Τι κανει εναν ανθρωπο ευτυχισμενο ? Αριστοτελης και BDSM

Θα επανέλθω ...δημήτριος, βαβαίως, βεβαίως...
Για να δώσω το στίγμα μου, μαγαζί είναι αυτό που λέμε κοινωνία, το όποιο Χάραβαρντ είναι απλά παραμάγαζο...
Που πετάει τη μπάλα στην κερκίδα, για να μη παιχτεί μπάλα...
Δεν είναι αρνητίλα ούτε κάτι...
(Ας πούμε πως μια κάπως ώριμη οργή με γυρνάει στους κλασικούς)....

 

Επανέλα, απλά το πήγα σε άλλο νήμα, θα το βρεις, σου΄χω εμπιστοσύνη.
Take your time dear.  

 

μέρες που 'ναι, σκέφτηκα οτι ένας παράγοντας που διευκολύνει την ευτυχία είναι ο περιορισμός της περιαυτολογίας. της αυταναφοράς γενικότερα.

 

Αλήθεια? Πολύ ενδιαφέρον. Μιλήστε μας γι΄αυτό...

 

Με μία πρώτη προσέγγιση στο κύριο ερώτημα του νήματος, "τι είναι αυτό στο Bdsm που κάνει έναν άνθρωπο ευτυχισμένο'' .. η απάντησή μου είναι αναμενόμενη:

Ικανοποίηση εγκεφαλικών και σωματικών επιθυμιών (ορέξεων, διαστροφών, συστροφών, κλπ) ..
Προσωπικά, μου αρέσει να κατέχω τον έλεγχο και μέσω αυτού να οδηγώ τον άλλον, μέχρι .. και πέρα από τα σωματικά (και εγκεφαλικά) του όρια ..

Με μία δεύτερη όμως προσέγγιση όμως, πηγές ευτυχίας είναι η ειλικρίνεια και η δικαιοσύνη, οι οποίες είναι ικανές και αναγκαίες συνθήκες σε μία bdsm σχέση ..
Και εξηγούμαι:

- Η ειλικρίνεια είναι βασική προϋπόθεση τόσο για τα Κ όσο και για τα υ άτομα, καθώς:
Ο καθένας πρέπει να είναι πρώτα ειλικρινής ως προς τον εαυτό του .. τις ανάγκες και τις επιθυμίες του, τις δυνάμεις και τα όριά του ..
και στη συνέχεια να είναι ειλικρινής και με τα άτομα που σχετίζεται ..

- Η δικαιοσύνη αποτελεί ευθύνη των Κ ατόμων, τα οποία έχουν τον έλεγχο μίας ασύμμετρης σχέσης ..
και οφείλουν να μεταχειρίζονται τα υ τους, έχοντας ως γνώμονα μία βασική αρχή της δικαιοσύνης, όπως την διατύπωσε ο Αριστοτέλης στα "Ηθικά Νικομάχεια":
"Ίσοι πρέπει να μεταχειρίζονται ίσα και οι άνισοι άνισα, σε αναλογία με τις ομοιότητες και τις διαφορές τους".:

 

Εγω συμφωνω με τον Ρελ. Η ευτυχια ειναι ζητημα εσω_ ισορροπίας.να νιωθεις καλα με αυτο που εισαι,οτι και αν ειναι αυτο. Η ευτυχια που θα σου προσφερει μια στιγμη, ενας συντροφος ειναι επικτητο... και συνηθως εχει τιμημα. Ειναι νομιζω εγωισμος να χρεωνεις αλλους για την ευτυχια που εχεις η δεν εχεις... τωρα το πως την βρισκει κανεις αυτην την ισορροπία... κ γω στο ψαξιμο ειμαι δεν ξερω..

 

Το να μπορείς να νιώθεις καλά με τον εαυτο σου και τις επιλογές σου.
Το να μην νιώθεις καταπιεσμένος μέσα σε μια σχέση αλλα το να μοιράζεσαι την ελευθερία σου με αυτόν που έχεις δίπλα σου.
Όταν ξαπλωνεις το βράδυ να χαμογελάς γτ η μερα σου στο σύνολο της ήταν καλή,άσχετα με τα οποία προβλήματα ενδεχομένως παρουσιάστηκαν μπροστά σου.
Το να αποδέχεσαι τον εαυτο σου χωρίς να σε πνίγουν οι ενοχές γτ δεν μπορεί να είσαι βδσμερ,είσαι άρρωστος! (Όπως λένε κάποιοι).
Και πολλά άλλα που έχουν να κάνουν κυρίως για το πως νιώθουμε εμείς για τους εαυτούς μας κ όχι για όσα μας πλασάρουν οι εποχές σαν αποδεκτά στοιχεία.

 

Το να καταφέρνω να κοιμηθώ το βράδυ,
σε μια αγκαλιά...
Να ξυπνήσω από όμορφα όνειρα..
Να περάσω την μέρα μου κουβεντιάζοντας μαζί Του
Να παίζω μάχες με τον μικρό και να κυλιόμαστε στο πάτωμα από τα γέλια
Κάθε μέρα να μην είναι άδεια αλλά γεμάτη εμπειρίες
Να μπορώ να γιατρέψω πληγές με την αγάπη μου


Να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω...