Αυτοεκπαίδευση-Αυτοβελτίωση.

Δε παίζει αυτό, πρώτη φορά το ακούω, αχμ, μόνο μια το χει κάνει και αυτή φαντασμένη.  

 

Σε αντίθεση με εσένα "την φαντασμένη" δεν την ενδιαφέρουν οι ιντριγκές.... Καλό βράδυ.

 

Δεν πιστεύω στην αυτοεκπαιδευση..ακόμη και να υπάρχει όπως ειπώθηκε παραπάνω θα με κουραζε αφάνταστα!!! Συν το ότι δεν βλέπω να συνάδει η έννοια της υποτακτικοτητας μαζί της..
Τα μόνα tasks που θα πρότεινα και αφορούν κάθε υπό, είτε ανήκει κάπου είτε όχι, ειναι η φροντίδα της σωματικής και ψυχικής της υγείας.

 

Αν ηταν επιτυχης η αυτοεκπαιδευση τοτε θα ηταν αχρηστη και περιττή η ύπαρξη του εκπαιδευτή κυρίαρχου...

 

η προσπάθεια των ανθρώπων να "βελτιώνονται", τόσο εντασσόμενοι αρμονικότερα στο περιβάλλον τους, όσο και κατανοώντας καλύτερα τον εαυτό τους, δεν έχει όνομα.
οι σχολαστικοί της "ψυχολογίας" και όσοι εκμεταλλεύονται εμπορικά τη σχολαστικότητα έδωσαν το όνομα "αυτοβελτίωση" στη φυσική αυτή διαδικασία.
η ακατανόητη έννοια της "αυτοεκπαίδευσης" είναι μάλλον προϊόν μεταμοντέρνας ισοπέδωσης και σύγχισης παρά εγωϊστικής προβολής.

 

Εξ΄ αυτού βγαίνει και το επίσης πολύ σοφό ότι από τα πρότυπα των ανθρώπων καταλαβαίνει κανείς τι κοινωνία φτιάχνουν.

Μόνος του μπορεί να εκπαιδευτεί κανείς μόνο αν έχει Αρχές. Τις οποίες θα του τις έχει διδάξει κάποιος Δάσκαλος.

Αν όμως έχει, τότε μπορεί να εκπαιδεύσει τον εαυτό του στο οτιδήποτε και να μάθει το οτιδήποτε χωρίς πια Δάσκαλο, παρά μόνο στις λεπτομέρειες.

Αγάπη και έφεση για βελτίωση, όχι δηλαδή μόνο χάιδεμα, στον εαυτό. Συμφωνώ.

 

Αγαπητή νηματοθετιδα,
ξεκινω με την προτροπή προς εσας, να μην είστε τόσο βεβαία για τα αρχικά σας δεδομένα, διότι εάν αυτά είναι εσφαλμένα, αναγκαστικά γίνεται εσφαλμενος συνολικά ο συλλογισμός σας. Μία δεύτερη προτροπή είναι να είστε περισσότερο προσεκτική στην χρήση όρων, διότι δημιουργούνται ανούσιες παρεξηγήσεις.
Επί της ερωτήσεις σας.
Ή εκπαίδευση τείνει προς ένα σκοπό, ένα στόχο.
Σε μία Ds, Ms σχέση, τον στόχο θέτει αποκλειστικά και μόνο το Κ μέλος. Συνακόλουθα αυτό εκπαίδευση της υ εντός σχέσεως είναι αδιανόητη, καθώς βρίσκεται υπό τις εντολές, την επίβλεψη και τον έλεγχο του Κ.
Αυτοεκπαιδευση της υ εκτός σχέσεως, σε ουσιαστικό επίπεδο είναι εξ ίσου αδύνατη, καθώς εκλείπει ο θετων τον στόχο. Σε τυπικό επίπεδο είναι δυνατή μεν, αλλά αξιολογική από αδιάφορη ως επικίνδυνη, μιας και ο Κ δεν θέτει μόνο τον στόχο αλλά και την πορεία προς αυτόν. Για όσους σχετισθηκαν με υ. που έχει υπηρετήσει προηγούμενο Κ. είναι γνωστή ή δυσκολία σπασίματος των στοιχείων της προηγούμενης εκπαιδεύσεως που δεν ταιριάζουν στη νέα.
Τέλος, είναι προφανώς αντιφατική ή σύλληψη επιβαλλω task στον εαυτό μου.

Αντιθέτως, ο Κ. οφείλει να αυτοεκπαιδευεται 24/7.

 

Άρα σε αυτό το παράδειγμα η οικογένεια, δουλειά κλπ τον εκπαιδεύουν   Όχι;

Αν είναι απλά θέμα role play, η εκπαίδευση είναι τσάμπα κόπος, δεν υπάρχει κανένας μα κανένας λόγος, αλήθεια.
Παίζει το παιχνίδι μια χαρά και χωρίς καμία εκπαίδευση.

Προσωπική μου εμπειρία, μετά από κάποια χρόνια και βιώματα στο "χώρο" είναι ότι υπάρχει ίσως μια μικρή προδιάθεση ή για την ακρίβεια μια επιθυμία να γίνω υποτακτική, εγώ τουλάχιστον την είχα.
Αλλά υποτακτική με έκανε, όσες φορές με έκανε (ελάχιστες οφείλω να ομολογήσω  ) η ύπαρξη κάποιου Κυριάρχου. Δηλαδή γνώρισα κάποιον άνθρωπο τυχαία, τον αναγνώρισα ως Κυρίαρχο (για μένα, αδιάφορο αν ήταν για τους άλλους) και η ύπαρξή του και μόνον με έκανε υποτακτική (του).
Παρά την όποια επιθυμία - φαντασίωση μου επ' αυτού μπορώ να θυμηθώ, δεν θα έλεγα ποτέ ότι αυτο- ή προ-εκπαιδεύτηκα, δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο.
Τώρα αν κάποιες φορές θέλησα να βελτιώσω κάποια πράγματα στο χαρακτήρα ή τη συμπεριφορά μου, αυτό δεν το έκανα χάριν κανενός αλλά μόνον για δικό μου καλό. Αυτό δεν είναι εκπαίδευση, είναι απόφαση όμως.