Η ασυνήθιστη ιστορία μου.

Καλησπέρα φίλοι και φίλες.
Αυτό το φόρουμ μου δίνει τη δυνατότητα να ανοιχτώ σαν άνθρωπος και να μοιραστώ κάποια πράγματα, λόγο του ότι βλέπω εδώ μέσα ακομπλεξάριστους ανθρώπους να απαντάν σοβαρά για ζητήματα που άλλοι είτε δε δέχονται να συζητήσουν ή δεν απαντάν σοβαρά.
Λοιπόν. Θα σας πω μια ιστορία που μάλλον θα σας φανεί παράξενη.
Ε λοιπόν όσο παράξενο και αν σας φανεί, εγώ, ένα μέλος του greekbdsmcommunity, είμαι παρθένος! Και όχι μονο παρθένος, αλλά 29 ετών παρθένος.
Μη βιαστείτε να με κρίνετε και να βγάλετε συμπεράσματα, σας παρακαλώ!
Ακούστε να δείτε πως έχει η ιστορία:
Όταν ήμουν νεαρός είχα πρόβλημα χαμηλής αυτοεκτίμησης. Πολύ έντονο. Τις λίγες φορές σαν παιδί ακόμα που έτυχε και πήρα το θάρρος να... εκμυστηρευτώ τα συναισθήματα μου σε κάποια, πράγμα δύσκολο καθότι ήμουν ντροπαλός, το μετάνιωσα γιατί γέλασαν μαζί μου και με κορόιδεψαν για τα συναισθήματα μου.
Πέρναγαν τα χρόνια λοιπόν, και αυτό που λένε "αν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, θα πάει το βουνό στο Μωάμεθ", και δεν υπήρξαν λίγες που μου... την έπεσαν. Εγώ όμως ήμουν βλάκας. Τις περισσότερες φορές δεν καταλάβαινα καν τα μηνύματα που μου έστελναν καθότι ήμουν 'αθώος', και αν και ορισμένες φορές το κατάλαβα, δεν έκανα κάτι. Ακόμα και αν έτυχε πχ στο γυμνάσιο να μου τη πέσει μια κοπέλα που τη θεωρούσα και πολύ πρώτη, κουλ, και σέξυ άτομο.
Ένιωθα κάτι μεταξύ του ότι δεν είμαι σίγουρος αν το εννοεί ή με δουλεύει (η χαμηλή αυτοεκτίμηση που λέγαμε), και απ την άλλη όλως περιέργως ταυτόχρονα και μια ανεβασμένη αυτοεκτίμηση, σαν να πίστευα ότι αυτό δεν ήταν αρκετό, και ότι περίμενα να... επιδείξουν περισσότερα για μένα. Ευχαριστιόμουν στην ιδέα ότι μπορώ να κάνω τις γυναίκες να μου τη πέσουν χωρίς να κάνω τίποτα και όταν μου την έπεσαν κάποιες δεν έκανα τίποτα για να δώσω την εντύπωση του δύσκολου, γιατί νόμιζα πως έτσι θα δημιουργήσω περισσότερο ενδιαφέρον γύρω από εμένα.
Αλλά συνέχισα στο ίδιο μοτίβο όσων αφορά το ότι δεν την έπεφτα αλλά περίμενα να μου τη πέσουν.
Πέρασαν τα χρόνια και βαρέθηκα να είμαι μόνος μου, και αποφάσισα κάποια στιγμή μιας και δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω, να δώσω ευκαιρία σε κάποιες που μου την έπεφταν να δούμε τι θα γίνει. Χωρίς απαραίτητα να είμαι εγώ ερωτευμένος μαζί τους. Δεν άντεξα. Η μια μετά την άλλη, το όλο σκηνικό κράτησε από 1 πρώτη βόλτα για καφέ με μια, μέχρι 2 βδομάδες (Χωρίς σεξ) η μακρύτερη. Γιατί χωρίς σεξ έστω και με αυτή που ήμουν 2 ολόκληρες εβδομάδες ?
Γιατί όχι τόσο λόγο της ντροπαλότητας μου (είχε αρχίσει να υποχωρεί πλέον), αλλά λόγο του ότι... Δεν αφηνόμουν ελεύθερος. Αλλά για κάθε τι ρώταγα. Ίσως με περισσότερο 'σοβαρό' και 'επίσημο' ύφος από ότι έπρεπε. Σε φάση η ίδια η κοπέλα να γυρίσει να μου πει να αφεθώ πιο ελεύθερος, και να γίνω πιο αυθόρμητος. Περίμενα να λάβω ακριβώς λεκτικά το οκ. Δύσκολο. Κάποιες ξενερώνουν έτσι, είναι 'ρομαντικές'.
Ένα άλλο πράγμα που είχα είναι ότι ξόδευα και πολύ χρόνο σε κάποια προσωπικά χόμπι, που μου έτρωγαν το χρόνο. Ναι, είχα ένα σωρό διαφορετικούς τρόπους να με απορροφάν καταναλώνοντας το χρόνο μου, κάνοντας με να ξεχάσω και να ξεχαστώ.
Επίσης, ίσως μεγάλο κακό στο παρελθόν μου έπαιξε το λεγόμενο 'σύνδρομο του καλού παιδιού', το οποίο οδηγεί κάποιον κατ' ευθείαν στο friendzone. Ξέρετε τι ρε παιδιά ? Ήθελα, και σαν ντροπαλούλης που ήμουν, κυρίως λόγο της συνήθειας μου να υπεραναλύω τα πράγματα (για αυτό και η κλίση στη φιλοσοφία - το ψευδόνυμο 'Πλατωνιστής') να κάτσω να γνωρίσω πρώτα την άλλη που μου αρέσει σαν εμφάνιση και σα χαρακτήρα για να της τη πέσω. Γιατί κάποια εγκεφαλικά ερεθίσματα με γοητεύουν περισσότερο από ότι τα εμφανισιακά. Αλλά αυτό, η υπομονή, και η θέληση να γνωρίσεις κάποια σε οδηγεί στο friendzone. Δε θα πω ψέματα αν πω πως ήμουν σαν τον sir Jorah Mormont, τον Καπετάν Friendzone!

 
Αρκετά όμως με αυτά. Βαρέθηκα αυτό το ρόλο.
Περνά κι άλλος χρόνος, σοβαρέβουν τα πράγματα, βρίσκουμε δουλειά, ανδροκρατούμενη πλέον, τα χόμπι μας κυρίως και αυτά είτε είναι μοναχικά ή ανδροκρατούμενα, και έτσι χάνω την ευκαιρία να μπορώ να γνωρίσω κάποια, και όπως ήταν φυσικό σταματάν και να μου τη πέφτουν γυναίκες.
Άρχισα λοιπόν, και λόγο ανάγκης, αλλά και λόγο ηλικίας και της ωρίμανσης που επέρχεται με αυτή, αλλά και με αρκετό ψάξιμο και σκέψη, να αλλάζω σαν χαρακτήρας. Να αφήνω τον εαυτό μου πιο ελεύθερο να εκφραστεί, να γίνομαι πιο εξωστρεφής, πιο αυθόρμητος, να δοκιμάζω ξανά, μετά από πολλά χρόνια να τη 'πέσω' σε γυναίκες. Να μη προσπαθώ να το παίξω ο καλός και ευγενικός ιππότης των ρόδων.
Αυτό έγινε και με βοήθεια ειδικού. Πήγα σε ψυχίατρο (αυτοί που φοβούνται να πάνε έχουν συνήθως τα προβλήματα) και αυτό που μου είπε και με βοήθησε, ήταν το να μη παίρνω τα πράγματα τόσο σοβαρά, και να μη τα ξεψυρίζω και υπέρ-αναλύω. Συμβουλή που αποφάσισα να ακούσω. Πήγα κάποιες επισκέψεις μέχρι που μου είπε πως είμαι καλά, μια χαρά, και δεν χρειάζεται να ξαναπάω! Ένιωσα τεράστια χαρά τότε! Ένα νέο κεφάλαιο της ζωής μου ξεκινούσε, και πλέον ήμουν σίγουρος ότι ήμουν ΚΑΛΑ, και με βεβαίωση ιατρού!  
Να πω εδώ, πως μια τόσο παρατεταμένη αποχή ενός ανθρώπου από... συναισθηματικές συνευρέσεις, λογικό είναι να του δημιουργήσουν αμφιβολίες για το αν είναι καλά ή έχει κάποιο πρόβλημα... Για αυτό πήγα και εγώ.
Ας συνεχίσουμε με το τι επακολουθεί ύστερα αυτού. Χαμός.
Τώρα που έγινα εξωστρεφής και απελευθερώθηκα από τα νοητικά δεσμά του 'καλού παιδιού', η εξωστρέφεια είναι αρνητικό! Τώρα που άρχισα να εκφράζω το ενδιαφέρον μου έγινα 'πέφτουλας'. Έγινα pervert. Πάλι απόρριψη αλλά για άλλους λόγους. Αλλά ρε γαμώτο σε όσες έχω δείξει τη φάτσα μου, μου έχουν πει ότι δεν είμαι άσχημος. Τι να φταίει που δε μπορώ να καταλήξω κάπου, σε μια αξιοπρεπή σχέση ? Γιατί δεν μπορώ και εγώ σαν άνθρωπος να καταλήξω να είμαι με κάποια, με ένα ταίρι που να μου αρέσει και να της αρέσω ?
Ντρέπομαι να το παραδεχτώ... αλλά βρίσκω τη δύναμη. Να κάνω κάτι που πριν από κάποια χρόνια θα ντρεπόμουν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και να αποδεχθώ τα λάθη μου.
Τώρα όσων αφορά το BDSM... Ότι ξέρω το έχω γνωρίσει είτε από άρθρα που έχω διαβάσει, είτε από συζητήσεις στο ίντερνετ, είτε από τσόντες. Μάλλον όχι ο καλύτερος τρόπος για να μάθω, αλλά ήμουν άτυχος. Από διάφορα που έχω δει, με τραβάνε διάφορα, που με εξάπτουν και με ανάβουν. Φυσικά δεν έχω δοκιμάσει τίποτα ακόμα.   Αν και θέλω τόσα πολλά... Για κάποιο καιρό έτινα να γουστάρω περισσότερο τα πορνό και τις ιστοριούλες που τοποθετούν τον άνδρα σε υποτακτική θέση, και τη γυναίκα από πάνω. Αλλά δεν ξέρω αν θα έκανα καλό υποτακτικό. Αν και μου αρέσει η ιδέα να 'φαίνομαι χρήσιμος' και να προσφέρω ευχαρίστηση, παίζει μεγάλο ρόλο (Για μένα τουλάχιστον) και ο τρόπος. Γενικά είμαι άναρχη και ελεύθερη, δημοκρατική και επαναστατική ψυχή, και μου τη σπα κάθε είδος προστακτικής. Να φανταστείτε στο στρατό δεν... έκατσα αλλά έφυγα. Με έπιασε κρίση πανικού εξ' αιτίας του λοχία που μας έκανε... καψόνια απ' τη πρώτη εβδομάδα να λύνουμε και να στρώνουμε τα κρεβάτια ξανά και ξανά, που τσακώθηκα, έπαιξα ξύλο, έκανα ζημιές, και τέλος λιποθύμησα. Με έστειλαν σπίτι μου ως ακατάλληλο για το περιβάλλον του στρατού. Δεν αντέχω να μου δίνουν διαταγές και τα παίρνω άσχημα. Με βάση αυτά τι με κάνετε ? Κύριο με τάσεις λατρείας του γυναικείου σώματος ? Αναρχικό υποτακτικό ? Πραγματικά δεν έχω ιδέα.  
Σεξουαλικά, αν και θεωρητικά γνωρίζω πολλά (μιας και ειν ένα απ' τα θέματα που μελετώ), πρακτικά είμαι άπειρος.
Μπήκα στο φόρουμ και έγινα μέλος, γιατί εδώ μέσα επιτέλους βρήκα ανθρώπους να έχουν τη καλή διάθεση και τη σοβαρότητα να μιλήσουν για σεξ, και παρεμφερή θέματα, και απολαμβάνω τη συζήτηση. Ωστόσο αυτά για μένα είναι κάπως... απομακρυσμένα. Θέλω πολύ να ζήσω πολλά απ' αυτά που βλέπω και συζητιούνται, αλλά... Το πρώτο βήμα είναι δύσκολο. Το να βρω μια που να μου αρέσει και να της αρέσω, και να γουστάρουμε και οι 2 να κάνουμε παιχνίδι. Από κει και πέρα πιστεύω θα βρίσκαμε το δρόμο μας. Και θα κατέληγα και εγώ στο που είμαι και τι είμαι κτλπ...

Ουφ! Τι να πω ? Δε ξέρω. Τα είπα και ξαλάφρωσα απ' τη μια!
Απ την άλλη όμως έχω έναν φόβο. Έναν φόβο γιατί λένε πως στις γυναίκες αρέσουν οι 'δυνατοί άνδρες' ότι και αν σημαίνει αυτό. Και επίσης δίνουν την εντύπωση οι άνθρωποι πως το να εκφράσω τέτοιες στιγμές μου, και ναι, και κάποια ελαττώματα μου, πως έτσι δείχνω αδύναμος και άρα αντισαγηνευτικός. Πράγμα που δε θα ήθελα να δείξω. Αλλά εγώ πιστεύω και νιώθω πως έτσι δεν δείχνω αδυναμία, αλλά δύναμη! Γιατί χρειάζεται δύναμη και θάρρος να παραδεχτείς με ειλικρίνια το ποιος είσαι, ακόμα και τα αρνητικά σου. Αλήθεια λέω, αισθάνομαι πιο δυνατός σαν χαρακτήρας από ποτέ. Και ποιο συνειδητοποιημένος. Ελπίζω μέσα απ αυτό το μήνυμα να μάθω τι κάνω λάθος πλέον αυτό το καιρό, σήμερα, τώρα, για να μπορέσω να το επιδιορθώσω, και να ζήσω και εγώ επιτέλους αυτά που για χρόνια στερούμαι. Ούτε καμένη φάτσα έχω, ούτε παχύσαρκος είμαι, ούτε γκάου... Συνήθως περιμένουμε οι άνθρωποι που δεν έχουν δραστήρια σεξουαλική ζωή να είναι κάπως έτσι. Αλλά αυτά είναι χαζά στερεότυπα. Κάποιος μπορεί να μην έτυχε και για άλλους λόγους, χωρίς να έχει κάποιο κουσούρι. Τι να πω ? Ελπίζω στα καλύτερα και δε με παίρνει από κάτω, και πλέον με περισσότερη αυτοπεποίθηση κοιτάζω μπροστά και αναζητώ τη Miss Special. Που θα τη βρω ? Πως να τη προσεγγίσω ?

 

Θέλει μεγάλο θάρρος και κότσια για να βγεις και να πεις ανοιχτά την ιστορία σου!
Εγώ σου εύχομαι ειλικρινά να βρεις αυτό που ψάχνεις,ο,τι και αν είναι αυτό!

 

Απλώς παίρνω το θάρρος λόγο του ότι δεν έχω τίποτα να χάσω ούτως ή άλλως.
Και σοβαρά, ελάχιστα με νοιάζει το αν θα σχηματίσουν άλλοι για εμένα κακή γνώμη. Σε όλη μου τη ζωή ζούσα με τρόπο ώστε
να είναι οι άλλοι ικανοποιημένοι για να μην έχουν κάτι να πουν. Πλέον στα @@ μου τι λέει ο καθένας.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.  

 

@Platonistis ηθελα να σου πω να επιλεξεις στατους perv αλλα βλεπω το εχεις κανει ηδη. κατα τα αλλα ειμαι σιγουρος οτι θα βρεθει καποια να σε πηδησει μονο και μονο επιδη εισαι παρθενος. ασε που μπορει να βγαλει και κανα στραπονι και να σε ξεπαρθενιασει μπρος-πισω.

καλες αναζητησεις  

 

Είμαι σίγουρη ότι το θάρρος το πήρες από τα κοζμονήματα  

Πρώτα θα ήθελα να απαντήσω/αναφερθώ λίγο εδώ.
Και όμως υπάρχουν άτομα που κάνουν συνειδητά την επιλογή να απέχουν. Δεν είναι ανάγκη να ανήκουν σε κάποια από τις "ομάδες" που αναφέρεις.

Ξέρω τι ήθελες να πεις, δεν κολλάω στο politically correct.

Όσον αφορά την ιστορία, αν δεν είναι τρολιά (που αν είναι, εύγε για το γράψιμο) δεν μου φαίνεται διόλου περίεργη. Είναι απλά πράγματα που μπορεί και συμβαίνουν. Γιατί όχι; Άλλωστε όσο ένας άνθρωπος είναι πλάσμα κοινωνικό, αυτό το κοινωνικό interaction, μαθαίνεται.

Θα σε συγχαρώ για την πρόοδο και θα σου ευχηθώ καλή δύναμη, δεν ξέρω αν η παρθενιά ενός άνδρα είναι φετίχ, αλλά κάτι μου λέει ότι θα γιομίσεις inbox  

Επίσης, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την κατάθεση ψυχής. Με συγκίνησες (και είμαι από τα άτομα που θέλει πρώτα να μάθει τον άλλο για να κάνει κάτι μαζί του, απλά θα πρέπει να συμβιβαστεί με αυτό, αλλιώς στο καλό).

Όσον αφορά τις τάσεις σου, αφέσου και δοκίμασε όσα θα ήθελες, στην ώρα τους και με το άτομο που θα σε "ξεκλειδώσει". Ένα θα σου πω, η αίσθηση είναι μαγική  

 

Μην τους τρομάζετε έτσι βρε παιδιά, εσύ με το στραπόνι, ο @Nikos34_slave με το μαστίγωμα, πάει, θα την κάνουν όλοι με ελαφρά  

 

Χρειαζεται λεπτό χειρισμό η κατάσταση ! 

 

ωχ.. το στραπόνι το φοβάμαι...  

 

ρε μαν πως τη λενε αυτην στο αβαταρ σου? bojana? καπως ετσι δεν την λενε? αν ειναι αυτη που νομιζω...

 

Αααα δεν θέλω τέτοια, δεν θέλω τέτοια  
Πώς φαίνονται οι αδυναμίες του κάθε ανθρώπου χαχαχα  

 

Λες ? Δηλαδή μπορεί κάποια να το δει σαν λόγο, σαν κάτι θετικό και να το γουστάρει ? Είχα την εντύπωση ότι αυτό θα ήταν αρνητικό. Λόγο προκαταλήψεων και τέτοιων...

Εχμ.. Σκεφτόμουνα να κάνω ένα παρόμοιο θέμα από νωρίτερα. Ίσως να βοήθησαν και τα κοσμονήματα.. Ίσως λίγο και το τσίπουρο.. Όλα μαζί για να το κάνω τώρα!

Σε ευχαριστώ πολύ για τα συγχαρητήρια σου και τα καλά σου λόγια! Ίνμποξ δεν ξέρω αν θα γεμίσω... Μακάρι να έρθει κανένα έτσι να νιώσω και εγώ έναν αέρα αλλαγής...   Το ότι είσαι απ' αυτά τα άτομα με κάνει να νιώθω κάπως μια ανακούφιση, κάπως ένα ξαλάφρωμα... Ξέρεις τώρα, ότι δεν υπάρχω μόνο εγώ που είμαι έτσι, αλλά να, υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι.

Αχ αυτή την αίσθηση... Τη φαντάζομαι. Την έχω μελετήσει. Την έχω φαντασιωθεί. Αναμένω πως και πως να τη ζήσω, αλλά απ' την άλλη σκέφτομαι και το άλλο. Τόσο καιρό ακούω και βλέπω τόσα για αυτή, και φοβάμαι μη πάει και όταν το ζήσω γυρίσω και πω "α αυτό ήταν όλο ?". Τι να πω ? Όπως και να 'χει θα είναι μια νέα εμπειρία, η οποία θα είναι τόσο πολύτιμη, σε αυτή τη ρουτίνα της καθημερινότητας την οποία έχουμε συνηθίσει.

 

Μα συγνώμη, λύσε μου αυτή την απορία: Εσύ είσαι Domme, σωστά ?
Το στραπόνι είναι φαλλικό αντικείμενο. Συμβολίζει τον ανδρισμό. Άρα άμα αποδίδεις δύναμη σε αυτό, αποδίδεις δύναμη στον ανδρισμό!  
Δεν είναι λίγο οξύμωρο ? Σε φάση... Δεν θα έπρεπε να επιβάλεις την εξουσία σου με αιδοιικά σύμβολα αντί για φαλλικά ?
Εφόσων είσαι υπέρ της Γυναικείας Κυριαρχίας ?