Συναίνεση vs κακοποίηση

Επειδή η συναίνεση vs. κακοποίηση δεν έχει μεγάλη σχέση με το "Strap on και γυναικεία Κυριαρχία" πήρα την πρωτοβουλία να βάλω μέρος της συζήτησης σε καινούργιο νήμα, για να συζητηθεί με άνεση.

 

Ερώτηση, πώς είναι δυνατό χωρίς να έχει συναινέσει κάποιος να μείνει να κακοποιηθεί σε μια σχέση; Πάντα δεν είναι ότι "it takes two to tango";

 

Αν συναινέσει χωρίς ελεύθερη βούληση αλλά από φόβο π.χ.

 

Γιατί, ποιος είπε ότι η βία και η κακοποίηση δεν είναι (δυστυχώς) ένα πολύ συχνό φαινόμενο;

 

Kατι παρα πολυ συνηθισμενο σε μη bdsmικες σχεσεις...

 

Και σε bdsmικές παίζει. Αλλά θα έλεγα ότι στο bdsm ισχύει απόλυτα το κινηματογραφικό ρητό "vanity is my favorite sin"...

 

Αρα το bdsm ειναι η συναινετικη κακοποιηση?

 

Εμ...ναι!?!?
Τι αλλο θα μπορουσε να ειναι δηλαδη;
Μην πλαισιωνουμε με λουλουδακια μια κατασταση επειδη η αποδοχη της πραγματικοτητας δε μας "βολευει"
Οκ να καυλωνουμε με αυτο,αλλα να ειμαστε κ ειλικρινεις ε;

 

Δλδ κακοποίηση είναι μόνο η σωματική; και αν είναι μόνο αυτή, είναι αυτό που γίνεται μέσω bdsm;
Αν είναι εν συνειδητή μου γνώση και επιλογή , δεν μιλάμε περί κακοποίησης. Κακοποίηση είναι όταν γίνεται χωρίς την ελεύθερη επιλογή μου..... Όταν αυτός που την ασκεί βγάζει τα δικά του απωθημένα πάνω μου. Αν εγώ και ο κάθε εγω, έχει καθαρή τη σκέψη του θα το αντιληφθεί. Αν όμως ο άλλος έχει φροντίσει να "καψει" αυτη τη σκέψη , τοτε......
Πόσοι άνθρωποι εντός και εκτός bdsm κακοποιουνται με διάφορους τρόπους καθημερινά; άλλοι το αντιλαμβανονται. Άλλοι όμως έχουν πειστεί ότι έτσι πρέπει να είναι. Ότι αυτό είναι το σωστό....
Ειδικά στο bdsm θεωρώ ότι αυτός /αυτη, που αναλαμβάνει να παίξει με το μυαλό του άλλου, θα πρέπει να φροντίσει να μπορεί ο άλλος να σκέφτεται ξεκάθαρα..... Να μην τον καταστρέψει. Γτ και αυτό κακοποίηση είναι

 

Αν είναι δυνατόν.

 

Κανένας δεν συναινεί σε BDSM σχέση με "ελεύθερη βούληση" γιατί αν μη τι άλλο η βούλησή του δεσμεύεται από την επιθυμία του να συμβούν κάποια συγκεκριμένα πράγματα στο πολύ άμεσο μέλλον. Ας πούμε, να τύχει φροντίδας, αγκαλιάς, σαδομαζοχιστικού χαδιού, να γνωρίσει αυτά που του έχουν εξάψει την φαντασία, να νιώσει και άλλα. Συναινεί, λοιπόν, ο υποτακτικός, σε αυτό που έχει σχηματίσει την εντύπωση ότι πρόκειται να είναι η σχέση του. Ενδεχομένως με μεγάλες δόσεις βολονταρισμού από πλευράς του. Συχνά αναλαμβάνει να κάνει και αυτός πράγματα για να πάει καλά η σχέση. Να κόψει το τσιγάρο. Να αδυνατίσει γρήγορα κατά μερικές δεκάδες κιλά. Να μάθει να χύνει με μια εντολή από μακριά ή καθώς τον κατουράνε. Τα παραλέω ως προς την παρέλκυση του υποτακτικού σε πολύ ανηφορικούς ή κατηφορικούς ή ολισθηρούς δρόμους. Δεν τα παραλέω, πιστεύω, ως προς την ελπίδα του να ικανοποιηθεί η μύχια επιθυμία του καθώς και ο ίδιος θα καταβάλει προσπάθεια γι αυτό. Η οποία είθισται να είναι και η αιτία της συναίνεσής του.

Σε αυτά όλα που προσδοκά, ενδέχεται ο υποτακτικός να έχει κάνει λάθος. Να μην ήταν ποτέ έτσι ή να μη μπορεί να γίνουν έτσι. Να μην ήταν αυτό που ήθελαν, τελικά. Να μην κάνει ο καθένας το μέρος του όπως θα χρειαζόταν. Να μην ευνοούν οι συνθήκες. Χίλια δυό.

Η κακοποίηση, όμως, είναι κάτι τελείως αλλιώτικο. Η κακοποίηση δεν συμβαίνει κατά λάθος. Είναι αποτέλεσμα ενεργειών συγκεκριμένων, που μόνο με πρόθεση μπορούν να γίνουν στο επίπεδο που απαιτείται για να είναι κακοποίηση. [Κάθε παράδειγμα για το αντίθετο δεκτό και επιθυμητό.] Γι αυτό υποστηρίζω ότι η βάση για την κακοποίηση ενός υποτακτικού δεν μπορεί να είναι η συναίνεση ή η έλλειψη αυτής. Ότι η κακοποίηση είναι κάτι τελείως άσχετο με την συναίνεση του υποτακτικού και απολύτως σχετικό με το τί κουβαλάει αυτός που κακοποιεί.

Η συναίνεση ή η άρνηση αυτής είναι μια υπόθεση σε μεγάλο βαθμό αυτοαναφορική. Ακόμα και αν κάποιος φτάσει να υποτάσσεται για τον Άλλο, συναινεί για τον εαυτό του και αντίστοιχα αρνείται να συναινέσει επειδή κρίνει ότι δεν θα ικανοποιηθούν οι επιθυμίες του και ίσως για αυτοπροστασία αν έχει διακρίνει σινιάλα που τον ανησυχούν. Η κακοποίηση, αντίθετα, είναι μια επιθετική ενέργεια που ξεκινά από κάποιον άλλο. Ο οποίος σιγά που θα έχει πάρει συναίνεση για να κακοποιήσει,να έχει ασκήσει κάποιας μορφής αποπλάνηση μπορεί, αλλά αυτό δεν είναι συναίνεση. Ούτε τον εμποδίζει να κακοποιήσει η συναίνεση ούτε τον βοηθά.

Η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας (γνωρίζω ότι το έχω πει δύο φορές μέσα σε μια μέρα) δεν έχει σχέση με τον σαδισμό.

 

Eαν θελουμε να ειμαστε ΑΠΟΛΥΤΑ ειλικρινεις και ακριβεις με τους ορους που χρησιμοποιουμε, ναι ασφαλως και το bdsm ειναι μια εκλογικευμενη και εντος οριων σωματικη κακοποιηση με συναινεση. Ο ξυλοδαρμος ειναι μορφη κακοποιησης ακομη και εαν γινεται κατοπιν συμφωνιας. Γιατι σε τρομαζει αυτο;