Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Χτύπα..
Δυνατά..
Πιο δυνατά, σου λέω..
Μαστίγωσέ με μέχρι να μελανιάσει κάθε σκέψη,
να ματώσει κάθε όνειρο που έκανα για μας..
Χάιδεψε με, μέχρι να πεθάνει ο νους απο τα βασανιστήρια της θύμισής σου..

~ Γεώργιος Δ. Σταματόπουλος ~

 

 

Εγώ είμαι από γυαλί είπε.
Δεν φοβάμαι...
Το πολύ πολύ να σπάσω και να γεμίσω φεγγάρια το πάτωμα.

Σταύρος Σταυρόπουλος

 

Παντα τρως εκεινον που αγαπας.
Γιατι σ αυτη την εξη ποιος ν' αντισταθει;
Το πιο γλυκο ροδο παντοτε μασας,
Γιατι η γευση του σου φερνει ταραχη.
Παντα καταβροχθιζεις την πιο τρυφερη καρδια,
Γιατι ειναι εδεσμα που σου τονωνει την ψυχη,
Γι' αυτο κι εγω εφαγα την καρδια σου μια βραδια,
Γιατι απ' ολες εσενα αγαπαω πιο πολυ.

Kim Newman

 

Απάντηση - Carol Ann Duffy

Αν ήσουν καμωμένη από πέτρα,
το φιλί σου απολίθωμα να σφραγίζει τα χείλη,
τα μάτια σου μάρμαρο αόμματο στο άγγιγμα μου,
οι γκρίζες παλάμες σου λιμνούλες βροχοσταλιάς για τα πουλιά,
οι χυτοί σου μηροί ψυχροί σαν ποταμοί σε πάγο παγιδευμένοι,
αν ήσουν πέτρα, αν ήσουν καμωμένη από πέτρα ναι, ναι.

Αν ήσουν καμωμένη από φωτιά,
η κεφαλή σου Μέδουσας, άγριας φλόγας συριγμός,
η γλώσσα σου μασιά πυρακτωμένη στο λαιμό,
η καρδιά σου κάρβουνο μικρό στο στέρνο σου να λάμπει,
τα δάχτυλα σου καυτοί αναμμένοι πυρσοί πάνω στη σάρκα,
αν ήσουν καμωμένη απο φωτιά, ναι, ναι.

Αν ήσουν καμωμένη απο νερό,
η φωνή σου βρυχηθμός αφρισμένου καταρράκτη,
η αγκαλιά σου δίνη να με στροβιλίζει,
το στήθος σου λίμνη βαθιά και σκοτεινή, πνιγμένων τροφός,
το στόμα σου, ωκεανός, κάθε ανάσα σου κύμα που αναβλύζει,
αν ήσουν νερό, αν ήσουν καμωμένη από νερό, ναι, ναι.

Αν ήσουν καμωμένη από αέρα,
το πρόσωπο σου άδειο, απέραντο σαν ουρανός,
τα λόγια σου ανεμοσκορπίσματα αντί ουσιαστικά,


οι κινήσεις σου ριπές ξαφνικές εν μέσω νεφών,
το σώμα σου μονάχα αύρα το ρούχο μου να ανεμίζει,
αν ήσουν αέρας, αν ήσουν καμωμένη από αέρα, ναι, ναι.

Αν ήσουν καμωμένη από αέρα, αν ήσουν αέρας,
αν ήσουν καμωμένη από νερό, αν ήσουν νερό,
αν ήσουν καμωμένη από φωτιά, αν ήσουν φωτιά,
αν ήσουν καμωμένη από πέτρα, αν ήσουν πέτρα,
ή τίποτα δεν ήσουν από όλα αυτά, παρά στ' αλήθεια θάνατος,
η απάντηση είναι ναι, ναι.

 

 

Puisque le temps me dévore
et que l’amour n’existe pas
je vais reprendre du chocolat

(jacques dor)

 

Αγάπη...Δεν υπάρχει αγαπη.αγνή άδολη πίστη αγαπη.μονο των γονιών προς το παιδί τους.Όλες οι άλλες?ψευδαισθήσεις ειναι...αγαπάμε μόνο μέχρι κ αν κ όποτε.
Εγωισμός