Σκέψεις γύρω απ το 24/7..

Ίσως για κάποιους/ες η μιζέρια αγαπάει την παρέα. Αλλά όση παρέα και να έχει, μιζέρια παραμένει.
Κάποιοι ψάχνουν/θέλουν το 24/7, κάποιοι άλλοι όχι. Κάποιοι αναζητούν/τους αρέσει τ' όποιο "βαθύ" συναίσθημα, κάποιοι άλλοι όχι. Για κάποιους το 24/7 μπορεί να υπάρχει και εξ αποστάσεως, για κάποιους άλλους όχι.
Δική μας η επιλογή το αν και σε ποιους ανήκουμε - κι αναλόγως πορευόμαστε -.
Πάντως, την τελευταία φορά που το κλούβιο μου μυαλό έκανε λίγες στροφές, θυμήθηκα ότι, όσο και n\ προσπαθήσω να πείσω - ή ακόμη καταφέρω να πείσω - τον οποιονδήποτε για το "σωστό/ορθό" των απόψεων μου, σε κάποιο σημείο θα κλείσει η "συζήτηση" ( εδώ, έξω απ' εδώ ) και θα μείνω εγώ με την ζωή μου - στην οποία ο όποιος συνομιλητής μου δεν θα είχε καμία θέση -.
Άρα, εξ αντανακλάσεως στα μάτια του σίγουρα δεν θα είχε κανένα νόημα, να την ζω. Αφού σε κείνη δεν θα είχε την παραμικρή επιρροή. Κι εκείνη η συνειδητοποίηση θα ήταν - πάντα για μένα - η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο "κάτι μου μένει" απ' την όποια κουβέντα και στο "δεν μου έμεινε τίποτε". Ως προς τα θέσφατα και τις συμπαντικές αλήθειες, αν και όποιες έχω, θ' αφορούσαν μονάχα το σύμπαν/εμένα.

Αυτά, άλλη μια "εποικοδομητική" μέρα με την Συμφωνική των Κωφών καθώς εκτελούν το πολλοστό τους κονσέρτο. Τουλάχιστον ν' αφουγκραζόταν ο καθένας τους τον ήχο του οργάνου, που θα έπαιζε. Γιατί εκείνα των "συναδέλφων" του μέχρι και βουλοκέρι βάζει στ' αυτιά, για να είναι σίγουρος, ότι δεν θα υπάρξει η παραμικρή πιθανότητα ν' ακούσει ούτε μια νότα.  

 

Όπως το βλέπω εγώ 24/7 είναι τρία πράγματα.

Πρώτο είναι το υποτακτικό μέλος να λειτουργεί συνέχεια με τον τρόπο που ξέρει ότι αρέσει στο κυριαρχικό μέλος.
Δεύτερο είναι το υποτακτικό μέλος πρωτίστως να ενδιαφέρεται για την κρίση του κυριαρχικού μέλους για κάθε κίνηση του/της.
Και τρίτο είναι η διάθεση (και όχι κατ' ανάγκη η δυνατότητα) για 24/7 διαθεσιμότητα από την πλευρά του υποτακτικού μέλους.

Για κανένα από τα παραπάνω δεν πιστεύω ότι απαιτείται η συνεχής παρουσία του κυριαρχικού μέλους στην ζωή/καθημερινότητα του υποτακτικού, δεν θεωρώ καν ιδανική την 24/7 συμβίωση για πάρα πολύ μεγάλα διαστήματα, οι περισσότεροι νομίζω χρειαζόμαστε κάποια διαλείμματα.

Προσωπικά θεωρώ ότι το 24/7 είναι η πιο δύσκολη να επιτευχθεί και συνάμα η πιο ιδανική μορφή σχέσης ασυμμετρίας.
Ειδικά για το υποτακτικό μέλος που στην ουσία για τα πάντα "αράζει" στην λογική και τις εντολές του κυριαρχικού μέλους.

 

Αν δεν σου κάνει κόπος... μιας και εγώ δεν ξέρω τι είναι το 1950 style household μπορείς λίγο να το αναλύσεις ή αν έχεις υπόψιν σου κάποιο σχετικό νήμα να το παραθέσεις;
Απο το λίγο που είδα στο google εχει να κάνει με το νοικοκυριό.... εξερετικά ενδιαφέρον θα έλεγα  

 

Ένα σχετικά καλό ανάγνωσμα είναι αυτό https://www.google.co.uk/amp/s/dark...hold-in-bdsm/amp/?client=ms-android-orange-gb .

Από κει και πέρα γενικά το 1950ς το αναφέρουν σαν παράδειγμα όταν θέλουν να δείξουν ότι μια 24/7 δυναμική δεν είναι κάτι το έξω πραγματικό; εχει ξανασυμβει στο παρελθόν με άλλα κίνητρα και κριτήρια βέβαια απλά πάντα το θεωρώ εξαιρετικό παράδειγμα και αναλογία.

 

Σε ευχαριστώ πολύ θα το τσεκάρω   Στην ίδια πηγή με πήγε κ εμένα το google.

 

Εάν θέλεις κάτι πιο ψαγμενο τα βιβλία το Jay wiseman είναι ίσως η καλύτερη αρχή.

 

Για άνδρα Κ και γυναίκα υ προφανώς αναφέρεσαι, αν και είναι περιοριστικό αυτό το πλαίσιο και μονομερές.
Όπως και να 'χει, βρίσκω αυτήν την αναλογία ατυχή καθώς ήτο μια περίοδος καταπίεσης των γυναικών χωρίς κριτήρια συναίνεσης αλλά αυτονόητης υποταγής.

 

Αυτό το πλαίσιο είναι περιοριστικο και μονομερες μόνο αν το δεις ως το lifestyle αυτό εκτός του bdsm. Οι περισσότεροι φίλοι μου που το έχουν υιοθετήσει είναι gay άντρες. Οπότε ίσως για αυτό το έχω στο μυαλό μου σαν καλό παράδειγμα.
Τώρα όσον αφορά την περίοδο κατά πίεσης κ αυτονοητης υποταγης καμία αντίρρηση αλλά για αυτό αναφέρθηκα συγκεκριμένα στο πως έχει υιοθετηθει αυτό το lifestyle εντός bdsm. Και εξακολουθεί να μου φαίνεται ενα απο τα καλα παραδείγματα όταν θες απλά να εξηγήσεις κάπως χαλαρα την δυναμική.

 

Βρίσκω άκομψο, εάν όχι επικίνδυνο, να παραλληλίζεται μια φόρμα κοινωνικής γυναικείας κααταπίεσης (όπου απομεινάρια παραμένουν έως σήμερα) ως ένα μοντέλο που "λειτουργούσε" και στο παρελθόν. Η συνταγή του μοντέλου ήτο "επιτυχημένη" επειδή στηριζόταν στην καταπίεση δίχως συναίνεση.

 

Μαλλον δεν εκφράζομαι καλά. Δεν πειράζει άλλωστε είναι πολύ μεγάλη κουβέντα για να εξηγήσω πως ακριβώς το σκέφτομαι και γτ το θεωρώ καλό παράδειγμα με την προϋπόθεση ότι έχουν γίνει συγκεκριμένες αφαιρέσεις και παραδοχες. Ίσως κάποια στιγμή να το συζητήσουμε αναλυτικά να μην σπαμαρω κι το νήμα. Καλό απόγευμα.

 

Ενδεχομένως.

Επίσης.

 

Ω, clarisse, ο εκνευρισμός δεν βοηθάει στην ανάπτυξη ενός γόνιμου διαλόγου, δεν νομίζεις;
Θα ήταν προτιμότερο να προσπαθήσεις να θεμελιώσεις τις απόψεις σου, παρά να μου κατεβάσεις τον γούγλη για να μου πείς ουσιαστικά οτι στηρίζεις τη θεωρία σου σε ένα παρωχημένο όρο , άσε που δεν είσαι σε θέση να γνωρίζεις αν και τι έψαξα εγώ στο ιντερνετ.
Ας θυμηθούμε όμως ξανά τα λόγια σου:

"Ο λόγος που κάποιοι άνθρωποι κάνουν σχέσεις 24/7 είναι ότι κάποια στιγμή στη ζωή τους κατανοούν πώς να κάνουν καλή χρήση της ζωτικής τους ενέργειας. Ο έχων περίσσεια, νιώθει την ανάγκη να προσφέρει ένα τμήμα της δικής του ενέργειας σε κάποιον που έχει έλλειμμα. Και ο έχων έλλειμμα αναζητά αυτόν που έχει περίσσεια, έτσι ώστε να μπορέσει να ωφεληθεί όσο περισσότερο γίνεται. Τότε ο ένας ηγείται και ο άλλος ακολουθεί, ο ένας ελέγχει και ο άλλος ελέγχεται. Αυτή η ανταλλαγή ενέργειας είναι πάντα ερωτικής φύσεως, ακόμη και αν πρόκειται για τον πνευματικό μας, τον δάσκαλο μας στο δημοτικό, τον πατέρα μας ή τον Μάστερ μας. (Γι αυτό ο Αλκιβιάδης ερωτεύθηκε τον Σωκράτη.)"

Ξέρεις κάτι, αν αντί γι αυτή την επιστημονικοφανή άποψη έγραφες π.χ "Ο λόγος που κάποιοι άνθρωποι κάνουν σχέσεις 24/7 είναι ότι καυλώνουν στην ιδέα της απόλυτης και διαρκούς ασυμμετρίας, η παραχώρησης /ανάληψης ελέγχου και θέλουν να το ζήσουν", ή "Ο λόγος που κάποιοι άνθρωποι κάνουν σχέσεις 24/7 είναι ότι μόνο μέσα απο αυτό το είδος σχέσης αισθάνονται πλήρεις, ή ευτυχισμένοι", μέχρι και λάϊκ θα σου 'βαζα.

Ερχεσαι όμως και μας σερβίρεις χωρίς κανένα ίχνος έστω αίρεσης ή αμφιβολίας ,την άποψη της ζωτικής ενέργειας, ωσάν να μας παρέδιδες μάθημα στο αμφιθέατρο.
Δεν ξέρω για το υπόλοιπο ακροατήριο, αλλά εγώ έχω το μικρόβιο της αμφισβήτησης , της διερώτησης και της διαύγασης κάθε έννοιας, αντίληψης, άποψης ή θεωρίας μου σερβίρεται απο καθέδρας. Αυτό έκανα και στην περίπτωσή σου.
Προφανώς οι εσωτερικές συγκρούσεις της σκέψης μου δεν με συγκροτούν ικανώς ως άτομο ώστε να καταπίνω αμάσητες αυθαίρετες απόψεις.

Δεν βοηθάς όμως και σύ να αναπληρώσω αυτό το έλλειμμα το ενεργειακό που σωρεύεται εντός μου, αντίθετα, στην απάντησή σου με βομβαρδίζεις με νέους αφορισμούς που σε συνδυασμό με την πρώτη τοποθέτηση σου μου γεννούν νέους προβληματισμούς.
Πρόσεξε λίγο τι καταλαβαίνω εγώ απο αυτά που λές:

Oι υποτακτικοί που αναζητούν σχέσεις 24/7, είναι άτομα μη συγκροτημένα λόγω ατέρμονων εσωτερικών συγκρούσεων , που τους προκαλούν έλλειμμα ζωτικής ενέργειας, και έρχονται οι κυρίαρχοι, άτομα συγκροτημένα επειδή δεν έχουν εσωτερικές συγκρούσεις και με περίσσεια ζωτικής ενέργειας και την προσφέρουν στους ελλειμματικούς.

Πέραν του ότι συνεχίζεις απτόητη να χρησιμοποιείς το εφεύρημα της ζωτικής ενέργειας ,θεωρείς και δεδομένο πως οι ελλειμματικοί ,δηλαδή οι υποτακτικοί είναι τέτοιοι επειδή έχουν εσωτερικές συγκρούσεις άρα δεν είναι συγκροτημένοι.


Πότε ακριβώς κάναμε την κουβέντα για την οριζόντια ή κάθετη αξιολόγηση των στάτους; Τι λέγαμε εκεί;...