Σκέψεις γύρω απ το 24/7..

Δογματική δεν υπήρξα ποτέ, πάντα μιλάω για τον εαυτό μου και για την πάρτη μου, βιωματικά και αληθινά, ούτε μπαστούνι έχω καταπιεί, ούτε ρέκτη θεωρώ τον εαυτό μου, σε αντίθεση προφανώς με την αφεντιά σου που πρόλαβες και τα μαθες όλα και μάς κουνάς μονίμως το δάχτυλο. Όσο για τις ψυχαναλύσεις, άστο, δεν το χεις, σου μιλάω εντίμως, θέλεις πολλές ακόμη ώρες στα ντιβάνια για να λύσεις τα δικά σου προβλήματα προτού ασχοληθείς και με τους άλλους κοπελιά. Κρύβεται όποιος φοβάται κι εγώ δεν συγκαταλέγομαι σ΄αυτούς. Να ελέγξεις πρώτα εσύ το θυμικό σου και τις απρόκλητες επιθέσεις στο άπαν σύμπαν κι άσε τους υπόλοιπους και την κριτική παντός επιστητού. Κουράζεις και είσαι απελπιστικά προβλέψιμη κιόλας, πάντα τα ίδια λέγεις, πάντα με τον ίδιο τρόπο την πέφτεις στις απόψεις που νιώθεις να σου πατάνε τον κάλο, θράσος να αναφέρεσαι στο θυμικό των άλλων, όταν το δικό σου ποτέ δεν μπορείς να το μαζέψεις, που θα μάς κάνεις και ψυχανάλυση. Έλα παππού να σου δείξω που το χει η γιαγιά, νταξ, αυτό κι αν είναι ο ορισμός του φαιδρού...

 

Πάλι ξεκούρδιστο είναι το βιολί.

 

Και το ντέφι σπασμένο.

 

To 24/7 είναι αντιστρόφως ανάλογο του πεδίου αντίληψης ενός ατόμου και ευθέως ανάλογο της ικανότητάς του για δημιουργία/αντίληψη αναλογιών.
Αααααυτάαααα...

 

Πώς θα μπορούσε να εκνευριστεί κανείς με κάποιον που απλώς βρίσκεται δυο σελίδες πιο πίσω στο ίδιο βιβλίο; Το σημαντικό είναι να γυρίζει κανείς τις σελίδες. Και να κατανοεί αυτά που διαβάζει, αντί να θυμώνει.

Δεν θεωρώ ότι υπάρχει καμία ανάγκη να στηρίξω περαιτέρω τις απόψεις μου. Και ασφαλώς δεν έχω καμία αμφιβολία περί αυτών. Είναι δοκιμασμένες. Όπου χρειάστηκα τεκμηρίωση, τεκμηρίωσα. Ο καθένας ας κάνει ότι καταλαβαίνει με τις δικές του απόψεις.

Όσον αφορά την χιλιο-πιπιλισμένη καραμέλα ότι τάχατες οι άνθρωποι κάνουν τα πάντα επειδή καυλώνουν ή όχι, θα μου επιτρέψεις να μην πιπιλίσω - διότι είμαι και σιχασιάρα. Ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν να ακολουθήσουν την επιθυμία - και όχι την ανάγκη.

Δεν μπορώ δυστυχώς να πω κάτι σχετικά με την αξιολόγηση των στάτους, διότι δεν γνωρίζω τα κριτήρια.

 

Deja vu και βάι - βάι...
Ούτε καν Όι, όι μάνα μου...

 

Συντάσσομαι με @brenda για τα παχιά, παχιά παπλώματα  
Συντάσσομαι με @AuroraBorealis για το ότι το 24/7 έχει να κάνει με το να είναι κανείς διατεθειμένος 24/7 ακόμη και αν δεν είναι διαθέσιμος 24/7  
Συντάσσομαι με @underherfeet ότι οι υποτακτικοί δεν είμαστε κατ' ανάγκην ανερμάτιστοι , ούτε τρέχουμε σα Λούκυ Λουκ 24/7 να ρίξουμε στη σκιά μας  
Σκέφτομαι επίσης (και ξέρω   ) ότι το 24/7 είναι 24/7 και για τους Δ/δυο. Μια αλυσίδα δένει όχι μόνον αυτόν που τη φοράει αλλά και το χέρι αυτού που την κρατάει. Και εξίσου ισχυρά.
Σκέφτομαι (και με έμαθε ο Έτερος   ) ότι το 24/7 έχει να κάνει με την εγγύτητα. Όποιος απομακρύνεται από τον άλλο (χωρικά, συναισθηματικά, νοητικά), σπάει το 24/7, όποιες και αν είναι οι κατά δήλωσιν προθέσεις.

 

Ευτυχισμενος σκλαβος αυτος που θα εχει την τυχη να γνωριση Εναν Αφεντη που θα τον εμπνευση να ζησει 24/7

 

Yπαρχει και το 24/7 που περιλαμβανει μη εξοδο απο τον χωρο "εγκλεισμου" για αρκετες μερες... Δεν ειναι μονο το νοερο 24/7 σε πλατωνικο επιπεδο οπου η φυσικη παρουσια δεν ειναι 24/7 αλλα 1 ωρα την ημερα ή κατι τετοιο....

 

24/7 είναι η διαθεσιμότητα του υ.
Ο/Η Κ επιλέγει αν θέλει να το έχει κολλημένο επάνω Του/Της σαν βδέλλα ή να το βλέπει μια φορά το μήνα.

 

δεν είναι το 24/7 να χει το "υ" τον "κ" κλεισμένο στο βρακί του;
 

 

Αυτό είναι το ασφαλές 24/7