Happy end...

Στο κομμάτι της ευτυχίας του άλλου.... το μοναδικό που με ενδιαφέρει αν δεν είναι fake... είναι τι κάνει αυτός και το πετυχαίνει κ εγώ όχι...
Δεν είμαι απο τους ανθρώπους που δεν χαίρονται με την χαρά του άλλου...

Αντίθετα μου αρέσει να καταλαβαίνω και να κατανοώ την κάθε "προσωπικότητα" το πως την βιώνει...

Η ευτυχία είναι ένα όμορφο συναίσθημα με θετική φόρτηση... πρέπει να μοιράζεται! Και δυστυχώς στις μέρες μας δύσκολα κάποιος θα πει με όλη του την καρδιά είμαι ευτυχισμένος!

 

Είναι εγωκεντρικό συναίσθημα.
Ευτυχία είναι η ψυχική ικανοποίηση του ανθρώπου, προερχόμενη από την εκπλήρωση των επιθυμιών και την επιτυχία των σκοπών του. Δεν υπάρχει μόνιμη ευτυχία, υπάρχουν μόνο στιγμές ευτυχίας.

Τείνω να το πιστεύω.

 

Ισχυει.

 

Αχ αυτή η κατσίκα του γείτονα, δεν λέει να ψοφήσει, να ησυχάσουν κάποιοι. Γιατί μάλλον το "πρόβλημα" αρκετών ( χωρίς διακρίσεις forumε ή όχι ) δεν είναι να βρουν την ευτυχία ( όποια κι αν είναι αυτή, όπου κι αν για κείνους βρίσκεται ).
Αλλά μην και για κάποιο "παράδοξο" λόγο είναι ή μοιάζουν ευτυχισμένοι οι άλλοι. Κακό πράγμα να "δείχνεις" την χαρά/ηρεμία/ικανοποίηση σου, χαλάει η "πιάτσα".

Ε το λοιπόν, για μένα η ευτυχία κρύβεται στα πολύ μεγάλα, στα θεόρατα. Σε κείνα που γουστάρω, να φαντασιώνομαι άπιαστα.
Γιατί, αν ποτέ τα πιάσω, θα ξενερώσω. Αφού δεν θα έχω μετά κάτι για τ' οποίο να φαντασιώνομαι. Έτσι ρε παιδί μου, για το χασομέρι, για την "κουλτούρα". Στιγμές, άνθρωπες, αντικείμενα, επιτεύγματα, κουλουπού κουλουπού.

Να ήμουν και Δον Κιχώτης, να πάρω στο κυνήγι κανεν' ανεμόμυλο με ρόδες. Που να τρέχει σαν τον τρελό και να μην τον φτάνω.
Ή σαν τον άλλο τον τρόμπα, που και καλά δεν ήθελε να επιστρέψει στην Ιθάκη, αλλά στο τέλος όταν πάτησε ξανά το χώμα της, έκανε σαν το ζαβό. Αφού είχε καταλάβει, ότι όλα όσα ήθελε, τα είχε στα "χέρια" του μέσα. Τώρα θα μου πείτε, η Ιθάκη του είχε χαρίσει το ταξίδι, που έλεγε και ο εξ Αλεξανδρείας ποέτας. Σωστός ο παιχτούρ.

Σαν τους σκύλους που προσπαθούν να δαγκώσουν την ουρά τους και μια ωραία πρωΐα ή βράδυ ή μεσημέρι ή απόγευμα, τα κακαρώνουν, κάποιες φορές δίχως να έχουν προλάβει, να κάνουν καν απολογισμό της ζωής τους. Και να συνειδητοποιήσουν, αν ποτέ τους ήταν ευτυχισμένοι - πάντα για τα δικά τους κριτήρια/θέλω -.

Μια φαρσοκωμωδία είναι όλα - σαν καλός νιχιλιστής που είμαι - . To λοιπόν, για μένα ευτυχία είναι, να σκέφτομαι με το κεφάλι μου, να κάνω τα λάθη μου - επειδή έτσι γουστάρω - και να πληρώνω τις συνέπειες, να είμαι κύριος του εαυτού μου. Αφού τελείως κύριος του εαυτού μου δεν είμαι γι' άπειρους λόγους, δεν είμαι ευτυχισμένος. Αλλά δεν ψοφάω κιόλας. Έχω μάθει ν' αρκούμαι στα λίγα - όχι να συμβιβάζομαι όμως -. Και για μένα η μυθική ευτυχία, όπως όλοι οι άλλοι μύθοι, μπορεί να μείνει στα χείλη κάποιας γιαγιάς. Καλή είναι και η ηρεμία, η γαλήνη, η ικανοποίηση, το να νιώθεις "γεμάτος", λεπτά λεπτά, ώρες ώρες, μέρες μέρες, εβδομάδες εβδομάδες, μήνες μήνες ( για μένα πάντα ). Ας είναι οι άλλοι ευτυχισμένοι, δεν μου δίνει, ούτε μου κόβει τίποτε.  

Και για να παραφράσω τ' άλλο το μέγιστο "αλάνι" τον Παύλο και την επιστολή του προς Κορινθίους :

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, ευτυχία δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, ευτυχία δε μη έχω, ουδέν ειμί.

Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, ευτυχία δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.

Η ευτυχία μακροθυμεί, χρηστεύεται, η ευτυχία ου ζηλοί, η ευτυχία ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η ευτυχία ουδέποτε εκπίπτει.

Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε γλώσσαι παύσονται, είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι’ εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, ευτυχία, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η ευτυχία.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* Ο πατέρας μου - καλή του ώρα εκεί που βρίσκεται - το πρώτο πράγμα που με ρωτούσε πάντα, ήταν αν μια μέρα είχα φάει. Όλα τ' άλλα έπονταν, όσο χάλια κι αν σου πήγαιναν.
Αν είχες φάει, έπρεπε να είσαι ευτυχισμένος ( κατάλοιπα μιας γι' αρκετά χρόνια φτωχικής ζωής που δεν είχε καταφέρει, να ξεπεράσει ποτέ του ).
Τον ωκεανό σε μια κούπα εγώ τουλάχιστον έπαψα προ πολλού, να προσπαθώ να τον βάλω.  

Ευτυχείτε λοιπόν...( Α ρε Άλκη μόρτη )

 

@Tenebra_Silente

Το παραφράζεις εντελώς το κείμενο.... υπάρχει λόγος που έχει την λέξη αγάπη κ όχι ευτυχία....
Τυχαίο δε που το πόσταρες σε δικό μου νήμα;  

 

Ω, ναι ισχύει ακράδαντα.

 

Φαίνεται μέσα σου να είναι βαθιά ριζωμένη κάποια σύνδεση ανάμεσα σε ευτυχία και σχέση/γάμο (έστω στην αρχή, κατά τα λεγόμενά σου, έστω με την δυνατότητα μεταγενέστερης δυστυχίας).

Δεν θα ήταν περιοριστικό όμως η ευτυχία να εξαρτάται από άλλο άτομο; Δεν θα σε καταδίκαζε να είσαι δυστυχής αν δεν βρεις σύντροφο; Ή να συμβιβαστείς προκειμένου να μην είσαι τελείως δυστυχής;
Εν τέλει, από που προέρχεται η ευτυχία; Από την πλήρωση καταστάσεων που δεν εξαρτώνται πλήρως από σένα, που μπορεί και να μην καταφέρεις να βρεις ποτέ, είτε είναι αυτό σύντροφος, παιδιά, αγαθά, δόξα, πλούτος;

Η άποψή μου συμφωνεί με όσους διατύπωσαν με διάφορους τρόπους ότι η ευτυχία είναι "να την παλεύεις", όπως είπε η @MauveDelastrange.
Να ζω το παρόν ως συνειδητή συνέχεια της πορείας μου, όχι εφήμερα, σκόρπια, αλλά με συνοχή, συγκροτημένα, παραμερίζοντας δυσκολίες έξω από μένα, αντιμετωπίζοντας όσες δεν μπορώ να αφήσω στην άκρη.
Να αποδέχομαι τους περιορισμούς μου ή να δουλέψω να τους αλλάξω, προσπαθώντας να μην αφήσω τον εαυτό μου να πέφτει σε ψεύτικα διλήμματα ή άχρηστες δυσκολίες.
Και προφανώς, όποτε έρθει μια στιγμή χαράς, να την κάνω δική μου, να τη γευτώ όλη μέχρι το τέλος, να είμαι πλήρως εκεί. Γιατί είναι στιγμή, και φεύγει γρήγορα.

Να το θέσω αλλιώς. Ευτυχία για μένα είναι η έλλειψη άγχους, ασθενειών, προσδοκιών, περιορισμών. Μπορεί να περιλαμβάνει ένα σύντροφο ή άλλα, αλλά τίποτε δεν είναι απαραίτητη συνθήκη εκτός από την δικιά μου την εσωτερική κατάσταση: και χωρίς σύντροφο, πάλι θα είμαι πλήρης. Σε κάποιους αυτό μπορεί να φαντάζει λίγο. Δεκτό. Για μένα είναι έργο ζωής, απαιτητικό, διαρκές και γι' αυτό χρήσιμο, πιο χρήσιμο από σκόρπιες στιγμές.

Σοπενχάουερ ftw.

 

Είμαι βανίλλα κ i am prood of it... Ωστόσο πέρα απο την χιουμοριστική μου διάθεση να σου πω... οτι η Ευτυχία κατ'εμέ δεν είναι συνδεδεμένη με το γάμο...
(Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται)<------- σε μένα αναφέρομαι.
Ισως είναι θέμα ηλικίας... δεν έχω παντρευτεί, δεν εχω κάνει παιδί. Θα ήθελα ενα παιδί... αλλά δεν θα πεθάνω κιόλας...

Απλά θεωρώ οτι αν κάποιος έχει εμμονή με τον γάμο κ είναι αιτημά του.... όσο δεν του γίνεται... δυστυχεί.
Είναι σαν να λέμε... γεννήθηκα για οικογένεια ή απο μικρή ήθελα οικογένεια... κ όλα αυτά τα χαριτομένα που σας πιάνει αλλεργία  

Σε καμία περίπτωση μέσα στο κεφάλι μου η ευτυχία δεν έχει περιορισμούς... την ευτυχία μπορείς να την βρείς παντού κ πουθενά... Δεν υπάρχει ένας δρόμος για την ευτυχία...
Είμαι κ εγώ μια απο αυτές που τονίζω σε φίλες και σε γνωστούς μου... οτι αν εξαρτάσε απο έναν άνθρωπο για να είσαι ευτυχής αυτόματα γίνεσαι δυστυχής...
Πρώτα είμαι ευτυχισμένη εγώ με τον εαυτό μου κ μετά μοιράζομαι την ευτυχία αν την έχω...

Δεν διαφωνώ σε τιποτά συμφωνώ σε όλα.

Ευχαριστώ για την απαντησή σου  

Queen.

 

Γιατί θεωρείς ότι μας πιάνει αλλεργία με την οικογένεια...με τα παιδιά...κτλ...?
Αν είναι να έρθει θα έρθει....Δεν νομίζω πως αυτά έχουν να κάνουν με το bdsm.....
Γνωρίζω υπέροχους γονείς του ασχολούνται με το bdsm...όπως και ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με τον χώρο...Και δεν θέλουν παιδιά και οικογένεια....
Αυτό έχει να κάνει με το πως φαντάζεται...Και πως θέλει να πορευτεί ο καθένας στην ζωή του.....

 

Διότι οι πιο πολλοί δεν θέλουν οικογένεια κτλπ κτλπ....  
Λες οικογένεια κ σε κοιτάνε με μισό μάτι.... λες και εχεις κατέβει απ τον Άρη...

 

Έλα τώρα νομίζω είσαι λίγο υπερβολική φίλη μου.... 

 

Πολύ-κυκλοφορεί αυτήν η ερώτηση τελευταία, γενικά.
Ευτυχία είναι η καλή τύχη. Ποια είναι η καλή τύχη; Το να είσαι υγιής πάνω απ' όλα και παντού, σωματικά, ψυχικά. Κάποιοι ά-τυχοι δεν την έχουν.
Ευτυχία για ένα παιδί μπορεί να είναι ένα γλειφιτζούρι και τα παιχνίδια του, μπορεί τα πάντα -μάλλον-.
Για ένα ζώο προς σφαγή μπορεί να είναι η ελευθερία του, η βοσκή του σε απέραντα βοσκοτόπια που το καθοδηγά η φύση του.
Για έναν άστεγο (μέρες που είναι κιόλας) μπορεί να είναι ένα πιάτο φαί, μία κουβέρτα, ένα κατάλυμα για να βγάλει τον βαρύ χειμώνα.
Για έναν άνθρωπο μόνο μπορεί να είναι μια αγκαλιά, για έναν πονεμένο ένας γλυκός λόγος.
Πόσο υποκειμενική φαντάζει η ευτυχία. Είναι τα μάτια και η ανάγκη εκείνου που τα φέρει, που την διαφοροποιούν από τις υπόλοιπες ευτυχίες του κόσμου.
Ευτυχία είναι ό,τι αντιμάχεται την δυστυχία, την α-τυχία, την κακή τύχη.