Συνειδητοποιημένοι/o υπό + BDSM

Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν:

Τώρα... ένα συνειδητοποιημένο υ δεν υποτάσσεται με όχημα την αγάπη με σκοπό να μην χάσει το Κ. Ένας τέτοιος μηχανισμός λειτουργεί βραχυπρόθεσμα και δεν αφήνει καλή επίγευση. Το όχημα είναι η υποταγή και το αποτέλεσμα η αγάπη.
Αποφεύγω την λέξη "Έρωτας" διότι είναι συναίσθημα παροδικό.

 

Κάποτε, στα «νιάτα» μου, πίστευα κι εγώ την θεωρεία του δώρου. Μετά έφαγα την σφαλιάρα της εμπειρίας και συνήλθα.  
Η υποταγή είναι επιλογή, όχι giftακι. Μα καλή, μα κακή είναι επιλογή κι ως επιλογή έχει τις όποιες ευθύνες της.
Θέλεις να υποταχθείς; Θέλω. Μπορείς να υποταχθείς; Μπορώ. Μπορείς να υποταχθείς; Δεν ξέρω αν μπορώ αλλά θέλω πολύ να προσπαθήσω. Κάπως έτσι τέλος πάντων.
Δεν ξέρω γιατί το υ μπαίνει σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα σε μουντ καρδουλίασης και τσουπ συννεφάκια, λουλούδια, αγγελάκια κι εν τέλει τσακίζεται και χτυπά σε τοίχους. Παιδεύει και παιδεύεται. Δεν ξέρω αν είναι έρωτας, μου είναι λίγο θολό το τοπίο ως προς τον ορισμό. Κατακλύζεται όμως από έντονα συναισθήματα που καταλήγουν -συνήθως- σε κτητικότητες, μη, εγωισμούς, μα, όχι, Σας παρακαλώ, γιατί, αν. Η στάση του Κ ή θα ναι σωσίβιο ή το χέρι που σε φτάνει πάτο.
Η υποταγή βγαίνει όταν λαμβάνεις το κατάλληλο feedback. Απλά συμβαίνει, στην βγάζει ο/η απέναντι.
"Τρομάζει" το 24/7 για το 24/7 αλλά 24/7. Ξεκάθαρο, τίμιο. Βήμα-βήμα, στόχο-στόχο. Αν το θέλεις κι αρχίσεις να το ζεις, πάντοτε γεννιέται κι αναδύεται κάτι καινούργιο.

 

Διαφαίνεται ένα "κατώτερο επίπεδο" και μια κρίση πίσω από τα λόγια σου σχετικά με τα "έξω από το D/s".
Άλλο είναι η υποταγή και άλλο η περιορισμένη παράδοση ελέγχου στο παιχνίδι. Ανόμοιες έννοιες, όχι ιεραρχημένες όμως. Μια χαρά είναι και οι δυο.

Αφήνοντας στην άκρη τις ανάγκες - που προσωπικά με παραπέμπουν σε πιο ανεπεξεργαστο επίπεδο - θεωρώ ότι η πραγματική επιλογή είναι μια μόνο, και είναι η υποταγή.
Εκείνο που μπορεί να αλλάξει, και σίγουρα αλλάζει με το χρόνο, είναι ο τρόπος που αυτή εκδηλώνεται, γιατί βασίζεται σε κάθε προηγούμενο βήμα που έχει γίνει.

 

<3

 

Η συνειδητοποίηση της όποιας υποτακτικής ή Κυριαρχικής ψυχοσύνθεσης κάποιου/ας δεν έχει να κάνει με τον έρωτα ή όχι.
Είναι αποτέλεσμα ενδοσκόπησης και τελικού "εναγκαλισμού" του εαυτού μας, που θεωρητικά με τους άλλους θα είχε να κάνει ελάχιστα ( τουτέστιν σαν παράγοντες βιωμάτων μας τα οποία κατόπιν αξιολογήσεως θα γίνονταν μέρος της "βαλίτσας" μας ). Θεωρητικά κανείς δεν χαρίζει τίποτε και είναι όλα ζήτημα ανταλλαγής.
Μπορεί να υπάρχει υποταγή δίχως έρωτα, υποταγή στην οποία θα μεταγενέστερα θα ερχόταν να προστεθεί κι ο έρωτας, υποταγή μ' έρωτα που δεν θα γινόταν αγάπη.
Οι συνδυασμοί είναι ατελείωτοι και σ' εξάρτηση απ' την χρονική περίοδο στην οποία θα βρισκόταν κάποιος ( με τα συνεπαγόμενα εκείνη την δεδομένη στιγμή θέλω του ).
Υποθετικά, δεν υπάρχει υποταγή για την υποταγή, ούτε Κυριαρχία για την Κυριαρχία, ο όποιος Κ ή υ "πρέπει" να θέλει να Κυριαρχήσει ή να υποταχθεί για κάποιον λόγο.
Θα είναι θαυμασμός για τ' άλλο μέρος, θα είναι έρωτας, θα είναι ανία. Εγώ τουλάχιστον δεν βλέπω που θα αντιτίθεντο τ' όποιο D/s στον έρωτα και τούμπαλιν.
Μάλλον στην ιδέα ότι ο έρωτας πάντα αποδυναμώνει, μαλακώνει, ακόμη και μωραίνει τον "μολυσμένο" απ' τον ιό του. Ίσως και γιατί στο φαντασιακό ή πραγματικό αρκετών το bdsm είναι "στεγνή" πειθαρχία καθώς και καταδυνάστευση "βαθέων" συναισθημάτων.

Αρκετοί/ες ( δεν δίνω ηθελημένα ποσοστό, γιατί θα ήταν λανθασμένο ) δίνουμε κάτι, για να πάρουμε ως "επιστροφή" κάτι άλλο.
Για μένα σημαντικό δεν είναι το κίνητρο καθ' αυτό, αλλά τ' αποτέλεσμα. Μετά, μιλάμε για - ξανά θεωρητικά - συναινετικές παραδόσεις του όποιου ελέγχου.
Εκτός κι αν κάποιος πιστεύει, ότι θα μπορούσε να επιβληθεί σε κάποιον/α με το ζόρι. Γιατί σ' αυτή την τελευταία περίπτωση μάλλον θα ξεφεύγαμε των μονοπατιών του όποιου bdsm ( ακόμη και του πιο "ακραίου" ) και θα εισχωρούσαμε σ' άλλα "παρτέρια".

Κλείνοντας, το να θέλει κάποιος/α να ερωτευτεί, πριν να υποταχθεί σε κάποιον/α, δεν τον/την κάνει λιγότερο βουδουσουμιάρη/α, ούτε λιγότερο συνειδητοποιημένο από κάποιον/α που κάποια συναισθήματα δεν θα τα ήθελε/ένιωθε. Τον κάνει απλά διαφορετικό ως προς τους λόγους πίσω απ' τ' όποιο "σκύψιμο" του κεφαλιού του/της.

* Η κτητικότητα, η ζήλια και λοιπά άλλα - για μένα πάντα - "έμορφα" δεν έχουν ούτε status, ούτε ετικέτα vanilla ή bdsm. Είναι ανθρώπινα χαρακτηριστικά, που κάποιος/α αν θέλει τ' αντιμετωπίζει και τουλάχιστον λειαίνει, επειδή θα το θεωρούσε σωστό για τον εαυτό του/της και όχι γιατί "έτσι θα έπρεπε" ή γιατί έτσι θα επίτασσε ένας οποιοσδήποτε χώρος.
Και όσο κι αν ερωτευθείς κάποιον/α, αν κάτι μέσα σου δεν το "έχεις", δεν θα σου "βγει" ποτέ, όσο κι αν το προσπαθήσεις.

 

Συνειδητοποίησα από νωρίς στη ζωή μου ότι η υποταγή θα ήταν η βασική μορφή ερωτικής έκφρασης για μένα. Δεν ήξερα αν θα έβρισκα τόπο να σταθώ με αυτό το χούι, δεν έβλεπα κανέναν άλλον γύρω μου να το κάνει, εγώ όμως αυτό ήμουν και αυτό ήθελα. Σχεδόν απέκλεισα οτιδήποτε άλλο, δεν υπήρχε για μένα άλλη επιλογή.
Όσο ήμουν νέα, σημασία είχε να νιώθω εγώ, να νιώθω την υποταγή, συγκεκριμένα. Αυτό που έπαιρνε ο Άλλος δεν με απασχολούσε τόσο. Με αυτόν τον τρόπο η υποταγή μου είχε κάτι το φαντασιακό ακόμα και όταν έφερνε απτά αποτελέσματα στη ζωή και των δυό μας.
Αργότερα, πολύ αργότερα, κατάλαβα ότι σχήμα στην υποταγή δίνει ο Κ και χωρίς τον Κ να λαμβάνει υποταγή δεν υπάρχει. Αυτό ήταν και το όριο της δικής μου συνειδητότητας.

ΥΓ. Εννοείται ότι για δώρο της υποταγής δεν συζητώ…

Να μην πεθάνει και την ώρα εκείνη νιώσει ότι δεν έζησε. Εμένα τουλάχιστον, αυτό με ώθησε.

Ότι ο έρωτας δεν μπορεί να εκφραστεί παρά μέσα από την υποταγή. Η υποταγή μπορεί να είναι και αυτόνομη, αλλά αυτό είναι ένα αδιέξοδο γιατί το ιδεώδες του 20ου αιώνα αλλά και το τωρινό είναι να τα έχουμε όλα και πολύ.

Χμμ… μπορεί, μπορεί και αυτό να συμβεί. Αλλά για πόσο αν ο Άλλος δεν μπορεί ή δεν θέλει να αντιγυρίσει Κυριαρχία;

Δεν ξέρω και δεν ξέρω αν λύνει τίποτα. Υποθέτω πως ναι. Ελπίζω όχι την ώρα που δρουν, τότε απλά να νιώθουν.

24/7, 24/7, 24/7, 24/7 μέχρι να παγώσει ο ήλιος.

 

1+2) Αφου εχω γνωρίσει τον Κ, έχουμε συζητήσει, ανταλλάξει απόψεις και γενικα αφού έχουμε αλληλεπιδρασει αρκετά. Αν ολα αυτα γίνουν αρμονικά και όμορφα, αν υπάρξει "χημεία" και γίνει και το απαραίτητο, για 'μενα, "κλικ", τοτε μου βγαίνει αβίαστα, δεν τη χαρίζω καν δηλαδή, την έχει κερδίσει ηδη ο αλλος διχως να το συνειδητοποιησω αμεσα απαραίτητα (μπορεί να το αντιληφθω λιγο αργότερα δηλαδη).
Με ωθεί το γεγονός οτι στη μεταξύ μας γνωριμία ο Κ κέρδισε έδαφος διχως να του το χαρίσω. Μου επιβλήθηκε και αποδείχτηκε ανωτερος μου και αυτο έγινε αβίαστα απο την πλευρά του, του βγηκε φυσικα και οχι επιτηδευμένα.
3)Για 'μενα οπως εχω αναφέρει κι αλλου, η υποταγή μου σ' εναν Κ ειναι αποτελεσμα του ερωτα μου γι' αυτόν. Εγω δεν λειτουργω διαφορετικα, άλλοι μπορούν και χωρίς έρωτα.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει οτι σε όσους ερωτεύομαι, υποτασσομαι κιολας. Πρεπει να συμβεί και το 1+2 που εγραψα απο πανω.
4)Οχι απαραίτητα. Εχω υποταχθει και σε Κ που δεν ηταν ερωτευμένος μαζι μου, αλλα εγω ήμουν φουλ. Εχει να κανει με 'μενα περισσότερο και το τί νιώθω εγω, όχι τοσο ο άλλος.
5)Θεωρω οτι υπάρχουν, αφού τυχαίνει να γνωρίζω μερικά.
6)Γιατι το vs? Για μένα στόχος ειναι η αρμονική συνύπαρξη και των δυο στα κατάλληλα ποσοστά για να υπάρχει διάρκεια στο χρόνο.
Και οχι, ο για μένα πραγματικος έρωτας δεν τελειώνει ποτέ και εχω πολλά παραδείγματα γύρω μου ευτυχώς..

 

Μία χαρά απολαμβάνω πράγματα πέρα από D/s οπότε κανένας λόγος για επίκριση από μέρους μου, αν και έχεις δίκιο ότι φάνηκε έτσι με τον τρόπο που το έθεσα.

Πέραν αυτού, εγώ σε εμένα, παρατηρώ διαφορά στο βάθος της υποταγής ο οποίος έχει να κάνει με τα πράγματα που προανέφερα. Θα επιμείνω στη σημασία των αναγκών, οι οποίες μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου μέσα σε μία οποιαδήποτε σχέση. Τα κίνητρα ξεκινούν πάντα εγωιστικά, η διαφορά έγκειται στο τι μετουσιώνονται.
Ο καθένας όμως βιώνει τα πράγματα διαφορετικά. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος.

 

 

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/9-levels-of-submission.4902/#post-58036

 

Διάρκεια έχει η Κυριαρχία, τα συναισθήματα είναι ρευστά. Ο καθένας με την άποψη του, δεκτό.

 

Υπέροχο.....

 

Δεν μπορώ να γνωρίζω το πότε του καθενός, εκείνο που γνωρίζω είναι το πότε συνειδητοποιώ εγώ να χαρίσω, χωρίς εισαγωγικά εδώ, την Κυριαρχία.....

Αυτό που εύχομαι είναι να μην το έχει ωθήσει η καψούρα αλλά η εμπιστοσύνη. Και η εμπιστοσύνη θέλει καθαρό μυαλό και όχι θολούρες.

Εντάξει αν άκουγα κάτι τέτοιο θα έπεφτα στα πατώματα από τα γέλια.

Προσωπικά έχω γνωρίσει συνειδητοποιημένα υπό, οπότε μπορώ να πω πως ναι, υπάρχουν.

24/7.......