ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ, ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ....

Ζήτω οι τρελοί και θαρραλέοι ηδονιστές όπου γης... Ανάβεις φωτιές... Α.

 

Σε ευχαριστώ πολύ. Το εννοώ.

 

Υποκλίνομαι στον ηδονισμό

Αν υπάρχει θεός, ένα είναι το όνομα του
Διόνυσος !!!!!

 

Ταυτίστηκα..απόλυτα!

 

Σκεφτόμουν πόσα βιώματα μου θα μπορούσα να γράψω σε αυτό το νήμα.
Και πράγματι ίσως να γράψω κάποια, γιατί όχι;
Η @MauveDelastrange εξάλλου έβαλε τον πήχη τόσο πολύ πολύ ψηλά που θα έπρεπε να δείξουμε όλοι μια διάθεση να πάμε προς τα εκεί  
Διαβάζοντας όμως τον τίτλο και το εισαγωγικό, έκανα μερικές σκέψεις... Και είπα να γράψω πρώτα αυτές (μα πόσο ξενέρωτη;;   ).

Είναι πράγματι η θεωρία και η πράξη δυο κόσμοι; Και αν ναι τους χωρίζει το χάος;

Η θεωρία χωρίς την πράξη είναι τα ιδεολογήματα. Και όταν τα ιδεολογήματα πάνε να μεταφραστούν σε συμπεριφορά (δηλαδή μια τάση προς πράξη) γίνονται φασισμοί.
Η πράξη χωρίς τη θεωρία είναι η χυδαιότητα. Μια χύδην συμπεριφορά δηλαδή που άγεται και φέρεται από ό,τι και όπου λάχει. Δεν προσφέρει απόλαυση, δεν προσφέρει χαρά, δεν προσφέρει καύλα.
Η θεωρία και η πράξη όταν είναι ένας κόσμος, είναι ο κόσμος της εμπειρίας.
Η θεωρία και η πράξη τροφοδοτούν η μια την άλλη. Μέχρις ότου παράξουν ένα αποτέλεσμα κουρνιάζουν και οι δυο κάτω από τη φτερούγα της λογικής.
Αυτές ήταν οι σκέψεις μου  

 

«Με τους άλλους μιλάμε ώρες, κανονίζουμε τι θα κάνουμε για να πάνε όλα καλά και στο τέλος άλλο βγαίνει, με εσένα δεν είπαμε σχεδόν τίποτα και ήταν τόσο τέλεια!!»….την άκουσα να λέει κάπου μέσα στο aftercare…Και τι δεν είπε… και να πεις ότι είχαν πάει και όλα τέλεια… παπάρια… Ραντεβού Κυριακή 11 τo πρωί για session εμ πώς να πάνε όλα τέλεια άμα ξεκινάμε έτσι… άκου εκεί 11 το πρωί κυριακάτικα!

Έχω πιεί λίγο καφέ και έχω ξεκινήσει για να είμαι στο σημείο συνάντησης στην ώρα μου, με το που φτάνω, σκάει μήνυμα στο κινητό από την τύπισσα «στις 11.30 χίλια συγνώμη».

Καύλα;

Όχι. Καύλα ήταν όταν διαπίστωσα ότι είχα ξεχάσει και τα τσιγάρα σπίτι… και κανένα περίπτερο στον ορίζοντα.

Ομγκ… μισή ώρα διαλογισμός να εισέρθω σε βαθύτερα επίπεδα συνείδησης γιατί το πάνω επίπεδο δεν τραβάει…. Με την τύπισσα είχαμε πει πραγματικά ελάχιστα, εγώ τις είχα περιγράψει στο ελάχιστο τι γουστάρω για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είχε και πολύ ενδιαφέρον το όλο θέμα από την στιγμή που δεν συμμετείχε και πολύ στους διαλόγους μας και αργούσε επίσης να απαντήσει στα Mails. Ένα αόριστο μου αρέσεις σου αρέσω και μια διάθεση από πλευρά της να βρεθούμε κατευθείαν για session μου είχαν κάνει εντύπωση.

Εν τέλει κατάφερα και ήμουν ήρεμος και αυτό το κατάφερα λόγο της μουσικής που άκουγα στο αμάξι όσο περίμενα. Όταν κατέφθασε, με το που άνοιξε το στόμα της να μιλήσει, αφού της συστήθηκα, η φωνή της έβγαινε από το στόμα της πάνω σε τρεμάμενα κύματα άγχους και το βλέμμα της ήταν καρφωμένο στο πεζοδρόμιο.

«Έχεις λίγο άγχος ε;» της απάντησα

«Πάντα την πρώτη φορά» ψελλίζει… την πιάνω χεράκι –χεράκι (τι γλυκό) και κατευθυνόμαστε προς το αμάξι. Με το που κλείνουν οι πόρτες την φιλάω κατευθείαν στο στόμα. Μπορώ να πω ότι τα χείλι μου βρήκαν άμεσα ανταπόκριση από τα δικά της στο χορό που πήγαν να στήσουν, αλλά η γλώσσα μου σε μια προσπάθεια αναζήτησης παρτενέρ τράκαρε πάνω σε ένα τοίχο από δόντια που είχαν παραταχτεί λες και περίμεναν επίθεση από ματ σε διαδήλωση, αλλά όχι και τόσο καλά γιατί στην δεύτερη προσπάθεια ο δρόμος για μια βαθύτερη προσέγγιση άνοιξε και τον διαβήκαμε για λίγο. Μόλις ξεκόλλησα από το στόμα της την είδα να χάσκει με ένα αναψοκοκκινισμένο πρόσωπο. Ούτε που κατάλαβε από που ήρθε αυτό. Καλά πάμε. Έπειτα στην διαδρομή προς το σπίτι η κατάσταση ήταν πολύ πιο άνετη, το αναψοκοκκίνισμα έκανε την δουλειά του, έλιωνε τους πάγους σιγά σιγά .

Μπαίνουμε σπιτι, ζέστη, θαλπωρή, γουτσου-γουτσου μωρέ. Φτιάχνω δύο καφέδες αράζουμε σαλόνι, μιλάμε, πίνουμε καφέ ,φιλιόμαστε, καπνίζουμε όλα αυτά σε ακανόνιστη σειρά (bdsm δε παίζουμε λέμε!!).Σε κάποια φάση βάζει το χέρι της μέσα στην φόρμα μου ,ναι σε κάποια φάση έβαλα φόρμα και μπαντόφλες, ε Κυριακή ρε παιδιά..σπίτι μου ήμουν, και που λέτε αρπάζει το πούτσο μου και αρχίζει και μου το παίζει και ταυτόχρονα με έναν βαθύ βαρυσήμαντο τόνο στην φωνή της μου λέει… «με έχεις κάνει και αισθάνομαι πολύ άνετα μαζί σου» και συνέχιζε να τρομπάρει. «Σωωωώπα δε φαίνεται!!» σκέφτηκα αλλά δε της είπα τίποτα, αποφάσισα στιγμιαία να εγκαταλείψω το σώμα μου και να ξαναζήσω την σκηνή σαν παρατηρητής όπου απόλαυσα το μαύρο χιούμορ και την παραδοξότητα από τα οποία ήταν ποτισμένο το σκηνικό. Θυμηθείτε την φωνή της πριν μισή ώρα.

Αλλά εδώ είμαστε για άλλα. Γι αυτό σηκώνομαι από το καναπέ, βάζω μουσική… « μισό έρχομαι» της λέω και επιστρέφω στο σαλόνι με μια βαλίτσα με toys,την ακουμπάω στο καναπέ βγάζω από μέσα το λιπαντικό και το ακουμπάω στο τραπέζι. Κάθομαι στο κέντρο του τριθέσιου καναπέ και της ζητάω να ξαπλώσει πάνω στα γόνατά μου μπρούμυτα ώστε να έχω μπροστά μου τον κώλο της. Το κάνει με προθυμία. Σηκώνω την φούστα της και αντικρίζω την όμορφη κωλοχαράδρα της και το λαχταριστό μουνάκι της, το κιλοτάκι και το διχτυωτό καλτσόν είχαν λιποτακτήσει πιο πριν στην μάχη του μπαλαμουτιού. Βρίσκω την σφήνα (αυτήν με την ουρά,ναι ναι !!) και την κρατάω στο ένα μου χέρι έτοιμος να γεμίσω τα ακροδάχτυλα του άλλου χεριού μου με το λιπαντικό και να της την καρφώσω. Απλώνω το χέρι μου να πιάσω το λιπαντικό και διαπιστώνω ότι…γκμμμμ λίγα εκατοστά με χωρίζουν από αυτό!!! γκμμμμ

«Όχι ρε πουστη μου, δε μπορεί να συμβαίνει αυτό» σκέφτηκα και τεντώθηκα λίγο παραπάνω μπας και καταφέρω να πιάσω το τραπέζι και να το σύρω προς το μέρος μου αλλά μάταια . Το τραπέζι, ένα παραλληλόγραμμο ξύλινο πράμα με ένα τζάμι στο πάνω μέρος του που στηριζόταν στα ξύλινα άκρα πραγματικά απείχε χιλιοστά από τα δάκτυλα μου και έτσι σκέφτηκα να κάνω άλλη μία προσπάθεια και μάλιστα γρήγορα… συντονισμός μαΪ μαν μου..λίγη παραπάνω ώθηση χρειάζεται, όσο χρειάζεται για να μπορέσεις να υπερβείς το βάρος της υπό και να πλησιάσεις το τραπέζι και να το πιάσεις και αφήνεσαι πίσω ,με βασική προϋπόθεση να μην πέσει κάτω η άλλη! απλά πράματα …και ναι! Δίνω όσο χρειάζεται και πιάνω το τζάμι του τραπεζιού η υπό δε πέφτει, το τραπέζι κουνιέται προς το μέρος μου και φαντάζει κωλοτρυπίδα να με πλησιάζει… και ναι! «Δε παίζομαι» σκέφτομαι, και την στιγμή που το σκέφτομαι ξεκολλάει το τζάμι από τα τέσσερα άκρα του τραπεζιού και βλέπω το τζάμι να πάλλεται και να ακροβατεί στα τρία άκρα, τα φλιτζάνια να κουτουλάνε με τα ποτήρια πιτσιλώντας καφέ και να κόβουν βόλτες αγκαζέ πάνω στο τζάμι, το λιπαντικό να βουτάει στο πάτωμα και η υπό!!! Ω! η υπό να έχει το κεφάλι της γυρισμένο προς την μέσα πλευρά του καναπέ να μην έχει πάρει γραμμή!! Να περιμεεεεεεενει!!!

Αυτό είναι που λέμε καλή αρχή!!

«Για σήκω λίγο» της λέω ήρεμα προσπαθώντας να μην γελάσω με το γελοίο της υπόθεσης και αυτή λες και βγήκε από λήθαργο γυρνάει το κεφάλι και βλέπει το σαματά, δεν αντιδρά , σηκώνομαι φτιάχνω το τραπέζι παίρνω το λιπαντικό και της λέω «το πάμε άλλη μία;». Πρόθυμη ξανά… στα γονατά μου… βάζω μία γερή δόση λιπαντικού στο κώλο της, και δεύτερη -ε είναι κάπως μεγάλη η σφήνα συνήθως θέλει λίγη ώρα..τουλάχιστον σε ότι μου έχει τύχει μέχρι τώρα-, αρχίζω να βάζω την σφήνα σιγά σιγά …και να που γλίστραει μέσα της και να μπαίνει με μια κίνηση… με χαρακτηριστική ευκολία. Εντυπωσιάστηκα. Της ζητάω να κάτσει στα γόνατα στο πάτωμα και το κάνει, πιάνω ένα σχοινί για να της δέσω το στήθος και με την άκρη του ματιού μου βλέπω την σφήνα να βγαίνει μόνη της από την τρύπα της και να πέφτει στο χαλί! …ασχολίαστο. Κάπου εκεί σκέφτηκα ότι αν την δέσω έτσι όπως πάμε θα δεθώ και εγώ κατά λάθος …ωραία πήγε και με την σφήνα ε;

Κάθομαι στα γόνατα από πίσω της και της περνάω το σχοινί κάτω από το στήθος την ακουμπάω με το κορμί μου στην πλάτη της και της μυρίζω το λαιμό, είναι καύλα. Τελειώνω το δέσιμο του στήθους, ευτυχώς χωρίς παρατράγουδα, και τα βυζιά της υπό την πίεση των σχοινιών έχουν πεταχτεί και στέκουν σαν αγέρωχα παγόβουνα που αδημονούν να εξερευνηθούν, οι ρόγες της, οι πέτρινες κορυφές τους να με καλούν. Σηκώνομαι και γονατίζω ξανά μπροστά της αυτήν την φορά .Την φιλώ στο στόμα, γλύφω τις ρόγες της, παίζω με το μουνακι της, στάζει.

Το τι ακολούθησε μετά δεν περιγράφεται εύκολα όσο πορνογραφική διάθεση και να χω καθότι το όλο σκηνικό κράτησε κοντά κανένα τρίωρο από 12 μέχρι τις τρεις και υπήρξε μια εναλλαγή σαδομαζοχιστικών ερωτικών σκηνών όπου χρησιμοποιήσαμε ζώνη, crops,paddle, μανταλάκια clips,λιωμένο κερί, δονητες,μια διαρκείς κίνηση, ένας ερωτικός χορός των αισθήσεων μέσα σχεδόν σε όλο το σπίτι. Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πρόγραμμα, αφουγκράζομαι και τότε ο πόνος και ηδονή άλλοτε συμβαδίζουν και άλλοτε προσπερνούν το ένα το άλλο.

Τρεις το μεσημέρι και την προσκαλώ να χωθούμε κάτω από τις κουβέρτες στο κρεβάτι,Aftercare που λένε και στο χωριό μου γιατί είχε ταλαιπωρηθεί αρκετά, ήδη είχε κλάψει μία φορά κατά την αφαίρεση όλου του λιωμένου κεριού από τα κωλομέρια της και την πλάτης της με το crop, ήδη έχει μια τεράστια μελανιά που καλύπτει το ένα τέταρτο του ενός κωλομεριού. Εκεί κάτω από τις κουβέρτες την άκουσα να λέει διάφορα ,την έπιασε ένα πράμα να μου πλέξει το εγκώμιο, δεν έπλεκε έναν σκούφο, περισσότερο ανάγκη το χω. Δε λέω, καλή φάση το ζουζούνισμα μετά από τέτοιο σκηνικό αλλά το στομάχι μου βάραγε σαν ταμπούρλο από την πείνα, και η ατμόσφαιρα μέσα στο σκοτεινό υπνοδωμάτιο με τα κλειστά πατζούρια είχε αρχίσει να με πνίγει

«Πεινάς;» την ρωτώ. Γαμιέται στα γέλια και δεν απαντά

« Νιώθω μια ακατάσχετη επιθυμία να βγω και να τρέξω γυμνός με την πούτσα έξω σε κάποιο λιβάδι».. της λέω και σηκώνομαι και πάω προς το σαλόνι, έρχεται και αυτή γελώντας

«Να μαγειρέψω;»… μου λέει. Α ρε υπό!! Ρισπεκτ!!!

« όχι ρε, θα πάμε να φάμε έξω» της απαντώ… έχω ήδη έτοιμο το μενού στο μυαλό μου.

Διάλλειμα για θαλασσινά και τσίπουρο

Δεν ήμουν σίγουρος γιατί δε πολύ έφαγε, μάλλον δε πρόλαβε.

Είχε διάθεση να ανοίξει τον εαυτό της και να μιλήσει, το σεβάστηκα αυτό και δεν την διέκοψα, ε με γεμάτο το στόμα δε μιλάω. Γνώρισα έναν δυνατό άνθρωπο με αρκετά χαρακτηριστικά αδύναμου ανθρώπου. Η δυναμή της έγκειται στην ίδια την αυτογνωσία της, δύναμη ισχυρότερη από αυτή που εχουν οι δήθεν δυναμικές προσωπικότητες. Ήξερε τους δαίμονες της, είχε βουτήξει στον βούρκο τους και τους γνώρισε με μια εξαιρετική ανωτερότητα, να τους αποδεχτεί, να τους μεταμορφώσει, είχε φτάσει στο σημείο που η ανάγκη της για εσωτερική ελευθερία την ώθησε σε ένα ενδόμυχο ταξίδι αλλαγής και δε κώλωσε, την θαύμασα γιατί πάντα θαυμάζω τους ανθρώπους που κινούνται προς την ελευθερία τους, πληρώνοντας κάθε αντίτιμο.

Είχε ήδη σουρουπώσει, πρέπει εκεί να κάτσαμε κανένα δίωρο.

«και τώρα τι κάνουμε;» την ακούω να λέει

«Τώρα πάμε σπίτι, να συνεχίσουμε» της απαντώ και ξαφνιάζεται

«πότε θα φύγω από δω;» με ρωτά

«με το τελευταίο τρένο, στις 11 το βράδυ»

Κάπου εκεί πυροτεχνήματα άρχισαν να πετάγονται από τα μάτια της, η χαρά της γλύκανε το πρόσωπο και ότι και να έλεγε ήταν τυλιγμένο σε σιροπιαστό μπακλαβά.

Και όντως έτσι έγινε, επιστρέψαμε σπίτι και έφυγε κατά τις 10 και,για να προλάβει το τρένο.

Δεν θα σας περιγράψω ακριβώς τι έγινε μετά γιατί βαριέμαι αλλά και δε πολύ θυμάμαι, αλλά θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω μόνο μια σκηνή που την ένιωσα να χαράζεται στην μνήμη μου.

Σε κάποια φάση ,ήταν ξαπλωμένη πάνω στο χαλί, γυμνή και αυνανιζόταν. Εγώ ήμουν από πάνω της με ένα τσιγάρο στο χέρι το οποίο το έκανα βόλτα πάνω στο κορμί της, ακουμπώντας την καύτρα σε διάφορα σημεία πάνω της. Η εναλλαγή των συναισθημάτων πόνου και ηδονής αποτυπώνονταν στο πρόσωπο της τόσο γρήγορα με αποτέλεσμα οι εκφράσεις της να έχουν σπάσει τα όρια τους, να αναμιγνύονται δημιουργώντας κάτι μοναδικό. Ήταν πολύ κοντά να χύσει για δεύτερη φορά, αλλά αυτήν την φορά φαινόταν ότι κάτι δυνατό ερχόταν.. Και λίγο πριν οι εγκεφαλικές κάνουλες ανοίξουν και επιτρέψουν στις λιμπιδικές δεξαμενές της να ξεφορτώσουν ,η καύτρα ακουμπά στην μία ρόγα και μένει εκεί, καίγοντας όλη την ηδονή της, κλείνοντας τις κάνουλες, αφηνόντας την λειψή στο πάτωμα και με μια ειλικρινή απορία στο βλέμμα.

«επίτηδες το κανα» ..απαντώ στην βουβή της ερώτηση

Με κοιτάει… σηκώνεται κάθεται δίπλα μου στο καναπέ, με αγκαλιάζει και αρχίζει να κλαίει. Να με σφίγγει και να κλαίει, δε μιλώ, δε λέω τίποτα, δε νιώθω. Η κατάσταση στο χώρο είναι κατανυχτική, το Lughnassadh [rite I] να παίζει στα ηχεία, μια διαβολική σύμπτωση, θλιμμένες μελωδίες να διαχέονται μέσα στο χώρο και μέσα μας από τα βιολιά και την ισλαμική προσευχή του τραγουδιού και αυτή να κλαίει, για 2 λεπτά να σπαράζει στην αγκαλιά μου, να αναρωτιέμαι αν το κλάμα της έκανε πιο θλιμμένη την μουσική ή το αντίστροφο. Όταν ηρέμησε, με μια αβάσταχτη άνεση μου λέει « μόλις πένθησα έναν οργασμο!»

Ήθελα να πω κάτι βαρύγδουπο εκείνη την στιγμή και όπως συνήθως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις είπα μια βαρύγδουπη μαλακία… «έχασες έναν οργασμό, κέρδισες έναν πένθος,πόσο συχνά σου συμβαίνει αυτό;» Στην θέση της θα έλεγα «όχι και πολύ συχνά ευτυχώς» αλλά αυτή δε απάντησε.

Ποιος ξέρει τι ξύπνησε μέσα της, ποια παλιά ψυχική πληγή, ποιο παράπονο, ποια υπόσχεση που έμεινε υπόσχεση… έκλαψε σαν παιδί που είδε την αδικαιολόγητη αδικία αυτού του κόσμου στο προσωπό του, και έκλαψε τόσο λες και την πρώτη φορά που ένιωσε αυτήν την αδικία είχε αρνηθεί να κλάψει και προτίμησε να κόψει τους δεσμούς με την ψυχή του.

Ήρθε η ώρα να λήξει το θέμα, έτσι άδοξα.

« Δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι ερωτικό μέταξύ μας πια» της είπα. Με κοιτάζει τρομαγμένη, απορημένη, με καβαλάει και αρχίζει να με φιλά. Το τι έγινε μετά ήταν μια επανάληψη του πρωινού που της προσέδωσε ακόμα μερικές μελανιές σαν την πρωινή. Θεωρία και πράξη αγαπητοί μου, ένα τόσο χάλια θεωρητικά session, ένα session τόσο μακριά από την θεωρία και τους τύπους, ένα session με τόσες στραβές και όμως τα λόγια της στο τέλος παραμένουν αποστομωτικά « Είχα κανονίσει άλλο session για σήμερα το απόγευμα, και άλλο γι αύριο, θα το ακυρώσω ,δεν έχει νόημα»

 

@margarita_nikolayevna χαίρομαι πολύ που ξεκίνησες να γράφεις εδώ. Σε περίμενα η αλήθεια είναι! Και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αλλά κανένας πηχης... ο καθένας με το ταξίδι του. Περιμένω με αγωνία τις ιστορίες σου! Με πολύ πολύ αγάπη.

@Lost Hours και γαμω γαμω τις φάσεις! Νάσαι καλά!

EDIT- Θεωρία και πράξη αγαπητοί μου, ένα τόσο χάλια θεωρητικά session, ένα session τόσο μακριά από την θεωρία και τους τύπους, ένα session με τόσες στραβές και όμως τα λόγια της στο τέλος παραμένουν αποστομωτικά « Είχα κανονίσει άλλο session για σήμερα το απόγευμα, και άλλο γι αύριο, θα το ακυρώσω ,δεν έχει νόημα».

Εξαιρετική κατακλείδα!!!!!!

 

Ζημιές μας κανεις με αυτά που λες!
Τρομερή εμπειρία,απίστευτη γραφή! 

 

Η θεωρία είναι αποτέλεσμα στοχασμού και κάλλιστα μπορεί να γίνει πράξη χωρίς να γίνει φασισμός.

Γιατί να είναι χυδαιότητα, η πράξη χωρίς θεωρία;

 

Κουλτουριάσαμε και πάλι αγαπητό μου κενό.

Κατά την διάρκεια των ατελείωτων επαναλαμβανόμενων αυνανισμών περνούν διάφορες φαντασιώσεις από το ηδονολάγνο σου μυαλό (μα το κορμί σου χαλβάς σιμιγδαλένιος δεν ανταποκρίνεται για δράση)
Όταν λοιπόν κόψεις την μαλακία, σε χτυπά μια σφαλιάρα και νιώθεις πόσο άρρωστα ή "άρρωστα" είναι αυτά που φαντασιώνεσαι, μόλις πιάσεις το πληκτρολόγιο και βγεις στα φόρα αρχίζεις τις κριτικές απόψεις.
Οχυρώνεσαι πίσω από κωλοτουμπατες θεωρίες, δημοκρατίες, ηθικές και χριστιανικές αρλούμπες και κάνεις αυτό που ξέρεις καλύτερα, να λες μαλακίες  

Κοντά σε 'σενα μου κενό, έρχονται και κάμποσοι/ες κοτζαμπάσηδες ο ένας του M/s ο άλλος του fisting, η άλλη της Κυριαρχίας και η παράλλη του δεσίματος, και δώσε πόνο....
Πόσο επικίνδυνο είναι το δέσιμο! Οι πιπάρες προκαλούν καρκίνο, προσέχτε! 24/7 ή μαλακία ολημερίς! Και προς την δόξα τραβάς....

Χαλβάδες μου, αλλάξτε ιδιότητα μήτε το κορμάκι σας είναι εύθραυστο κρύσταλλο Βοημίας, μήτε η καημένη η ψυχούλα σας είναι τόσο εύθραυστη.
Ξεκινήστε τον προσωπικά σας αγών ή αν δεν το έχετε στα άμεσα σχέδια σας, κοντά σας βρίσκεται η μπανιέρα, βάλτε την τάπα στην ελεεινή σας στοματάρα και απολαύστε τον πούλο από τα πληκτρολόγια.

Και για 'σας αγαπητοί κινκάδες αριστεριστέ ανοιχτομυαλέ και διάφορα τέτοια, το bdsm είναι αυτό που είναι, ανώμαλο, δύσκολο και σκληρό, μην πετάγεστε σαν μαϊντανοί όπου δεν σας σπέρνουν.
Αντιληφθείτε την θέση σας απέναντι στον ήλιο και μετά πράξτε τα δέοντα.

Έλεος ακόμη και από παιδική χαρά θα σας είχαν αποβάλει.

Λοιποί αμπελοφιλόσοφοι της υποταγής γράφτε κανά βιβλίο, πάτε στην Πάνια, γιαουρτοθείτε μόνοι σας ή έστω χτίστε τον Βασιλικό σας τάφο και μπείτε μέσα.

Αναζητώντες τον Πρίγκιπα, αναζητώντες την στραπονοφέρουσα Βασιλοπούλα, αναζητώντες το ιδανικό, το τέλειο κτλ κτλ, λυπούμαστε, το κατέστημα του bdsm δεν έχει τέτοια πάτε αλλού, φτάνει.

Ευλόγησον.

 

Κάποια εμπειρία έχετε να καταθέσετε, πέρα απ'το να κάνετε αυτό που με τόσο ζήλο αποστρέφεστε, κοινώς, να θεωρητικολογείτε ασυστόλως;

 

κι ενώ εσείς αναφέρεστε, δεν θα το αρνηθώ, σε ένα μεγάλο ποσοστό "βουδουσουμιαριδων", εκεί έξω υπάρχον και άνθρωποι που πραγματικά το γουστάρουν, το ζουν και το απολαμβάνουν...
Το νήμα αυτό φτιάχτηκε για εκείνους  
Τιμήστε το ή αγνοήστε το...
Υπάρχουν άλλα τόσα νήματα που ασχολούνται με τους πρώτους...
ας μην ρίξουμε κι αυτό σε εκείνο το βούρκο...
καλή Κυριακή