Κινηματογράφος

"Απλά υπέροχες" ,γαλλική κωμωδία(του 2000 ,ιφ αη ρημεμπερ γκουντ).Δεν υπάρχει περίπτωση να τη δείτε και να μη λυθείτε στο γέλιο.Θέμα:2 πενηντάρες στυλίστριες,που αρνούνται να γεράσουν,πίνοντας συνέχεια σαμπάνια,παίρνοντας ναρκωτικά,κάνοντας clubbing και στο τέλος συνειδητοποιούν πως είναι μόνες σε έναν κόσμο που διαρκώς τις κρίνει..

 

Δεν αξίζει να δείτε το :American pie4.Αν έχετε δει τα 1,2,3 ,θα σας φανεί ανιαρό χλιαρό και χαζοαμερικάνικο.Φυσικά και το cast είναι διαφορετικό..

 

"Μια πορνογραφική σχέση" (Une Liaison Pornographique)

Ηταν η ταινια που μ εκανε να ξανα αγαπησω τον γαλλικο κινηματογραφο


Πρόκειται για μια αληθινή ερωτική ιστορία. Ένας άνδρας και μια γυναίκα συναντιούνται για ένα συγκεκριμένο σκοπό, το σεξ, αλλά δεν αργούν να ερωτευτούν ο ένας τον άλλον.
Κάθε ιστορία αγάπης είναι ιδιαίτερη, μοναδική, πρωτότυπη... μία συνάντηση στο γραφείο, στο δρόμο, σε ένα πάρτι, μέσω κοινών φίλων.
Τί είναι αυτό που θα τους οδηγήσει να πούνε μια μέρα το ‘Σ’αγαπώ’;
Και τί τους κάνει να χωρίσουν;
Αυτό που μένει μετά από μία ιστορία αγάπης δεν είναι η αγάπη, αλλά η ανάμνηση της ιστορίας: πώς ξεκίνησε, τι συνέβη, τι θυμάται κανείς και τι έχει ξεχάσει.
Μου αρέσει πολύ το ακόλουθο χαρακτηριστικό της ταινίας: δύο άνθρωποι μάς λένε όσα είναι διατεθειμένοι να αποκαλύψουν, μπροστά στην κάμερα.
Είναι μια ανάγκη που όλοι έχουμε: να εκφράσουμε τα αισθήματα και τον πόνο μας, να μιλήσουμε γι’αυτά, να τα μοιραστούμε και να τα ξαναζήσουμε.
Μου αρέσουν οι διαφορές, σημαντικές ή όχι, ανάμεσα στις δύο ιστορίες, του άνδρα και της γυναίκας. Επίσης, με ενδιαφέρουν πολύ οι μικρές σιωπές, τι υπάρχει ανάμεσα στα λόγια. Εστιάζω στα πρόσωπα, τα οποία μιλούν και ενθυμούνται.
Γι’αυτόν το λόγο, το ρομάντζο είναι πορνογραφικό.
Ξεγυμνώνεται.
Είναι αισχρό, επειδή είναι πολύ προσωπικό.
Δεν είναι το σεξ, είναι τα λόγια.
Για μένα, μια ερωτική ιστορία έχει αρχή, μέση και τέλος. Και το τέλος είναι αυτό που την κάνει άξια να ειπωθεί.

(Σημείωμα του σκηνοθέτη Frederic Fonteyne, στα production notes της ταινίας)

 

Τελευταία Έξοδος - Ρίτα Χέιγουορθ

Ταινία με φυλακόβιους εποχής 1930 - 1960. πολυ καλη με κορυφαίο συναισθημα.

 

RE: RE: ταινίες που αξίζει (ή και δεν αξίζει) να δούμε

Αν και ποτε δεν απαρνηθηκα τον γαλλικο κινηματογραφο,αυτη η ταινια ηταν ιδιαιτερη αν και ειχε περισσοτερο τα στοιχεια της τηλεταινιας καθοτι απεφευγε να εισχωρησει στα πιο βαθια μονοπατια που οδηγησαν τους επμλεκομενους στο να γνωριστουν.Κανοντας μια διευκρυνιση εδω, προκειται για μια ιστορια δυο ανθρωπων που γνωριζονται απο αγγελια στην εφημεριδα με σκοπο την πραγματοποιηση μιας κοινης φαντασιωσης(οχι απλα σεξ) η οποια ομως ποτε δεν αποκαλυπτεται ποια ηταν.

Δεν θυμαμαι αν πηρε διανομη στους ελληνικους κινηματογραφους,το ειδα σε βιντεοκασσετα που ειχε φερει ενας φιλος,αλλα σε οσα video-club to αναζητησα για να το ξαναδω δεν το βρηκα,υπαρχει σαν τιτλος στο site του video-seven αλλα πολυ λιγα video,dvd-club πρεπει να το εχουν.

Αμερικανικες ταινιες γυρισμενες σε βιεννη και παρισι για τον ερωτα που μπορει να ανταμωθει οπουδηποτε και να παραμεινει αναλλοιωτος στο περασμα των χρονων.Οσοι ειστε ρομαντικοι και ερωτιαρηδες θα τις λατρεψετε.Ενας φιλος μου απο τοτε που ειδε την πρωτη ηθελε να παρει το τραινο και να κανει το γυρο της ευρωπης μπας και του τυχει κατι αναλογο:lol:

Σταματω εδω γιατι οπως καταλαβατε για ταινιες μπορω να γραφω ασταματητα,ελπιζω να μην σας κουρασα.

 

όντως οι ταινλιες τοθ Κιούμπρικ ειναι αξιόλογες, όπως επίσης του Πήτερ Σέλερς ,αλλά απ' ότι κατάλαβα Σας ενδιαφέρει ο ερωτικός κινηματογράφος απορώ πως δεν αναφέρατε για έργα του Παζολίνι.. ένα αρκετά καλό έργο είναι και "η γραμματέας" με καλές ερμηνείες και θα έλεγα και έξυπνο έργο
(τουλάχιστον για την δικία μου νοημοσύνη.. )

αυτά και από εμένα  

 

salon kitty

περιγράφει σκηνικά από ένα γερμανικό μπορντέλο [ελληνιστί μπουρδέλο(!!!) ] των ναζί.
δεν εχει και κανα ιδιαιτερο νοημα αλλα ειναι αρκετα cult.

 

FUNNY GAMES (Παράξενα Παιχνίδια) του Μichael Haneke (1997) (κατάμαυρη σάτιρα-θρίλερ που παίζει παράξενα παιχνίδια με τα νευρα του θεατή)

The Nightcomers του Michael Winner (1972) (Ο Marlon Brando σε Βοndage σκηνές)

Perfect Blue του Satoshi Kon (1997) (Ένα χιτσκοκικού χαρακτήρα anime)

Seul Contre Tous (Μονος Εναντιον Όλων) η 1η μεγάλου μήκους ταινία του Gaspar Noe (Μη Αναστρεψιμος) του (1998)

Μan Bites Dog (Άνθρωπος δαγκώνει σκύλο) 1992

Shawn of the Dead (To ξύσιμο των νεκρών) 2004 (Από τις καλύτερες κωμωδίες της σοδειάς 2004)

Shaolin Soccer (2001) του Stephen Chow (KOYNΓΚ ΦΟΥ ΖΙΟ) (Πως να κάνεις μια τέλεια κωμωδια συνδυάζωντας κουνγκ-φου και ποδόσφαιρο)

Αudition (1999) του Τakashi Miike (Mην την δείτε γιατί μπορεί να συχαθείτε το needle-play...Kiri Kiri Kiri)

Τhe Bedroom (1992) του Hisayashu Sato (μόνο για τους μηυμένους στα pinku eiga ερωτικά φίλμς της Ιαπωνίας)

 

http://www.angryalien.com

δεν πρόκειται για ταινία αλλά για πολλές παρωδίες γνωστών ταινιών ξανα-ερμηνευμένες μέσα σε 30 δευτερα από animated (στο Flash) λαγουδάκια (μέρες που είναι ταιριάζει). Γελάστε ασύστολα  

 

Boy meets Girl (1994) το Sin-αιμα στα ΑΚΡΑ με αρκετή δόση S/M

η κακόφημη σειρά ταινιών Guinea Pig (ότι πιο κοντά σε snuff) σκηνοθετημένες από τον ΚΟΛΑΣΜΕΝΟ underground mangaka (Ιάπωνα κομίστα) Hideshi Hino. Αληθινό γεγονός...ο ηθοποιός charlie sheen (γιος του ηθοποιού martin sheen) είδε μια απο αυτές και κάλεσε το FBI.

Singapoore Sling (1990) του δικού μας Νίκου Νικολαίδη (Από τους καλύτερους σκηνοθέτες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου)

Straw Dogs (Αδέσποτα Σκυλιά) γυρισμένη στα 1971 από τον Μaster του ρελαντί (Αργής Κίνησης-Slow Motion) Sam Pekinpah (Μήπως είναι μια από τις καλύτερες ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ???)

ΤΡΟΜΟΣ ΑΛΑ ΙΤΑΛΙΚΑ...και Suspiria (1977) του Dario Argento

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕΡΙΚΕΣ Cult ελληνικές (Που λατρεύεις να τις κράζεις)

Η τριλογία του Δαλιανίδη ΤΑ ΤΣΑΚΑΛΙΑ (1981) (Με θυμάσαι ρε πούστη..άπαιχτη ατάκα) / Η ΣΤΡΟΦΗ (1982) / ΟΙ ΕΠΙΚΥΝΔΙΝΟΙ (1983) (3 φίλοι ληστεύουνε το εργοστάσιο της ΦΑΓΕ στην Μεταμόρφωση μέρα-μεσημέρι)

ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ (1980) του Νίκου Φώσκολου. Πουθενά σε άλλη ταινία δεν έχω δει τέτοια γαμάτη εναρκτήρια σεκάνς...2 δερματοφορεμένοι ληστές (με τα κράνη δεν τους διακρίνεις αλλά είναι ο ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΟΣΙΟΣ/ΤΑΜΤΑΚΟΣ) μπουκάρουνε στην ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ από τις τζαμαρίες με τις cross μηχανές τους (πάντα ήθελα να το κάνω αυτό)

ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ (1981) του Ντίμη Δαδήρα (Ο Γιάννης Βόγλης αφού κολάτσησε ΜΥΓΔΑΛΑΑΑΑΑ παραδίδει μαθήματα εκδίκησης στην Uma Thurman...με κράνος ΑGV, εφαρμοστό δερμάτινο Dainese να γράφει το Πρικήλι, 1000αρα Suzuki, κυνηγετικό Αlmar και μια χειροβομβίδα από τον Β Παγκόσμιο)

 

"μαντεψε ποιος" ... ριμεϊκ του παλιου "Μαντεψε ποιος θα ερθει για δειπνο το βραδυ" οπου ο τοτε νεαρος Σιντεϋ Πουατιε (και μαυρος) πηγαινε να γνωρισει τα .. λευκα πεθερικα του ...
Η πρωτη ταινια ειναι σαφως ανωτερη απο το ριμεϊκ το οποιο υπολειπεται σε ερμηνειες , στην δυναμη των χαρακτηρων αλλα και στην καθοριστικη κυριαρχεια του αδυναμου φυλλου (πεθερα) η οποια τασεται υπερ του ερωτα αξιολογοντας τον γαμπρο της ως ανθρωπο περα απο το χρωμα του .
Και στις δυο ταινιες το χιουμορ ειναι αρκετο αν και στην πρωτη που ειναι σχεδον θεατρικη το γελιο κρυβεται κυριως μεσα στους διαλογους.
Ωστοσο και οι δυο ταινιες ειναι τελεια συνδεδεμενες με το αναλογο κλιμα της εποχης που γυριστηκαν...


"IN TO THE BLUE" ... με πρωταγωνιστη τον Πωλ Ουωλκερ (fast n furius) .. αρκετα καλη περιπετεια με φοντο εξωτικα νησια , κυγηγι θυσαυρων σε πειρατικα ναυαγια και αρκετο .... soft οφθαλμολουτρο με τις δυο καλιγραμμες συμπρωταγωνιστριες και τον φακο να τις ακολουθα στα μακροβουτια τους ......
Ο γαλανοματης Πωλ το παρακανει με την δυνατοτητα του στο να κραταει την αναπνοη του κατω απο το νερο , που σε μερικες σκηνες αναρωτιεσαι αν ο σκηνοθετης εχει διαισθηση οτι τραβαει υποβρυχια πλανα , γενικα η αληθοφανεια στις τεχνικες σκηνες ειναι περιορισμενη...
καποιες ωραιες σκηνες με τζετ σκι , ο κλασσικος καρχαριας που επιτελους συμπεριφερεται ως θα εκανε και στην πραγματικοτητα , ναρκωτικα , ραβδοι χρυσου , εμποροι κοκαινης , αντιπαλοι εξερευνητες και ενα διλημμα αν ο θησαυρος αξιζει περισσοτερο απο τον ερωτα .. χαρακτηριστικα λέει εκεινη : " τι σου λειπει που μπορεις να το αποκτησεις με τα χρηματα ?? " ..... παραδεχομαι .. εχει καποιο point ...

Οι καλυτερες ταινιες που εχω δει :
"Μια βραδυα στο Νοτινγκ Χιλ" , Χιου Γκραντ , Τζουλια Ρομπερτς
"Υποθεση Τομας Κραουν" , Πηρς Μπροσναν , Ρενε Ρουσο
"Κατι τρεχει με την Μαιρη" - κωμωδια - Καμερον Ντιαζ
"Το παρτυ" , Πητερ Σελερς
"Ενας και Ενας" , Νικος καλογεροπουλος , Γιωργος Κιμουλης
"Σοκολα (Cholate)" , Ζυλιετ Μπινο , Τζωνυ Ντεπ

Μαυρη λιστα :
"Ο Γενναιος" , Τζωνυ Ντεπ , Μαρλον Μπραντο .... Ο Μαρλο Μπραντον ειναι ενας αναπηρος ηλικιωμενος που με κατι ανοητες (για 'μενα) φιλοσοφικες αρλουμπες πειθει αντρες απο καποιες φτωχογειτονιες της Αμερικανικης υπαιθρου στο να τους βασανισει μεχρι θανατου , δινοντας τους προηγουμενος 50.000 δολλαρια και μια βδομαδα ζωης .. ουσιαστικα η ταινια "καταγραφει" την τελευταια αυτη εβδομαδα του Τζωνυ Ντεπ . Παρα τις φιλοτιμες προσπαθειες για προβολη της φτωχιας και του που μπορει να οδηγησει η απογνωση , η ταινια παραμενει μια Αμερικανικη παραγωγη με σαφεστατο προμοσιον στην βια .....