Ανδρες μονοι, γυναικες μονες....τι φταιει?

Μια μέρα μπαίνει ο πατέρας στο δωμάτιο και βλέπει την κόρη του με το δονητή στα χέρια.
- Τι κάνεις εκεί; τη ρωτά
- Να ξέρεις στη σημερινή εποχή δεν υπάρχουν άντρες και κατέληξα εδώ απαντά αυτή.
Την επόμενη μέρα γυρίζει η κόρη από το σχολείο και βλέπει τον πατέρα της να κάθεται στο σαλόνι έχοντας το δονητή δίπλα του πίνοντας ούζο.
- Τι κάνει εκεί πατέρα; τον ρωτά.
- Να πίνω ένα ουζάκι με το γαμπρό μου.

 

Παιδιά Του Δονητή ... 

 

χμ χμ στο μυαλο μου ειχα κατι αλλο ... αυτο που λεει....: οσο και να το κουνας φραπε δεν γινεται   

 

Η μεμψιμοιρία, η ατέρμονη ικανοποίηση των ψεύτικων αναγκών που γεννά ο καταναλωτισμός της εποχής μας, αφαίρεσε από το σύγχρονο άτομο την ανθρωπιά του και τον έχει μετατρέψει σε ένα άβουλο, κατευθυνόμενο ον, το οποίο ποδηγετείται από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Του έχει αφαιρεθεί κάθε δυνατότητα για σκέψη, για πρωτοβουλία, για δράση και έχει εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο ικανοποίησης υλικών αναγκών.
Σχεδόν όλοι περίτρανα διατυπώνουν στις μέρες μας ότι ''δεν υπάρχει φιλία σήμερα''.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ο καθένας έχει μερίδιο ευθύνης από τη στιγμή που αντιμετωπίζει τα συναισθήματά του σαν υλικά αγαθά και απαιτεί συνεχώς να παίρνει πολλά και να δίνει λίγα.
Οι ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις, όμως, δεν έχουν ως βάση το κέρδος και τη συνεχή ικανοποίηση. Είναι δομημένες να υπάρχουν πέρα από κάθε συμφέρον και αντάλλαγμα.
Για την αποξένωσή του και τη μοιρολατρία του ευθύνεται ο ίδιος ο άνθρωπος πρώτιστα και μετέπειτα το κοινωνικό περιβάλλον.

Ο ατομισμός και η εσωστρέφεια παράλληλα με τον ανταγωνισμό και τον καταναλωτισμό, έχουν μετατρέψει το σύγχρονο άτομο σε ένα νέο είδος ανθρώπου «μεταλλαγμένου», ας μου επιτραπεί η έκφραση, καθώς ο συναισθηματικός και ψυχικός του κόσμος δεν καλλιεργείται, αλλά παραμελείται και παραμερίζεται και στη θέση του προβάλλει και κυριαρχεί ο κόσμος της ύλης και της λογικής.
Ας προσπαθήσουμε να έρθουμε σε επαφή πρώτα με τον εαυτό μας, ας αναγνωρίσουμε και ας αποδεχτούμε τον κόσμο των συναισθημάτων μας, ας ικανοποιήσουμε την ανάγκη μας για προσφορά - και ας περισώσουμε την αξιοπρέπειά μας σε περίπτωση που δεν τα καταφέρουμε- .

 

Είναι γεγονός ότι οι γυναικοπαρέες και οι ανδροπαρέες έξω έχουν επανέλθει στο προσκήνιο. Για την ακρίβεια δεν είχαν εκλείψει ποτέ, όμως το φαινόμενο έχω την άποψη ότι εντείνεται συν τω χρόνω όλο και περισσότερο.

Δεν ξέρω αν αποτελεί προσωπική και συνειδητή επιλογή για κάποιες και κάποιους ή απλά δεν προκύπτει και δεν έρχεται κάποια γνωριμία και σχέση. Είναι συχνά απορίας άξιο πώς άτομα πετυχημένα επαγγελματικά, εμφανίσιμα, κοινωνικά δεν συνάπτουν εύκολα σχέση και δε μπαίνουν στη λογική της συντροφικότητας, να δώσουν αλλά φυσικά και να πάρουν πράγματα, στιγμές, εικόνες, εμπειρίες. Καθαρά προσωπικές.

Έχω πει ξανά... για μένα είναι κατάντια και ίσως τελικά και η μεγαλύτερη (αυτο)τιμωρία να μείνει κανείς μόνος στη ζωή. Και δε μιλάω για γάμο απαραίτητα, αλλά για συνύπαρξη, αγάπη (όση μπορούμε να δώσουμε), παρέα στα εύκολα μα και τα δύσκολα της ζωής.

 

αυτες πότε δεν είναι μονες.Από τη στιγμή που είμαστε επετες θα μας κάνουν ότι θέλουν.Δυστυχώς επιλέγουν εμείς προσφερομαστε

 

Κατά την γνώμη μου οι λόγοι που φταίνε για το φαινόμενο που συζητάμε είναι το διαδικτυακό πορνό, το γεγονός ότι η κοινωνία μας δεν έχει ξεπεράσει ακόμη πουριτανιστικά πρότυπα άλλων εποχών στο βαθμό που πρέπει και η οικονομική κρίση.

 

Είναι λίγο περίπλοκο το θέμα και είναι , κατά την προσωπική μου άποψη, άρρηκτα συνδεδεμένη με την έννοα του φειμινισμού , όπως αυτός λειτούργησε στην Ελληνική κοινωνία, ειδικά και, πώς επηρέασε το ανδρικό φύλο

 

Πάλι οι γυναίκες φταίνε;!

 

όποιος έχει τη μύγα ...μυγιάζεται . Δεν είναι οι γυναίκες που φταίνε τόσο πολύ. Είναι βαθειά κοινωνικό το θέμα. Χρήζει μεγ΄΄αλης ανάλυσης που θα την κάνω εν ...ευθέτω χρόνο

 

Φταινε οι εκατερωθεν υψηλες προσδοκιες.

 

Πολυ το αναλυετε,αμα δεν υπαρχει σπιθα,δεν υπαρχει.Ειναι κατι τελειως οργανικο,δε το θετεις σε λειτουργια οποτε το κρινεις εσυ σωστο....
Ειναι σπανιο πραγμα η χημεια,
γι αυτο.