Αδέσποτο. Επιλογή ή οχι;

Το να εισαι υ και να αποφασισεις οτι ανήκεις κάπου οπως ειπες προϋποθέτει μια νοητικη κατάκτηση της υ απο τον Κ. σκέψου τωρα το επιπεδο που εχει ο καθένας που το παιζει Κ! Εμεμα προσωπικα μου αρεσει να τρυπαω στο μυαλο και στα συναισθήματα της εκαστοτε υ και να την τραβαω σε εμενα

 

1. Σε περιόδους που είμαι αδέσποτο -άσχετα από το αν είχα την επιλογή να ζητήσω release στην προηγούμενη σχέση- επί της ουσίας θεωρώ ότι όταν δεν ανήκω δεν είναι από επιλογή. Και αυτό γιατί η γενικότερη επιλογή μου είναι να είμαι ευτυχισμένη, το οποίο συμβαίνει όταν βρίσκομαι σε πλαίσιο ανταλλαγής ελέγχου. έχω ανάγκη να υπάρχει αυτό Το Σταθερό Σημείο προς το οποίο αναφέρεται όλη μου η ύπαρξη.

2. Προσωπικά δεν ανήκω απλά για να ανήκω, όσο ζωτικής σημασίας και αν είναι για εμένα, όσο δύσκολο και αν μου είναι να ισορροπήσω.

3. Το έχω αναφέρει και αλλού (https://www.greekbdsmcommunity.com/...ψυχολογία-εκτός-bdsm-χώρου.52288/#post-657075) ότι όταν δεν είμαι υπό τον έλεγχο κάποιου δεν μπορώ να ρυθμίσω εύκολα την καθημερινότητά μου. Όχι γιατί δεν έχω ψυχική δύναμη αλλά γιατί η ύπαρξη και μόνο Του/Της Κ μου δίνει φτερά, δομή, λόγο ύπαρξης και ξαφνικά όλα μοιάζουν πιο ξεκάθαρα και βγάζουν νόημα ενώ πριν ήταν χαοτικά.

 

Απο περιέργεια, θα ήθελες να πεις αν έχεις αναπτύξει συγκεκριμένους μηχανισμούς για να την παλεύεις όταν δεν ανήκεις κάπου? Ποιοι είναι αυτοί?

 

Δλδ θες τον Κ να ξερεις οτι ειναι εκει ενω δεν ειναι να υπάρχει στην ατμοσφαιρα?!

 

Επίσης από περιεργεια: what? Τι σημαίνει αυτό?

 

@MauveDelastrange δεν έχω αναπτύξει μηχανισμούς μάλλον... σπασμωδικές κινήσεις για να βρω ισορροπία μέχρι να ικανοποιηθεί η πραγματική μου ανάγκη. Κατά μία έννοια απαντώ εδώ: https://www.greekbdsmcommunity.com/t...ψυχολογία-εκτός-bdsm-χώρου.52288/#post-657075 στο ερώτημά σου. Σε γενικές γραμμές, νομίζω μου βγαίνει αρκετά σωματικά, κάπως να αναζητώ σπασμωδικά την πειθαρχία, τον περιορισμό και τη χρησιμοποίησή μου.

 

Σε ευχαριστώ. Καταλαβαίνω ότι ίσως είναι ένα δύσκολο θέμα.

 

Μες στην ημερα πως μπορει να γινει αυτο;

 

Kαθόλου κόπος! Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω μιλώντας πάντα για μένα, το δικό μου χαρακτήρα και υποτακτικότητα.

Σαν άτομο, γενικά, νομίζω πως έχω δύναμη, πολύ δύναμη, ψυχικά αποθέματα και άλλα τέτοια. Δεν ξέρω αν μου συνέ8ει, αν τα κληρονόμησα ή αν παίζει κάτι άλλο, αλλά έχω.
Φυσικά θα στεναχωρηθώ, φυσικά θα έρθουν φάσεις που μπορεί να είμαι άδεια μέσα μου, κενή, να νοιώθω ένα τίποτα, αλλά ποτέ δεν παραλύω, δεν καταρρέω και δεν σταματώ να είμαι λειτουργική. Φαντάζομαι πολλά υ και άνθρωποι είναι έτσι, αλλά όπως είπα, θα μιλήσω μόνο για εμένα. Αυτό ίσχυε απο πάντα, απλά μέσα απο την ασύμμετρη σχέση μου έχει περάσει σε άλλο λε8ελ, που μπορώ να σου πω..δεν φανταζόμουν κιόλας.

Το ''πρόλημα'' λοιπόν, ή καλύτερα η υποτακτικότητα σαν ανάγκη; σαν θέλω; ( δεν θέλω να μπλέξω με τις λέξεις) μου εκφράστηκε με αίσθημα δυσφορίας πάνω στο τι ζούσα ( χωρίς να ξέρω, φυσικά, τότε καλά καλά τι με κάνει και δεν '' περνάω καλά'' - ακόμη μαθαίνω μάλιστα ). Το αίσθημα δυσφορίας, δεν είχε να κάνει με την ανημπόρια μου να διαχειριστώ καταστάσεις ή να τις φέρω εις πέρας, δεν είχε να κάνει με ανικανότητα λειτουργίας που 8ασιζόταν στο οτι δεν μπορούσα να διαχειριστώ μια συγκεκριμένη κατάσταση ή οτι δεν είχα δύναμη ή ψυχικές αντοχές να είμαι ''γαμάτη'' και να φανεί. Το αίσθημα δυσφορίας, είχε να κάνει με την ανημπόρια μου να διαχειριστώ το τι θέλω να διαχειριστώ, να διαλέξω το τι θέλω να κάνω, να πετυχώ μπορούσα, που; σε όλααα; προφανώς δεν γίνεται, σε τι λοιπόν; μπορούσα να διαχειριστώ μεμονομένες καταστάσεις, αλλά δεν μπορούσα ( εύκολα ή τουλάχιστον χωρίς να νοιώθω αγχος και πανικό ) να διαχειριστώ το ποιες θα είναι αυτές, δεν μπορούσα να κάνω την γενική αρχή, την γενική επιλογή. Τι σκατά θέλω;

Είχα φτάσει σε σημείο, πολλές φορές να λέω την εξής τραγική φράση, γιατί είναι τραγικό να εύχομαι κάτι τέτοιο για εμένα..''Μακάρι απλά να αποτύχω να τελειώνουμε, μακάρι απλά να πάνε όλα στρα8ά να μην πρέπει να διαλέξω εγώ, να μην έχω επιλογή, να γίνουν απο μόνα τους'' Στην φράση αυτή το ''να γίνουν απο μόνα τους'' δεν αφορούσε την προσπάθεια ή το τι χρειαζόταν για να γίνει μια κατάσταση επιτυχής, αφορούσε το να γίνουν απο μόνες τους οι επιλογές για το που πρέπει να κάνω φόκους, να γίνει το ξεσκαρτάρισμα απο την μοίρα; απο τη ζωή απο κάτι άλλο πάντως εκτός απο εμένα..γιατί δεν την παλεύω να επιλέξω χωρίς να τρελαθώ απο what if..και αναλύσεις.

Φυσικά ''μπαίνοντας'' στο χώρο του ασύμμετρου και της ανταλλαγής ελέγχου..καταλα8αίνεις πόσο ανακούφιση ένοιωσα! Αρχικά με μια σχέση Τοπ/μποτομ που αν μη τι άλλο μου έλυσε το άγχος και τη δυσφορία στα ''σεξουαλικά μου θέματα'' ( γιατί το παραπάνω που περιγράφω είχε εφαρμογή παντού ) και στη συνέχεια στη σχέση που είμαι τώρα και που ακόμη και τώρα είναι φορές που λέω '' μακάρι να μην έπρεπε να επιλέγω ούτε το να επιλέγω να μένω '' απλά να μην είχα άλλη επιλογή απο το να μείνω σε μια σχέση ολικής παράδοσης ελέγχου, αλλά αυτό και αν θέλει ανάλυση και διευκρινήσεις..και άστο τώρα.

Θα μπορούσα να μην γράψω τίποτα απο τα παραπάνω και να σου δώσω απλά αυτό >>

''I saw my life branching out before me like the green fig tree in the story. From the tip of every branch, like a fat purple fig, a wonderful future beckoned and winked. One fig was a husband and a happy home and children, and another fig was a famous poet and another fig was a brilliant professor, and another fig was Ee Gee, the amazing editor, and another fig was Europe and Africa and South America, and another fig was Constantin and Socrates and Attila and a pack of other lovers with queer names and offbeat professions, and another fig was an Olympic lady crew champion, and beyond and above these figs were many more figs I couldn't quite make out. I saw myself sitting in the crotch of this fig tree, starving to death, just because I couldn't make up my mind which of the figs I would choose. I wanted each and every one of them, but choosing one meant losing all the rest, and, as I sat there, unable to decide, the figs began to wrinkle and go black, and, one by one, they plopped to the ground at my feet.”



Sylvia Plath, The Bell Jar

Τέλος, να πω πως το αν κάποιος υποτάσεται σε όποιον, απλά για να υποταχθεί ή επιλέγει που κτλ έχει να κάνει, στο δικό μου μυαλό και με 8άση το πως λειτουργώ εγώ με
το πόσο αντέχει αυτή τη δυσφορία που περιγράφω παραπάνω σε σχέση με την δυσφορία που προκαλεί το να υποτάσεσαι σε κάποιον που δεν στο εμπνέει. Προσωπικά χίλιες φορές η πρώτη δυσφορία, άρα για να απαντήσω και στο ερώτημα σου, χίλιες φορές αδέσποτη παρά με ένα Κ που δεν ''μου το 8γάζει'' in simple words. Συγκεκριμένα σε εμένα, δεν θα ήταν απλά δυσφορία το 2ο, θα ήταν καταστροφή και για εκείνον και για εμένα. Προτιμώ να μην αναλύσω το γιατί  

 

Ευχαριστώ πολύ  

 

Μπορεί να είναι επιλογή της το συγκεκριμένο, μπορεί και όχι. Σε κάθε περίπτωση έχει πάρει μια απόφαση για το όριο που βάζει, πέρα από το οποίο, κατά τη γνώμη της, δεν αξίζει ή δεν πρέπει να είναι σε μια σχέση.

Όχι, ποτέ   Αυτό όμως ισχύει για μένα. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ατόμων που επιλέγουν να ανήκουν απλά για να ανήκουν. Δεν μπορώ να κρίνω το γιατί το κάνουν αυτό. Μπορώ όμως να πω ότι σε αρκετές περιπτώσεις το αποτέλεσμα που βγαίνει προς τα έξω είναι ολίγον γελοίο...

Γιατί δεν έχουν μάθει να αναλαμβάνουν την ευθύνη. Είναι εξαιρετικά εύκολο να έχεις κάποιον άλλο να παίρνει την ευθύνη αλλά και να του τη ρίχνεις, ένα "αποχωρητήριο ευθυνών".

 

Μα δε θέλουν ευθύνη, διαφορετικά θα ήταν μόνες τους & θα τα διαχειρίζονταν όλα. Τότε ποιος ο σκοπός να ανήκεις σε κάποιον εάν δεν έχει αποδεχθεί η ίδια ότι έχει ανάγκη να αφήσει τον έλεγχό της πάνω του, δε λέω ότι το υπό δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέσα σε μια Ντι/ες ή Μ/ς σχέση αυτό εξυπακούεται.