλοιπα - πάντα για την αφεντομουτσουνάρα μου - είναι στραγάλια.  

Υ.Γ.

Αυτά ήταν τα λόγια κάποιου, που θα μπορούσε άνετα ν' αυτοχαρακτηριστεί queer. Αλλά που δεν το κάνει, όχι γιατί θα τον ζόριζε ο χαρακτηρισμός, αλλά γιατί τον βρίσκει παντελώς ανούσιο - τουλάχιστον για τον εαυτό του -. Όπως και γιατί προσπαθεί να ζει όπως γουστάρει, δίχως να νιώθει την ανάγκη "συμμάχων", πόσο μάλλον "επικυρώσεων". Με τα συν και τα πλην αυτής του της επιλογής. Οι άλλοι/ες, οι όποιοι/ες άλλοι/ες ας κάνουν - επί του θέματος - όπως και ότι νομίζουν.
Αν πιστεύουν, ότι είναι αθάνατοι/ες και ότι έχουν χρόνο για χάσιμο, περιμένοντας να κάνουν για κείνους/ες την όποια ρήξη ή "ρήξη" ο/η οποιοσδήποτε άλλος/η, πάω πάσο, γούστο και καπέλο τους.

 

Άντρας το σερνικό του είδους άνθρωπας, κατά πως λέμε ταύρος, γιεναίκα το θήλυ του ίδιου είδους, καταπώς λέμε φορβάς/φοράδα κλπ.

Όσο για αυτό που λέγεται αισθητική, που συχνότατα μπερδεύεται από την τραγική πλειοψηφία των ανθρώπωνε με το "γούστο", επειδή ως προσέγγιση είναι η πλέον άμεση και πολυσύνθετη (κάπου αλλού έχει εξηγηθεί διεξοδικότατα, τεσπά), δεν μπορεί να λειτουργήσει ως άλλοθι/δικαιολογία για οποιονδήποτε ερήμην του, πα να πει πως αν δεν χαρακτηρίζεται από την προσωπική του συνέπεια στα πράγματα, γίνεται σημείο μηδενικού περιεχομένου (κάτι σαν να λέμε "πόσο κάνει το 1 δια το άπειρον).

Είναι αυτός ο λόγος άλλωστε που δεν μπορεί να υπάρξει αυτό που αναφέρεις ως ουσιαστική ανηθικότητα των κινουμένων εκτός και συνάμα εντός συστήματος. Αυτοί που επιλέγουν να κινηθούν έτσι, λειτουργούν έτσι εν γνώσει όλων των κινδύνων που συμποσώνει η επιλογή τους κι ας μοιάζει να είναι στο απυρόβλητο, κάτι που φαινομενικά γίνεται από τους πολλούς ως καβάντζα. Ίσως όχι αδικαιολόγητα αφού για τους περισσότερους είναι πρακτικά δυσδιάκριτες αυτές οι λεπτές γραμμές που ξεχωρνάνε την ήρα από το στάρι. Είναι αυτές οι λεπτές γραμμές που αν γίνουν κατανοητές, θα προκαλέσουν την ψυχολογική κατάρρευση των πολλών από πολλαπλές νευρώσεις ων ουκ έστιν αριθμός (οι φορμαλιστές/διαχειριστές το λένε και αποδόμηση, στην ουσία δηλώνοντας την αδυναμία τους στο "συντακτικό", διάβαζε "θα γυρίσει ο τροχός και θα σας γαμήσουμε άμα λάχει)...

Είναι άλλωστε αυτός ο λόγος που μπερδεύεται αυτό που λέμε προτσές με τα παραπάνω. Το προτσές είναι μια τακτική αντίληψη της ιστορίας (και όχι μόνο, αλλά τεσπά) στο πλαίσιο της διαδοχής/εναλλαγής των επικρατουσών αντιλήψεων/πρακτικών κλπ. Χρησιμότατο ως ερμηνευτικό σκεπτικό/εργαλείο, αλλά παντελώς ανίκανο να ενσωματώσει εκείνα τα ποιοτικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το είδος μας στο σύνολό του, λειτουργεί στα αποτυπώματα των δράσεων και όχι στα αίτια.

Όταν λοιπόν δεν θέμε ή και δεν μπορούμε να δούμε τι γίνεται πίσω από το κεμέρι του καραγκιοζοπαίχτη και βλέπουμε την παράσταση του θεάτρου σκιών, είναι σαν αν μη θέλουμε τον εαυτό μας που, κοίτα τι αστείο είναι, είμαστε εμείς οι ίδιοι -το είδος μας- που παίζει την παράσταση.

Βεβαίως και μπορώ να σου πω πολλές εξωσυστημικές περιπτώσεις που λειτούργησαν για κάποιο διάστημα, που όμως δεν επικράτησαν, απλά πνίγηκαν στο αίμα.

Δεν χρειάστηκε να επικρατήσουν στην αντίληψη του "ατελούς" προτσές...
Ήταν και είναι τόσο ουσιαστικές, είναι αυτές που επιτρέπουν και στους δυο μας να μιλάμε σε ένα φόρουμ αυτήν ακριβώς την στιγμή...

________________
Παροράματα
θυμηθούμαι
θυληκό

 

@cadpmpc : όχι ρε φίλε. Δεν είναι έτσι.
Υπάρχουν δυο αλληλοσυνδεδεμένοι παράγοντες ή, γιατί όχι, ένας με δυο όψεις, που ξεκαθαρίζουν πανεύκολα, αν και σχετικώς χρονοβόρα, την ήρα απ' το στάρι. Η φυσική επιλογή κι ο χρόνος. Η όποια εξωσυστημική περίπτωση λειτούργησε για κάποιο διάστημα, για να αρχίσω ανάποδα, και πνίγηκε στο αίμα, πολύ απλά δεν πρόλαβε να γίνει συστημική και να πνιγεί στην ανικανότητά της να διαχειρισθεί την εξουσία. Και σε ένα φόρουμ που η κάβλα πάει χέρι με χέρι με την άσκηση/επιβολή εξουσίας, αυτή η ανικανότητα την καθιστά εκ των προτέρων χρήσιμη μόνο ως παράδειγμα προς αποφυγή.

Καλά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά δεν λέω, αλλά έχει ακουστεί αμέτρητες φορές, μόνο και μόνο για να διαψευσθεί άλλες τόσες, η φράση "είμαστε πίσω στις δημοσκοπήσεις, αλλά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους μας δίνουν δυναμική". Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του είδους μας, είναι ικανά να στήσουν αγάλματα και να γεννήσουν λογοτεχνία και φιλοσοφία, όχι να εξουσιάσουν ή να φέρουν αλλαγές. Αυτό το κάνουν πολύ συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά, αυτά της Ισχύος. Άρα, εάν η εστίαση είναι στο αποτέλεσμα και όχι στην ανάλυση του αποτελέσματος, αντιστρέφεται το τί είναι εργαλείο και τί όχι.

Ουδέποτε αναφέρθηκα σε εκείνους που κινούνται με το ενα πόδι εντός και το άλλο εκτός συστήματος. Αναφέρθηκα σε αυτούς που κινούνται εκτός συστήματος γιατί ακριβώς δεν μπορούν να είναι το κέντρο του και έχουν τη λογική "τα εμά, εμά και τα εσά, εμά". Το περιγράφει μια χαρά ο Νικολαϊδης στη "Γλυκιά Συμμορία" με το διάλογο "Πώς πάει η επανάσταση?" - "Γαμιέται" .

Σαφώς το γούστο. Καμία αμφισβήτηση. Τη στιγμή που το "γούστο" μου, του Παύλου, της Κούλας, του Μήτσου και της Κατερινιώς, θα πάψει να είναι αισθητική, γιατί θα έχει ομογενοποιηθεί σε μια υπερκαλύπτουσα γενική αισθητική, το παιχνίδι κάηκε. Τη στιγμή που δεν θα κρίνω εγώ τους όρους με τους οποίους θα σφίξω το χέρι του Τάκη, γιατί το δικό μου γούστο τον κατατάσει στους ομοφυλόφιλους και θα φτύσω στη μούρη το Κώστα γιατί είναι πούστης, θα έχουν αρχίσει να ράβονται κίτρινα αστέρια, ροζ τρίγωνα κλπ.

Και τέλος, ούτε όλα τα σερνικά είναι κατά ποιότητα Άνδρες, ούτες κι ολα τα θήλεα Γυναίκες. Και αυτό είναι κάτι σαν τις Harley. If i have to explain it, you can't understand it.

 

Μη μπερδεύουμε την φυσική επιλογή με την κοινωνική επιβίωση, είναι κλασικό λάθος συντακτικού να μπερδεύεται η πόυτσα με τη βούρτσα.
Εξηγιέμαι:

1. Άλλο που χάθηκαν οι δεινόσαυροι και "μεγάλωσαν" τα θηλαστικά κι άλλο το θα πάω μετανάστης γιατί εδώ ζόρισε το πράμα...
Άλλο τέλειωσαν τα φρούτα εδώ, πάμε πιο κάτω, γιατί θα πεθάνουμε της πείνας, κι άλλο προσαρμοζόμαστε στη νέα μας δουλειά.

2. Στην κοινωνική επιβίωση:
Άλλο η εξέλιξη/προσαρμογή μιας κοινωνίας, άλλο η εξέλιξη της κοινωνίας στο σύνολό της.
Φυσικά και η ισχυρότερη κοινωνία στο πεδίο αναφοράς που ισχύει στον συγκεκριμένο χρόνο, θα απορροφήσει την άλλη κοινωνία.
Καλέ κύρ-συστημικέ, τι λες, θα το κάνει στάχτη και μπούρμπερη το πράμα ή θα κρατήσει ό,τι της κάνει από τση άλλη και της χρειάζεται? Ρητορικά ρωτάω, την απάντηση την ξέρεις...

3. Μεγαλειότατε η μάχη ήταν και είναι η επιβίωση. Πρώτα βρίσκεις το εργαλείο που θα σού επιτρέψει να ζήσεις και μετά άμα λάχει με το εργαλείο αυτό σπας κανά κεφάλι ή κόβεις κανά λαιμό.
Μην μπερδεύουμε τον συμβολισμό του Κιούμπρικ με τη ροή των πραμάτωνε... Δεν υπάρχει κότα και αυγό ούτε αυγό και κότα, δεν υπήρχε ποτέ, το αν υπάρχει ως "ερώτημα" ε'ιναι για άλλους λόγους, "συστημικούς", εγώ θα στα λέω? Αφού τα ξέρεις..!
(Το τεχνούργημα, που λες, είναι το συμπύκνωμα της τεχνογνωσίας μιας κενωνίας και η ύπαρξή του σκοπό έχει να είναι το μοντέλο και η αφορμή για το παρακάτω, όπλο/άλλο εργαλείο/αντίληψη/διαδικασία. Έτσι, για να βάζουμε το κάρο πίσω από τα βόδια).

4. Καλέ μου άνθρωπε, που λέει κι ο Βέγγος, δεν υπάρχουν οι "τα εμά, εμά και τα εσά, εμά" ως μεμονωμένα άτομα, υπάρχουν ως ομάδες, από μόνοι τους δεν μπορούν να υπάρξουν, γι' αυτό και "γαμιέται η επανάσταση", ο σύμπας και ο κόσμος όλος. Είναι οι άλλοι που θα αντικαταστήσουν τους προηγούμενους, το λέεει και το προτσές, το λες κι εσύ.
Γιατί δεν μπορούν να υπάρξουν ως άτομα? Διότι δεν μπορούν να εναντιωθούν στο κοινωνικό αντίλημα που έτσι κι αλλιώς υπηρετούν, θένε να το αναλάβουν, δεν θένε να το ακυρώσουν, δεν μπορούν και δεν ξέρουν ούτε καν τους περνάει από το μυαλό ούτε τους μέλλει. Άσε που ακόμα κι αν το κατάφερναν μόνοι τους δεν θα μπορούσαν ούτε να το διαχειριστούν ούτε να το αναπαράγουν. Απλά πράματα. Πολύ απλά...

5. Για την αισθητική και μόνο μιλάω, αν κατάλαβες, το γούστο μπορεί να υπάρξει και υπάρχει στον καθένα, και δεν είναι καθόλου μα καθόλου υποχρεωτικό να εδράζεται σε πιο προχώ λειτουργίες του μυαλού μας, τού φτάνει μια ολίγη από ένστικτο και κάποια πρετ-α-πορτε στερεότυπα. Θα μου πεις βέβαια, αφού το γούστο είναι προβολή, πού διαφωνούμε: Δεν, αλλά το λέω για να διαχωρίσω τα απλά ενεργούμενα δίποδα από τα σκεπτόμενα, σχώρνα με.
Κι εγώ μυστήριο τρένο είμαι. Εν προκειμένω το γούστο-πάτωμα επιτρέπει στους φορείς του τα πούστης/αδερφή/συκιά/λέσβω/ντιγκιντάνγκας κλπ, το "άλλο" γούστο δεν τα ξέρει αυτά από την στιγμή που το ενδιαφέρουν μόνον αν τα άτομα αυτά λειτουργούν ως άνθρωπες.

6. Αν οι Harley δεν είχαν πρόβλημα με αυτό που είναι, δεν θα κατέθεταν ως copyrighted trademark την ηχογράφηση του ήχου της εξάτμισής τους (γνωστό ως tapata-tapata), για τον φόνβο των συστημικών αντιγραφέων τους από τους οποίους όμως αγοράζουν τα εξαρτήματα για να φτιαχτούν. Ναι βρε συ, αυτό κι αν είναι συστημικό...

Τα δέοντα στους προσφιλείς σας κλπ κλπ....

 

Είχα την αίσθηση ότι ξεκαθαρίζοντας σας ότι είμαι επαρχιώτης δεν θα είχαμε περαιτέρω διαλεκτικές συναλλαγές, ωστόσο αποδεικνύετε λάθος την αίσθηση μου και τούτο μου δημιουργεί ανάμικτα συναισθήματα κύριε Iagos.
Κυριαρχεί αυτό της χαράς οφείλω να ομολογήσω κυρίως επειδή μου δίνετε την δυνατότητα, με προκαλείτε στην ουσία, να κριτικάρω για ακόμη φορά την γνώμη σας και θαρρώ ότι κάτι τέτοιο θα μου είναι πάντα ευχάριστο.

Η προσωπική μου γνώμη για την προσωπική σας γνώμη επι της γνώμης των queer για τον προσδιορισμό τόσο του φύλου όσο και των επεκτάσεων αυτού σε όλες της πτυχές της ζωής είναι ότι είναι ανυπόστατη, αποκομμένη εντελώς από την πραγματικότητα και στερείται οποιασδήποτε κοινής λογικής και αντικειμενικής αιτιολόγησης.

Ξεκινώντας με την πρώτη σας διατύπωση, ειλικρινά δεν βλέπω πόθεν αίσχος* το συμπέρασμα ότι με κάποιο τρόπο διαλέγομαι με το queer κίνημα. Το ότι διαβάζω μια γνώμη γιατί θεωρώ ότι είναι καλό ο καθένας μας να ξέρει στα πλαίσια των δυνατοτήτων του το τι σκέφτεται αυτός ο πλανήτης όσο πιο σφαιρικά γίνεται δεν συνεπάγεται επ ουδενί ότι συνδιαλέγομαι με άτομα αυτής της νοοτροπίας έστω και βεβιασμένα.

Και πραγματικά κύριε Iagos η συζήτηση σε αυτό το νήμα έχει να κάνει με το queer κίνημα και όχι τόσο με την queer αντίληψη και είναι με το queer κίνημα που έχετε τόσες ομοιότητες στις απόψεις και στον τρόπο έκφρασης.
Βρίσκω ότι και τα δύο σας (εσείς ως οντότητα και το queer κίνημα ως κίνημα) αντιμετωπίζετε έννοιες όπως ο καπιταλισμός, η πατριαρχία, το κοινωνικά αρσενικό και το κοινωνικά θηλυκό εντελώς ανιστόρητα υπό την έννοια ότι αφαιρείτε την ιστορική τους ύπαρξη και την κοινωνική τους αιτιολογία παρουσιάζοντας τα απλά ως επιβαλλόμενο τρόπο κοινωνικοπολιτικής λειτουργίας από κάποιους λίγους προς στο κοινωνικό σύνολο κάποια στιγμή τώρα τελευταία.

Βρίσκω ότι και τα δύο σας θεωρείτε τον σεβασμό στις επιλογές δικό σας δικαίωμα και μόνο. Εσείς έχετε το δικαίωμα να διαλέξετε αντίληψη απέναντι στο φύλο το λοιπό κοινωνικό σύνολο όμως όχι. Ότι οφείλει το κοινωνικό σύστημα να αρέσκεται στο ότι κάποιοι εσείς το έχετε δει σταυροφορία να αμφισβητείτε και να προσπαθείτε να καταστείλετε τις βασικές αρχές λειτουργίας του.

Η αποδοχή κύριε Iagos, αν θα θέλατε να μιλήσουμε για αυτή, θα πρέπει να είναι αμοιβαία. Το μικρό σύνολο θα πρέπει να αποδεχτεί πρώτα από όλα τον τρόπο του μεγάλου συνόλου ως επιλογή πριν έρθει στο σημείο να ζητήσει αποδοχή για τον δικό του τρόπο ως επιλογή. Αυτό βλέπετε να γίνετε στην περίπτωση των ακτιβιστών queers που δηλώνετε με κάθε τρόπο αλληλέγγυος ? Εγώ βλέπω ότι έβγαλε η μύγα κώλο και προσπαθεί μάταια και πρηξαρχίδικα να χέσει τον κόσμο όλο.

Μιλάτε για εξέλιξη αγνοώντας ότι εξέλιξη είναι αλλαγή κάτι συγκεκριμένου σε κάτι άλλο πάλι συγκεκριμένο το οποίο κρίνεται ως καλύτερο ή χειρότερο βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων. Το ένα μόνο και συγκεκριμένο πράγμα που υπάρχει στους οργανωμένους χώρους των queers είναι η αμφισβήτηση. Η αμφισβήτηση ακόμη και του τι είναι queer.

Και η αμφισβήτηση των πάντων ήταν πάντα δυστυχία κύριε Iagos. Το μη ανήκειν πουθενά και η απροσδιοριστία ως στάση ήταν πάντα δυστυχία κύριε Iagos. Για αυτό και κατά την γνώμη μου η έμφυλη αντίληψη θα νιώσει την ανάγκη να ξεκουραστεί την ίδια στιγμή που θα την νιώσει και η βαρύτητα στη γη. Την ίδια στιγμή ακριβώς που θα πάψει και ο άνθρωπος να έχει την ανάγκη να δημιουργεί κοινωνίες και αναγκαστικά να αποδέχεται όλους τους δομικούς περιορισμούς αυτών.

Και κάτι άλλο, μιλάτε για ελεύθερη βούληση. Πραγματικά κύριε Iagos υπάρχει ελεύθερη βούληση? Που? επιλέξατε άραγε το βιολογικό σας φύλο? τον τόπο γεννήσεως σας? τους γονείς σας? το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώσατε και πρωτοαναπτύξατε την λογική σας? την κουλτούρα μέσα στην οποία δημιουργήθηκε η αισθητική σας? το iq σας? το τι δύναται να αποσυνθέσει το πεπτικό σύστημα σας? Ειλικρινά κύριε Iagos πιστεύετε ότι είστε κυριαρχικός επειδή το επιλέξατε? Έχετε ονειρευτεί ποτέ κύριε Iagos κάποιο περιβάλλον που να μην βασίζεται σε κάποια εικόνα που είδατε με τα μάτια σας ή που κάποιος με κάποιο τρόπο σας έκανε να δείτε ή να φανταστείτε ?

Ω! κύριε Iagos είναι τόσο δύσκολο να δείτε ότι όλοι είμαστε ένα μάτσο εμπειρίες, αντιλήψεις που διαρκώς διαμορφώνεται από τις εμπειρίες μας και αποφάσεις που διαμορφώνονται από τις εμπειρίες μας και τις αντιλήψεις μας?
Δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση κύριε Iagos, το μυαλό σας παίζει παιχνίδια μαζί σας πιστέψτε με. Αν ήσασταν τυφλός, κωφάλαλος και με απώλεια οποιασδήποτε αίσθησης του περιβάλλοντος σας και το περιβάλλον σας δεν περιείχε καμία ενέργεια που θα μπορούσε να σας επηρεάζει τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε για ελεύθερη βούληση μη επηρεασμένη από εμπειρίες που επηρεάζουν αυτή την βούληση.

 

Κατανοώ τα όσα έχουν ειπωθεί έως τώρα και τα εξαλλα και τα μετριοπαθή και τα σκεπτικιστικά όμως όλα τα ειπωμένα είναι ταυτόχρονα και χιλιοειπωμένα.

Αυτό που ίσως δεν είναι κατανοητό είναι πως όλα τα ειπωμένα και χιλιοειπωμένα είναι απόψεις μεσόκοπων και μεσίληκων, δεν εξαιρώ τον εαυτό μου απλά τον διαφοροποιώ ως προς την σκέψη μου, που απαρτίζουν και την πλειοψηφία των εδώ συνομιλητών αλλά και γενικότερα των ενεργών μελών αυτής της διαδικτυακής κοινότητας.

Αυτό που είναι δύσκολο να κατανοηθεί από την εδώ γερουσία είναι πως το spank collective αφορά έναν κόσμο μιας άλλης ηλικίας πολύ μακρινής από την μέση εδώ δικιά μας.

Η ύπαρξη αυτής της εδώ μέσα κριτικής γεροντίλας δεν αφορά τον νέο άνθρωπο.

Τον spank collective είναι ο δικός του φυσικός χώρος.

Οι queers είναι πλέον ρεύμα σε πόλεις που εδώ και πολλούς αιώνες παράγουν σκέψη, είναι παρών αυτό το ρεύμα στα πανεπιστήμια δηλαδή το συζητούν και το υποθέτουν οι φοιτητές κάτι το οποίο γεννά αισιοδοξία, είναι παρών στην τέχνη που και αυτό είναι αισιόδοξο.

Τώρα το τι λέει ο μπαμπάς και η μαμά ποσώς ενδιαφέρει το κομμάτι εκείνο των νέων ανθρώπων που δημιουργεί κάτι.

Και αυτό το κάτι που δημιουργεί ειναι αυτό που έρχεται.

Προσωπικά δεν βλέπω κανένα πρόβλημα στις θέσεις που εκφράζουν οι queers ή στα άρθρα που διαβάζω, όπως και εσείς άλλωστε, σε έναν ιστοτοπο που υιοθετεί μια άλλη αντίληψη για τον ηδονισμό και το Bdsm όπως το spank collective

Όλα μια χαρά τα βρίσκω