A Dom's guide???

i rest my case λοιπον οτιδηποτε αλλο το θεωρω και ατοπο και ασκοπο

 

το θυμάμαι απ' το κατηχητικό, είχα πάει μια φορά και μου μεινε αυτή η διατύπωση.

γεμίζουμε μπιγιόντερ σιγά σιγά.
ο ένας ρόλος είναι κάτι σαν πρωτάθλημα. μην μας περάσουν γιά ό,τι κι ό,τι. είμαστε έπαθλα εμείς. δεν είμαστε τίποτε πλεμπς.
κατά τα άλλα παριστάνουμε οτι ορκιζόμαστε στην ισοτιμία.

καταγραφές ανυπέρβλητες. καθολικά υβριστικές ταυτόχρονα.

ένα τυχαίο βδέλυγμα, τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει.

 

Ω, τι τρομερή αποδόμηση που πρέπει να νομίζεις ότι έκανες.
Τόσο που βαριέμαι να απαντήσω.
Και σπάνια μου συμβαίνει κάτι τέτοιο.

 

Στα του κειμένου:

Πολλά "ναι", παρά πολλά "αλλά" but in the end, their house their rules.

Οσο δε φέρει τίτλο "the one true life shattering apocalyptic truthful way", ο καθένας όπως τη βρίσκει.

 

Συμφωνώ με τον συνάδελφο που έγραψε το άρθρο. Εξάλλου, η δεκαετία του 50 ήταν τα χρυσά χρόνια του Καπιταλισμού στις ΗΠΑ και αυτού του τύπου η οικογένεια θεωρείτο η πιο ισορροπημένη. Μέχρι και κάποιες σημερινές έρευνες το δείχνουν σε σχέση με τις οικογένειες του σήμερα. Καταλαβαίνω οπότε την ανάγκη κάποιων Dom να αναπαράγουν/προσομοιώσουν την τότε πραγματικότητα όπου υπήρχε συγκεκριμένη δομή στην οικογένεια και ρόλος στα φύλα.

Προσωπικά θέλω την sub λίγο περισσότερο υποταγμένη. Καμαριέρα/υπηρέτρια φάση.

Θεωρώ πως η αντίθεση των περισσότερων σε αυτού του τύπου το αναχρονιστικό/ρετρό BDSM προέρχεται από πολιτικές/ιδεολογικές αντιλήψεις. Όχι από το BDSM αυτό καθεαυτό. Ειδικά στην Ελλάδα που είναι μία κατ'εξοχήν Αριστερή/Προοδευτική/Φιλελεύθερη χώρα, λογικά οι περισσότεροι BDSMers δεν θέλουν ούτε να σκέφτονται κάτι τέτοιο! Άρα δεν είναι η μέθοδος στην οποία υπάρχει αντίδραση, αλλά ο συμβολισμός πίσω από αυτήν...

Νομίζω όμως πως είναι λάθος αυτός ο τρόπος σκέψης. Αν ήταν να αποφασίσουμε για το BDSM με πολιτικά/συμβολικά κριτήρια, τότε θα έπρεπε να απαγορεύεται να υπάρχουν υποτακτικές γυναίκες γιατί αυτό ανταποκρίνεται στα φυλετικά στερεότυπα του παρελθόντος (λ.χ. οι γυναίκες είναι από τη φύση τους υποτακτικές) και είναι κατ'επέκτασην προσβλητικό! Με την ίδια λογική δεν πρέπει να υπάρχουν και Κυριαρχικοί άντρες. Άρα το μόνο πολιτικά ορθό BDSM θα ήταν αυτό στο οποίο η γυναίκα είναι Κυριαρχική και ο άντρας υποτακτικός.

Δεδομένου όμως πως σχετικές παγκόσμιες έρευνες σε BDSMers δείχνουν πως το 75% των αντρών είναι και θέλουν να είναι Κυριαρχικοί και το 98% των γυναικών είναι και θέλουν να είναι υποτακτικές (για να μην αναφέρουμε την Νο.1 γυναικεία φαντασίωση παγκοσμίως που είναι ο Βιασμός), άρα ποιον κοροιδεύουμε; Την πολιτική μας ιδεολογία ή την ανθρώπινη φύση;

Κι έτσι φτάνουμε στο αντιφατικό σημείο όπου κυριαρχεί μια κοινωνική και πολιτική υποκρισία και το BDSM δίνει ΔΙΕΞΟΔΟ σε όλο αυτό με το να μας επιτρέπει να επιστρέψουμε στη Φύση μας με μεθόδους που θεωρούνται πιο "προοδευτικές" σε σχέση με το χθες.

Τραγική ειρωνεία ή ποιητική δικαιοσύνη;

 

Αυτοτιτλοφορείται "The Gentleman Dominant's guide" όχι "My point of view" ή "how we get off with my wife" ή κάτι παραπλήσιο.

 

Πράγματι. Μέχρι τότε υπήρχε ακόμη η έννοια του gentleman και της lady. Σήμερα δεν υπάρχουν. Προφανώς κάποιοι το αναπολούν αυτό.

 

Απάντησα στην φίλτατη @MauveDelastrange .
Δεν με ενδιαφέρει πλέον να μπαίνω σε διάλογο μαζί σου. Δεν υπάρχει κανένα κοινό σημείο επαφής για να χάνω το χρόνο μου να εξηγώ.
Ευχαριστώ όμως που με επιβεβαίωσες για τα κίνητρα.

 

Σ'εμένα αναφέρεσαι; Εγώ τη γνώμη μου είπα σχετικά με το άρθρο. Δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο κίνητρο.  

 

Δε καταλαβαινω γιατι πρεπει να μπερδευουμε αυτο το 24/7 που μας συστηνει ο τυπος (παιζει να ναι κ μορμονος)
που βασιζεται πανω σε κοινωνικα χαρακτηρηστικα κ εθιμοτυπικα προτυπα...
με το 24/7 μιας D/s σχεσης που τα κριτηρια ειναι καθαρα πρωσοπικα κ ο σκοπος ειναι να προχωρησει μια σχεση σε βαθος
κ να αναδυθουν στοιχεια της πρωσοπικοτητας των δυο που αλλιως δεν ειναι εφικτο.

 

Αγαπημένη μου @Sofei αν ήταν να πάρω τον τίτλο κυριολεκτικά και να αντιδρασω με βάση αυτό τότε αντίστοιχα θα έπρεπε να πάρω και άλλα πράγματα με τον ίδιο τρόπο (που το κάνω και με κράζετε όπως πχ τα στατους βανιλα δωμεσα   ) και να αντιδρασω και σε αυτά ( που και το κάνω και με κράζετε)

Νομίζω απλά πως πλεον μαθαίνω ότι το καλύτερο που έχω να κάνω για τα πράγματα που δεν αφορούν και δεν επηρεάζουν τη ζωή μου άμεσα ειναι να τα παίρνω with a grain of salt.

Ο τύπος μπορεί να λέει ότι είναι και κομοδινο. Νταξει. Όσο δεν είμαι λάμπα δεν έγινε και τίποτα.