Η γοητεία του εύπεπτου? ( Νηματάκι τετριμμένο κι ελαφρύ, του Politan το καμάρι )

Δεν ξέρω αν κατάλαβα...πιθανότατα απαντώ ό,τι να ναι..
Αν και δεν έχει τύχει να έχω κάτι κοντινό στις προυπάρχουσες εμπειρίες...θεωρώ ότι το εύπεπτο δεν είναι το ζητούμενο για εμένα ...Μαρέσει να έχω κάτι που δεν αντιλαμβάνομαι πλήρως δίπλα μου και να προσπαθώ να το προσεγγίσω ,αλλά μέχρι ως ένα σημείο...Αν μου εχει τραβήξει το ενδιαφέρον θα το προσπαθήσω μέχρι αηδίας για να τον κατανοήσω...μην πάθουμε κι έλκος όμως 

 

Εγω θα πω οτι απο το τιτλο του νηματος και μονο καταλαβα απο ποιον εχει γραφτει.Αυτο αν το σκεφτεις ειναι μεγαλο κομπλιμάν.Βγαινει ευκολα το στυλ σου ας πουμε απ τα γραπτα σου και δεν ειναι συχνο φαινομενο σ ολους τους υπολοιπους (μαζι μ εμενα) αυτο γενικα.Απο κει και περα,τι να πω με το που το διαβασα αισθανθηκα χαζη (δεν ειναι κι η πρωτη φορα αλλά πρώτη φορα μπερδευτηκα και δε καταλαβα τι διαβαζα...) μονο τη παρατηρηση στο τελος καταλαβα...Διαβασα και τα σχολια ολων μπας και μπω στο νοημα για να κανω τη καμποσα,δε με βοηθησανε...λες να μην εχω ξυπνησει καλα;γιατι ανησυχω μ αυτο τωρα!Θα προσπαθησω να μεταφρασω στον εγκεφαλο μου.Το νημα ειναι για το κατα ποσο δεχεται κανεις να κοπιασει σε μια ερωτικη σχεση ασχετης με bdsm;

 

Ανήκω στην κατηγορία @SAP , δεν αντιλαμβάνομαι επαρκώς τα ερωτήματα.

Πάντως, τα μη εύπεπτα, γενικότερα, προκαλούν είτε μετεωρισμό είτε εμετό. Συνήθως.

 

Κι εγώ που νόμιζα, ότι ήταν ένα απ' τα πιο απλά νήματα που έχω ανοίξει ποτέ μου.
Έχω αρχίσει ν' ανησυχώ, γιατί είμαι σίγουρος ότι το iq μου είναι πολύ χαμηλό και πολλών "συγκατοίκων" εδώ μέσα πολύ ανεπτυγμένο, για να έχουν προβλήματα κατανόησης των ερωτημάτων. Αν το έσπερνα με Κ, υ και λοιπά "κλασικά", ίσως και να ήταν πιο εύκολο σαν ανάγνωσμα. Σημειώνω την "ιδέα".

@vussinada μια χαρά το "έπιασες", ο πυρήνας εκείνος ήταν.

Υ.Γ.

Ευχαριστώ για την φιλοφρόνηση.

 

Ξεκιναω με μια παρατηρηση. Το συγκεκριμενο νημα ηταν απο τα πρωτα που ειχα διαβασει στο φορουμ. Τοτε οντως δεν ειχα καταλαβει αυτα που εγραφες και μαλιστα παρατηρησα μολις, οτι ειχα συνταχθει με το σχολιο της SAP. Λιγο καιρο μετα και εχοντας διαβασει πολλα δικα σου...μου φαινεται απολυτα κατανοητο και αναρωτιεμαι ως προς την πρωτη μου αντιδραση. Παρατηρηση κοινωνιολογικης φυσης.  

Στο θεμα τωρα...σαφεστατα και θα ηθελα ευπεπτες ερωτικες-συντροφικες σχεσεις. Συντάσσομαι απολυτα με τον στιχο απο το "η μοναξια του σχοινοβατη"...."ειδα πολλους που ζησανε για πλακα, ειδα και αλλους που το πηραν σοβαρα, και τραβηχτηκανε και ασχημα τραβιούνται και το πληρώσανε στο τελος ακριβα".
Στα παντα. Δεινοπαθησα και συνεχιζω ως ενα βαθμο να δεινοπαθω απο το ρημαδι το κεφαλι μου που εχει την ταση να υπερ-αναλυει τα παντα. Αυτη η αυτοκαταστροφη ξεκινησε γυρω στα 18 και τραβηξε για αρκετα χρονια.

Η συνειδητοτητα δεν φερνει την ευτυχια. Το αναποδο συμβαινει μαλλον. Το αναγνωριζω πλεον ευκολα και στους ανθρωπους γυρω μου. Οι πιο ψαγμενοι συνηθως ειναι και οι πιο δυστυχείς. Κουραστηκα βασικα και ψαχνω την εξοδο. Θελω ευπεπτες καταστασεις. Φόρα το καλο σου το χαμογελο και παμε. Μην ρωτας πως και γιατι. Σε γουσταρω με γουσταρεις, ολα καλα. Μην το ψαχνεις.

Η πραγματικοτητα μου βεβαια εχει μεγαλη αποσταση απο αυτο που περιγραφω. Και εκει παω στο επομενο ερωτημα. Κατα ποσο θα ιδρωνα. Ιδρωνω πλεον πολυ για να μεταδωσω την αυτη φιλοσοφια στη συντροφο. Την ειχα μαθει αλλιως βλεπεις. Παρολαυτα εχω επιλεξει τον δρομο μου. Και δεν αποκλινω...καπου θα με βγαλει. Ελπιζω να ναι καπου καλα και να μην εχω τοτε να λεω μονο για την δικη μου Ιθακη και την αξια της διαδρομης... 

 

Έξω ο καιρός είναι βροχερός και άρχισε να σκοτεινιάζει. Σιγά σιγά φτάνει ο λατρεμένος μου χειμώνας και τώρα είμαι καρφωμένος σ' ένα γραφείο, να διαβάζω και να γράφω. Θα ήθελα να σου απαντήσω με τον δικό μου τρόπο ( που σίγουρα θα ήταν και πολλών άλλων, που μάλλον θα ήταν επίσης πολύ καλύτεροι από μένα, στο να υφαίνουν με τις λέξεις ). Γι' αυτό επιφυλάσσομαι να το κάνω αργότερα, όταν δεν θα κουνιέται φύλλο έξω και οι περισσότεροι - θεωρητικά - κοιμούνται.
Έτσι, για να σ' ευχαριστήσω για τον χρόνο σου και για τον στίχο των Κατσιμιχαίων. Εύπεπτες ίσως ν' άρεσαν και να συνεχίζουν ν' αρέσουν και σε μένα οι σχέσεις. Αρκεί να είναι φτιαγμένες από πέτρα, ατσάλι και σκυρόδεμα. Βλέπεις, τα μαλακά υλικά συνεχίζω να μην μπορώ, ούτε να τα μασήσω, ούτε να τα καταπιώ, μου κολλάνε στα δόντια. Ιθάκη...Ανάθεμα σε κείνους που την έκαναν σύμβολο μιας αέναης επιστροφής. Γιατί κάποιους μαλάκες σαν κι εμένα, μας στοίχειωσαν ταξίδι. Πάψαμε να είμαστε άνθρωποι και γίναμε σάρκινος δρόμος, πότε σαν την εθνική Αθηνών-Τριπόλεως ( με τις μεγάλες ευθείες ) αλλά τις περισσότερες σαν την παλιά διαδρομή απ' την Κορινθία στην Μονεμβασιά ( μες στις φιδίσιες και κοφτές στροφές καθώς και στους γκρεμούς )...

Τελικά, μάλλον ξέφυγα και σου άφησα δυο σκέψεις μπερδεμένες νωρίτερα. Έτσι...απλά...αλλά κάτι μου λέει, ότι κι αν δεν τις καταλάβεις, τουλάχιστον θα τις νιώσεις. Και για μένα είναι κείνο που μετράει περισσότερο. Για σένα λοιπόν τόσο εκείνοι που ζήσανε για πλάκα, όσο κι εκείνοι που το πήραν σοβαρά...Για μένα, υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς, υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή, όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή.

Για σένα, για μένα και ίσως και για πολλούς άλλους...Στην υγειά μας...Σε μένα πάντως άρεσε πάντα να "πληρώνω ακριβά", δεν μπόρεσα ποτέ να δίνω "πενταροδεκάρες", ή θα μου σχιζόταν η "τσέπη" ή τίποτε...Βίτσια χαχαχα... 

 

Όλα καλά παππού μου αλλά με το δυσπεπτο τι γίνεται...?
Το τετριμμένο φυγήν αδύνατον....

 

Σόδα να το χωνέψουμε εγγονάκι μου. Εννιά σκέψεις για ένα ποίημα, εφτά λέξεις για ένα κρεβάτι, πέντε αγγίγματα για μια ψευδαίσθηση, τρεις ανάσες για έναν οργασμό κι ένα ψαλίδι για μια καρδιά πάνω σε μαξιλάρι ( ή σκουπιδοτενεκέ ή ταβάνι ).

Όλα είναι θέμα κατάλληλης εξίσωσης νεαρέ μου φίλε...Κατάλληλης εξίσωσης και ασυναίσθητης προοπτικής...

Τ' ακόλουθο για σένα... 



...Μου φαίνεται σα να 'ναι χθες, μα πάνε τόσα χρόνια
Ένα πρωί που παίξαμε σε κάποιο σινεμά
Σκαστοί από το σπίτι, με δανεικές κιθάρες
Όλα αρχίσανε νωρίς και τέλειωσαν αργά

Παράσιτα και μουσικές και μπερδεμένες λέξεις
Πειρατικοί στις γειτονιές εκπέμπανε τρελά
Με την κιθάρα γύριζες και ρώταγες να μάθεις
Πώς πιάνουν τους μπαρέδες, το μι, το σολ, το λα...

 

Τενεμπρα θα σε φαει η μετριοφροσυνη.Καλο αγαθο δε λεω, αλλά....ας της βαλεις οριο 
Λοιπον μιας κι επιασα τον πυρηνα ας πω κι εγω το κατιτις.
Γινεται σχεση χωρις κοπο;Οποια σχεση δε σε κοπιαζει και δε σε νοιαζει να προσπαθεις τοτε δε λεγεται σχεση...Εκει ειναι η ομορφια της σχεσης βασικα,στο να καταφερνεις καθε μερα να κερδιζεις τον αλλον και να κερδιζει κι ο αλλος εσενα.Περαν ολων των φθορων και προσπαθειων να αναγνωριζεις το ομορφο της σχεσης και το λογο που ειστε μαζι.Ο κοπος ειναι ευχαριστος και το ζητουμενο θα ελεγα,γιατι δειχνει οτι δε προκειται για χλιαρη κατασταση ουτε για ονειροπαρμενη σχεση ουτε για ξεχασμενη σχεση.Ολες οι ανθρωπινες σχεσεις θελουν κοπο και συμβιβασμο (με την καλη εννοια κι οταν κι οι δυο συνεισφερουν σ αυτο,ισως οχι την ιδια στιγμη κ ουτε στα ιδια πραγματα αλλά εστω προσπαθουν κι οι δυο με το τροπο που ο καθενας τους γνωριζει και μπορει).Αν ειναι μονοδρομη η προσπαθεια κι ο καθε κοπος,προκειται για σχεση ανυπαρκτη ουσιαστικα...Βεβαια δεν εννοω οτι για να κανεις κινησεις πρεπει να δεις τι κανει ο αλλος,αυτο ειναι κουτο.Δινεις ο,τι θελεις οποτε θελεις κι ευχεσαι να εκτιμηθει.Αν δεν εκτιμηθει,απλως λες κριμα και στοχευεις αλλού.Καπως ετσι δεν ειναι τα πραγματα;

 

Για μένα έτσι όπως τα είπες, είναι vussinada. Βέβαια, κάποτε καταφέρνουμε να κάνουμε τα λόγια μας πράξη, άλλοτε όχι.
Το σημαντικό είναι να προσπαθούμε. Ως προς την μετριοφροσύνη, ας με φάει και κάτι μην και χάσω κανά κιλό ( εκτός απ' το άγχος χαχα. ). Χιουμοράκι. Σ' ευχαριστώ ειλικρινά για το πέρασμα σου  

 

Λοιπόν παππού μου...
Εμένα τελικά μ'αρέσουν τα δυσπεπτα....Δεν λέω καλά και τα εύπεπτο....αλλά το δυσπεπτο έχει άλλη χάρη....ρε αδερφέ....
Το παλεύεις,σε θυμώνει...αλλά εκεί σαν το κρεμμύδι ένα πράγμα πολλοί δεν το χωνεύουν αλλά άλλη γεύση το φαγητό με κρεμμύδι....
Θα μου πουν τώρα τι παράδειγμα είναι αυτό...? Εύπεπτο θα πω εγώ.....
Ετούτο δικό σου παππού μου.....

 

Θέμα ουρανίσκου και στομαχιού εγγονάκι μου...Εγώ μαζί σου...Κι όσα δεν μπορώ να εκφράσω με λέξεις, σ' αυτή την μελωδία...
Πάω να πάρω την νύχτα ( challenge το έκανα το νήμα   )