Απολογισμός..Time to reset or restart

Άλλη μια χρονιά πέρασε και αυτήν την εποχή αρκετοί απο εμάς "ζυγίζουμε" όσα βιώσαμε τις προηγούμενες ημέρες (και νύχτες) που πέρασαν, σαν καλοί λογιστές που κλείνουν (υπο)λογιστικά ένα έτος που τελείωσε. Σίγουρα δεν είναι εύκολο – ίσως, σε κάποιες περιπτώσεις, να έχει και λίγο "ζόρι". Ποιοί μας αγάπησαν, ποιούς δεν θέλουμε να ξαναδούμε, ποιοί μας θέλουν στη ζωή τους. Όπως και να το κάνουμε, είναι λίγο πιεστικό να κάνεις απολογισμούς, μοιάζει σαν να θες να «καθαρίσεις» με τα παλιά της ζωής σου, να τα βάλεις σε ένα αδιόρατο πατάρι, σε ένα καλά κλειδωμένο σεντούκι και να τα ξεχάσεις.
Οι απολογισμοί δεν είναι εύκολη υπόθεση, κρύβουν ιστορίες που αφορούν ανθρώπους, ζωές, στιγμές..συχνά με ολόκληρα κομμάτια πίεσης. Το καλό, όμως, είναι ότι με δαύτους -τους απολογισμούς, βρίσκεις ξανά τις χαμένες σταθερές σου, θυμάσαι πού θέλεις να πας.
Δεν το έχω συνηθίσει ακόμη, αλλά κάθε χρόνο τέτοια εποχή αποχαιρετώ ανθρώπους από τη ζωή μου είτε διότι όντως φεύγουν, είτε γιατί επέρχεται ένας συναισθηματικός αποχωρισμός με κάποιους. Δεν μεμψιμοιρώ ωστόσο, καθώς η αλήθεια είναι πως κάθε χρόνο νιώθω πιο ευτυχής για τους ανθρώπους που μένουν κι όσους έρχονται στη ζωή μου. Μεγαλώνοντας και όσο μεταβάλλεται η προσωπικότητά μας, ξεκαθαρίζουν σχέσεις, επαναπροσδιορίζονται και ξεκινούν νέες σε άγραφο χαρτί, χωρίς μουντζούρες και διαγραφές, γιατί μαθαίνουμε με μεγαλύτερη βεβαιότητα τί και ποιούς θέλουμε στη ζωή μας, με ποιον ρόλο και ποιά ποιότητα σχέσης.
Πώς επηρεάστηκαν οι σχέσεις σας τη χρόνια που πέρασε? Θα την χαρακτηρίζατε μια "καλή" ή μια "κακή" χρονιά για εσάς?
Το νέο έτος σας βρίσκει πιο "γεμάτους" ή πιο "άδειους" συναισθηματικά?
Μεταβλήθηκε μέσα σ' αυτο το χρόνο ο τρόπος που αντιμετωπίζετε τις σχέσεις σας?

Σκέψεις, συναισθήματα..ό,τι έχετε ευχαρίστηση να εκφράσετε.

 

Δεν ειμαι και πολυ σιγουρος για αυτο που λες.. Οι απολογισμοι ειναι ευκολοι να γινονται, συνοδευονται και απο μια γλυκια μελαγχολια, στην οποια εγω προσωπικα, δυσκολα αντιστεκομαι. Δεν βρισκω ιδιαιτερη ουσια σε μια τετοια συναισθηματικη ανασκοπηση μιας και εν τελει, οι ιδιοι ανθρωποι θα παραμεινουμε, με τους ιδιους πειρασμους, τις ιδιες αδυναμιες, τις ιδιες ιστοριες να ζουμε ξανα και ξανα με διαφορετικο περιτυλιγμα. Πως ειναι το να αναπολεις μια παλια σχεση με νοσταλγια και μετα απο λιγο να συνεχιζεις οτι εκανες σαν να μη συνεβει τιποτα? Ε καπως ετσι ειναι και οι ετησιοι απολογισμοι..απλα εχουν μεγαλυτερη...ποικιλια θεματων  

 

Ίδιοι δεν παραμένουμε. Λίγο ή πολύ αλλάζουμε @Morfonios . Τι στο καλό; Ίδιος ήσουν στα 23, στα 33 και στα 43? Δε νομίζω  
Εξελίσσεσαι.
Μήπως εννοείς οτι η ανασκόπηση δε φέρνει αυτομάτως και την αλλαγή; Ναι συμφωνώ σε αυτό.

Γενικώς με τα "new year resolution" και τους "στόχους" και τις "αρχές" δεν τα πάω ιδιαίτερα καλά.

Παρόλα αυτά μπορώ να σκεφτώ πώς εξελίχθηκε το 2016 μου ως τώρα.. το οποίο είχε μέσα μεγάλες αλλαγές.

Σεξουαλικά απελευθερώθηκα πάρα πολύ έχοντας την τύχη (?) να συναναστραφώ έναν άνθρωπο που με έφτασε στα όριά μου και με έκανε να τα ξεπεράσω. Όλα μου τα "όχι" να γίνουν "yes please" και "μάλιστα Κύριε".
Βλέποντάς το τώρα όλο αυτό αποστασιοποιημένη θα πω λοιπόν οτι ήταν μία "καλη" χρονιά. Είχα ανάγκη να βιώσω αυτήν την υπέρβαση και απελευθέρωση. Ήταν εκεί, μέσα μου και περίμενε τόσα χρόνια. Έχω επαναπροσδιορίσει τα θέλω μου αλλά από την άλλη πλέον με φοβίζει οτι έχω ανεβάσει τον πήχη πάρα πολύ.
Μέσα από όλο αυτό έχω δει τα δικά μου κενά, τους δικούς μου φόβους και τα δικά μου κατάλοιπα. Το πώς αντιμετωπίζω τους άντρες και συνδέω αργά και σταθερά τα κομματάκια του παζλ... (και θα συνεχιστεί εννοείται αυτό και με το επομενο έτος, δεν έχω πλήρη εικόνα ακόμη).

Συναισθηματικά είμαι πιο κενή, άδεια και παγωμένη. Κατανοώ τις ανάγκες μου και προσπαθώ να τις δω φροντιστικά, θέλει όμως δουλειά ο συγκεκριμένος τομέας  

 

Χαχα..την αντιλαμβάνομαι την γλυκιά μελαγχολία στην οποία αναφέρεσαι..

Θεωρώ οτι ο απολογισμός έχει την αξία που του δίνει κανείς. Εμένα για παράδειγμα μ' αρέσει να υποβάλλω τον εαυτό σε αυτήν την εξέταση. Ίσως είναι λίγο μαζοχιστικό δεν ξέρω  
Θα διαφωνήσω στο οτι παραμένουμε ίδιοι ως ανθρωποι. Ο πυρήνας μας μπορεί να παραμένει ίδιος αλλά όλα αυτά που βιώνουμε μας επηρεάζουν, αφήνουν σημάδια επάνω μας τα οποία δεν είμαστε πάντα σε θέση να διακρίνουμε και μας παρουσιάζονται κάποια στιγμή παρακάτω.

Με αυτό με προβλημάτισες  
Νομίζω οτι θα διαφωνήσω και με αυτό. Θεωρώ οτι ζούμε τις ιστορίες που θέλουμε να ζήσουμε. Αν εγώ π.χ. δεν ήμουν ευχαριστημένη με τις σχέσεις μου έως τώρα, θα προσπαθούσα να εντοπίσω πρώτα τί κάνω λάθος εγώ. Θα προσπαθούσα να ευθυγραμμίσω τις ιστορίες που θέλω να ζήσω με τους ανθρώπους που αναζητώ. Μπορεί να μην το εξηγώ καλά τωρα, αλλα αν για παραδειγμα θελω να κανω σταθερη σχεση θα προσπαθησω να εντοπίσω καποιον που να ειναι στην ιδια φαση με 'μενα..ή αν π.χ. θελω κατι χαλαρο θα προσπαθησω να εντοπίσω κάποιον που να θελει το ιδιο κτλ. Στο σωστο timing που λένε.
Αν ζούμε τις ίδιες ιστορίες ξανά και ξανά σημαίνει οτι
α) ειμαστε ευχαριστημένοι απο αυτό το μοτίβο και το επαναλαμβάνουμε
β) δεν είμαστε ευχαριστημένοι απο αυτό αλλά δεν αλλάζουμε τα κριτήρια αναζήτησης, γιατί...(δεν ξέρω   )
γ) δεν φταίμε εμείς, τέτοιες περιπτώσεις μας τυχαίνουν πάντα (δεν το πιστεύω καθόλου αυτό)
Γενικα θεωρώ οτι αυτό που ψάχνουμε βρίσκουμε κάθε φορά. Αν ψάχνω για σεξ, αυτό θα βρω. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες σχέσεις που ξεκίνησαν έτσι όποτε you never know..αυτές είναι όμως η εξαίρεση στον κανόνα.

Ο σκοπός του απολογισμού για 'μενα δεν ειναι απλά η καταγραφή και η επισήμανση, αλλά και η επιμόρφωση, η εξέλιξη ή και αυτό που λέει ο τίτλος : ένα reset ή ένα restart αν αυτό χρειάζεται.

 

Θεωρω οτι υπαρχει μια "εξελιξη", πολυ μικροτερη απο αυτη που θα θελαμε (σωστα καταλαβες @Brigitte οτι δεν αναφερομαι σε αυτη), η οποια ομως δεν ειναι τπτ αλλο απο την αθροιστικη μας εμπειρια πανω σε καταστασεις και ανθρωπους. Π.χ. το να αναθεωρησεις τα standards για να εμπιστευεσαι πλεον ανθρωπους μπορει να τροποποιει καπως την συμπεριφορα σου ή ακομα και τα συναισθηματα σου αλλα παραμενεις ο ιδιος ανθρωπος μεσα σου. Ο πυρηνας, που εχει σχηματιστει κατα την παιδικη ηλικια, αλλαζει εξαιρετικα δυσκολα και ακομα και ψυχοθεραπεια να κανει καποιος, τα μακροπροθεσμα αποτελεσματα ειναι αμφιβολα. Εξαιρεση σε αυτον τον "κανονα" ειναι life changing εμπειριες, τραυματικες ή μη, που φερνουν τα πανω κατω.

Εκ πρωτης οψεως η ιστορια σου, @Winter's Dew, ειναι μια τετοια ιστορια, αλλα δεν μπορω να μην αναρρωτηθω αν οντως αλλαξες ή "απλα"...ανακαλυψες αυτο που πραγματικα εισαι, τον πυρηνα σου δηλαδη, που οπως ανεφερα προηγουμενως, δυσκολα αλλαζει..

 

Ποτέ δεν ήμουν των απολογισμών.
Δεν μου αρέσει να αναιρώ μια χρονιά που την έζησα, γιατί είχε περισσότερα άσχημα από καλά.
Ίσως γιατί πιστεύω, ότι οι άνθρωποι φτιάχνονται μέσα από τις δυσκολίες και όχι το αντίθετο. Τα ζόρια που ζήσαμε και αφήσαμε πίσω μας είναι αυτά που μας έκαναν ότι είμαστε σήμερα. Άρα ακόμη και οι άσχημες στιγμές έχουν να μας προσφέρουν.
Δεν πιστεύω όμως ότι οι άνθρωποι αλλάζουν εύκολα. Ακόμη και όταν δείχνουν αλλαγμένοι σε πολλά σημεία παραμένουν όπως ήταν. Θέλει μεγάλη διεργασία η αλλαγή. Και ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια.

Πως ήταν το 2016 για μένα;
Μια χρόνια με δύσκολο περιεχόμενο.. Έφερε αλλαγές στην καθημερινότητα μου, με έκανε να δω διαφορετικά κάποια κομμάτια της ζωής μου και να ψάξω για απαντήσεις.Μου χαμογέλασε λίγες φορές και μου έδειξε τα δόντια της περισσότερες. Μου έδωσε και μου πήρε.
Δεν ήταν μια μοναδική χρονιά, από καμιά άποψη.. Αλλά θα είναι μια χρονιά που θα θυμάμαι!
Και ευχαριστώ εκείνους τους ανθρώπους που μου έδωσαν στιγμές να θυμάμαι..
Όμορφες και άσχημες.
Άσπρες και μαύρες
Φωτεινές και σκοτεινές.
Χαμογελαστές και δακρυσμένες..
Στιγμές ζωής!!

 

Το θέμα του νήματος είναι ένα από κείνα, που μέχρι πριν ένα-δυο χρόνια θα με τραβούσαν σαν η πυρακτωμένη λάμπα το κουνούπι.
Θα ξεκινήσω μ' ελάχιστα λόγια και ίσως ασύνδετα και ίσως και να τελειώσω μονοκοπανιά ή να συνεχίσω μ' άλλη "παρέμβαση".

Που λες ( σ΄όποιον/α διαβάσει αυτά μου τα λόγια, θα ήθελα να ήταν σαν tête à tête και όχι "ομαδικώς" ), πάει καιρός από τότε που αντιλαμβανόμουν τον χρόνο σαν "μπακλαβαδάκια".
Που έφτιαχνα συρτάρια και ντουλάπες, μέσα στις οποίες στοίβαζα παλιά ή νέα ρούχα, εμπειρίες, ανθρώπους, καταστάσεις. Πια αντιλαμβάνομαι την ζωή μου άλλες φορές σαν ακορντεόν, ν' ανοιγοκλείνει, άλλες σαν ευθεία γραμμή με όλα τα "ψίχουλα" της στις πλάτες μου. Όχι για να τ' ακολουθήσω και να βρω κάποιο δρόμο επιστροφής, αλλά γιατί έχω ανάγκη κάπου να αισθάνομαι ρίζες, μπορεί και φύλλα περισσότερο ή λιγότερο κολλημένα σε κλαδιά. Εννοείται ότι κάποια τα παίρνει ο άνεμος - της πραγματικότητας, της λήθης, δεν έχει σημασία -. Εκείνο που για μένα μετράει, είναι να νιώθω το "δέρμα" να θροΐζει. Να, αυτό θα ήταν οι περασμένοι μου έρωτες ή "έρωτες" ή ακόμη και ψευδαισθήσεις, χαρούμενα ή λυπημένα φαντάσματα - εκείνα τουλάχιστον που ακόμη θα θυμόμουν έστω κι αμυδρά -, που κάθε τόσο κάθονται στο τραπέζι μου και υψώνουν το ποτήρι τους, χαμογελώντας ή βλαστημώντας.

Τεσπα, ας προσπαθήσω να γράψω κάτι λίγο πιο σχετικό με το νήμα ( αν και δεν νομίζω, ότι θα καταφέρω να γίνω ποιος ξέρει πόσο κατανοητός ).
Έχω πάψει να τραβάω σούμες στα αισθηματικά/προσωπικά μου, αφού η ψυχή, το μυαλό, η καρδιά, μπορεί και το συκώτι μου, έχουν γίνει πια χωνευτήρι που λειτουργεί αυτόματα.
Οι όποιες ενδοσκοπήσεις μου, τα amarcord δεν έχουν μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή και απ' ότι γνωρίζω για την πάρτη μου, δεν έγιναν ποτέ τον Δεκέμβριο κανενός έτους ( ούτε καν στην τελευταία του μέρα ). Συνεχίζω να "περπατάω" με τρύπες στα "μάτια", ξεφτισμένο "σακάκι" και σκισμένα "γόνατα". Περισσότερο γεμάτος απ' ότι χθες, περισσότερο άδειος απ' ότι αύριο. Για μένα υπάρχει πια μονάχα το σήμερα, για να μην πω το τώρα.

Και η τελευταία αληθινά κακή μου χρονιά για τα αισθήματα ή τα συναισθήματα, ήταν εκείνη που πέθανε ο πατέρας μου και μετά από λίγους μήνες χώρισα με την μέχρι τότε πιο σημαντική σχέση της ζωής μου ( ποια ήταν εκείνη η χρονιά, την ξέρουν όσοι είναι κοντινοί μου, οι άλλοι δεν χρειάζεται να την γνωρίζουν ). Δυο θάνατοι - ένας κυριολεκτικός κι ένας μεταφορικός - που είχα την "ευτυχία", να γευτώ σχεδόν ταυτόχρονα. Από τότε, ποδοπάτησα τα ρολόγια, έσκισα τα ημερολόγια και άφησα τους απολογισμούς να γίνονται από μόνοι τους. Ενώ δουλεύω, ενώ ταξιδεύω, ενώ γράφω - καλή ώρα - τις παπαρολογίες μου όπως και τώρα.

* Τελικά, μάλλον άφησα μονοκοπανιά το χνάρι μου σ' αυτό το νήμα κι αν ήμουν γι' άλλη μια φορά δυσνόητος, δεν ήθελα να κάνω διαφορετικά.
Καλή σας μέρα και καλή συνέχεια στο νήμα. Πάω να ποτίσω το δέντρο μου καφέ, γιατί τα φύλλα του-εγώ, έχουν στεγνώσει.  

 

Μετρησα τις δυναμεις μου και τις βρηκα αρκετες!

 

Νομίζω πως το ξεκαθάρισμα γίνεται καθ'όλη την διάρκεια της χρονιάς με τις καταστάσεις που βιώνω, τους ανθρώπους που μου απλώνουν το χέρι, αυτούς που με σπρώχνουν στο γκρεμό κτλ...
Στο τέλος απλά βλέπεις τι έμεινε... με ποιους ξεκίνησες και με ποιους έμεινες....

Αν και το σημαντικότερο για μένα είναι πως ήμουν πέρυσι και πως τώρα, που ήμουν και που είμαι, πόσα άντεξα και τι με λύγισε.. Και φυσικά τις απόψεις μου, ποιες αναθεώρησα και γιατί... ειδικά το τελευταίο είναι εξέλιξη και το θεωρώ πολύ σημαντικό...  

 

Ανασκοπηση χρονιας δεν εκανα ποτε. Ισως γιατι καθε φαση της ζωης μου την τοποθετω μεσα στο μυαλο μου σε ασυμμετρα χρονικα διαστηματα. Πότε αρχισε ενας κυκλος, πότε εκλεισε. Για παραδειγμα ο τωρινος κυκλος ανοιξε καπου στα τελη του 2012 και συνεχιζεται...
Μεχρι το 2012 η ζωη μου πηγαινε τρενο. 1+1=2. Ολα καλα ολα ανθηρά...ολα βαση πλανου. Ηρεμιαααααα. Και ξαφνικα εγινε ενα μπουμ και μπηκα στην πιο ροκ φαση που θα μπορουσα να φανταστω. Ενιωσα στο πετσι μου αυτο που λενε..."οταν εσυ κανεις σχεδια, ο Θεος σε βλεπει και γελα" μια τετοια φαση. Ατυχηματα, θανατοι, γεννησεις, ερωτες, στεναχωριες, λεφτα, οικονομικες καταστροφες, ιντριγκες...τολμη και γοητεια η κατασταση.  

Εεεε οταν καποια φαση αρχισα να παιρνω αποσταση απο τις καταστασεις και να προσπαθω να τις δω πιο συνολικα, μπας και καταφερω να ισορροπισω και να αποφυγω τα βαρια ψυχοφαρμακα, κατεληξα σε μια και μονο σκεψη. Καθε χρονος που θα περναει θα "πρεπει" να με βρισκει σε καλυτερη κατασταση απο περσι. Εστω και λιγο. Ετσι λοιπον το πολυ ζορικο 2016 φευγει με σαφεστατα θετικο προσημο σε σχεση με το 2015. Με ολα τα ζορια και τις δυσκολιες ηταν η καλυτερη χρονια απο την στιγμη που η ζωη μου εγινε μπουρδελο. Στοχος για το 2017...επαναφορα κανονικοτητας στον τομεα της δουλειας. Αμα το πετυχω κι αυτο...μετα θα γινω youtuber...life coach  

 

Είναι αυτή η γλυκιά μελαγχολία που σε πιάνει, εκείνη που δεν σε αφήνει. Είναι λίγο ή πολύ το γιορτινό κλίμα, ίσως απλά ότι εκείνο το ρημάδι το ημερολόγιο αλλάζει.

Για μένα ήταν ίσως η πιο σημαντική χρονιά στην ζωή μου (μέχρι τώρα) . Σκέφτομαι όλα όσα πέτυχα μόνη μου, τα άτομα που έπαιξαν τον ρόλο τους στην επιτυχία αυτή (με κάνανε πιο δυνατή είτε γιατί ήρθα αντιμέτωπη με αυτά είτε γιατί θέλησαν να βοηθήσουν, συνήθως το πρώτο όμως) , εκείνο ειδικά το άτομο με αφορμή το οποίο άλλαξα. Ή για να το πω καλύτερα, με έμαθα.

Δεν θα πω αν είναι καλή ή κακή χρονιά, είναι μια χρονιά όχι σαν όλες τις άλλες αλλά σαν τις μερέντες εκείνες τις ανάμικτες με κρέμα φουντούκι/σοκολάτα και βανίλια. Είχε λίγο από όλα.

Σκοπός είναι αυτό το ξεσκαρτάρισμα, αυτή τον εσωτερικό απολογισμο/συλλογισμό κλπ κλπ να τον κάνεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα όχι μόνο μια φορά τον χρόνο. Αυτή είναι η άποψή μου. Αυτό εφαρμόζω.

Ναι, έδιωξα πολλά άτομα από την ζωή μου, άλλα για το καλό μου, άλλα για το καλό τους.
Πάντοτε υπάρχουν δυο πλευρές στο νόμισμα που λέγεται ζωή.

Αυτή η χρονιά θα μου μείνει αξέχαστη, με βρίσκει καταρχάς με ένα συναίσθημα που δεν είχα νιώσει. Την αγάπη.
Και με έκανε τόσο επιλεκτική. Και περίεργη. Και δυνατή.

 

Ανασκόπηση του δεκαέξι.. Μαλιστα... Δυστυχώς δέν τήν κατατάσσω στις καλές χρονιές.. Πέρασα κάποιο πρόβλημα υγειας, άγχος με την δουλειά, χωρισμούς, επανασυνδεσεις, ξανά χωρισμούς και πάει λέγοντας.. Κλείνοντας το δεκαέξι μου αφήνει μια πολύ πικρή γεύση, απογοήτευση, άνθρωποι που τους έδωσα τα πάντα δεν το εκτίμησαν, ψέματα, αποκαλύψεις, θυμός..
Προσπαθώ να κρατήσω τα καλά αλλά δυσκολεύομαι μιας και όλα είναι πολύ προσφατα και η πίκρα δεν με αφήνει..
Από την άλλη επειδή όλα στο μυαλό είναι και χρειάζεται ένα κλικ για να ξυπνήσεις εύχομαι να μην αργήσει πολύ να γινει.
Φαντάζομαι εφόσον οι απογοητεύσεις διαδέχονται η μια την άλλη θα είναι πιο εύκολο από άλλες φορές..