Τι μας γεμίζει πραγματικά στη ζωή;

Καλησπέρα σας!
Καταρχάς θα ήθελα να πω ένα ευχαριστώ σε όλους όσους με υποδέχθηκαν στην παρέα σας και να ζητήσω συγνώμη σε όσους δεν κατάφερα να απαντήσω ...
Τα μηνύματα είναι καταιγιστικά για έναν καινούργιο και τρομακτικά!!!!
Εκτός αν σου αρέσει να τρομάζεις....!!!!!!!!!!!
Ίσως δεν είναι ο τόπος και ο χρόνος γι'αυτό, αλλά ήθελα να το βγάλω από πάνω μου.....!!!!! Ευχαριστω!!!
Λοιπον....
Μου δημιουργήθηκε μια απορία αυτές τις μέρες που περιηγούμαι στο forum και θα ήθελα να την εκφράσω...
Να τονίσω ότι είμαι πολύ καινούργια στον χώρο...δεν είμαι καν στον χώρο...!!!
Μου δημιουργήθηκε η απορία για το bdsm διαβάζοντας και βλέποντας όλα αυτά που γράφονται και παίζονται για αυτό μέσα από "κοινωνικά αποδεκτά" κανάλια...!!!!(sorry για τον όρο... αν προσβάλει κανέναν , δεν ήταν αυτή η πρόθεση !!!)
Φαντάζομαι το μπαμ που έγινε στον χώρο όταν βγήκε το γνωστό πια βιβλίο και η ταινία....
Λοιπόν να μην μακρηγορώ και χάσω πολύτιμους συνομιλητές...
Η απορία μου είναι η εξής....
Τι μας γεμίζει πραγματικά στη ζωή;
Τα μικρά καθημερινά πράγματα που όπως λένε είναι το αλατοπίπερο της ζωής... πχ ένας περίπατος στο δάσος, ένας ωραίος καφές στην πλατεία με φίλους , τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι(που έλεγε και ο Δάκης...), ένα ωραίο βιβλίο, ένα ωραίο τραγούδι , να χορεύεις στην βροχή (!!!!!) κλπ....
´Η κάτι που πραγματικά θα σε απογειώσει, θα σε συναρπάσει, θα σε κάνει να προσπαθείς να βρεις την ανάσα που ξαφνικά ξέχασες να πάρεις(!!!!!;;  και όλα τα προηγούμενα είναι ...απλές οδοντόκρεμες....;;;(απ'οτι έχω διαβάσει εδώ μέσα, αυτό πρέπει να αισθάνεσαι αν κάνεις κάτι σωστά...!!!)
Θα υπήρχαν τόσα junkies (ναρκωτικών , αδρεναλίνης κλπ) αν μας γέμιζαν τα μικρά και καθημερινά;
Είναι το bdsm το ναρκωτικό μας;;; Το αλατοπίπερο της ζωής μας;;;
Με την έννοια ότι... δεν πά να γεμίζουμε την ζωή μας με μικρές απολαύσεις... αν δεν μας απογειώσει κάτι δεν κάνουμε τίποτα... ή μπορεί να αντικατασταθεί από τα μικρά καθημερινά και να μην το αποζητήσουμε ποτέ;
Επίσης άλλη μια απορία μου είναι:
Αυτό που θα σε συναρπάσει το γνωρίζεις ότι σου λείπει ή περιμένεις να το γνωρίσεις πρώτα...;;;
εμενα μου αρέσει το Κινέζικο φαγητό, αλλά δεν θα έψαχνα το καλύτερο εστιατόριο αν δεν το δοκίμαζα πρώτα ....
Η αγωνία για κάτι είναι μόνο αν το ξέρεις;;;;
'Η πάντα θα σου λείπει κάτι αν δεν έχεις βρει την "κλήση" σου;;;;
Ευχαριστώ πολύ !!!
Ελπίζω να μην σας κούρασα ... πολύ!!!
Αν θέλετε να μοιραστείτε την άποψή σας θα χαιρόμουν πολύ!!!
Αν πάλι έχει ξαναγίνει αυτή η κουβέντα πείτε μου που θα την βρω, γιατί δεν έχω ψάξει όλες τις συζητήσεις....
Ευχαριστώ!

 

Στα απλα να ψαχνεις την ομορφια κ την ευτυχια. Εκει βρισκεται κ δεν ειναι κρυμμενη. Φωναζει..ακου την. Μην ακους τις σειρηνες ειναι ψευτικες.
 

 

Ευχαριστώ για την απάντηση αλλά η απορία υπάρχει ακόμη ...
Θα ήσουν ευχαριστημένη χωρίς την έξτρα συναρπαστική και ανεπανάληπτη εμπειρία ;;;;

 

Καλησπέρα Kasefi  
Πολύ όμορφο νήμα και με ωραίο λόγο.
Δεν θα σου απαντήσω σαν "γνώστης & έμπερη του χώρου" διότι δεν είμαι...
Πάντα ταλαντευόμουν ανάμεσα στην καθημερινή μου σταθερότητα όπου όλα κυλάν όμορφα και ομαλά και στο πυροτέχνημα...
Εσυ τι θα διάλεγες;
Θα ήθελες μια καθημερινή ήσυχη ζωή; (χαρούμενη ενδεχομένος) ή μια φωτιά που θα κάψει όλο σου το είναι;;;
Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς το πάθος; την φλόγα, το πυροτέχνημα;
Έχω ζήσει και τα δύο... τα θέλω και τα δυο αν είναι δυνατόν στην ζωή μου...
Η φωτιά με ζωντάνεψε και ταυτόχρονα με έστειλε στο πάτο... και εκεί έκανα πολύ καιρό να σηκωθώ...
Διοτι οταν ζεις στιγμές συγκλονιστικές .... τα πυροτεχνήματα που λεω εγώ... καίγεσαι...
Και να με ρώταγες αν το μετάνιωσα δεν ξέρω αν θα βρώ ποτέ απάντηση...
Σίγουρα όμως αναζητώ το πυροτέχνημα...

 

Ποιος στραβός δεν θέλει το φως του;;;;
Το θέμα είναι αν δεν ξέρεις το φως.... όπως ρωτάω μετά... σου λείπει; αγωνιάς ;
Ζούμε τις ζωές μας και οι περισσότεροι νομίζουμε ότι τα έχουμε ζήσει όλα και είμαστε καλυμμένοι... χωρίς να γνωρίζουμε ότι υπάρχει κάτι παραπάνω ...
Δεν ταιριάζει σε όλους ... ίσως ...
Πάντα πίστευα ότι ήμουν καλυμμένη , ικανοποιημένη ... ξαφνικά ανακαλύπτω έναν νέο κόσμο ....( όπως λέω ... Toto I think we are not in Kansas anymore...!!!)

 

Τα πυροτεχνήματα και τα "πυροτεχνηματα" έχουν το εξής κακό.
Σου προσφέρουν θέαμα και συγκινήσεις αλλά για πολύ λίγο.
Με αποτέλεσμα κάθε φορά να θέλεις περισσότερο και να μεγαλώνει το αίσθημα ανικανοποίητου.

Προτιμώ τα μικρά καθημερινά.
Γύρισα το βράδυ σπίτι μου και πριν ακομα ανοιξω την εξώπορτα,μυρισα το γιασεμι που έχω στη βεράντα.
Άνθισε σήμερα!

 

Χαίρομαι που μπορούμε και χαιρόμαστε ακόμη με τα μικρά πράγματα ...
Πάντα θεωρούσα ότι η επαφή με την φύση , και το γιασεμί εκεί ανήκει, μας γεμίζει με τρόπους που αλλά πράγματα δεν μπορούν...
Κάποτε έκανα πολλά πράγματα στην φύση ... τώρα και γω έχω το μπαλκόνι μου και γεμίζω μπαταρίες...
Ίσως όμως πιέζω πολύ... και συγνώμη!!! Τι γίνεται με την ανάσα που έχω ξεχάσει να πάρω...;;;;
Σε γεμίζει εκείνη την στιγμή και μόνο;;;
Δεν κατάλαβα κάτι τέτοιο από τις συζητήσεις στο forum...

 

Να πέφτεις για ύπνο και να αγκαλιάζεις φρεσκοπλυμένα μυρωδάτα σεντόνια, να σε σκεπάζει κάποιος μέσα στη νύχτα… Να ξυπνάς το πρωί δίπλα του… να τον αγγίζεις… να τον μυρίζεις και να σου ψιθυρίζει σ’ αγαπώ… Να μοσχοβολάει το σπίτι φρεσκοψημένο κέικ, να αγγίζεις μια ζεστή κούπα καφέ, όταν έξω χιονίζει. Να νιώθεις το νερό να πέφτει με δύναμη πάνω στο πρόσωπο σου και να μη φοβάσαι…
Να νιώθεις τον ήλιο, καθώς ξεπηδά μέσα από τις φυλλωσιές των δέντρων. Να κόβεις ένα φρούτο από την αυλή, να μοσχοβολάει ο τόπος λεβάντα και βασιλικό, να ακούς τα πουλιά ελεύθερα να πετούν στον ουρανό και να φαντάζεσαι πως τα σύννεφα γίνονται δράκοι και πριγκίπισσες. Να νιώθεις το απαλό άγγιγμα μιας πεταλούδας πάνω στο χέρι σου και να πιστεύεις πως εξαιτίας της όλα θα πάνε καλά. Να ακούς το γέλιο ενός μικρού παιδιού, να σε κοιτά και να χαμογελά.
Να νιώθεις στα χείλη σου την αλμύρα της θάλασσας και το νοτιά να σου στεγνώνει τα μαλλιά. Να αιωρείσαι στο νερό και να μη βουλιάζεις από τις σκέψεις σου... απλά να νιώθεις ελεύθερος. Να παίζεις με τα κύματα και να κάνεις πράγματα που δεν ταιριάζουν στην ηλικία σου. Να χώνεις τα πόδια σου στην άμμο και να γίνεσαι ένα με τη γη που σε γέννησε. Να μαζεύεις βότσαλα και κοχύλια και να σκέφτεσαι με τις ώρες ποιο είναι πιο όμορφο.
Να είσαι στο χείλος του γκρεμού και να νιώθεις κυρίαρχος του κόσμου και νικητής. Να ανοίγεις τα χέρια και να αγκαλιάζεις τον ορίζοντα και εκεί ψηλά καθώς νυχτώνει, εσύ να μετράς τα αστέρια και να πιστεύεις πως αν πέσει ένα, τα όνειρα σου θα γίνουν πραγματικότητα… και να τα ζεις όλα αυτά, ακόμα κι αν δεν έχεις το φως σου, για να τα δεις.
Στιγμές είναι η ευτυχία… μικρές στιγμές…
Αυτά θα τα έλεγε η γιαγιά μου θα είχε ένα δίκιο..
Προσθέτω τρέλα και πάθος δίχως ορια να γαμας και να χανεσαι

 

Ποσά like μπορώ να κάνω;;;
Η εικόνα που έφτιαξες είναι μαγευτική!!!
Σ'ευχαριστω !!!!

 

Είναι όμορφο να ονειρεύσαι συνέχεια... Να πατάς με τις μύτες ανάλαφρα για να μην σε ακούσουν που κλέβεις το γλυκό απο το βάζο.. Να φοράς τον ανθρωπό σου ... Να γυμνώνεσαι με την αλήθεια.. Να πατάς όσα λάικ θες και να προσμένεις και εσύ μια ελπίδα ένα όνειρο μια γλυκιά φυλακή..

 

Κανένας δεν έχει περισσότερες πιθανότητες
Να εξαπατηθεί,
Απο αυτόν για τον οποίο το ψέμα
Εξυπηρετεί τις επιθυμίες του..

ΧΌΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΙ.

 

Like στο απο πανω↑