Πόσο δεσμευμένοι αισθανόμαστε στις βδσμικές μας σχέσεις

Με εξαιρεση την πιθανότητα να θεωρείς το βδσμ συνολικά ως ρόλο, διαφωνούμε κάπου? Ή απλά επανάληψη μήτηρ μαθήσεως?

 

Διορθώνω . "Θεωρηθεί", αντί θεωρείς".

 

Το να υπηρετεί κάποιος τον ρόλο του, όμορφα και σωστά, όταν δεν υπάρχουν άλλες προτεραιότητες εντός σχέσης ή εκτός προϋποθέτει επίπεδο (συνειδητότητας).

It is more than dance...

 

Αν με το ρόλος εννοούμε το τι υποδύεται κάποιος, τότε όντως το να υπηρετεί κάποιος μια καλά στημένη εικόνα, μου φαντάζει τρομακτικό και με στανεχωρεί :-(

Αν με το ρόλος εννοούμε την "πλευρά" / τον τρόπο που έχει επιλέξει κάποιος να σχετίζεται, επειδή αυτό είναι και τον εκφράζει τότε εμένα μου φαίνεται πάρα πολύ θετικό το να υπηρετεί και να τιμά αυτό ( όσο δύσκολο κατα καιρούς και με όποιες στραβές) και θα συμφωνήσω με @gaby οτι προϋποθέτει συνειδητότητα και (για εμένα ) δύναμη.

 

Να δεις, κάπου είπα πως η φετιχοποίηση του βουδουσουμού μού φαίνεται πως αντιπροσωπεύει ένα συνεχώς αυξανόμενο ποσοστό αντίληψης.
Πέρα όμως από αυτό, αυτό που μάλλον εξέφρασα πολύ πολύ ελλειπτικά, δηλαδή η υπηρεσία του ρόλου, καλό είναι να το ξεκαθαρίσω.
Εννοώ δηλαδή πως τα άτομα που ντε και καλά "αγόρασαν" ένα ρόλο, που για τους όποιους λόγους στη δική τους αντίληψη τους εξυπηρετεί, άσχετα αν μπορούν να είναι αυτός ο ρόλος ως συνειδητή επιλογή με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αυτοεγκλωβίζονται στο φαίνεσθαι.
Πα να πει πως κρατάνε τα εξωτερικά χαρακτηριστικά / σκηνικά και κοστούμια του ρόλου της παράστασης που νομίζουν πως λαμβάνουν μέρος, σαν στο παραμύθι "τα ρούχα του βασιλιά" που καμάρωνε ξεβράκωτος την στιγμή που ο λαός του έλεγε "ο βασιλιάς είναι γυμνός".
Με λίγα λόγια πρόκειται περί αλαλαζόντων κυμβάλων, πούλεγε και ο μέγιστος των προπαγανδιστών όλων των εποχών, που καμωνόμενα και περιφερόμενα τήδε κακείσε ως παγώνια, διαλαλούν μια ελαττωματική πραμάτεια σε ευήθη πλήθη με αναλόγους προδιαγραφάς, με κωμικοτραγικά αποτελέσματα...
Ομολογουμένως είναι μάλλον δύσκολη άσκηση να εντοπιστούν/προσδιοριστούν ως τέτοια.
Αν παίζουν τα κουβαδάκια τους στη δική τους παραλία δεν με ενοχλούν καθόλου, κάθε άλλο μεγάλο έργο προσφέρουν και σημαντικό.
Και δεν είναι, φυσικώ τω λόγω, πεδίο ενασχόλησής μου, ίσα-ίσα καλές υπηρεσίες προσφέρουν στη δική μου αντίληψη και πρακτική.
Αν χρειαστεί κάποια περαιτέρω διασαφήνιση, δω είμαστε...

 

Κατά τη γνώμη μου, το bdsm δεν δεσμεύει κανέναν και κανένας δεν θα έπρεπε να νοιώθει δεσμευμένος απο αυτό.
Οι μόνες αποδεκτές δεσμεύσεις λέω πως είναι οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνουμε απέναντι στον άλλο και απέναντι στον εαυτό μας, με τις δεύτερες να είναι για κάποιους οι πιο ή μόνες σημαντικές.
Τα μέλη της σχέσης πράττουν και συμπεριφέρονται με γνώμονα τις επιθυμίες και τις εκάστοτε δυνατότητες συνδυαστικά.
Ετσι και σε ο,τι αφορά στο παράδειγμα,εάν λάβουμε ως δεδομένο πως το επιθυμητό είναι να αποφευχθούν τα περίεργα βλέμματα και τα υψωμένα φρύδια, εάν με άλλα λόγια το ζευγάρι δεν επιθυμεί να προκαλέσει κατά κανέναν τρόπο, τότε δεν μπορεί παρά να προσαρμόσει τη συμπεριφορά του,έτσι ώστε να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα,με τις όσο το δυνατόν λιγότερες "απώλειες".
Μπορεί να υπάρξει και ένα πιθανό bonus εδώ.Η συνεννόηση με αδιόρατα βλέμματα και νεύματα και η προσπάθεια να φερθείς και να μιλήσεις χωρίς να παραβιαστεί το πρωτόκολλο, είναι πράγματα που μπορούν να γίνουν απολαυστικά.
Αν όλα αυτά κάποιους ζορίζουν,τότε αυτοί αναγκάζονται να επιλέγουν ή να αποφεύγουν παρέες και αυτό είναι λυπηρό.
Σε κάθε περίπτωση το πρωτόκολλο που (πρέπει να )εκφράζει την υπάρχουσα ασυμμετρία είναι εσωτερική υπόθεση του καθενός και έτσι δύσκολα επηρρεάζεται απο τις εξωτερικές συνθήκες, όποιες κι αν είναι αυτές.

 

1.

2.

Ποιος είναι ο ανοήμων στη συγκεκριμένη άσκηση; Το υποκείμενο ή το κατηγόρημα;

Με τη στενή έννοια μπορεί να μη δεσμεύει. Εντούτοις πολώνει και οδηγεί στην επανάληψή του. Κρίνεις ότι βγαίνει εύκολα κάποιος από το BDSM; Ότι κάνει σχέσεις διαδοχικές ανεπηρέαστος από το αν θα είναι BDSM ή όχι και τί είδους BDSM;

 

@gaby

Και τα δυο...

 

Θεωρώ πως είναι η επιθυμία, η ανάγκη, η καύλα μας που μας ωθούν να συνάψουμε bdsm σχέσεις.Την παρόρμηση αυτή δεν είναι δυνατόν να την αγνοήσουμε χωρίς να πληρώσουμε το ανάλογο τίμημα.
Από εκεί και μετά το αν και κυρίως το τι είδους BDSM θα κάνουμε, φρονώ πως (πρέπει να) είναι ζήτημα βούλησης, συνυπολογίζοντας όλες τις παραμέτρους(επιθυμίες,καύλες,ανάγκες,δυνατότητες, συνθήκες της ζωής μας) και αλίμονο αν τα πράγματα είναι διαφορετικά.

 

Κατανοητό  
Μεγάλη μου χαρά να ανοίξει το νήμα προς τα εκεί  
Θεωρώ ότι κάποιες προσαρμογές χάριν της κοινωνικοποίησης δεν είναι κάτι κακό. Δηλαδή δεν νομίζω ότι κάποιος αισθάνεται ως βάρος το να σταματήσει για λίγο ο πληθυντικός, προκειμένου να μην υπάρχουν ερωτήσεις "τι, πώς, πού" από τη συναναστροφή του ζεύγους με μια παρέα. Βέβαια υπάρχουν και οι περιφραστικοί τρόποι, όπως και το να αποφύγεις ευθεία απόκριση στον Άλλο ώστε να χρειαστεί η αναφορά σε πληθυντικό. Προσωπικά έχω το παράδειγμα της τηλεφωνικής επικοινωνίας που σχεδόν κάθε μέρα χρειάζεται να μιλάω με τρόπο ώστε πχ να μην δώσω δικαιώματα στη δουλειά μου γιατί μιλώ σε Κάποιον τρυφερότατα αλλά στον πληθυντικό.
Δεν νιώθω καμία πίεση όμως από αυτό.

 

Οι δεσμοί-σχέσεις και τυχόν δεσμεύσεις λογικά γίνονται με ανθρώπους με ονοματεπώνυμο. Αν το bdsm (και πολλά άλλα πράγματα) τυχαίνει να είναι το πλαίσιο που λειτουργεί κάποιος, αυτό γίνεται λόγω της ψυχοσύνθεσης του (αν δεν το κάνει απλώς γιατί είναι μια μόδα ή γιατί το είδε κάπου και τον καύλωσε). Αυτό είναι "δευσμευτικό" υπό την έννοια οτι δε μπορεί καποιος να γίνει ξαφνικά άλλος άνθρωπος. Αλλά επειδή η προσωπικότητα είναι πολυδιάστατη, το τι συδυασμό θα σου βγάλει η κάθε σχέση, αλλά και η ίδια σχέση μέσα στο χρόνο, διαφέρει. Δεν υπάρχει ένα bdsm, ούτε καν το δικό μου bdsm. Σε κάθε σχέση είναι διαφορετικό γιατί οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν. Ευτυχώς. Ετσι έχει κι ενδιαφέρον η ζωή.