Daddy/Mοmmy Issues

Σαν να λέμε "κι οι μανούλες έχουν ψυχή".
Αχ τι ευαισθησίες αυτό το γουρούνι!
<3

 

ε ναι έχει την κούραση της ημέρας,
να την πάρεις στα χεράκια σου,
να την τρίψεις, να της κάνεις μασαζάκι,
να αφήσεις την γλώσσα σου να την χαλαρώσει..
και τα υπόλοιπα Εκείνη θα τ' αποφασίσει..
γαλήνια..

 

Δε με λες, αν δεν είναι μανούλα δεν τα παρέχεις αυτά;
Σώνει και ντε πρέπει να γεννήσουμε δηλαδής;

 

κάνω κι εξαιρέσεις γιατί είμαι και καλόκαρδος..

 

μουαχαχαχαχαχα!
:*

 

Μια προσεκτική ανάγνωση μού λέει πως αυτό είναι από τα νήματα που έχουν βγάλει τις πιο πολλές εσωτερικές αντιθέσεις...

 

Daddy και mommy issues? OMG!
Σε λίγο θα μας πούνε ότι το περιβάλλον μας, ιδίως τα πρότυπα με τα οποία μεγαλώσαμε (και οι ελλείψεις αυτών) είχαν αντίκτυπο στη σεξουαλικότητά μας!
Oh, wait.

Anyway, πέραν της ειρωνίας, όλοι έχουμε κάποιο issue με κάποιο parental figure. Χωρίς εξαίρεση. Απλά μας επηρεάζει διαφορετικά, άλλος ψάχνει τη μαμά του, άλλη το αντίθετο του μπαμπά της.

...ε, και?
Προσωπικά δεν με πολυενδιαφέρει να ψάξω το "γιατί" και το "πώς" ερεθίζομαι με αυτά που ερεθίζομαι. Αυτό με καυλώνει? Ναι. Ενοχλεί κανέναν? Νομίζω όχι.
Τώρα, το αν το υποσυνείδητό μου με οδηγεί προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, αυτό δεν με απασχολεί. Μπορεί στο μέλλον να αλλάξω, όπως έχω ήδη αλλάξει, μπορεί και να μείνω ίδια.
Ούτε ψυχολόγος είμαι, ούτε παλάμες διαβάζω. Αν προσφέρεται κανείς να ψυχολογήσει το μυαλό μου ή την παλάμη μου, είναι ευπρόσδεκτος να το κάνει. Αλλά μιας και δεν θέλω να βλέπω τη σεξουαλικότητά μου σαν παζλ από όπου λείπουν κομμάτια, δεν πιστεύω πως θα γίνει μέσα μου κάποιο κλικ και θα καταλάβω την αφεντομουτσούνα μου καλύτερα.

Νομίζω. Πιστεύω. Θεωρώ.

 

Eκτός από κάποια στοιχεία χαρακτήρα τα οποία κουβαλάμε από την στιγμή που γεννιόμαστε, τα υπόλοιπα -και είναι τα πιο πολλά- τα ¨αγοράζουμε" στον δρόμο...
Σωστά το μάντεψες, από το περιβάλλον μας...
Το πολύ μέχρι τα 5 το "προσωπικό" μας μαγαζί το έχουμε κτίσει, κι έχει υποστεί τις όποιες, λίγες ή περισσότερες- επιδράσεις από το περιβάλλον μας.
Από κει και μετά διαμορφώνεται το φινίρισμα -χρώμα, πόρτες, καμιά ζωγραφιά στον τοίχιο έπιπλα και σκεύη.
Στα πρώτα εφηβικά χρόνια ελάχιστα πράματα λείπουν, κανά τασάκι, ένα διακοσμητικό, τέτοια...
Μέχρι τα 30λίγα, στις μέρες μας, ακόμα κάνουμε μικροαλλαγές (δεν πάει η καρέκλα δίπλα στο καλοριφέρ, θέλει πιο κει ο καναπές, αλλάζουμε ποτήρια, τέτοια)..!
Μετά νάδα, καρανάδα... Ελάχιστοι θέλουν μπρούν και είναι διατεθιμένοι ακόμα και για το παραμικρό...
Που κάτι τρελαμένοι που κάθισαν και το μέτρησαν, είπαν πως ούτε 0,5% δεν είναι και παρόλο που είναι τόσο μικρό, μπορεί να έχει έως και θεαματικά αποτελέσματα στη ζωή μας...
Αυτάαααααα...
....
Η κατάληξή σου σε τιμά, αν το αισθάνεσαι πραγματικά..!

 

Ούτε κι εγώ   Αλλά φήμες λένε ότι υπάρχουν και τέτοιοι...τι να πω...δε διασταυρωθήκαμε ποτε

 

Μην "ορκίζεστε" για τις εξαιρέσεις. Δεν ψάχνουν όλοι/ες "μαμάκα/μπαμπάκα", δεν πλησίασαν/έμειναν όλοι/ες στο bdsm ( ή τ' όποιο bdsm ), για να λύσουν ή να διαιωνίσουν ( αφού θα τα γούσταραν ) "θεματάκια" τους σχετικά με τον μπαμπάκα ή την μαμάκα. Δεν είναι όλοι/ες οι Α/Κ ίδιοι/ες, δεν θέλουν όλοι/ες να διαδραματίζουν τον ρόλο του/της δασκάλου/ας, του/της προστάτη/ιδας, πόσο μάλλον του γονέα. Υπάρχουν και κείνοι/ες που αν θέλουν παιδί, το κάνουν με τον "παραδοσιακό" τρόπο και δεν το ψάχνουν έτοιμο και σε περίβλημα 20/30/40/φύγε άρη/ας. Όπως και μάλλον υπάρχουν και υ, που δεν αναζητούν στον/στην όποιο/α Α/Κ μια διαστρεβλωμένη φιγούρα του/της μπαμπάκα/μαμάκας ( που θα ήταν απών/ουσα, ελεεινά παρών/ούσα, υπερπροστατευτικός/η, αυταρχικός/η, κουτουλού κουτουλού ). Ζητώ συγνώμη σε όσους/ες θιγούν, αλλά πολύ ευκολάκι και βολικό μου κάνει σαν "αναζήτηση".

Ένας/μια Α/Κ που τα κάνει όλα, συμφέρει και πάνω απ' όλα είναι κομμένος/η και ραμμένος/η στα όποια "μέτρα" μας ( λέγε με επιθυμίες/ευσεβείς πόθοι ).
Τα όποια issues κάποια στιγμή αναγνωρίζονται απ' τον/την φορέα τους και υποθετικά γίνεται μια προσπάθεια αντιμετωπίσεως τους.
Να λέει κάποιος/α, έχω issues ( άρα, ξανά υποθετικά κάτι για κείνον/η αρνητικό ), αλλά δεν κάνω τίποτε για να τα λύσω. Εγώ το λέω - ξανά - βολή και όχι issues.
Μάντολες issues θα προσέθετα, αλλά περί ορέξεως - για πολλοστή φορά -. Θέμα γούστων είναι κι αυτό, ποιος/α γουστάρει να περπατάει με τα ποδαράκια του/της, ποιος/ποια με δεκανίκια, ποιος/α στις πλάτες των άλλοι. Για κάθε είδος ζητήσεως υπάρχει η κατάλληλη προσφορά και τούμπαλιν.  

 

Επειδή έχω τη μύγα και μυγιάστηκα με αυτά που είπες, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω λίγο τι λέω.
Μπορεί να μην αναφερόσουν σε μένα, αλλά εγώ μόνο για τη δική μου οπτική μπορώ να μιλήσω.  

Τα daddy/mommy issues ή όπως αλλιώς θες πες τα, δεν θεωρώ ότι είναι καλά ή κακά. Είναι απλά φυσιολογικά, και για αυτό νομίζω πως τα έχουν όλοι. Ανάλογα με το πώς βγαίνουν στην επιφάνεια, τόσο μεγαλύτερο ή μικρότερο αντίκτυπο έχουν. Κακά θα τα έλεγα μόνο αν προκαλούσαν ψυχολογικό (ή μη) τραυματισμό στο άτομο και στους γύρω του.
Προφανώς δε βγαίνουν σε όλους με τον ίδιο τρόπο, καθώς δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Αυτό το θεωρώ αυτονόητο.
Αλλά αν τα "issues" δεν είναι καταστροφικά, δεν υπάρχει κάτι για να "διορθωθεί" ως προς αυτά.

Νομίζω. Πιστεύω. Θεωρώ.  

 

Αναφερόμουν σ' όσους/ες θα θεωρούσαν ότι issues, θα τα είχαν όλοι/ες άρα και σε σένα. Πριν παρεξηγηθώ, ειλικρινά δεν μ' ενδιαφέρουν τα issues των άλλοι.
Μετά, αυτό το νήμα είχε "πατήσει" σε κάποιες παλιές παπαριές που είχα γράψει ( από παπαριές, ο yours truly άλλο τίποτε χαχα ).
Τα όποια issues, για μένα αυτή τη φορά, είναι αντιπαραγωγικά ( καταστροφικά μου φαίνεται πολύ ). Και γι' άλλη μια φορά θεωρητικά, φτάνει κάποτε ένα σημείο, που κάποιος/α αποφασίζει να τ' αντιμετωπίσει. Πριν παρεξηγηθώ για δεύτερη φορά, δεν είμαι ψυ, δεν έχω καμία σχέση με τον ψυ κλάδο. Αλλά αυτή η συνήθεια, να παίρνουμε αμπάριζα τα πάντα, να τα βάζουμε στην ίδια γαβάθα και να θεωρούμε ότι η σαλάτα που θα βγει ( λέγε με bdsm salad ) θα ήταν εύγευστη, ακόμη με ξεπερνά.

Γιατί υπό bdsmικό πρίσμα προσπαθώ τουλάχιστον να διαβάζω τα θέματα στις ενότητες που θα είχαν τίτλο BDSM + κάτι. Αν θα θέλαμε να μιλήσουμε γενικότερα για daddy/mommy issues δίχως βουδουσουμού στη μέση, για μένα το θέμα θ' άλλαζε. Κι αφού μπορώ να μιλήσω μόνο για την πάρτη μου ( όπως όλοι/ες ), δεν μισούσα, ούτε λάτρευα τον πατέρα μου ( καλή του ώρα εκεί που βρίσκεται ). Δεν έγινα αυτό που είμαι ( σεχουαλικά ) επειδή κάπου με πιέζε ή κάτι του έλειπε ( και πήρα ποιος ξέρει τι παράδειγμα ). Η μανούλα μου ( που ευτυχώς ζει ακόμη ) είναι καλή-χρυσή, την αγαπώ κι έχει χίλια προτερήματα. Αλλά όποτε έπεσε στο "δρόμο" μου γυναίκα που να της έμοιαζε, έφυγα "τρέχοντας" και σε κάποιες περιπτώσεις, αλαλάζοντας.
Τεσπα, κουβέντα να γίνεται - ξανά μανά για μένα -, να περνάει η ώρα μας.  

Υ.Γ.
Σε λίγο θα έρθει το κρύο και οι μύγες θα πάψουν να σουλατσάρουν χαχα.