Ζήσαμε την ζωή μας "λάθος" κι αλλάξαμε ζωή?

Δεν θα διαφωνήσω μιας που ακριβώς τα ίδια ανέφερα στα 2 προηγούμενα ποστ μου

 

Να ξερεις με πληγωνεις όταν λες ότι δεν διαβαζω ή δεν βλεπω. Και τα εισαγωγικα ειδα , και ολο το ποστ διαβασα.
Αναφέρεις λοιπον '' Ή αποχωρείς χάνοντας τα όποια προνόμια σου έδινε, αφού θα προτιμούσες να σβήσεις το "λάθος" - ή λάθος - απ' τον χάρτη της ζωής σου? '' και θεωρησα ότι επεξηγεί τη χρηση της λεξης ''λαθος'' στο τιτλο. Αυτό σχολιαζω . Δεν βλεπω καποια αξιακη κριση αλλα και αν ηταν θα ηταν από την αναποδη, ότι δηλαδή δεν υπαρχει λαθος σε επιλογες ζωης. Στην τελικη δεν θα μαλώσουμε για τις λεξεις, γνωρίζω ότι ξερεις να χειρίζεσαι μια χαρα τα ελληνικα. Προσωπικη αποψη εξεφρασα σχετικα με αυτό που ονομάζεις ''λαθος'' ,δεν ηταν μομφή στον τροπο εκφρασης σου.

 

Δεν είμαι σίγουρη για το τι θα έκανα, καθώς δεν έχω ζήσει ποτέ κάτι ανάλογο.
Θα ήθελα να πιστεύω ότι θα έφευγα, για να μην καταντήσω να ζω ένα ψέμα.
Αλλά.
Για να φτάσω σε σημείο να θέλω να φύγω, έχοντας παράλληλα επιτρέψει στον εαυτό μου να εξαρτηθεί τόσο πολύ από τον άλλο που δεν έχω αφήσει για μένα άλλες επιλογές, μάλλον θα σήμαινε πως ο,τι θετικά συναισθήματα έτρεφα για αυτόν θα είχαν εξανεμιστεί. Άρα, θα έπαιρνε σειρά η λογική, και η λογική ρωτάει "τι έχω να χάσω?". Αν η απάντηση είναι κάτι άλλο πέραν του "τίποτα", έχουμε πρόβλημα. Πλέον το να φύγω θα ήταν επιλογή κατώτερης σημασίας. Άρα ή θα ζήσω το ψέμα μου, ή θα βρω τρόπο να απεξαρτηθώ πριν τα βροντήξω.
Καλά, άμα υπήρχε και παιδί στη μέση, θα το σκεφτόμουν ακόμη περισσότερο.

 

αφού συμφωνήσω απολύτως με τα λεχθέντα θέλω να βάλω και την παράμετρο να έχει βρεί κάποιος το άλλο μισό που του καλύπτει τις νέες ανάγκες
του, τις νέες προτεραιότητές του, τα περισσότερα ή τα διαφορετικά που θέλει πλέον...τότε το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο, αν μάλιστα δεν έχει
απογαλακτισθεί απο την προηγούμενη άριστη μέχρι τότε σχέση του, που δεν μπορεί όμως να του προσφέρει τα περισσότερα ή τα διαφορετικά...
τότε κάποιος καλείται να αποφασίσει αν θα συμβιβαστεί με όσα τον έκαναν ευτυχισμένο μέχρι τότε ή θα ζητήσει να ικανοποιήσει τις νέες ανάγκες του...
δύσκολη, πολύ δύσκολη απόφαση...

 

@jasmin sg αν μη τι άλλο είσαι ένα απ' τα ελάχιστα άτομα εδώ πέρα, που βλέπω σαν ανθρώπους και όχι απλά σαν avatars. Ειλικρινά δεν ήταν σκοπός μου να σε πληγώσω.
Αν το έκανα, σου ζητώ συγνώμη. Κάποιες φορές κι εγώ "μεταφράζω" και ίσως λανθασμένα. Την "προϊστορία" - και όχι μόνο προϊστορία - εδώ την γνωρίζεις ( αφού διαβάζεις ) και όσο και να μην είναι δικαιολογία, αν κάπου είμαι καχύποπτος, δεν νομίζω ότι θα ήταν παράλογο. Συνεχίζω να μην θέλω να κρίνω κανέναν/καμία.
Όπως και γνωρίζω το ευαίσθητο κάποιων θεμάτων. Αλλά ότι και να πιάσουμε/συζητήσουμε, πάντα θα υπάρχει κάποιος/α, που ίσως και να έχει το "ακάλυπτο" του/της νεύρο.

Αυτά και καλή Κυριακή.

 

Δεν ζησαμε τη ζωη μας λαθος. Τη ζησαμε και τη ζουμε οσο καλυτερα μπορουμε την οποιαδηποτε χρονικη στιγμη με τις εμπειριες και συναισθηματικη νοημοσυνη που διαθετουμε..

 

@Tenebra_Silente ,δεκτη η συγνωμη και ευχαριστω . Να εισαι και εσυ καλα και να περνας ομορφα  

 

Εμενα οσες φορες μου ειχε "τελειωσει" κατι ή δεν με καλυπτε οπως ηθελα πλεον, επελεξα να φυγω απο τη σχεση. Δεν παρεμεινα ποτε σε καποια σχεση εγκλωβισμενη λογω των προνομιων που ενδεχομενως να ειχα. Ειμαι συναισθηματικος τυπος, και αυτο ειναι η αφετηρια μου αλλα και ο τελικος μου στοχος. Επισης δινω μεγαλη βαση στο θεμα δικαιοσυνη, γενικα. Μου φαινεται υποκριτικο να μεινω καπου απλα για να εξυπηρετησω τα δικα μου συμφεροντα, ακομη και αν ειναι ζητημα επιβιωσης. Δεν θα το εκανα..θα προτιμουσα να ψοφησω, να ζητησω απο φιλους, δεν ξερω, θα εβρισκα καποιον αλλο τροπο παντως. Ειναι θεμα δικης μου αξιοπρεπειας. Δεν κρινω ομως σε καμια περιπτωση οσους/ες επιλεγουν αυτο το μονοπατι. Ειναι ολα θεμα επιλογων και προτεραιοτητων.

Δε μπορω να μπω στη θεση αυτων που εχουν παιδια και καλουνται να παρουν μια τετοια αποφαση. Πιστευω οτι αν μου τυχαινε τετοια περιπτωση θα εκανα και παλι το ιδιο με οποιο κοστος. Νομιζω παλι δε θα εμενα. Σε καμια περιπτωση δε θα εμενα κρυβωντας απο τον αλλο πραγματα..κυριως επειδη ετσι ειμαι εγω σαν ανθρωπος.

 

Ήξερα ήδη πως το σκέφτεσαι...Σ'ευχαριστώ όμως που άφησες κι εσύ το ίχνος σου εδώ...

 

Στις thanassoσχέσεις όπου το απεμπλέκεσθαι ήτο compliqué (για διάφορους λόγους πλην των συναισθηματικώνανε-σε τέτοιες κατανοώ οτι αναφέρεται ο θρενδουργός), έμενα και το επάλευα, περισσότερο από όσο χρειαζόταν, δίνοντας ευκαιρίες μπας και στρώσει το θέματο, μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι (ή να βρεθεί καλό πάρκινγκ).

 

Συμφωνώ απόλυτα με τα γραφόμενα της @astarti ..

Να συμπληρώσω μόνο ότι εφόσον υπάρχει μία μακροχρόνια σχέση (ή/και γάμος) με τουλάχιστον ένα παιδί ..
Εκεί ο κάθε γονέας οφείλει να έχει ως πρώτη προτεραιότητα την ευτυχία του παιδιού (που του υπαγορεύει είτε να χωρίσει είτε να παραμείνει στη σχέση) ..
και μετά τη δική του ευτυχία (που επίσης του υπαγορεύει είτε να χωρίσει είτε να παραμείνει στη σχέση)

 

Καταρχήν όλοι οι άνθρωποι που επιλέξαμε κατά καιρούς να βρίσκονται στη ζωή μας έχουν συνδράμει, προκειμένου να γίνουμε αυτό που είμαστε τώρα. Μάς βοήθησαν να φτιάξουμε το χαρακτήρα μας. Οσο ζούμε μαθαίνουμε, αλλάζουμε. Είμαστε σαν τον πηλό. Οσα ζούμε μας βοηθούν να μάθουμε πράγματα για τον εαυτό μας. Αρα, μην μεμψιμοιρείτε για τα λάθη που κάνατε. Θα κάνουμε παααααρα πολλά μέχρι την ώρα που θα σβήσει το καντήλι μας. Λάθη είμαστε ανθρώπους κάνουμε...

Από εκεί και πέρα, όσον αφορά στο κύριο ερώτημα του νήματος. Αν κάποια μέρα ξυπνήσεις και αποφασίσεις ότι αυτό που έχεις δίπλα σου δεν καλύπτει, ήταν ένα λάθος, ένα γεγονός που δεν έπρεπε ποτέ να συμβεί, δεν τα παρατάς. Δεν κλαις την μοίρα σου για όσα συνέβησαν. Κλαίνε μόνο όσοι είναι ανίκανοι να αντιδράσουν. Δεν φεύγεις, δεν τα παρατάς. Προσπαθείς να διορθώσεις το λάθος σου. Περνάς στο σύντροφό σου αυτό που θα ήθελες να αλλάξει προκειμένου να σε καλύπτει ξανά, όπως όταν αποφάσισες να συνάψεις σχέση μαζί του. Δουλεύετε μαζί. Οι καιροί αλλάζουν και εσείς πρέπει να αλλάζετε μαζί τους.

Μην το βάζετε ποτέ στα πόδια. Είναι δείγμα δειλίας. Οπισθοχωρήστε και επιστρέψτε ξανά. Πιο δυνατοί...